Hastaroth":8pgxf26b said:
Πάντως επιμένω στην άποψη ότι άν ο Κ1 δέν είχε φύγει από την θέση του (άν και ήξερε ότι επρόκειτο να μπούν σε περιοχή με καταιγίδα),δέν θα είχε συμβεί τίποτε.
Κρύβει πολλές παγίδες αυτή η δήλωση.
Το να αρχίσω τώρα να μιλάω για διάφορους παράγοντες και συνθήκες που οδηγούν σε "συμβάντα", θα ήταν ελαφρώς off-topic. Με λίγα λόγια όμως, αυτό το οποίο γνωρίζω και στο οποίο μπορώ να "επιμένω", είναι πως τέτοιες καταστάσεις (παραίσθηση [vertigo], έλλειψη αντίληψης της κατάστασης [loss of SA], ανεξήγητες ψυχολογικές κατστάσεις [stress, fear, anxiety,] κλπ), συμβαίνουν ή μπορεί να συμβούν
σε όλους, ανεξαρτήτως εμπειρίας και γνώσεων.
O Bonin, χαρακτηρίζεται από όλους ως "άπειρος". Έψαξα ελαφρώς, αλλά δεν μπόρεσα να βρω την γενική πτητική εμπειρία του, παρά μόνο αυτό:
32-year-old Pierre-Cedric Bonin had been with Air France since 2004. Pierre-Cedric Bonin had been qualified to fly in the Airbus A330 since April.
Όσο όμως άπειρος και αν ήταν, θεωρώ (χωρίς δυστυχώς να μπορώ να είμαι σίγουρος), πως όλη η εκπαίδευση που πέρασε, από την πρώτη του πτήση στην αερολέσχη των γαλλικών Μεγάρων, μέχρι να φτάσει στο δεξί κάθισμα της πτήσης αυτής, του έμαθε πως κάποιες φορές, πρέπει να αντιδράς
αντίθετα με τα ένστικτά σου, εμπιστευόμενος τα όργανα του αεροσκάφους. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, το έδαφος (σε όποια μορφή κι αν είναι αυτό - βουνό, ξηρά, θάλασσα κλπ) έρχεται κατά πάνω σου. Η ενστικτώδης ανθρώπινη αντίδραση, που ο κάθε χειριστής πρέπει συνεχώς να υπερνικά, είναι να φύγεις μακριά από αυτό. (υπάρχει και ένα πολύ ωραίο saying που κυκλοφορεί:
In the ongoing battle between objects made of aluminum going hundreds of miles per hour and the ground going zero miles per hour, the ground has yet to lose. Εξίσου ενστικτώδης και λανθασμένη, είναι και η τάση των ανθρώπων/χειριστών να τραβάνε το χειριστήριο πίσω όταν θέλουν να ανέβουν (και ειδικά στο ελικόπτερο, αυτό είναι τραγικό λάθος). Η εμπειρία μου όμως ως PNF (non-flying pilot) σε ανθρώπους από μηδενικής έως πολύ μεγάλης εμπειρίας, μου έχει δείξει πως όλοι μα όλοι μπορεί να την πατήσουν.
Η μόνη ασπίδα/λύση ενάντια σε αυτό, είναι το CRM. Συνεργασία πληρώματος το λέγαμε κάποτε. Όταν υπάρχει, λύνει πολλά προβλήματα. Στο θέμα μας όμως:
Στο θέμα μας, ο PF λανθασμένα κρατάει το χειριστήριο πίσω και εν τέλει, "στολάρει" το αεροπλάνο. Το καταλαβαίνω να το κάνει ασυναίσθητα, αλλά ο τύπος το κρατούσε
συνέχεια πίσω, με μια μικρή διακοπή, για
6 ολόκληρα λεπτά.
Σίγουρα έχουν μερίδιο ευθύνης ο PNF, ο captain, η εταιρία. Αλλά 6 λεπτά, δεν είναι λάθος, είναι εμμονή. Κάποια ρημάδα στιγμή, μέσα στην κουβέντα, όσο άπειρος κι αν είσαι, πρέπει να θυμηθείς αυτά που μάθαινες στο PPL σου. Επειδή ο Bonin ποτέ δεν το έκανε, γιαυτό απόρησα...
Εν κατακλείδι, υπάρχουν κάποια βαθύτερα αίτια -που προφανώς ποτέ δεν θα μάθουμε- που οδήγησαν έναν εκπαιδευμένο επαγγελματία σε ένα τόσο τραγικό λάθος. Θα μπορούσε να είχε συμβεί και στον Dubois ή στον Robert απ' όσα ξέρουμε, αλλά ποτέ δεν θα είμαστε σίγουροι. 2 πράγματα για μένα είναι σίγουρα και εκεί εστιάζω:
α) δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι στην "διερεύνηση" του ατυχήματος και στα αίτια που οδήγησαν το αεροσκάφος σε stall (ξέρουμε ότι έπεσε σε απώλεια και ότι το έκανε ο Bonin, αλλά δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ως προς το πώς και γιατί).
β) πρέπει όλοι όσοι βρίσκονται σε αεροσκάφη και γενικά σε μέσα με περισσότερους από έναν χειριστές, να μελετήσουν και να διδαχθούν από αυτό το ατύχημα. Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα κακού CRM, με ολέθρια αποτελέσματα.
Σας αφήνω με ένα ακόμα ευτράπελο:
If you push the stick forward, the houses get bigger. If you pull the stick back, they get smaller. That is, unless you keep pulling the stick back - then they get bigger again.
),
, ενώ ο Robert είναι ενδιάμεσα (6600 ώρες, 2600 στα Α330/340, τον Απρίλιο 2002).