Στην Αθήνα της κρίσης: συγκρίνοντας τους δυο "μεγάλους"

[skg1]

Θεσσαλονίκη - Αθήνα. SKG - ATH. Βορράς - Νότος. Όπως και να το πεις, αναφέρεσαι στο πιο συνηθισμένο, ίσως, δρομολόγιο εσωτερικού. Μέχρι πριν λίγα χρόνια, οι επιλογές που είχες, αν ήθελες να το κάνεις αεροπορικώς, ήταν οι εξής δύο: ΟΑ (η παλιά, "κακή" κρατική παλιότερα, η νέα... ραφιναρισμένη αργότερα) και Aegean. Τους τελευταίους μήνες, ωστόσο, παρά την κρίση, την περιορισμένη κίνηση και τη γενικότερη κατήφεια, οι εταιρίες διπλασιάστηκαν, με τη Cyprus και την Astra να μπαίνουν στο παιχνίδι. Δυναμικά η πρώτη, από σπόντα η δεύτερη. Παρ' όλα αυτά, το μεγαλύτερο μέρος της κίνησης συνεχίζουν να το αποσπούν οι "μεγάλοι" του δρομολογίου. Μ' αυτούς τους δύο, λοιπόν, λέω να καταπιαστώ στο συγκεκριμένο trip report μου.


21.07.2012 ΟΑ 901
Airbus A319 SX-OAG

Αναχώρηση από το σπίτι λίγο μετά τις 5 και μισή το ξημέρωμα. Παραβιάζω τον όρκο που 'χω δώσει να μην ξαναπληρώσω ταρίφα παρά μονάχα μετά από κραιπάλη και μπαίνω στο πρώτο άδειο ταξί που βρίσκω μπροστά μου. Έτσι κι αλλιώς, δε φαίνεται να 'χω άλλη επιλογή. Το λεωφορείο του αεροδρομίου δεν περνάει κοντά από το σπίτι μου και οι περισσότερες γραμμές δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα τα δρομολόγια τους, ώστε να μπορώ να μετεπιβιβαστώ σ' αυτό κάπου στο κέντρο της πόλης. Έτσι, το μόνο που μου μένει είναι να υπομείνω τον ομιλητικότατο ταξιτζή και τον εξαίρετο, ποιοτικό ραδιοσταθμό "Βαρύς Νταλκάς FM", "Ράδιο Σκύλος" ή όπως αλλιώς λέγεται, που άκουγε. Τουλάχιστον, ο δρόμος της Χαλκιδικής, που οδηγεί μέσω μιας παράκαμψης και στο αεροδρόμιο της πόλης, έκανε τη διαδρομή να μη διαρκεί πάνω από δεκαπέντε με είκοσι λεπτά. Κίνηση ανύπαρκτη. Μονάχα κάποιοι ξενύχτηδες κυκλοφορούν αυτή την ώρα, ίσως κι όσοι βιάζονται να φτάσουν στους προορισμούς τους στη Χαλκιδική πριν αρχίσει το πρωινό σαββατιάτικο μποτιλιάρισμα. Στην πρώτη κατηγορία μάλλον θα ανήκε κι εκείνος ο δυστυχής τύπος που είδε το αυτοκίνητο του να πέφτει στο προστατευτικό κιγκλίδωμα του δρόμου και να παίρνει φωτιά. Μεμιάς, τα σχόλια και οι ερωτήσεις του ταξιτζή κόπηκαν μαχαίρι. Δεν είναι δα και το πιο ευχάριστο πράγμα να βλέπεις κάτι τέτοιο μπροστά στα μάτια σου, πόσο μάλλον αν έχει γίνει πριν από ελάχιστα, μόλις δευτερόλεπτα, καθώς δεν είχε κάνει την εμφάνιση της ούτε η αστυνομία ούτε κι η πυροσβεστική. Η μοναδική κουβέντα που θα 'λεγε θα ήταν ένα τυπικό "Καλό ταξίδι", την ώρα που άφηνα το όχημά του.

