Με κουραμπιέδες και μασκαράδες στη Βιέννη...

[COMPUTERISE]

ΜΑΡΤΙΟΣ 2014 (ΚΟΣΜΟΔΡΟΜΙΟ ΕΛ.ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ)

Η Ειρήνη με κοίταξε με εκείνο το μοναδικό βλέμμα που έχουν οι γυναίκες όταν θέλουν να σε φέρουν σε δύσκολη θέση, λέγοντας απλά και μόνο μια λέξη, ΠΕΙΝΑΩ… Δυστυχώς είχε φτάσει η στιγμή του μεγάλου διλήμματος… να της αποκαλύψω άραγε την πάσα αλήθεια ή να την αποκρύψω, ακροβατώντας ανάμεσα σε νεφελώδεις σοφιστείες? Σκεφτόμενος μαζοχιστικά, προτίμησα να ρισκάρω μερικές δύσκολες στιγμές γκρίνιας, που σίγουρα θα αντιμετώπιζα και να ιντριγκάρω το ταξίδι μας κάνοντας, απόλυτα σοβαρός, την παρακάτω βαρυσήμαντη δήλωση…
- Ειρήνη παιδί μου υπομονή… σε λίγα λεπτά αρχίζει η επιβίβαση και οι πληροφορίες μου ομιλούν περί γευστικής πανδαισίας… οι πηγές μου αναφέρουν κάτι για αξεπέραστο γεύμα κλάσης, που σερβίρεται σε πορσελάνινα σερβίτσια και περιλαμβάνει φιλέτο φραγκόκοτας με αρκτικά μούρα… παρόλα αυτά και επειδή γνωρίζεις ότι δεν θέλω να γίνομαι υπερβολικός και να σε απογοητεύσω, οφείλω να σου πω ότι υπάρχει μια μικρή πιθανότητα, το φιλέτο να μην είναι φραγκόκοτα αλλά αγριογούρουνο και να συνοδεύεται από απλά και όχι αρκτικά μούρα…

Παρόλη την ρητορική μου δεινότητα, δεν φάνηκε να την καλύπτω πλήρως, γιατί με ένα αμυδρό χαμόγελο με χαιρέτισε λέγοντάς ότι η φραγκόκοτα μπορεί να περιμένει και κατέφυγε στο γνωστό ταχυφαγείο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΙΚΡΟΓΕΥΜΑΤΑ, όπου κυριολεκτικά καταβρόχθισε ένα σάντουιτς μεγέθους παντόφλας… γυναίκες παιδί τι περιμένεις… πάντα της μικροαστικής νοοτροπίας κάλλιο πέντε και στο χέρι…

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2014 (ΒΙΛΛΑ ΒΟΡΕΙΩΝ ΠΡΟΑΣΤΙΩΝ)

Ο πιστός μου Άρμανδρος, πέταξε δυο τελευταία κούτσουρα στο τζάκι, σέρβιρε ένα ποτήρι Hennessy XO Odyssey του 2007 και αποσύρθηκε στα διαμερίσματά του… η Ειρήνη, μισοξαπλωμένη στο Chesterfield ανάκλινδρο, ξεφύλλιζε αδιάφορα μια στοίβα περιοδικών σχολιάζοντας μεγαλόφωνα τις κοσμικές στήλες κι εγώ τσεκάριζα τα τελευταία emails της ημέρας… ναι ήταν γεγονός… η συμφωνία της Ethihad με την Air Serbia πήρε επιτέλους σάρκα και οστά… η ένδοξη Jat, η πάλαι ποτέ επίσημη αεροπορική αγαπημένη της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, έμπαινε οριστικά και αμετάκλητα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας… η Σερβική μετεξέλιξή της, η Air Serbia, με την υψηλή επιστασία και τα άφθονα πετροδολλάρια των Εμίρηδων της Ethihad, έβαζε πλώρη να κατακτήσει τους Ευρωπαϊκούς και όχι μόνο, ουρανούς… για να εορταστεί η επισημοποίηση της συνεργασίας άρχισε να τρέχει μια ολιγοήμερη καμπάνια όπου προσέφερε αεροπορικά εισιτήρια του δικτύου της σε τιμές κλάσματος των κανονικών… 99€ η Βιέννη…
- Καλή μου τι θα έλεγες να πάμε μια Βιέννη την ρώτησα αυθόρμητα…
- Βιέννη? Χμ ακούγεται ενδιαφέρον… θα μείνουμε στο Sacher, θα δούμε Don Giovanni στην όπερα και θα φάμε Tafelspitz στο Plachutta… έξοχα! Απλά τον επόμενο μήνα αδύνατον… η Μαριάνα έχει κανονίσει του κόσμου τα φιλανθρωπικά γκαλά… είμαι κλεισμένη για όλα τα Σαββατοκύριακα, από Μάρτιο αν θέλεις… αλλά σε παρακαλώ ας πάμε με μια ξεχωριστή και χλιδάτη εταιρία… τι πλήξη Θεέ μου αυτά τα 320 του Θόδωρα…

