COMPUTERISE
First-Class-Member
- Εγγραφή
- 01/09/2005
- Μηνύματα
- 800
- Likes
- 0
Για μένα ήταν θέμα τιμής… και μάλιστα διπλής τιμής… από την μια η φήμη μου και από την άλλη η τσέπη μου δεν μου επέτρεπαν με τίποτε να δώσω 310€ στην αποστειρωμένη Swiss για να πετάξω μέχρι την πρωτεύουσα του σνομπ την αστραφτερή Ζυρίχη… δεν θα πληρώσω εγώ τις ρεμούλες και την κακοδιαχείριση της μακαρίτισσας Swissair σκέφτηκα, ούτε θα ενισχύσω το αναίσχυντο μονοπώλιο Aθήνα-Ζυρίχη της ξετσίπωτης κόρης της Swiss… κορόιδα ας έψαχναν αλλού… Έξω από τις ρητορείες και τους αφορισμούς όμως το πρόβλημα παρέμενε, έπρεπε να βρω έναν σχετικά φτηνό τρόπο να φτάσω στη Ζυρίχη, αλλά ντάλα δεκαπενταύγουστο οι τιμές των εισιτηρίων ακολουθούσαν κατά πόδας τις τιμές της θερμοκρασίας , φωτιά και λαύρα… έψαξα διόδους διαφυγής και διαπίστωσα ότι ο δρόμος μέσω των Σλοβενικών Άλπεων μπορεί να μην ήταν ο συντομότερος αλλά σίγουρα ήταν ο φτηνότερος… για την επιστροφή έβαλα νερό στο κρασί μου κόλλησα μια μέρα άδεια και κατέληξα στο παρακάτω αριστούργημα…
ATH-LJU-ZRH με την ρεβιζιονιστική ADRIA
(Kορυφαία ατάκα μάνας μου για την εταιρία… ADRIA? Τι είναι αυτό παιδάκι μου? Όνομα καινούργιας γκόμενας? Κάγκελο εγώ…)
ZRH-MIL με το τρένο της μεγάλης φυγής… και τέλος
MXP-ATH με την εκνευριστική αλλά φτηνότατη Easy…
Στάθηκα ίσως λίγο τυχερός μια που εκμεταλλεύτηκα το promotion των Ελβετικών σιδηροδρόμων και έδωσα για το ZRH-MIL μόλις 22€, αλλά τι να κάνουμε η τύχη βοηθά τους τολμηρούς… στα 22€ του τρένου λοιπόν προσθέστε άλλα 125€ το ΑΤΗ-LJU και άλλα 35€ το MXP-ATH και το κοντέρ σταματάει στα 182€… καθόλου άσχημα αν τα συγκρίνεις με τα 310€ της τζαναμπέτας Swiss… κοντολογής έσωσα και την υπόληψη μου και την τσέπη μου…
Πέμπτη 19/8 λοιπόν, κατά της τέσσερις το μεσημέρι, έκανα θριαμβευτική είσοδο στο γαλαξιακό υπερχάμπ του Βενιζέλος… αυτή την φορά χρησιμοποίησα τον προαστιακό… τον γουστάρω τον προαστιακό, σου δίνει μια εσάνς χλίδας, μια ψευδαίσθηση πολιτισμού, μια οδό διαφυγής από την μιζέρια της ψωροκόστενας… μοντέρνα κλιματιζόμενα βαγόνια, αυστηρή τήρηση των δρομολογίων, βαρύγδουπες ανακοινώσεις, υπέροχα πράγματα… το Ευρωπαϊκό του θέματος χαλούσε βέβαια που και που από τις φάλτσες φωνές των Αθιγγάνων που με συνοδεία μπαγλαμά εκλιπαρούσαν για βοήθεια και από τις σουρεαλιστικές κουρελαρίες- πανό των εργαζομένων στον ΟΣΕ, που χωρίς ίχνος αιδούς απεύθυναν στον ταλαίπωρο επιβάτη το απίστευτο ερώτημα… ΦΑΝΤΑΖΕΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΧΩΡΙΣ ΤΡΕΝΑ?? Υπέθεσα ότι έκαναν μαύρο χιούμορ μια που ποτέ η Ελλάδα δεν είχε τρένα, παρά μόνο έναν υδροκέφαλο αδηφάγο ΟΣΕ που συσσώρευε ζημίες από ιδρύσεως του και οι υπηρεσίες του ήταν επιπέδου σιδηροδρόμων Μαυριτανίας…