Αερολιμήν Μακεδονία, λοιπόν. Ένα υπερσύγχρονο αεροδρόμιο, hub μεγάλων εταιριών όπως η παγκοσμίου φήμης Astra. Ένα υπερσύγχρονο terminal με μοντέρνα σχεδίαση, φισούνες και πάμπολλα καταστήματα για να σκοτώνουν την ώρα τους οι ορδές των επιβατών σε transit. Και, φυσικά, ένας τεράστιος διάδρομος, ικανός να εξυπηρετήσει κάθε τύπο αεροσκάφους, τον οποίο και χρησιμοποιούν σε καθημερινή βάση οι πάμπολλες εταιρίες που εκτελούν διηπειρωτικές πτήσεις. Όλα αυτά, βέβαια, μονάχα σε μακέτες, εξαγγελίες και φαντασιώσεις των υπευθύνων. Στην πραγματικότητα το μόνο που βλέπει κανείς είναι ένα όμορφο μεν, μικρό δε terminal με ελάχιστες παρεχόμενες υπηρεσίες που σε καθημερινή βάση αγγίζει τα όρια του, δοκιμάζοντας παράλληλα τα νεύρα όσων ταξιδεύουν από εκεί. Κάνω ένα τσιγάρο στα γρήγορα, πριν περάσω στο αχανές (λέμε τώρα) εσωτερικό του. Το μάτι μου πέφτει σε μια μεγάλη πινακίδα που "διαφημίζει" τα φαραωνικά σχέδια των υπευθύνων που για δεκαετίες μένουν στα χαρτιά. Προϋπολογισμός: ούτε λίγο ούτε πολύ 900 εκατομμύρια. Ούτε ένα δις, τζάμπα πράγμα! Βέβαια, στην πράξη, η μόνη αλλαγή που παρατηρώ από την τελευταία μου επίσκεψη είναι το εξωτερικό καφέ που σε μικρό, λογικά, διάστημα, θα ξεκινήσει τη λειτουργία του, μπροστά στην είσοδο Β. Δε μπορούσαν, τουλάχιστον, να το κάνουν στην Α που δεν είναι τόσο κορεσμένη; Εκεί βρήκαν; Κάτι μου λέει πως σύντομα θα βλέπουμε ταλαίπωρους επιβάτες με ογκώδης βαλίτσες που προσπαθούν να μπουν στο κτίρΥΠιο να πέφτουν πάνω σε τραπεζοκαθίσματα. Ελπίζω βέβαια να διαψευστώ, αν και πολύ φοβάμαι πως δεεεν...

Κατευθύνομαι προς το check in. Εν αντιθέσει με τη γλαροεταιρία, η Olympic έαρ, όπως αρκετοί την προφέρουν, δε διαθέτει μηχανήματα για self check in. Οπότε, περιμένεις στην ουρά για το counter, εκτός βέβαια κι αν έχεις κάνει web check in. Βέβαια, στην περίπτωση μου κάτι τέτοιο ήταν ανέφικτο, καθώς ο εκτυπωτής αποφάσισε στα μέσα της προηγούμενης βδομάδας να πνεύσει τα λοίσθια. Συνεπώς, μόνη λύση το counter και ο εξυπηρετικός, αν και φαινόταν κάπως βαριεστημένος, υπάλληλος. Μου δίνει θέση 19F. Μια χαρά, σκέφτομαι, καθώς κατευθύνομαι προς το σημείο απ' όπου η μικρή βαλίτσα μου θα κατευθυνθεί προς τα "αχανή" έγκατα του Μακεδονία και εν συνεχεία την κοιλιά του 319. Σκέφτομαι πώς να σκοτώσω την ώρα μου μέχρι την πολυπόθητη ώρα της αναχώρησης. Οι πάμπολλες επιλογές που έχω; Να πιω έναν κατ' ευφημισμό καφέ σ' ένα από τα Olympic Catering - Everest - δεν ξέρω τι στο διάολο είναι, του επιπέδου των αναχωρήσεων. Να βγω έξω για τσιγάρο. Να καθίσω κάπου και να σερφάρω στο διαδίκτυο με τη βοήθεια του δωρεάν Wifi του αεροδρομίου. Τελικά, διάλεξα την τελευταία λύση. Ή, για να λέμε την αλήθεια, την προσπάθησα πολύ. Για κάποιο άγνωστο λόγο, μετά την είσοδο στην αρχική - επιβεβλημένη - σελίδα (ναι, εκείνη της ΥΠΑ), η σύνδεση κολλούσε, με αποτέλεσμα να μη μπορώ να κάνω απολύτως τίποτα. Τζίφος, λοιπόν.

Λίγο πριν τις 7 θα είναι, όταν και θα περάσω από τον έλεγχο των χειραποσκευών, για να 'ρθω αντιμέτωπος με την ανεπανάληπτη ελληνική ευγένεια. Νεαρός υπάλληλος της εταιρίας security στολίζει με υπέροχα "γαλλικά" μια μεγάλης ηλικίας κυρία που, κρίνοντας από τη γλώσσα που μιλούσε, μάλλον θα ταξίδευε για κάποια χώρα της ανατολικής Ευρώπης (Ρωσία ίσως; ). Ο λόγος του όλου σκηνικού άγνωστος. Προφανώς θα 'χε κάτι στη χειραποσκευή της που θα απαγορευόταν να μεταφέρει εντός της καμπίνας. Ο "ευγενέστατος", λοιπόν, υπάλληλος, θεώρησε σκόπιμο να πάρει την τσάντα της κυρίας και σχεδόν να την πετάξει κάμποσα μέτρα πιο πέρα, σε μια προσπάθεια να επιβάλλει τους κανονισμούς ασφαλείας.Αντί να επιληφθεί του ζητήματος ήρεμα και διακριτικά, ζητώντας ίσως τη συνδρομή κάποιου ανώτερου ή των αρχών ασφαλείας, καθώς δε μπορούσε να συνεννοηθεί, έκρινε πως είναι καλύτερο το να πετάξει την τσάντα της γυναίκας και να τη στολίσει συγχρόνως με υπέροχα κοσμητικά επίθετα, υπό τα βλέμματα των παραξενεμένων επιβατών που περίμεναν να περάσουν από τη διαδικασία του ελέγχου.