Το μήνυμα ελήφθει… θα ζούσαμε την Air Serbia εμπειρία…

ΜΑΡΤΙΟΣ 2014 (ΚΟΣΜΟΔΡΟΜΙΟ ΕΛ.ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ)

Η ουρά στο γκισέ της Air Serbia παρόλες τις εντυπωσιακές προσφορές ήταν ανύπαρκτη, όπως ανύπαρκτο δυστυχώς ήταν και το e check in της… παρόλο που εύκολα μπορείς να κλείσεις τις θέσεις της αρεσκείας σου κατά την στιγμή της κράτησης, είναι εντελώς αδύνατο να τυπώσεις τις boarding cards σου… το πέρασα στα ψιλά μια που υπέθεσα ότι η λατρευτή Air Serbia θέλει να γνωρίσουμε από κοντά όλες τις γκάμες των υπηρεσιών της… ήταν φως φανάρι ότι επιθυμούσε να απολαύσουμε τα χαμόγελα των τσεκινατζούδων της…
- Η εταιρία είναι σε φάση αναδιοργάνωσης και πιστεύουμε ότι σε ελάχιστο χρονικό διάστημα θα ενεργοποιηθεί και αυτή η υπηρεσία μας, μου εξήγησε με χαμόγελο η συμπαθητική μελαχρινή ενεχυριάζοντάς μας τις κάρτες επιβίβασής…
Εδώ, σαν μελιστάλαχτος και καλοπροαίρετος άνθρωπος που είμαι, (παρακαλώ τους αναγνώστες να μην βήχουν) οφείλω να ανοίξω παρένθεση και να πω τον καλό τον λόγο… η Air Serbia είναι μια από τις λίγες πλέον Ευρωπαϊκές εταιρίες, που γενναιόδωρα προσφέρει στους πιστούς θαυμαστές της μια δωρεάν αποσκευή, γεγονός βέβαια που δολίως απέκρυψα από την Ειρήνη γιατί ήταν ικανή, για ένα σκάρτο Σαββατοκύριακο, να κουβαλήσει την μισή καρνταρόμπα της… το ότι ήμουν τυχερός και δεν χάθηκαν οι βαλίτσες μας στην τελευταία μας πτήση με την Alitalia δεν σημαίνει ότι πρέπει όλα τα ταξίδια μας να τα παίζουμε στο λόττο… κλείνει η παρένθεση και πάμε παρακάτω…
Το αεροπλάνο μας νομίζαμε ότι θα ήταν ένα από τα 319, που η μαμά Etihad χάρισε στην κόρη της… Οι σοσιαλιστικές αμαρτίες των περασμένων δεκαετιών και τα καπιταλιστικά ανομήματα του πρόσφατου παρελθόντος, έπρεπε άμεσα να ξεπλυθούν γιαυτό και η θυγατέρα φτιασιδώθηκε, απέκτησε καινούργιο όνομα και livery και άρχισε να προικοδοτείται με περιουσία σεβαστή, μπας και ξεστραβώσει κανένα γαμπρό, βλέπε επιβάτη… με την αρρωστημένη προσμονή λοιπόν του ξαναμμένου εραστή που περιμένει την μούσα του, διαβήκαμε την πύλη μας κι εκεί αντί να αντικρίσουμε την καλλίπυγο κορμοστασιά του 319 βρεθήκαμε μπροστά στη σιτεμένη σιλουέτα ενός 733 που σε άψογο κουραμπιεδή χρώμα, μας κοίταζε αποβλακωμένο… το μόνο που μπόρεσα να πω ήταν ωχ…