Στα γκισέ της ADRIA η ουρά ήταν ελάχιστη… on line check in από Αθήνα η ADRIA δεν προβλέπει γιαυτό και απευθύνθηκα στη συμπαθή τσεκινατζού λέγοντας της τα αυτονόητα… πετάω για Ζυρίχη και θέλω παράθυρο και μπροστά και στις δύο πτήσεις… συγχρόνως της έδωσα τον αριθμό της κάρτας μου για να μου περάσει τα μίλια μου… με εξυπηρέτησε η κοπέλα δεν λέω, την 9Α μου έδωσε και στα δύο σκέλη αλλά όταν τα πράγματα πήγαν στα μίλια με κοίταξε με δύσπιστο ύφος και μου είπε…
- Έχετε γράψει λάθος τον αριθμό της κάρτας σας ή η κάρτα σας δεν είναι miles & more, δεν μπορώ να σας βοηθήσω…
Προσπάθησα να φανώ ψύχραιμος και σας το ορκίζομαι δεν την έβρισα καν…
- Δεσποινίς , της είπα, κάντε μια ακόμη προσπάθεια είμαι σίγουρος πως δεν έχω κάνει λάθος τον αριθμό…
- Έχετε κάνει λάθος επέμενε εκείνη , κρατήστε τα αποκόμματα και στείλτε τα μετά την επιστροφή σας στη LUFTHANSA…
Η προϊστάμενη της συναίνεσε χαμογελώντας συγκαταβατικά… πήγα να τις πω και τις δύο ανίκανες αλλά κρατήθηκα… δεν θα μου χαλάσουν εμένα την ταξιδιωτική υπερπαραγωγή μου δύο άσχετες… χαιρέτισα με ψυχρό ύφος και χάθηκα στα free shop… χάζεψα μουστάρδες ,ελιές, λουκούμια πήρα εφημερίδα και κατέβηκα στα βάθη του Βενιζέλος περιμένοντας το λεωφορειάκι… την στιγμή που διάβαζα για την απόκτηση του Νέμεθ από τον θρύλο άκουσα τα μεγάφωνα να αναγγέλλουν την επιβίβαση μας και συγχρόνως να φωνάζουν το όνομά μου… ένας ωραίος τυπάς μου ανακοίνωσε το αυτονόητο… τελικά τα μίλια μου είχαν περαστεί κανονικά, ήταν ένα λάθος του συστήματος… γέλασα , ευχαρίστησα και περίμενα στην ουρά μου… λάθος στον εγκέφαλο της τσεκινατζούς ήταν αλλά…
Το CRJ-900 (S5-AAK) ήταν μόλις τριών ετών και το έδειχνε… καθαρό, με δερμάτινα καθίσματα , άριστο seat pitch και συμπαθητικές αεροσυνοδούς… βολεύτηκα στην 9Α και κάπου εκεί χαλάστηκα… το παράθυρο δεν ήταν ακριβώς δίπλα μου αλλά ελάχιστα πίσω μου… το γνωστό ελάττωμα των Embraer τώρα και στα Canadair… η πτήση ήταν σχεδόν γεμάτη. καμιά εβδομηνταπενταριά άτομα στην συντριπτική τους πλειοψηφία Σλοβένοι που γύριζαν πίσω στην πατρίδα τους από καλοκαιρινές διακοπές… το CRJ κυριολεκτικά εκτοξεύτηκε από τον 9L και ελάχιστα λεπτά αργότερα