Οι Περιπέτειες του Rabbi Jacob

[aakunz]

Αγαπητό μέλος Hastaroth και λοιποί,

Βαριέμαι να γράψω τι κάναμε και τι είδαμε στο Ισραήλ. Αυτό που σας συνιστώ ανεπιφύλακτα, είναι ένα city break στο Τελ Αβίβ, κατά προτίμηση, μεσοβδόμαδα (Κυριακή-Παρασκευή μεσημέρι), αν και το Σάββατο, στο Τελ Αβίβ μπορείτε να βρείτε διάφορα πράγματα να κάνετε, αλλά μην υπολογίζετε συγκοινωνίες κλπ.

Σύντομα θα επιστρέψω με την πτήση το check-in της επιστροφής. Ο Μπεν Γκουριόν ήταν πολύ περίεργος και ήθελε να μάθει πολλά

 

[aakunz]

Και πάλι shalom!

Φτάσαμε στο Ben Gurion, περίπου 5 ώρες πριν από την πτήση. Θα είχαμε φτάσει και νωρίτερα, αν δεν είχαμε ταλαιπωρηθεί μέχρι να βρούμε την είσοδο προς τον αυτοκινητόδρομο για το αεροδρόμιο. Στην είσοδο του τέρμιναλ είχαμε την πρώτη επαφή μας με τις υπηρεσίες ασφαλείας. Ο νεαρότατος υπάλληλος μας ρώτησε με ποια πτήση πετούσαμε και έλεγξε τα διαβατήρια: "Πάτε όλοι στην Κύπρο;" ρώτησε. "Όχι, Αθήνα πάμε." απαντήσαμε. Λες να ξέρει τίποτα που να μην ξέρουμε;

Είναι γεγονός, ότι το μέλος COMPUTERISE, είχε δεόντως τρομοκρατήσει την ομάδα, με ιστορίες τρόμου από το Ben Gurion: εξονυχιστικός έλεγχος, παράλογες ερωτήσεις κλπ. Ξεμονάχιασα το Μέγιστο, ο οποίος μου είπε για "ένα αυτοκόλλητο που καθορίζει τη διαδικασία ελέγχου μέχρι το αεροπλάνο, για τον κάθε επιβάτη ξεχωριστά". Η εκδοχή του Μέγιστου μου φάνηκε νεοταξική και με ιντριγκάρισε, είναι γεγονός. Περπατήσαμε για λίγο τους χώρους του τέρμιναλ, περιμένοντας να ανοίξει το check-in της Αιγαίου. Μεγάλοι χώροι με εντυπωσιακή αισθητική, που τελείωναν σε ένα σημείο με γυάλινες πόρτες και barcode scanners με την ένδειξη "DEPARTURES".

Επιστρέψαμε στην είσοδο και πιάσαμε σειρά για το δεύτερο έλεγχο ασφαλείας, πριν το check-in. Οι επιβάτες περιμένουν σε μία σειρά, ανάλογα με την εταιρεία, με την οποία ταξιδεύουν. Μία ομάδες νεαρών υπαλλήλων, έκαναν ερωτήσεις στους επιβάτες. Όταν έφτασε η σειρά μας, ξεκίνησε η επόμενη φάση, με κάποιες αναγνωριστικές ερωτήσεις:

"Είστε γκρουπ;" (ναι, αλλά είμαστε τσακωμένοι μεταξύ μας)
"Ταξιδεύετε οργανωμένα" (είμαστε οργανωμένα ανοργάνωτοι)
"Υπάρχει κάποιος αρχηγός" (όχι, είμαστε όλοι ίσοι, υπάρχει μόνο γενικός γραμματέας)
"Τι σχέσεις έχετε μεταξύ σας;" (2 γυναίκες και 8 άνδρες... μάντεψε)

Στη συνέχεια, η υπάλληλος μας άφησε και πήγε στον συνάδελφό της. Ο συνάδελφος έφτασε χαμογελαστός.
-Σίγουρα δεν είστε γκρουπ;
-Όχι σου είπαμε, είμαστε φίλοι.
-Και γιατί ήρθατε εδώ;
-Για να περάσουμε το Σαββατοκύριακο.
-Υπάρχει κάποιος από εσάς που έκανε τις κρατήσεις;

Άγνωστο για ποιο λόγο, ο Computerise, έδειξε εμένα, ο οποίος είχα κάνει μόνο τη δική μου κράτηση.