Κατευθύνομαι προς τη gate κι από εκεί στο γεμάτο λεωφορείο που μας μεταφέρει μέχρι το SX-OAG. Η υποδοχή από τα Μεζιτόπουλα τυπική. Τουλάχιστον, δύο εκ των κοριτσιών ήταν με το χαμόγελο στα χείλη. Η τρίτη που είδα στο "δρόμο" μου προς τη 19F αγέλαστη, μ' ένα μισοξινισμένο ύφος. Φυσικά, το πλήρωμα καμπίνας αποτελούνταν μονάχα από γυναίκες, όπως άλλωστε σχεδόν πάντα στις ελληνικές εταιρίες. Η θέση άνετη. Το Airbus έμοιαζε σχετικά καινούριο, περιποιημένο, με τα τυπικά μπλε καθίσματα που, κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον, δε φτάνουν την αισθητική και την άνεση αυτών της, για τα προσχήματα τουλάχιστον, ανταγωνίστριας εταιρίας. Βολεύτηκα, για να 'ρθει και να καθίσει δίπλα μου ένα ζευγάρι. Για κάποιο άγνωστο λόγο, τους τελευταίους μήνες σ' όλες μου τις πτήσεις τυχαίνει η διπλανή, ή ακόμα και οι δύο διπλανές μου θέσεις να μένουν κενές. Πρώτη φορά, λοιπόν, έπειτα από καιρό θα είχα συνεπιβάτες. Διόλου μ' ένοιαζε, όμως, καθώς ήταν αρκετά ήσυχοι. Ελάχιστες οι κουβέντες που αντάλλαξαν καθ' όλη τη διάρκεια της πτήσης. Πληρότητα γύρω στο 90%, boarding complete, live παρουσιαση σωστικών κι έτοιμοι για το... "μακρύ" ταξίδι μέχρι το άκρο 16 του διαδρόμου.

Απογείωση. Επιτέλους, στον αέρα. Πριν καλά καλά το καταλάβω, έχουν σβήσει οι ενδείξεις για τη ζώνη και ξεκινά το service. IFE, φυσικά, δεν υπάρχει. Μικρό το κακό, καθώς τόσο σύντομη που 'ναι η πτήση είναι πρακτικά άχρηστο. Βέβαια, για κάποιο πιο μακρινό προορισμό καλό θα ήταν να υπάρχει. Η ΟΑ, βέβαια, έλυσε το ζήτημα: έκοψε τους μακρινούς προορισμούς Τα "καλούδια" που προσφέρονται τυπικά μιας πτήσης εσωτερικού. Καφέδες, αναψυκτικά, χυμοί, νερό και ένα μικρό αλλά νόστιμο κρουασάν. Η έκπληξη, ωστόσο, έρχεται λίγο αργότερα, όταν το πλήρωμα περνάει για να μοιράσει εφημερίδες. Οι διαθέσιμες επιλογές, βέβαια, μόνο δύο. "Αγγελιοφόρος" και "Μακεδονία", τοπικής εμβέλειας φύλλα από τη Θεσσαλονίκη. Δε γινόταν, άλλωστε, να υπάρχουν και περισσότερες, μια και λογικά δε θα 'χαν φτάσει ακόμα στη Θεσσαλονίκη τα αθηναϊκά φύλλα. Κάπου εκεί, λοιπόν, ο κυβερνήτης μας ανακοινώνει τα της πτήσης. Πορεία στα 28.000 πόδια, χωρίς αναταράξεις και αίθριο καιρό στην Αθήνα. Οι χαμογελαστές Μεζιτοπούλες περνούν για άλλη μια φορά για να μαζέψουν, ενώ αποφασίζω να περάσω τα τελευταία λεπτά της πτήσης, ρίχνοντας μια ματιά στο περιοδικό της εταιρίας. Δεν ήταν κι άσχημο, παρόλο που οι σεξιστικές αναφορές τύπου "τα κορίτσια της εταιρίας" σε κάποιο άρθρο σχετικά μ' ένα σεμινάριο που έκαναν κοντά σε κάποιο γνωστό (σε ποιους δεν ξέρω) σεφ χτυπούσαν άσχημα στο μάτι. Επιπλέον, οι σελίδες που αφορούσαν την εταιρική παρουσίαση και τις παρεχόμενες υπηρεσίες ήταν ελάχιστες και, θα μπορούσα να πω, λειψές.