απολαμβάναμε την μαγευτική θέα του ηλιόλουστου Σαρωνικού… το δύο κορίτσια βγήκαν με το καροτσάκι παγανιά μοιράζοντας στο κοινό τους υγρά καύσιμα και ένα σαντουιτσάκι της συμφοράς… ήπια μια ωραία Βραζιλιάνικη πορτοκαλάδα Σλοβένικης εμφιαλώσεως, ένα ποτήρι κρυστάλλινο νερό από τις Σλοβενικές Άλπεις και άφησα το θλιβερό σαντουιτσάκι μου στο σαβούρα διπλανό μου που το εξαφάνισε σε χρόνο dt… o captain σε εκπληκτικά Σλοβενοαγγλικά μας πληροφόρησε ότι η πτήση μας θα ήταν δυο ώρες και πέντε λεπτά ή πέντε ώρες και δύο λεπτά χωρίς ή με αναταράξεις και με φοβερή θέα σε όλη ή την μισή διαδρομή… αυτά κατάλαβα αυτά σας λέω… γενικά όμως ήταν ομιλητικότατος και σχεδόν κάθε εικοσάλεπτο μας πληροφορούσε για την θέση μας… το περιοδικό της ADRIA ήταν επιπέδου Μογγολικής σουρεαλιστικής ταινίας και έτσι προτίμησα να διαβάσω το αφιέρωμα της εφημερίδας για τα χάλια του Θρύλου… κάπου πάνω από το Σπλιτ θέλησα να ικανοποιήσω το γνωστό μου βίτσιο και να επισκεφτώ την τουαλέτα… εις μάτην… η πίσω ήταν χαλασμένη και η μπροστά είχε ουρά Αιγυπτιακού μποτιλιαρίσματος… λες να ήταν το σάντουιτς και να τους έπιασε ομαδικό τσιρλιό? Λες? Άφησα λοιπόν την τουαλέτα κατά μέρος και ξαναγύρισα στα χάλια του Θρύλου... αναλυτικό ρεπορτάζ για την τουαλέτα σε μια από τις επόμενες πτήσεις μας...
Ακριβώς στην ώρα μας, δύο ώρες και κάτι ψηλά από την αναχώρηση μας, το CRJ smooth like silk τροχοδρομούσε στο τροχόδρομο του Ljubljana Joze Pucnik Airport…To διεθνές αεροδρόμιο της Λιουμπλιάνα και έδρα της ADRIA είναι καινούργιο, μικρό και συμπαθές… high light του η εκπληκτική θέα των Άλπεων πίσω από το κυρίως κτίριο... η εκ βάθρων ανακαίνιση του τελείωσε μόλις το 2007 και το αποτέλεσμα είναι αξιοπρεπές… καμιά δεκαριά φυσούνες , δύο τρία μαγαζάκια για free shop και αυτό είναι όλο, μην τρελαθούμε κιόλας … το connection μας για Ζυρίχη ήταν της τάξεως του σαρανταπενταλέπτου και η πτήση μας οn time… δεν θα μπορούσε να ήταν κι αλλιώς άλλωστε μιας που το αεροπλάνο ήταν ακριβώς το ίδιο και με ακριβώς ίδιο πλήρωμα… χαιρέτισα την ίδια αεροσυνοδό, κάθισα στην ίδια θέση , ήπια το ίδιο νερό και δεν έφαγα το ίδιο χάλια σάντουιτς… η μοναδική διαφορά ήταν ότι εδώ η πτήση ήταν ασφυκτικά γεμάτη και ότι δίπλα μου καθόταν μια Σλοβένα τεραστίων διαστάσεων που ροχάλιζε μανιωδώς σε όλη σχεδόν την πτήση… που σκέψη να την πηδήξω και να πάω τουαλέτα... δεν είναι καιροί για ηρωισμούς... το ρεπορτάζ λοιπόν για την τουαλέτα αναβάλλεται...
