Συμφωνώ με τον Speedbird8. Μή βλέπετε παντού ιερεξεταστές και προκατειλημμένους.
COMPUTERISE":1b3q7e4e said:
αν π.χ είχε προκείψει το ίδιο γεγονός σε μια Αμερικανική εταιρία και μεγάλη πλειοψηφία επιβατών κατηγορούσε για ύποπτη συμπεριφορά δυο συνεπιβάτες, τότε οι αρχές με συνοπτικές διαδικασίες θα τους κατέβαζαν για ενδελεχή έλεγχο χωρίς να δώσουν καμμιά σημασία σε κανόνες και πράσινα άλογα... αλλά εδώ είναι Ελλάδα... πάνω απόλα οι κανόνες και η νομοθεσία!! τυπολατρία του κερατά... η ασφάλεια και ο κίνδυνος τρομοκρατίας είναι λεπτομέρειες.... ας είναι... φωνάξτε όσο θέλετε... απλά σας εύχομαι ποτέ να μην αντιμετωπίσετε κατάματα την ομή πραγματικότητα μιας τραγωδίας τύπου Αιγύπτου... τότε θα παρακαλάγατε για την παραβίαση των κανόνων ενώ τώρα καταγγέλετε...
Αγαπητέ COMPUTERISE, αυτό που γράφεις βρίσκει αντίθετη τη μισή (τουλάχιστον

παγκόσμια κοινή γνώμη! Είναι μία κόντρα που έχει ξεσπάσει μεταξύ ανθρώπων που πχ. υποστηρίζουν ότι η κατοχή όπλων είναι αποδεκτή ή και επιβεβλημένη και άλλους που αντιδρούν. Ανθρώπων που λένε ότι δεν πρέπει να περνάει κανένας πρόσφυγας το Αιγαίο και άλλους που αντιδρούν.
Στην Αμερική φίλε, έχεις δίκιο, θα είχαν μαζέψει αυτούς τους δύο. Στην καλύτερη περίπτωση θα είχαν περάσει κανά τριήμερο παρέα με το FBI και το Homeland Security. Στην χειρότερη και αν το περιστατικό συνέβαινε πρίν 10 χρόνια, θα είχαν βρεθεί στο Γκουαντάναμο, έστω και αν ήταν αθώοι και στις 2 περιπτώσεις! Αυτό που καταλαβαίνω από τα λεγόμενά σου είναι ότι συμφωνείς με τη λογική των Αμερικανών όπου προκειμένου να έχουμε 100% ασφάλεια, κάλλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε. Μάζεψε όλους τους ύποπτους και έτσι σίγουρα θα πιάσουμε και τους κακούς ή αλλιώς "Shoot first, ask questions later". Τί να κάνουμε;
Έ, λοιπόν σε μεγάλο βαθμό στην Ευρώπη αυτό δεν ισχύει, παρ'όλες τις προσπάθειες των τρομοκρατών να καταστρατηγήσουν (οξύμωρο

κάθε έννοια προσωπικού δεδομένου, διαφορετικότητας, σεβασμού θρησκειών, σεβασμού στο χρώμα του άλλου κλπ. Η Ευρώπη αντιστάθηκε σθεναρά σε αυτό (δεν εννοώ φυσικά την ΕΕ, αλλά τους Ευρωπαίους πολίτες) και η αντίσταση αυτή γίνεται προσπάθεια να αμβλυνθεί. Οι επιθέσεις σε Λονδίνο, Παρίσι, Μαδρίτη δεν έγιναν εκεί τυχαία. Έγιναν σε χώρες που οι πολίτες τους δεν θα κατάπιναν αμάσητα τα μέτρα καταστρατήγησης των ανθρωπίνων δικαωμάτων, στο όνομα της ασφάλειας. Οι τρομοκράτες (οξύμωρο

τους τιμώρησαν για αυτές τους τις απόψεις.
Εγώ όταν κάνω αυτήν την κουβέντα με κάποιον, δίνω αυτό το παράδειγμα:
Μπροστά σου υπάρχουν δέκα άνθρωποι. Οι εννέα είναι σίγουρα αθώοι και ο ένας είναι σίγουρα βομβιστής αυτοκτονίας. Έχεις τον τρόπο να πατήσεις ένα κουμπί και να τους σκοτώσεις και τους δέκα ή να τους κλείσεις σε ένα μπουντρούμι για πάντα. Αν δεν το κάνεις, υπάρχει κίνδυνος ο βομβιστής να σε σκοτώσει ή να σε αφήσει παράλυτο (εσένα μόνο) .
Το πατάς το κουμπί;
Βλέπεις λοιπόν ότι το θέμα μπαίνει έτσι σε άλλη βάση που έχει διχάσει τρομερά και απρόβλεπτα την κοινωνία. Δεν δίνουν όλοι την ίδια απάντηση!
(ΥΓ μεταξύ μας. Δεν υπάρχει 100% ασφάλεια! )