Η κάθοδος, βέβαια, δεν αργεί να ξεκινήσει. Άλλωστε, το συγκεκριμένο ταξίδι δε διαρκεί παρά 40 μονάχα λεπτά. Ευχάριστη, χωρίς αναταράξεις, με ωραία θέα πάνω από το Σαρωνικό. Ομαλή προσγείωση στον 03L και τροχιοδρόμηση προς κάποιο remote stand, απ' όπου και με λεωφορείο θα μεταφερόμασταν στο κτίριο του terminal. Παραλαβή αποσκευών από τον ιμάντα σε ελάχιστο χρόνο, κι έτοιμος για ένα σαββατοκύριακο στη μεγάλη πόλη.

Εντυπώσεις - Βαθμολογία:

- Αεροσκάφος: 4/5 (καλό, καινούριο, καθαρό αλλά έλεος πια με τα 319/320/321)
- Πλήρωμα: 4/5 (-1 για την ξινισμένη)
- IFE: 4/5 (δε λέω, καλό το περιοδικό σας, πολύ καλό το ότι δίνετε εφημερίδες αλλά και μια οθόνη δε θα έβλαπτε.)
- Φαγητό: 5/5 (και μόνο το ότι σου προσφέρουν κάτι σε μια τόσο σύντομη πτήση μοιάζει πια με πολυτέλεια)
- Σχέση ποιότητας - τιμής: 5/5 (με 50 Ευρώ, την ώρα που η CY ήθελε περί τα 65 και η A3 πάνω από 70, δε θέλει και ερώτημα)

Γενικό συμπέρασμα:

Το προϊόν που προσφέρει η ΟΑ είναι αξιοπρεπές. Μπορεί το δίκτυο της, πια, να 'ναι πολύ περιορισμένο, οι συνεργασίες που έχει με άλλες εταιρίες να είναι σχεδόν ανύπαρκτες και το frequent flyer programme της να μην είναι τίποτα το αξιόλογο, τουλάχιστον όμως τα αεροσκάφη της είναι καινούρια, το προσωπικό της ευγενέστατο και χαμογελαστό και το inflight service ικανοποιητικότατο. Θα την επέλεγα και πάλι; Για κάποιο τέτοιο δρομολόγιο φυσικά, θέλει κι ερώτημα; Για κάτι πιο μακρινό ίσως, αν βέβαια υπήρχε αυτή η δυνατότητα.

 

[GRJim]

Εξαιρετικό ρεπορτ!!!

 

[skg1]

Εν Αθήναις

Την ώρα που βγαίνω από το χώρο του baggage claim και καθώς κατευθύνομαι προς την έξοδο του terminal βρίσκομαι αντιμέτωπος με το δίλημμα ποια μέθοδο να χρησιμοποιήσω για να μεταβώ στο κέντρο της πόλης. Οι επιλογές, αν δε θέλω να χρησιμοποιήσω τις υπηρεσίες της κίτρινης φυλής είναι τρεις: οι εξής δύο. Πρώτον, να πάρω το μετρό που, με εισιτήριο 8 ευρώ έχει το πλεονέκτημα πως δε μπλέκεται στην κίνηση. Δεύτερον, να χρησιμοποιήσω λεωφορείο που, αν και πιο οικονομικό, κάνει περισσότερη ώρα. Η τρίτη παρεχόμενη σύνδεση ουσιαστικά καθίσταται αδύνατη. Ο προαστιακός, που τόσο διαφημίστηκε πριν από κάμποσα χρόνια, δεν εξυπηρετεί καθόλου όσους θέλουν να κινηθούν από και προς το κέντρο. Ίσως αν υπήρχε κάποια απευθείας σύνδεση με το σταθμό Λαρίσης, όπως συνέβαινε πριν μερικά χρόνια, να 'χε μία χρησιμότητα. Σήμερα, ωστόσο, με μια απαιτούμενη μετεπιβίβαση στα Άνω Λιόσια, το να πάρεις τον προαστιακό μοιάζει σαν χάσιμο χρόνου. Εν τέλει, θα επιλέξω λεωφορείο. Λυπάμαι τα τρία παραπάνω ευρώ; Όχι ιδιαίτερα. Δε θα λύσουν αυτά το οικονομικό πρόβλημα. Απλά, καθώς είναι Σάββατο πρωί κι η κίνηση στη Μεσογείων λογικά θα 'ναι περιορισμένη, προτιμώ το λεωφορείο που, αν μη τι άλλο, δεν επιβιβάζει επιβάτες στο υπόλοιπο της διαδρομής, κι έτσι δε βρίσκεσαι σφινωμένος σαν σαρδέλα στο κονσερβοκούτι της.