"Όχι, δε θα μιλήσω με τον κύριο, που τα οργάνωσε. Θα μιλήσω με εσάς κύριε," του είπε ο υπάλληλος. "Ακολουθήστε με σας παρακαλώ".

Ενόσω ο υπάλληλος έκανε τις ερωτήσεις, εγώ παρακολουθούσα την άλλη ομάδα υπαλλήλων, που ανέκριναν δύο επιβάτες, που δε μιλούσαν αγγλικά. Μαντέψτε: είχαν ολόκληρο βιβλίο με πλαστικοποιημένες σελίδες σε διάφορες γλώσσες, με ερωτήσεις, τις οποίες μπορούσες να απαντήσεις με ένα κούνημα του κεφαλιού. Παράλληλα, υπήρχαν κάποιοι X-ray scanners μεγέθους τροχοσπίτου. Οι βαλίτσες έμπαιναν και μετά από λίγα δευτερόλεπτα έβγαιναν με ταχύτητα από την άλλη πλευρά, ενώ μία υπάλληλος κολλούσε ένα tag.

Λίγα λεπτά αργότερα, ο COMPUTERISE επέστρεψε. Νομίζατε ότι είχαμε τελειώσει; Χαχαχα!

"Θα χρειαστούμε έναν ακόμα, γιατί ξεχάσαμε να ρωτήσουμε κάτι το φίλο σας", είπε μία άλλη υπάλληλος και στρεφόμενη προς την Ειρήνη-Σαλώμη, τη ρώτησε αν θα ήθελε να την ακολουθήσει. Οι ερωτήσεις ήταν οι ίδιες: Πόσο καιρό γνωρίζεις τον έναν; Πόσο καιρό γνωρίζεις τον άλλο; Που μείνατε; Πότε ήρθατε; Σας άρεσε; κλπ. Ταυτόχρονα, η Ειρήνη ήταν αποδέκτης και ορισμένων bonus ερωτήσεων: "Γιατί έχεις αμερικάνικο διαβατήριο και οι άλλοι δεν έχουν; Μήπως έχει και κανένας άλλος διπλή υπηκοότητα;"

Νομίζατε ότι τελειώσαμε; Και πάλι χαχαχα! Οι τρεις υπάλληλοι, που είχαν κάνει τις ερωτήσεις έφυγαν και έκαναν μία μίνι σύσκεψη. Έπειτα επέστρεψαν.

"Είστε σίγουροι ότι δεν αγοράσατε κάποιο σουβενίρ, κάποιο αντικείμενο; Μήπως σας ζήτησε κάποιος να πάρετε μαζί σας κάποιο δώρο για να το πάτε σε κάποιο γνωστό του; Σας ρωτάμε όλα αυτά, γιατί υπάρχει περίπτωση κάποιοι να προσπάθησαν να σας εκμεταλλευτούν". Να σημειωθεί, ότι η διαδικασία ήταν απολύτως φιλική και δε νοιώσαμε άβολα, πέρα από το ότι διήρκεσε περίπου 30 λεπτά. Για να πω την αλήθεια, νομίζω ότι οι ίδιοι οι υπάλληλοι ήταν σε πιο δύσκολη θέση από εμάς, γιατί ήταν υπόλογοι στους προϊσταμένους τους.

Ο έλεγχος ασφαλείας είχε σχεδόν ολοκληρωθεί. Μας επέστρεψαν τα διαβατήρια, μαζί με ένα κίτρινο αυτοκόλλητο, με ένα barcode. Σειρά είχε το check-in της Αιγαίου. Μετά από την ημίωρη ανάκριση, όλα φαίνονταν αστεία. Γρήγορο check-in από τρία check-counters (ήμασταν από τους πρώτους). Τους μισούς ανέλαβε το business counter και τους άλλους μισούς της οικονομικής (είχε δείξει ο Μέγιστος την Senator του).