Πενηνταπέντε λεπτά αργότερα ο ζωογόνος Ελβετικό αέρας με μαστίγωνε και ω του θαύματος δεν ήταν κρύος … η θερμοκρασία στις 8.30 το βράδυ έδειχνε 24 βαθμούς… η απόδραση μου στην Ελβετία άρχιζε υπέροχα…
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ…
ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΣ… όταν ζητάμε θέση στο παράθυρο την ζητάμε για να βλέπουμε… αν είναι να στραβολαιμιάζουμε άστο να πάει στο διάολο… γνωρίζω ότι δεν φταίει η εταιρία γιαυτό αλλά το πρόβλημα παραμένει… οι τουαλέτες στο CRJ είναι δύο και πρέπει να λειτουργούν και οι δύο… σκέφτομαι τι θα συνέβαινε αν με είχε πιάσει κόψιμο και αρχίζει να με πιάνει κόψιμο… 7/10 για το αεροπλάνο που εκτός του παραθύρου ήταν μια χαρά και 5/10 για την τουαλέτα … σύνολο 6/10…
ΠΛΗΡΩΜΑ… Όμορφες δεν τις λες. εξυπηρετικές ίσως, αλλά θα τις ήθελα λιγότερο ξυνισμένες… με δυο λόγια προτιμώ το προκάτ χαμόγελο από τις Μεζιτιπούλες παρά το χαμόγελο αγγαρεία από τις Αντριανοπούλες… άλλα προβλήματα δεν αντιμετώπισα γιαυτό πάρτε ένα 7/10…
SERVICE… Tα υγρά καύσιμα ήταν πλούσια και στις δύο πτήσεις… αναψυκτικά , λεμονάδες , πορτοκαλάδες , μπύρες, κρασιά… και του πουλιού το γάλα… το σαντουιτσάκι ήταν βέβαια θλιβερό αλλά υπήρχε… κάτι είναι κι αυτό, σε άλλες δεν υπάρχει ούτε κι αυτό… 8/10…
ΟN TIME… Kανένα μα κανένα πρόβλημα και στα δύο σκέλη… στην ώρα μας φύγαμε στην ώρα μας φτάσαμε… μακάρι πάντα να είναι έτσι… 10/10…
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ… αξιοπρεπής regional εταιρία με ανατολικό εσάνς που στα λεφτά της είναι μια τίμια λύση… σίγουρα δεν είναι η καλύτερη εταιρία του κόσμου αλλά έδωσα 125€ για ένα route που ο αμέσως φτηνότερος ζήταγε 220€… μια χαρά ήταν… αν ξαναβρεθώ στην ίδια θέση ασφαλώς και θα την ξανατιμήσω…
ATH-LJU-ZRH με την ρεβιζιονιστική ADRIA
(Kορυφαία ατάκα μάνας μου για την εταιρία… ADRIA? Τι είναι αυτό παιδάκι μου? Όνομα καινούργιας γκόμενας? Κάγκελο εγώ…)
ZRH-MIL με το τρένο της μεγάλης φυγής… και τέλος
MXP-ATH με την εκνευριστική αλλά φτηνότατη Easy…
Στάθηκα ίσως λίγο τυχερός μια που εκμεταλλεύτηκα το promotion των Ελβετικών σιδηροδρόμων και έδωσα για το ZRH-MIL μόλις 22€, αλλά τι να κάνουμε η τύχη βοηθά τους τολμηρούς… στα 22€ του τρένου λοιπόν προσθέστε άλλα 125€ το ΑΤΗ-LJU και άλλα 35€ το MXP-ATH και το κοντέρ σταματάει στα 182€… καθόλου άσχημα αν τα συγκρίνεις με τα 310€ της τζαναμπέτας Swiss… κοντολογής έσωσα και την υπόληψη μου και την τσέπη μου…