Η διαδρομή ως το Σύνταγμα θα διαρκέσει κάτι λιγότερο από μια ώρα. Στο δρόμο κοιτάζω το πλήθος των κλειστών καταστημάτων. "Πωλείται η επιχείρηση", "ενοικιάζεται ο χώρος", "ενοικιάζεται κτίριο γραφείων"... Μόνο "χαρίζεται" δεν είδαν τα μάτια μου. Θυμάμαι τα λόγια μιας φίλης: στην Αθήνα την κρίση την αντιλαμβάνεσαι πιο εύκολα απ' ότι στη Θεσσαλονίκη. Ίσως, εν τέλει, να 'χε και δίκιο. Παρόλο που οι οικονομικοί δείκτες της μακεδονικής μεγαλούπολης (ο όρος συμπρωτεύουσα με απωθεί) είναι χειρότεροι, το γεγονός πως δεν υπήρξε ποτέ αυτή η ραγδαία οικονομική ανάπτυξη που συντελέστηκε στην Αθήνα έχει ως αποτέλεσμα να μην είναι τόσο εμφανής η κρίση. Αν μη τι άλλο, στη Θεσσαλονίκη δε δημιουργήθηκαν ποτέ τόσες πολλές επιχειρήσεις, ώστε σήμερα να κλείνουν η μία μετά την άλλη. Τουλάχιστον, φτάνοντας στο κέντρο της πόλης αντικρύζω τη γνώριμη εικόνα, σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Κόσμος πάει κι έρχεται, κάνει τα ψώνια, τις βόλτες του, πηγαίνει στις δουλειές του. Τουρίστες κάνουν βόλτες. Κάπου εκεί, λοιπόν, θα διαπράξω για δεύτερη φορά μέσα σε μια μέρα το λάθος του να πάρω ταξί, προκειμένου να βρεθώ στο ξενοδοχείο όπου και πρόκειται να περάσω το βράδυ μου. Ο αττικός "Σκύλος FM" που ακούει ο ταξιτζής ελάχιστα διαφέρει απ' τον αντίστοιχο που άκουγε ο συνάδελφος του λίγες ώρες νωρίτερα στη Θεσσαλονίκη. Όπως επίσης, έχει την ίδια όρεξη για κουβέντα.

"Γιατί δε μένεις Γλυφάδα;", με ρωτάει. "Όλοι προς τα εκεί πηγαίνουν τώρα που καλοκαίριασε"
"Ένα βράδυ σκοπεύω να μείνω, οπότε προτιμώ να είμαι κάπου κεντρικά"
"Τι να κάνεις στο κέντρο; Πήγαινε προς τα κάτω να κάνεις τα μπάνια σου, να δεις κόσμο κλπ κλπ κλπ"

Φήμες που ήθελαν να τα παίρνει από το Σύλλογο Επιχειρηματιών της Γλυφάδας ούτως ώστε να την προωθήσει ελέγχονται ως ανακριβείς. Τουλάχιστον, μ' έφερε στο κατάλυμα μου γρήγορα, "τσιμπώντας" ωστόσο κι ένα ολόκληρο ευρουλάκι στην τιμή, έτσι γιατί είχα βαλίτσα (η επίσημη χρέωση είναι πολύ λιγότερη). Δεν πάει στο διάολο; σκέφτομαι. Σιγά μην κάθομαι να μαλώνω τώρα.

Κάπου εδώ, λέω να βγάλω τη χολή μου για τα αθηναϊκά ξενοδοχεία. Τυχαίνει να 'χω μείνει σε κάμποσα απ' αυτά. Τα περισσότερα συγκεντρώνουν τα εξής χαρακτηριστικά: έχουν μικρά δωμάτια, το επίπεδο καθαριότητας δεν είναι το καλύτερο δυνατό, η ηχομόνωση μοιάζει να 'ναι για τους ξενοδόχους εγκυκλοπαιδική μόνο γνώση. Παλιότερα, δε, είχαν κι ένα άλλο: ήταν επιεικώς πανάκριβα. Τουλάχιστον τώρα, με την Αθήνα να 'χει κατρακυλήσει κατά πολύ στην προτίμηση των επισκεπτών και τα δημοσιεύματα των ΜΜΕ να παρουσιάζουν την Ελλάδα ως μια χώρα λίγο πιο ασφαλή από το Αφγανιστάν, οι τιμές έχουν κυλήσει στα τάρταρα. Γι' αυτό, άλλωστε, επέλεξα να περάσω το βράδυ μου σ' ένα κατάλυμα που άλλοτε δε θα τολμούσα να περάσω ούτε απ' έξω: Athenaeum Intercontinental. Ίσως το καλύτερο ξενοδοχείο της ελληνικής πρωτεύουσας. Φιλικό προσωπικό, άνετοι χώροι, υπέροχη personalized εξυπηρέτηση για τα μέλη του Priority Club (ας όψονται τα μίλια που κερδίζω στη Lufthansa). Και το σημαντικότερο; Δωμάτια τόσο μεγάλα που φέρνουν στο νου αυτά της απέναντι πλευράς του Ατλαντικού. Βάζω στοίχημα πως οι περισσότερες γκαρσονιέρες είναι σαφώς μικρότερες από το standard - να το διευκρινίσω - δωμάτιο που 'χω επιλέξει.