Και τώρα είχε έρθει η ώρα του τρίτου ελέγχου. Τα κίτρινα αυτοκόλλητα σαρώθηκαν από τους αισθητήρες και οι πόρτες άνοιξαν. Το κίτρινο αυτοκόλλητο στα διαβατήρια, προφανώς διευκόλυνε τη διαδικασία, μια και δε μας ζητήθηκε να ανοίξουμε χειραποσκευές στο σχετικό έλεγχο. Σε λιγότερο από 30 δευτερόλεπτα είχαμε ξεμπλέξει και με αυτό τον έλεγχο, για να πάμε στον επόμενο: διαβατήρια. Μικρή ουρά κι εδώ (τα πάντα σφραγίζονται) και τέλος με τους ελέγχους.

Το γλαροπούλι βρισκόταν στη C10, πλάι σε κάτι 747 της El Al. Ο χώρος της πύλης είναι αξιοπρεπέστατος, με αρκετά καθίσματα, αλλά και τραπεζάκια. Στα Duty Free υπάρχει πολύ καλή ποικιλία ισραηλινών κρασιών, τα οποία και σας συνιστώ ανεπιφύλακτα. Το checkout ήταν χαοτικό. Κάποιο μηχανογραφικό πρόβλημα είχε δημιουργήσει ατελείωτες ουρές στα ταμεία.

Η επιβίβαση ξεκίνησε εγκαίρως. Οι γλαροπούλες μας υποδέχθηκαν με χαμόγελο-προκάτ (ίσως έφταιγε η διανυκτέρευση). Η πληρότητα πλησίαζε το 100%. Η 21Ε, ανάμεσα σε μένα και τον captainjumbo παρέμενε κενή, ενώ τελείως συμπτωματικά, συνταξιδεύαμε με μία γνωστή μου και το ραββίνο Αθηνών (τον αναγνώρισα από το προπαγανδιστικό υλικό και τα νέα της Κοινότητας, που μου είχε φέρει από τη χαμπάντ Αθηνών η Μπρουμχίλντα). Praise the L*rd, everybody!

Δυστυχώς, οι τελευταίοι επιβάτες ήταν και αυτοί που πήραν τις θέσεις που παρέμεναν κενές. Ανάμεσα σε εμένα και τον captainjumbo κάθησε μία ρωσοϊσραηλινή, ενώ ο σύζυγός της, κάθησε ακριβώς μπροστά.

Η πτήση ήταν βαρετότατη. Βαριέμαι και που το γράφω. Παρά το ότι δεν κοιμήθηκα, ειλικρινά δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτα, πέρα από την αεροπορική γλαρο-ομελέτα και το ότι ο ρώσος μπροστά δεν έκλεισε ποτέ το iPad του, παρά το ότι του ζητήθηκε επανειλημένα από την αεροσυνοδό.

 

[Thanasis_U2]

ο ρώσος μπροστά δεν έκλεισε ποτέ το iPad του

μα τι μανία είναι αυτό στην Ρωσία. όπου πήγα (Μετρό, πτήσεις, λεωφορείο) ΟΛΟΙ είχαν iPad. Ένιωθα άβολα, ότι ήμουν ο μόνος που άνοιγε κανονικό βιβλίο ή εφημερίδα

 

[aakunz]

Τους έκατσε απότομα ο καπιταλισμός εκεί...

To Ισραήλ είναι μια χώρα μαγική, αλλά ταυτόχρονα και πολύ ιδιαίτερη. Η εξωστρέφειά του συνυπάρχει με το συντηρητισμό, το σύγχρονο συνυπάρχει με το παλιό. Η ειρήνη συντηρείται από την απειλή χρήσης βίας.

TRY:
Τελ Αβίβ: για την ακρίβεια η παραλία του και τα beach bar. Βρεθήκαμε εκεί αργά το βράδυ. Καρέκλες βυθισμένες στην άμμο, κρασί και μπύρα. Κάπως έτσι θα μπορούσε να είναι και η Λεμεσός, αν υπήρχε χρήμα, αγάπη για τον τόπο και καλό γούστο.

