Σε μια ελεύθερη οικονομία, οι εταιρείες επιτυγχάνουν και μένουν, γράφοντας τη δική τους ιστορία, ή αποτυγχάνουν και αλλάζουν πορεία, είτε συρρικνώνοντας είτε κλείνοντας. Αυτά σε μια κανονική αγορά, όχι σε μια 'σοσιαλιστική', 'κρατική' οικονομία.
Τα 'αεροπατίνια μεγαλεία σου λέω' δεν είναι 'αφρικανικής εταιρείας του τρίτου κόσμου'. Είναι κατάλληλα αεροσκάφη για συγκεκριμένες συχνότητες, αποστάσεις και πληρότητες. Όσο για τους 'κυκλους που καποτε φταναν στα περατα του κοσμου' δεν είναι παρά μόνο ένα σήμα και ένα όνομα που αγόρασε η MIG. Δεν είναι συγκρίσιμες οι δύο εταιρείες, δεν είναι συγκρίσιμες οι εποχές, δεν είναι καθόλου, μα καθόλου συγκρίσιμα τα οικονομικά μοντέλα που η καθεμία βίωσε.
Η πρώτη, κρατική, σε ένα heavily regulated, state-conrolled περιβάλλον, σε μια εποχή καθολικού ελέγχου των αεροπορικών αγορών, με διακρατικές συμφωνίες, σε καθεστώς κρατικού μονοπωλίου, με τα ελλείμματα να τα πληρώνει ο Έλληνας φορολογούμενος. Να θυμίσω τη φράση της μακαρίτισσας Thatcher: There is no such thing as 'public money'. All it is, it is taxpayer's money.
Η δεύτερη, ιδιωτική, σε ένα πλήρως deregulated οικονομικό περιβάλλον, με έναρξη λειτουργίας λίγους μήνες πριν το ...Καστελλόριζο, με τα ελλείμματά της να τα πληρώνει ο κατέχων την εταιρεία. Όλα αυτά χωρίς να κρίνω και χωρίς να σχολιάζω το αν η εταιρεία έκανε σωστές ή λάθος επιχειρηματικές και στρατηγικές κινήσεις, κάτι που είναι θέμα άλλης συζήτησης.