Πέμπτη 19/8 λοιπόν, κατά της τέσσερις το μεσημέρι, έκανα θριαμβευτική είσοδο στο γαλαξιακό υπερχάμπ του Βενιζέλος… αυτή την φορά χρησιμοποίησα τον προαστιακό… τον γουστάρω τον προαστιακό, σου δίνει μια εσάνς χλίδας, μια ψευδαίσθηση πολιτισμού, μια οδό διαφυγής από την μιζέρια της ψωροκόστενας… μοντέρνα κλιματιζόμενα βαγόνια, αυστηρή τήρηση των δρομολογίων, βαρύγδουπες ανακοινώσεις, υπέροχα πράγματα… το Ευρωπαϊκό του θέματος χαλούσε βέβαια που και που από τις φάλτσες φωνές των Αθιγγάνων που με συνοδεία μπαγλαμά εκλιπαρούσαν για βοήθεια και από τις σουρεαλιστικές κουρελαρίες- πανό των εργαζομένων στον ΟΣΕ, που χωρίς ίχνος αιδούς απεύθυναν στον ταλαίπωρο επιβάτη το απίστευτο ερώτημα… ΦΑΝΤΑΖΕΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΧΩΡΙΣ ΤΡΕΝΑ?? Υπέθεσα ότι έκαναν μαύρο χιούμορ μια που ποτέ η Ελλάδα δεν είχε τρένα, παρά μόνο έναν υδροκέφαλο αδηφάγο ΟΣΕ που συσσώρευε ζημίες από ιδρύσεως του και οι υπηρεσίες του ήταν επιπέδου σιδηροδρόμων Μαυριτανίας…
Στα γκισέ της ADRIA η ουρά ήταν ελάχιστη… on line check in από Αθήνα η ADRIA δεν προβλέπει γιαυτό και απευθύνθηκα στη συμπαθή τσεκινατζού λέγοντας της τα αυτονόητα… πετάω για Ζυρίχη και θέλω παράθυρο και μπροστά και στις δύο πτήσεις… συγχρόνως της έδωσα τον αριθμό της κάρτας μου για να μου περάσει τα μίλια μου… με εξυπηρέτησε η κοπέλα δεν λέω, την 9Α μου έδωσε και στα δύο σκέλη αλλά όταν τα πράγματα πήγαν στα μίλια με κοίταξε με δύσπιστο ύφος και μου είπε…
- Έχετε γράψει λάθος τον αριθμό της κάρτας σας ή η κάρτα σας δεν είναι miles & more, δεν μπορώ να σας βοηθήσω…
Προσπάθησα να φανώ ψύχραιμος και σας το ορκίζομαι δεν την έβρισα καν…
- Δεσποινίς , της είπα, κάντε μια ακόμη προσπάθεια είμαι σίγουρος πως δεν έχω κάνει λάθος τον αριθμό…
- Έχετε κάνει λάθος επέμενε εκείνη , κρατήστε τα αποκόμματα και στείλτε τα μετά την επιστροφή σας στη LUFTHANSA…