Yafo: το σημείο όπου έφταναν οι πρώτοι εβραίοι κατά το κίνημα της Aliyah (Αποδημία) του 19ου αιώνα. Μια σχετικά περιορισμένης έκτασης αναστηλωμένη και αναπλασμένη περιοχή, για χαλάρωση, βόλτες και καταπληκτική θέα μέχρι το αεροδρόμιο Sde Dov. Έντονο αραβικό στοιχείο, με πολλές επιλογές για... φαλάφελοειδή.

Ιερουσαλήμ: σημείο συνάντησης τριών θρησκειών και αμέτρητων αντιφάσεων. Συντηρητισμός και μοντερνισμός, πλούτος και φτώχεια, ακμή και παρακμή, γοητεία και απογοήτευση, πνευματισμός και τουρισμός, ευτυχία και δυστυχία, πόλεμος και "ειρήνη". Ναι, θα σας γοητεύσουν οι αρχαιότητες, οι χαρακτηριστικές εικόνες των συντηρητικών μουσουλμάνων και εβραίων, το ότι στο όνομα όσων έγιναν κάποτε εδώ και της αγάπης που κηρύχθηκε από κάποιους, έγιναν οι μεγαλύτεροι πόλεμοι. Σε αυτό το σημείο σας προσφέρεται η δυνατότητα να "κρυφοκοιτάξετε" στην Παλαιστίνη, χωρίς να περάσετε το Τείχος και την καταθλιπτική για την αξιοπρέπειά σας, διαδικασία ελέγχου ασφαλείας.

Βηθλεέμ: Μία μικρή Ιερουσαλήμ, χωρίς ορδές τουριστών. Βρίσκεται στα Παλαιστινιακά εδάφη και για να φτάσετε εκεί, θα υποβληθείτε στην πιο υποτιμητική για την αξιοπρέπειά σας διαδικασία ελέγχου. Η αίσθηση που αποκόμισα ήταν εκείνη της εισόδου σε μία φυλακή. Πάρτε ταξί μέχρι την πόλη, αφού πρώτα διαπραγματευτείτε το ποσό. Δώσαμε περίπου 100NIS ανά αυτοκίνητο (περίπου €20), για μετάβαση, αναμονή και επιστροφή μετά από μια ώρα. Στην επιστροφή, θα υποχρεωθείτε να περάσετε από έναν απίστευτο έλεγχο ασφαλείας. Οι ελεγκτές σας βρίσκονται πίσω από ένα αλεξίσφαιρο τζάμι και σας δίνουν οδηγίες για το πώς θα περάσετε τον έλεγχο και να βγείτε και πάλι στα ισραηλινά εδάφη.

Φαγητό: θα φάτε καλά, αλλά όχι φθηνά. Στην Ιερουσαλήμ, φάγαμε στο Adom (σημαίνει "κόκκινο"). Εξαιρετικά πιάτα. Στη Γιάφφα και στον αραβικό τομέα, θα φάτε φαλάφελ μέχρι σκασμού και θα πληρώσετε πενταροδεκάρες.

:? CRY:
Θρησκευτικός Τουρισμός: μιλάμε για κανονική σταυροφορία. Νέοι, γέροι, υγιείς και άρρωστοι. Άλλοι να κλαίνε, άλλοι να απλώνουν επάνω στις πέτρες ρούχα από τη χώρα τους. Απίστευτη βαριά βιομηχανία: εδώ έφαγε η Μαρία, εκεί δούλευε η Μαγδαληνή, πιο κάτω έγινε ο Μυστικός Δείπνος, λίγο πιο πέρα φυλάκισαν το Χριστό, εκεί πιο πάνω σκούπισαν το πρόσωπό του και αποτυπώθηκε η εικόνα του επάνω σε μαντήλι, σε αυτό το δέντρο κρεμάστηκε ο Ιούδας. Όλοι τρέχουν να δουν το ένα και να κάνουν το άλλο. Εμείς αποφασίσαμε να κάνουμε τη Via Dolorosa (Οδός του Μαρτυρίου). Ζήστε την εμπειρία, όπως εσείς τη νοιώθετε καλύτερα...