 

[airzena]

Δεν είναι μόνο η Air Serbia που προσφέρει δωρεάν μεταφορά βαλίτσας. Στην περιοχή μας και οι: Air Bulgaria, Air Malta, Tarom, Turkish προσφέρουν τσάμπα μεταφορά 1 βαλίτσας. Τώρα γιατί οι εγχώριοι ζηλεύουν τα κακά πρότυπα των Ευρωπαίων και προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι για το καλό μας, αυτό έγκειται και στην εξυπνάδα των επιβατών να καταλάβουν ότι τους κοροϊδεύουν. Όταν οι άλλοι σου προσφέρουν το ίδιο εισιτήριο με το ίδιο τίμημα και μεταφορά βαλίτσας και εσύ διαλέγεις τα lights; ε… τι να πω; Καλά να πάθεις, εκτός και εάν σε κορόιδεψαν αυτοί που σου πούλησαν το εισιτήριο.

 

[COMPUTERISE]

Η Ειρήνη με κοίταξε γεμάτη απορία και άρχισε ως Γερμανίδα Γκαουλάιτερ την επίπονη ανάκριση…

- Δεν με νοιάζει για την φραγκόκοτα, τα αρκτικά μούρα και τις λοιπές αηδίες, με νοιάζει να φτάσω σώα και να προλάβω το Don Giovani… λέγε λοιπόν τι διάολο είναι αυτός ο κουραμπιές που παριστάνει το αεροπλάνο…

- Καλή μου ηρέμησε είπα και άρχισα να ψελλίζω απίθανες δικαιολογίες, που ούτε καν μπορούσα να φανταστώ ότι θα ξεστόμιζα… το συγκεκριμένο αεροσκάφος, άρχισα να αγορεύω, είναι απαύγασμα της Αμερικανικής τεχνολογίας… πρόκειται περί ενός υπερσύγχρονου Boeing 737-300 και το registry του ΥU-ANJ, δηλοί ότι είναι νεότατο… το λευκό του χρώματός του σημαίνει ότι είναι ολοκαίνουργιο και δεν έχει προλάβει να βαφτεί στα χρώματα της εταιρίας… συνεπώς δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας.

Πρέπει να την ηρέμησα λίγο με τα όσα απίστευτα της ξεστόμισα… ο Θεός μόνο να βάλει το χέρι του σκέφτηκα και οι Σέρβοι να έχουν κάνει ριζική ανακαίνιση σε αυτό το χρέπι… η πραγματικότητα φυσικά δεν είχε καμιά σχέση με όσα της ξεφούρνισα… το ANJ ήταν ένας πραγματικός βετεράνος των Γιουγκοσλαβικών Αερογραμμών… είχε γεννηθεί πριν από 28 χρόνια, πρωτοπέταξε με τα χρώματα της Jat, έκανε το αγροτικό του στην Αυστραλία, την Τουρκία και την Νιγηρία και από το 2007 ξαναγύρισε στη μαμά Σερβία για να κολλήσει τα τελευταία του ένσημα… στις μέρες μας η Air Serbia το ξέβαψε από τα χρώματα της Jat για να μην γίνονται συνειρμοί με το παρελθόν και το χρησιμοποιεί για να μπαλώνει πτητικές τρύπες μέχρι να παραλάβει τους αντικαταστάτες του…

