Θυμάμαι σαν και τώρα τον υπερπρόεδρο πάτερ και οραματιστή της μεγάλης αυτής εταιρείας, με το τζηνάκι του και το μοδάτο του πουκαμισάκι (ράσο δεν είδα ουτε για δείγμα πάνω του) να με σπρώχνει "άθελα" και να μου παίρνει τη θέση στο φούρνο της γειτονιά μου όντας εκτός σειράς ο ίδιος...αλλά βιαζόταν.. Όταν του είπα με ύφος "βλέπω ότι δεν σας αρέσει η σειρά πάτερ", με κοίταξε με τάχα μου σοκαρισμένο ύφος που τον αναγνώρισα και μετά άρχισε τις δικαιολογίες. Μάζεψε τα τυροπιτάκια του και έφυγε λαγός.
Ας είναι επιτέλους όλοι ειλικρινείς. Κατανοώ την ανάγκη των ανθρώπων να δουλέψουν. Απόλυτα. Δεν δέχομαι όμως από κανέναν ότι δεν πήρε χαμπάρι που πήγε να δουλέψει. ναι, τα ζόρια είναι ζόρια και οι επιλογές πολλές φορές γίνονται για λόγους και όχι για πλάκα, αλλά το ότι κανείς δεν έπαιρνε πρέφα πια τίποτε.. ε.. νισάφι.
Οι μόνοι που, εγώ προσωπικά, λυπάμαι ίσως περισσότερο απ όλους, είναι εκείνοι οι άνθρωποι που έκλαιγαν από συγκίνηση στη θέα μιας ελληνικής σημαίας και της προοπτικής μιας ελληνικής δόξας.. και που γρήγορα τους έφερε η μοίρα σε ένα αεροδρόμιο να έχουν χάσει τα πάντα από τις πολύτιμες διακοπές-ανάγκες επίσκεψής τους πλήρως αβοήθητοι.
Τα λαμόγια, αυτά ή άλλα, θα ξανάρθουν. Κανονίστε την πορεία σας...