Έλεγχοι ασφαλείας: μη φοβάστε! Είναι για το καλό σας. Κάποια στιγμή θα τους συνηθίσετε, αν και πολύ φοβάμαι πως η εμπειρία των ελέγχων από την Παλαιστίνη προς το Ισραήλ είναι προσβλητική για την αξιοπρέπεια κάποιου, μια και όλοι είναι εν δυνάμει τρομοκράτες. Better safe than sorry.

Οδηγηση: ένας χαμός. Είναι χειρότεροι από εμάς. Σε κάποιες πινακίδες δεν υπάρχει μεταγραφή στα λατινικά. Το πάρκινγκ είναι δυσεύρετο.

Αυτά μου έμειναν από 48 ώρες εκεί...

 

[payneful_tales]

Αγαπητέ υπερπράχτωρα, θα ομολογήσω ότι:
α. φαντάζομαι τί αντανάκλαση πρέπει αν βγάζει από το αεροπλάνο η Ιερουσαλήμ κατακαλόκαιρο.. τόση άσπρη πέτρα παντού... απίστευτο... και υπέροχα όμορφο.
β. η λεωφόρος Ρότσιλντ του Τελ Αβίβ και η γειτονιά του Bauhaus ομολογώ ότι ήταν -έστω και βραδινή- μία υπέροχη εμπειρία βγαλμένη από άλλη εποχή (συνιστάται ανεπιφύλακτα-.
γ. τα αραβικά φαγάδικα μακράν πιο ενδιαφέοντα από τα ισραηλινά. και σαφέστατα πιο φθηνά. ακριβή μου φάνηκε η νύχτα του ισραήλ.
δ. είναι να σου κάτσει το κίτρινο στικεράκι... αλλιώς... η θέα στην κόκκινη ουρά ήταν... γολγοθάς
ε. ο γολγοθάς που λέτε... είναι τελικά μία..σκάλα. πικρή η ανακάλυψη αλλά αληθινή. όπως και οι φαρισαίοι των αγορών που καλύπτουν την πορεία προς τα εκεί. πάντως άξιζε πολύ η via Doloros. ό,τι κοντινότερο στη θεία πορεία του μαρτυρίου.
στ. οι πινακίδες σε οδηγούν όπου θένε.. κάνε την προσευχή σου πρώτα..
ζ. το πόσο άνετα κυκλοφορούσα και φωτογράφιζα στο Μπεν Γκουριόν χωρίς να με ενοχλήσει κανείς. στο Βενιζελιστάν θα είχα περισσότερες ενοχλήσεις για "απαγόρευση φωτογράφησης"
η. αυτές οι ώρες πτήσεων στο ισραήλ... έλεος όμως άνθρωποι...λες και όλοι πρέπει να ζούν μόνο τη νύχτα
θ. η παραλία του Τελ Αβίβ ήταν ένα ποίημα... μεγάλη απόλαυση..πολλή πούδρα και ατμόσφαιρα χαράς και ευεξίας
ι. ήταν λίγο αλλά με άρεσε...
κ. και ψιτ.... μακριά από τα Σάββατα..

δικός σου

 

[aakunz]

SHABBAT... πώς ήταν δυνατό να το ξεχάσω; Σάββατο στην εβραϊκή Ιερουσαλήμ = ο ορισμός της πόλης-φαντάσματος. Τα πάντα σταματούν, η χρήση κινητού, mp3, laptop και η λήψη φωτογραφιών στο Τείχος των Δακρύων απαγορεύεται. Υπάρχει σχετική ενημέρωση στην είσοδο. Αν σας δει κάποιος, σίγουρα θα σας κάνει παρατήρηση, δεδομένου ότι είναι ιεροσυλία. Παρ' όλες τις απαγορεύσεις χρήσης της τεχνολογίας τα Σάββατα, το πέρασμα μέσα από ανιχνευτή μετάλλων και το σκανάρισμα των χειραποσκευών στην είσοδο του μνημείου, επιτρέπεται, καθώς οι ραββίνοι απεφάνθησαν ότι η χρήση των συγκεκριμένων ηλεκτρονικών συσκευών, δεν παραβιάζει την Αργία... Θα το δείτε κι αυτό σε σχετική επιγραφή στην είσοδο.