Η επιβίβαση άρχισε με γοργούς ρυθμούς και κάπου εδώ άρχισε να παίζεται η τελευταία πράξη του δράματος… οι ελπίδες που έτρεφα για την ανακαίνιση του αεροσκάφους αποδείχθηκαν φρούδες… ρυπαρά πιτσικαρισμένα καθίσματα, φθαρμένες μοκέτες, ξεδοντιασμένοι μπουλμέδες και το κερασάκι στην τούρτα, seat peach για Πυγμαίους… το έριξα στην τρελή μπας και χαλαρώσει η ήδη τεταμένη ατμόσφαιρα…

- Καλά καινούργιο δεν είναι καθώς φαίνεται, αλλά πρόκειται για συλλεκτικό κομμάτι, σίγουρα θα είναι καλοτάξιδο…

Η Ειρήνη δεν φάνηκε να το διασκεδάζει ιδιαίτερα και πραγματικά σφηνώθηκε στη θέση της την στιγμή που εγώ καλησπέριζα την ηγουμένη, η οποία χωρίς αμφιβολία θα ήταν η Μις Γιουκοσλαβία 1974… επειδή όμως σήμερα έχουμε 2014, αυτά τα σαράντα ρημαδοχρόνια διαφορά, παρόλα τα φανερά λίφτινγκ που είχε επιχειρήσει, δυστυχώς είχαν αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια τους επάνω της… η υπόλοιπη κουστωδία ήταν ένας νεαρός εικοσιπεντάρης μπουλόφατσα, μια ξυνή μελαχρινή πιτσιρίκα και μια συμπαθέστατη τριαντάρα η οποία ήταν πραγματικά ευγενέστατη… η απογείωση έγινε στην ώρα της χωρίς απρόοπτα και μετά από ένα εικοσάλεπτο περίπου άρχισε το σερβίρισμα του γκουρμέ γεύματος με μορφή πακέτου… τα φαιδρά περί φραγκόκοτας μπορεί να ανήκαν στη σφαίρα της φαντασίας μου, αλλά σκεπτόμενος το εντυπωσιακό καινούργιο ξεκίνημα της μακαρίτισσας της Ο.Α, είχα την αίσθηση ότι μια εταιρία που τώρα κάνει μια καινούργια αρχή θα θελήσει σίγουρα να ξεχωρίζει… και όντως ξεχώριζε… το μυθικό Allisnac φάνταζε δημιουργικό γευστικό καλλιτέχνημα μπροστά σε αυτό που μας μοίρασαν και παρίστανε το σάντουιτς… ως συνοδευτικό επιδόρπιο μια φέτα μπανανόψωμο, παραγωγή σίγουρα από τις τεράστιες μπανανοφυτείες του Νόβισαντ, συμπλήρωνε τον διατροφικό εφιάλτη ενώ ένα μίνι μπουκαλάκι νερό έσωζε κάπως τα προσχήματα… φυσικά ούτε που διανοήθηκα να αγγίξω το σάντουιτς χλαπάτσα ή το μπανανοκέικ… η Ειρήνη χωρίς δεύτερη κουβέντα μου φόρτωσε και το δικό της πακέτο και γύρισε πλευρό ψάχνοντας παρηγοριά στην αγκαλιά του Μορφέα… στην ερώτηση της τριαντάρας αν θέλει αναψυκτικό ή καφέ δεν απάντησε ποτέ… εγώ σκέφτηκα ότι ένας καφές ήταν ότι πρέπει για να μου κόψει την πείνα… το εμετικό μαύρο κατακάθι που σιγογέμιζε το ποτήρι μου με έκανε να γελάσω… η κοπέλα που κατάλαβε τι χάλι μου σερβίριζε με ένα λαμπερό χαμόγελο προσπάθησε να σώσει την κατάσταση…