Η προϊστάμενη της συναίνεσε χαμογελώντας συγκαταβατικά… πήγα να τις πω και τις δύο ανίκανες αλλά κρατήθηκα… δεν θα μου χαλάσουν εμένα την ταξιδιωτική υπερπαραγωγή μου δύο άσχετες… χαιρέτισα με ψυχρό ύφος και χάθηκα στα free shop… χάζεψα μουστάρδες ,ελιές, λουκούμια πήρα εφημερίδα και κατέβηκα στα βάθη του Βενιζέλος περιμένοντας το λεωφορειάκι… την στιγμή που διάβαζα για την απόκτηση του Νέμεθ από τον θρύλο άκουσα τα μεγάφωνα να αναγγέλλουν την επιβίβαση μας και συγχρόνως να φωνάζουν το όνομά μου… ένας ωραίος τυπάς μου ανακοίνωσε το αυτονόητο… τελικά τα μίλια μου είχαν περαστεί κανονικά, ήταν ένα λάθος του συστήματος… γέλασα , ευχαρίστησα και περίμενα στην ουρά μου… λάθος στον εγκέφαλο της τσεκινατζούς ήταν αλλά…
Το CRJ-900 (S5-AAK) ήταν μόλις τριών ετών και το έδειχνε… καθαρό, με δερμάτινα καθίσματα , άριστο seat pitch και συμπαθητικές αεροσυνοδούς… βολεύτηκα στην 9Α και κάπου εκεί χαλάστηκα… το παράθυρο δεν ήταν ακριβώς δίπλα μου αλλά ελάχιστα πίσω μου… το γνωστό ελάττωμα των Embraer τώρα και στα Canadair… η πτήση ήταν σχεδόν γεμάτη. καμιά εβδομηνταπενταριά άτομα στην συντριπτική τους πλειοψηφία Σλοβένοι που γύριζαν πίσω στην πατρίδα τους από καλοκαιρινές διακοπές… το CRJ κυριολεκτικά εκτοξεύτηκε από τον 9L και ελάχιστα λεπτά αργότερα απολαμβάναμε την μαγευτική θέα του ηλιόλουστου Σαρωνικού… το δύο κορίτσια βγήκαν με το καροτσάκι παγανιά μοιράζοντας στο κοινό τους υγρά καύσιμα και ένα σαντουιτσάκι της συμφοράς… ήπια μια ωραία Βραζιλιάνικη πορτοκαλάδα Σλοβένικης εμφιαλώσεως, ένα ποτήρι κρυστάλλινο νερό από τις Σλοβενικές Άλπεις και άφησα το θλιβερό σαντουιτσάκι μου στο σαβούρα διπλανό μου που το εξαφάνισε σε χρόνο dt… o captain σε εκπληκτικά Σλοβενοαγγλικά μας πληροφόρησε ότι η πτήση μας θα ήταν δυο ώρες και πέντε λεπτά ή πέντε ώρες και δύο λεπτά χωρίς ή με αναταράξεις και με φοβερή θέα σε όλη ή την μισή διαδρομή… αυτά κατάλαβα αυτά σας λέω… γενικά όμως ήταν ομιλητικότατος και σχεδόν κάθε εικοσάλεπτο μας πληροφορούσε για την θέση μας… το περιοδικό της ADRIA ήταν επιπέδου Μογγολικής σουρεαλιστικής ταινίας και έτσι προτίμησα να διαβάσω το αφιέρωμα της εφημερίδας για τα χάλια του Θρύλου… κάπου πάνω από το Σπλιτ θέλησα να ικανοποιήσω το γνωστό μου βίτσιο και να επισκεφτώ την τουαλέτα… εις μάτην… η πίσω ήταν χαλασμένη και η μπροστά είχε ουρά Αιγυπτιακού μποτιλιαρίσματος… λες να ήταν το σάντουιτς και να τους έπιασε ομαδικό τσιρλιό? Λες? Άφησα λοιπόν την τουαλέτα κατά μέρος και ξαναγύρισα στα χάλια του Θρύλου... αναλυτικό ρεπορτάζ για την τουαλέτα σε μια από τις επόμενες πτήσεις μας...