Έχω μπροστά μου 24 και πλέον ώρες μέχρι τη στιγμή που θα πρέπει να επιστρέψω στο αεροδρόμιο. Θα κυλήσουν αρκετά ευχάριστα. Βόλτες στην καυτή - ελέω ζέστης - πόλη, φαγοπότια, βραδινές κραιπάλες μέχρι τελικής πτώσης. Μέχρι, βέβαια, το επόμενο μεσημέρι, όταν και θα βρεθώ και πάλι στο δρόμο με προορισμό το Βενιζέλο (το αεροδρόμιο ντε, όχι τον άλλο, τον πολυλογά).


22.07.2012 A3 124
Airbus A320 SX-DGX

Καθώς έχω μάθει πια τα... κατατόπια, δε χρειάζεται να πάρω ταξί μέχρι το Σύνταγμα. Θα προτιμήσω τη λύση του, γεμάτου λουόμενους που επιστρέφουν από τις κοντινές παραλίες, τραμ. Από το Σύνταγμα και πάλι λεωφορείο. Ποιος μπλέκει τώρα με τις ορδές των κατοίκων και τουριστών στο μετρό; Πάω στο αντίστοιχο κουβούκλιο που πουλά τα εισιτήρια του λεωφορείου του αεροδρομίου. Μία γυναίκα,μη ελληνίδα, ρωτά στα αγγλικά πληροφορίες για το κόστος του εισιτηρίου. Ο υπάλληλος, που προφανώς δεν ξέρει γρι αγγλικά, αρκείται στο να της δείξει ένα ταμπελάκι στα ελληνικά. Συνεννόηση μπουζούκι! Τόσο υπεράριθμο προσωπικό έχει ο ΟΑΣΑ, δε μπορούσε σ' αυτό το πόστο να βάλει κάποιον που να μπορεί να δώσει μια πληροφορία; Αν η τουρίστρια ρωτούσε κάτι πιο περίπλοκο τι θα έκανε; Θα της το ζωγράφιζε;

Εν τέλει, επιβιβάζομαι στο λεωφορείο και σε σύντομο χρονικό διάστημα βρίσκομαι και πάλι στο αεροδρόμιο. Κίνηση αρκετή, κυρίως ξένων που, προφανώς, επιστρέφουν στις πατρίδες τους. Οι έλληνες λιγοστοί, συγκριτικά τουλάχιστον με το παρελθόν. Κατευθύνομαι προς τα check in της Aegean. Εν αντιθέσει με την ΟΑ στο SKG, η A3 χρησιμοποιεί μηχανήματα για self check in, πράγμα που κάνει τη διαδικασία γρηγορότερη, ενώ έχεις και το πλεονέκτημα πως επιλέγεις τη θέση που εσύ επιθυμείς. Το σύστημα μου 'χει προεπιλεγμένη την 6D, την οποία κι αλλάζω για τη 15A. Κάνω μια σύντομη περατζάδα από τα καταστήματα και, εν συνεχεία, παίρνω το δρόμο για τη gate B15, την πιο μακρινή απ' όσες εξυπηρετούνται με φισούνα. Αν υπάρχει κάτι που δε μ' αρέσει σ' αυτό το αεροδρόμιο είναι ο στενός, σχετικά, διάδρομος που οδηγεί στις gates, ο οποίος και θυμίζει περισσότερο νοσοκομείο παρά αεροδρόμιο. Εξίσου αρνητικό, βέβαια, κι η έλλειψη χώρων για καπνιστές εφόσον έχεις περάσει στη restricted zone. Ποιος ο λόγος να υπάρχει στο χώρο των check in, που απέχει λίγα μόλις βήματα απο την είσοδο, και να μην υπάρχει σε μια περιοχή που οι επιβάτες, ειδικά αυτοί που αλλάζουν πτήσεις, μπορεί να χρειαστεί να περάσουν ώρες ολόκληρες; Το τελευταίο αρνητικό μου σχόλιο έχει να κάνει με την αισθητική της οροφής του κτιρίου που μου φέρνει κάτι από σούπερ μάρκετ γαλλικής πολυεθνικής.