- Δυστυχώς μου είπε, είστε άτυχος και πετύχατε τον καφέ στα τελειώματά του… αν θέλετε μπορώ να φτιάξω καινούργιο…

Την ευχαρίστησα αλλά της είπα ότι δεν είχε νόημα γιατί σε μισή ωρίτσα θα προσγειωνόμασταν, αλλά μέσα μου σκέφτηκα ότι δεν είναι καιροί για ηρωϊσμούς… ο κίνδυνος του να με κυνηγάει τσιρλιό όλο το διήμερο στη Βιέννη με έκανε να σκεφτώ συνετά και να απορρίψω την ευγενική της πρόταση…

Σχεδόν μιάμιση ώρα μετά την απογείωση μας από το Βενιζέλος το ANJ έκανε ένα δεξιόστροφο χαμηλό πλάγιασμα και πήρε την ευθεία προς το Nikola Tesla…

 

[COMPUTERISE]

Το Nikola Tesla οφείλει το όνομα του στον μεγάλο Σέρβο εφευρέτη Νίκολα Τέσλα, έναν από τους μεγαλύτερους φυσικούς στην ιστορία της επιστήμης… βρίσκεται περίπου 12 χιλιόμετρα από την πόλη του Βελιγραδίου, είναι το κυρίως αεροδρόμιο της Σερβικής Δημοκρατίας και βασικό hub της Air Serbia.

Σαν κίνηση πιστεύω ότι είναι ένα από τα ελάχιστα Ευρωπαϊκά που έχει λιγότερη από το Βενιζέλος ενώ σαν υποδομές βρίσκεται σε στάδιο αναδιάρθρωσης, ανακαίνισης, αναγέννησης και ότι άλλο ανα σας έρχεται στο νου… εμένα το μόνο ανά που μου ήρθε στο νου είναι το ανάθεμα, μιας και η προοπτική του να έχεις εκεί connection άνω της μιας ώρας είναι εφιάλτης… ευτυχώς το δικό μας ήταν πενήντα λεπτά… το αεροδρόμιο χωρίζονταν σε δύο μέρη… το παλιό, καλό, σοσιαλιστικό με τα τσίμπλα φώτα τις παλιομοδίτικες καρέκλες και τις θλιβερές αίθουσες αναμονής και το καινούργιο με τα έπιπλα τύπου ΙΚΕΑ το βάψιμο πασάλημα και 2-3 free shop που πωλούσαν ότι ήθελαν, σε τιμές ότι ήθελαν… η Ειρήνη δίπλα μου δεν αντιδρούσε πια… ξάπλωσε σε μια πολυκαιρισμένη καρέκλα και με απλανές βλέμμα κοιτούσε έναν ακόμη κουραμπιέ… το μισοσκόταδο που έπεφτε, ελάχιστα έκρυβε την σιλουέτα του ATR-72 που μας περίμενε…

- Πες μου πραγματικά την αλήθεια, πόσο χρονών είναι αυτό χάλι? Έχουμε ελπίδες να φτάσουμε επιτέλους στην Βιέννη?

Ξερόβηξα και της είπα όλα όσα ήξερα… τα ATR της Air Serbia ήταν κι αυτά κληρονομιά της JAT. Το ALP π.χ που μας περίμενε για να μας πάει στην Βιέννη, ήταν περίπου εικοσιτεσσάρων ετών και παρέμενε πάντα πιστό στα Γιουγκοσλαβικοσερβικά χρώματα… η Air Serbia είχε αποφασίσει να τα κρατήσει γιαυτό και άρχισε να τα ανακαινίζει και να τα βάφει στα καινούργια χρώματα… το ALP όμως μάλλον θα έπαιρνε τελευταίο σειρά μια που ήταν ολόλευκο σαν γάλα… η Βιέννη είναι βασικότατος προορισμός για την Air Serbia μια που έχει 3 ημερήσιες πτήσεις με ATR και σχετικά καλές πληρότητες…