Ακριβώς στην ώρα μας, δύο ώρες και κάτι ψηλά από την αναχώρηση μας, το CRJ smooth like silk τροχοδρομούσε στο τροχόδρομο του Ljubljana Joze Pucnik Airport…To διεθνές αεροδρόμιο της Λιουμπλιάνα και έδρα της ADRIA είναι καινούργιο, μικρό και συμπαθές… high light του η εκπληκτική θέα των Άλπεων πίσω από το κυρίως κτίριο... η εκ βάθρων ανακαίνιση του τελείωσε μόλις το 2007 και το αποτέλεσμα είναι αξιοπρεπές… καμιά δεκαριά φυσούνες , δύο τρία μαγαζάκια για free shop και αυτό είναι όλο, μην τρελαθούμε κιόλας … το connection μας για Ζυρίχη ήταν της τάξεως του σαρανταπενταλέπτου και η πτήση μας οn time… δεν θα μπορούσε να ήταν κι αλλιώς άλλωστε μιας που το αεροπλάνο ήταν ακριβώς το ίδιο και με ακριβώς ίδιο πλήρωμα… χαιρέτισα την ίδια αεροσυνοδό, κάθισα στην ίδια θέση , ήπια το ίδιο νερό και δεν έφαγα το ίδιο χάλια σάντουιτς… η μοναδική διαφορά ήταν ότι εδώ η πτήση ήταν ασφυκτικά γεμάτη και ότι δίπλα μου καθόταν μια Σλοβένα τεραστίων διαστάσεων που ροχάλιζε μανιωδώς σε όλη σχεδόν την πτήση… που σκέψη να την πηδήξω και να πάω τουαλέτα... δεν είναι καιροί για ηρωισμούς... το ρεπορτάζ λοιπόν για την τουαλέτα αναβάλλεται...
Πενηνταπέντε λεπτά αργότερα ο ζωογόνος Ελβετικό αέρας με μαστίγωνε και ω του θαύματος δεν ήταν κρύος … η θερμοκρασία στις 8.30 το βράδυ έδειχνε 24 βαθμούς… η απόδραση μου στην Ελβετία άρχιζε υπέροχα…
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ…
ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΣ… όταν ζητάμε θέση στο παράθυρο την ζητάμε για να βλέπουμε… αν είναι να στραβολαιμιάζουμε άστο να πάει στο διάολο… γνωρίζω ότι δεν φταίει η εταιρία γιαυτό αλλά το πρόβλημα παραμένει… οι τουαλέτες στο CRJ είναι δύο και πρέπει να λειτουργούν και οι δύο… σκέφτομαι τι θα συνέβαινε αν με είχε πιάσει κόψιμο και αρχίζει να με πιάνει κόψιμο… 7/10 για το αεροπλάνο που εκτός του παραθύρου ήταν μια χαρά και 5/10 για την τουαλέτα … σύνολο 6/10…
ΠΛΗΡΩΜΑ… Όμορφες δεν τις λες. εξυπηρετικές ίσως, αλλά θα τις ήθελα λιγότερο ξυνισμένες… με δυο λόγια προτιμώ το προκάτ χαμόγελο από τις Μεζιτιπούλες παρά το χαμόγελο αγγαρεία από τις Αντριανοπούλες… άλλα προβλήματα δεν αντιμετώπισα γιαυτό πάρτε ένα 7/10…
SERVICE… Tα υγρά καύσιμα ήταν πλούσια και στις δύο πτήσεις… αναψυκτικά , λεμονάδες , πορτοκαλάδες , μπύρες, κρασιά… και του πουλιού το γάλα… το σαντουιτσάκι ήταν βέβαια θλιβερό αλλά υπήρχε… κάτι είναι κι αυτό, σε άλλες δεν υπάρχει ούτε κι αυτό… 8/10…
ΟN TIME… Kανένα μα κανένα πρόβλημα και στα δύο σκέλη… στην ώρα μας φύγαμε στην ώρα μας φτάσαμε… μακάρι πάντα να είναι έτσι… 10/10…
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ… αξιοπρεπής regional εταιρία με ανατολικό εσάνς που στα λεφτά της είναι μια τίμια λύση… σίγουρα δεν είναι η καλύτερη εταιρία του κόσμου αλλά έδωσα 125€ για ένα route που ο αμέσως φτηνότερος ζήταγε 220€… μια χαρά ήταν… αν ξαναβρεθώ στην ίδια θέση ασφαλώς και θα την ξανατιμήσω…