Ο έλεγχος χειραποσκευών γίνεται γρήγορα, χωρίς παρατράγουδα. Ίσως το μόνο αρνητικό είναι πως αρκετοί έλληνες επιβάτες δεν κάνουν την παραμικρή προεργασία πριν έρθει η σειρά τους να περάσουν από τον έλεγχο. Τόσο δύσκολο, δηλαδή, τους είναι να 'χουν βγάλει από πριν το κινητό ή το πορτοφόλι από την τσέπη τους και να μην αναγκάζουν τους υπολοίπους και το προσωπικό να τους περιμένουν την τελευταία στιγμή; Στο χώρο της gate, τώρα, επικρατεί σχετική ηρεμία. Καθότι μεγάλος χώρος, δεν είμαι σε θέση να αντιληφθώ τι πληρότητα θα 'χει η πτήση. Μία γυναίκα μοιράζει στους επιβάτες χαρτιά, όπου και τους ζητείται να συμπληρώσουν τα στοιχεία τους. Πρόκειται, λέει, για κάποια έρευνα της Aegean που θα έρθει σε mail. Μέχρι αυτή τη στιγμή, πάντως, που γράφω, τίποτα δε μου 'χει έρθει. Οι dispatchers πάντως, δείχνουν να 'χουν αρκετή δουλειά. Δύο γυναίκες με αναπηρικό αμαξίδιο και τρία ασυνόδευτα παιδιά στην ίδια πτήση. Παρατηρώ το interaction ανάμεσα στην υπάλληλο της gate και τις κυρίες με τα αμαξίδια. Η υπάλληλος, μια γυναίκα λίγο πριν τα σαράντα, δείχνει εξαιρετικά φιλική. Δεν αναφέρομαι, βέβαια, σ' εκείνη την τυπική ψυχρή ευγένεια που επιβάλλει η δουλειά της. Μοιάζει σαν να της βγαίνει από μέσα. Εξίσου φιλική είναι και με τα ασυνόδευτα παιδιά, με τα οποία και πιάνει κουβέντα για το ταξίδι τους, μέχρι να 'ρθει η στιγμή που αρχίζει η επιβίβαση.

Πριν καλά καλά το καταλάβω έχω αφήσει το κτίριο κι έχω βρεθεί στο εσωτερικό του Airbus. Τυπική υποδοχή Aegean, μ' εκείνο το παγωμένο χαμόγελο που θυμίζει Γιάννα Αγγελοπούλου. Αποκλειστικά γυναικείο πλήρωμα κι εδώ. Οι άντρες δεν έχουν θέση στις καμπίνες των δύο "ανταγωνιστών". Βολεύομαι στη θέση μου. Άνετη, με σαφώς πιο προσεγμένη αισθητική απ' αυτές της ΟΑ. Για καλή μου τύχη, παρά την αυξημένη πληρότητα - γύρω στο 75 με 80 % - και οι δύο διπλανές θέσεις μένουν άδειες. Αυτό, όμως, δε σήμαινε πως δε θα είχα συνεπιβάτες - παρατράγουδα. Στοην πίσω σειρά μια κυρία προχωρημένης, σχετικά, ηλικίας (απ' αυτές όμως που αν τολμήσεις ν' αποκαλέσεις ηλικιωμένες μαύρο φίδι που σ' έφαγε) ταξιδεύει μαζί με την εγγονή της, που προφανώς πετά για πρώτη φορά. Η κυρία, λοιπόν, καθ' όλη τη διάρκεια της τροχιοδρόμησης, θεωρεί πρέπον να εξηγήσει στην εγγονή, που ανάθεμα κι αν είναι πάνω από 5 ετών, το πόσο αδιάφορο είναι το ταξίδι με το 320 σε σύγκριση με το διόροφο αεροσκάφος που ταξίδεψε πριν κάποια χρόνια μέχρι τη μακρινή Μπανγκόκ. Στην πρώτη θέση, φυσικά, που, σε αντίθεση με τους πληβείους της οικονομικής, είχαν καθίσματα - κρεβάτια κι έτρωγαν πρώτης ποιότητας φαγητά κι όχι αυτές τις αηδίες που σέρβιραν στον απλό κοσμάκη. Για κάμποση ώρα δάγκωνα τη γλώσσα μου, στην προσπάθεια μου να μην ξεκαρδιστώ στα γέλια ακούγοντας την πομπώδη περιγραφή της, που θύμιζε επαρχιώτισσα που προσπαθούσε να δειχτεί στις συγχωριανές της.

Επείδειξη σωστικών από τις οθόνες, πέρασμα του πληρώματος για το τελευταίο check, έτοιμοι σχεδόν για απογείωση. Έχουμε ήδη φτάσει στον 03L, όταν η πλουτόγρια (ή έστω πλουσία μεσήληξ) του πίσω καθίσματος αποφασίζει να αλλάξει θέση με την εγγονή της. Παγώνω στη σκέψη πως μπορεί να έχουν κανένα ατύχημα, την ώρα που το αεροπλάνο θα αφήσει το έδαφος. Γυρίζω το κεφάλι μου πίσω. Να μιλήσω ή να μη μιλήσω, ιδού η απορία. Εν τέλει, δε λέω κουβέντα. Έτσι κι αλλιώς, άλλαξαν θέσεις γρήγορα, πριν προλάβει το Airbus να βρεθεί στον αέρα. Γυρίζω, λοιπόν, και πάλι μπροστά μου και απολαμβάνω τη θέα της ανέφελης αττικής γης, καθώς παίρνουμε ύψος. Οι οθόνες - που είχαν κλείσει για τη διαδικασία της απογείωσης - ανοίγουν και πάλι, δείχνοντας πληροφορίες για τη θέση, την ταχύτητα και το χρόνο άφιξης στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης. Παίρνω στα χέρια μου το περιοδικό της Aegean, που δείχνει να 'ναι πλουσιότερο σε ύλη - και διαφημίσεις φυσικά - απ' αυτό της ΟΑ. Οι τελευταίες σελίδες του έχουν αναλυτική παρουσίαση των παρεχόμενων υπηρεσιών της εταιρίας, με ιδιαίτερη αναφορά στα lounges. Ειδικά αυτό της Θεσσαλονίκης φαντάζει, μέσα από τις φωτογραφίες τουλάχιστον, ιδιαίτερα καλαίσθητο. Χμμμ... λόγος για upgrade σε κάποια επόμενη πτήση;