Η επιβίβαση άρχισε χωρίς καθυστέρηση και οι περίπου 50 επιβάτες βολευτήκαμε στα καινούργια δερμάτινα καθίσματά τα οποία όμως και μετά το φανερό τους λίφτινγκ παρέμειναν θεόστενα… οι δύο θορυβώδεις στροβιλοκινητήρες του ALP πήραν μπροστά σκορπίζοντας την απόγνωση στην Ειρήνη…

- Έλεος πια… έτσι θα πάμε μέχρι την Βιέννη? Δεν ακούω τίποτε… τι αμαρτίες πληρώνω Θεέ μου…

Καθόμαστε στην 2Α και 2Β και η αλήθεια είναι ότι το ATR παραήταν θορυβώδες. Δεν ξέρω αν έφταιγε η θέση μας ή αν έφταιγαν τα χρονάκια του, αλλά η εντύπωσή μου είναι ότι τα καινούργια Dash της πρώην ΟΑ και νυν του Θόδωρα, είναι αισθητά πιο αθόρυβα. Το σκοτάδι είχε πέσει για τα καλά όταν απογειωθήκαμε και η αναγγελία του πιλότου για μια πτήση μιας ώρας και πέντε λεπτών, αντί μιας ώρας και είκοσι λεπτών ανέβασε κάπως το ηθικό της Ειρήνης… εγώ το διασκέδαζα απολαμβάνοντας μαζοχιστικά τον ήχο του σαλαμοκόφτη και τα φώτα των πόλεων που χάνονταν από κάτω μας… το σέρβις ήταν ίδιο και απαράλλακτο με αυτό της πτήσης από Αθήνα… το ίδιο αίσχος πακέτο με το ίδιο εφιαλτικό σάντουιτς και το ίδιο μπανανοκέικ από τις μπανανοφυτείες του Νοβισαντ, το οποίο σέρβιραν μια ακόμη σιτεμένη πρώην μις Γιουγκοσλαβία 1974 και μια ακόμη ξυνή μελαχρινή πιτσιρίκα… τα πάντα προβλέψιμα, τα πάντα λες σε repeat mode…καφέ φυσικά και δεν διανοήθηκα να ζητήσω, απλά έβαζα στοιχήματα με τον εαυτό μου από πού διάολο τον έπαιρναν και ήταν τόσο χάλια… προέκρινα σαν πιθανότερη εκδοχή τις καφεφυτείες του Σβετοτσάρεβο και γελώντας με τις σαχλαμάρες που σκεφτόμουν έκανα το τεστ της τουαλέτας… το έχω ξαναπεί… από τις τουαλέτες κυρίως καταλαβαίνεις πόσο παλιό είναι ένα αεροπλάνο και για μια φορά ακόμη δικαιώθηκα… τουλάχιστον ήταν καθαρές… με τα πολλά και τα λίγα, ένα τεταρτάκι νωρίτερα από το καθορισμένο, ο τίγρης των αιθέρων επιτέλους τροχοδρομούσε στο κοσμοδρόμιο του Schwechat και τα βάσανα της Ειρήνης έπαιρναν τέλος…

 

[George]

τα πάντα προβλέψιμα, τα πάντα λες σε repeat mode…

Γίνεσαι αχάριστος. Αυτό στο skytrax το λένε "service consistency"

 

[aakunz]

Σε συγχαίρω για την επιλογή σου να μην επιλέξεις την εγχώρια μπαναλιτέ και να αναζητήσεις πιο μπρουτάλ εμπειρίες. Το εντυπωσιακό είναι ότι η JU μπαίνει δυναμικά στα ενδο-ευρωπαϊκά και παίρνει το σάντουιτς από το στόμα των μεγαθήριων. Κι αν εσύ πήγες μέχρι τη Βιέννη, τι να πουν οι τυχεροί που θα πάνε Στοκχόλμη.