Το service ξεκινά με καθυστέρηση. Δεν ξέρω γιατί, αλλά είναι κάτι που το 'χω παρατηρήσει πολλές φορές στο παρελθόν με την εν λόγω εταιρία. Ξεκινά αργά, με αποτέλεσμα ο χρόνος να 'ναι αρκετά σύντομος και το πλήρωμα, εν τέλει, να μαζεύει ποτήρια και λοιπά σκουπίδια με την ψυχή στο στόμα, ενώ έχει ήδη ξεκινήσει η κάθοδος. Περιλαμβάνει πάνω κάτω τα ίδια με την ανταγωνίστρια. Καφές (που είχε μια απαίσια γεύση σαν να 'χε περάσει ώρες ολόκληρες μέσα στην καφετιέρα), χυμοί, αναψυκτικά. Και, φυσικά, κάποιο μπισκοτοειδές. Καθόλου άσχημα για μια πτήση σαράντα λεπτών, αν και την επόμενη φορά μάλλον θα ξεχάσω πως είμαι εθισμένος στην καφεΐνη και θα επιλέξω κάτι άλλο.

Η κάθοδος ομαλή, με ελάχιστες αναταράξεις. Ο καιρός, όπως άλλωστε είχε ενημερώσει ο Κ1 λίγη ώρα νωρίτερα, αίθριος, με ελαφριά μονάχα συννεφιά που, ίσως και λόγω της ζέστης, δημιουργούσε μια παράξενη θολούρα, σαν να μη μπορούσες να διακρίνεις σχεδόν τίποτα σε μακρινή απόσταση. Προσγείωση στον 16, με thrust reversers και τα φρένα του 320 σχεδόν να τσιρίζουν. Έχει να κάνει, μήπως, με το μικρότερο μήκος του διαδρόμου; Τυπικός χαιρετισμός στην έξοδο, λεωφορείο φυσικά καθότι φισούνα στο Μακεδονία υπάρχει μόνο σε μακέτα, και άφιξη στο μικρό terminal. Η παραλαβή των αποσκευών δε θα καθυστερήσει. Από εκεί στην έξοδο και επιβίβαση στο λεωφορείο για την πόλη, με το γλυκόπικρο αίσθημα που αφήνει το τέλος ενός, έστω και σύντομου, ταξιδιού.

Εντυπώσεις - Βαθμολογία:

- Αεροσκάφος: 4/5 (καινούριο, καθαρό, περιποιημένο αλλά... 320)
- Πλήρωμα: 4/5 (επαγγελματισμός, ευγένεια αλλά λίγος παραπάνω αυθορμητισμός δε θα 'βλαπτε)
- IFE: 5/5 (αξιοπρεπές περιοδικό, οθόνες, τι άλλο να περιμένει κανείς σε μια τόσο σύντομη πτήση
- Φαγητό: 4/5 (το -1 απλά και μόνο για την κακή γεύση του καφέ. Κατά τα άλλα, και μόνο που υπάρχει είναι θετικό)
- Σχέση ποιότητας - τιμής: 5/5 (με δυσκόλεψε λίγο. Θα του 'βαζα λιγότερο, καθώς τα 90 Ευρώ για ένα τόσο σύντομο δρομολόγιο δεν είναι λίγα. Ωστόσο, ήταν σχεδόν last minute ενώ με τους φόρους - φωτιά του ΕΛ.ΒΕΝ εκ των πραγμάτων η τιμή θα 'ναι τσιμπημένη)

Γενικό συμπέρασμα:

Η Aegean, παρά τις οικονομικές συγκυρίες, δείχνει να 'χει εξελιχθεί σε μια σοβαρή, αξιοπρεπέστατη εταιρία. Το inflight προϊόν που παρέχει είναι αρκετά καλό. Καινούρια, προσεγμένα αεροσκάφη, ευγενικό (αν και αρκετά σφιγμένο) πλήρωμα, πολύ καλό service. Επιπλέον, το γεγονός πως ανήκει στη Star Alliance, και συνεπώς κερδίζεις μίλια πετώντας και μ' άλλες εταιρίες ή, σε προγράμματα άλλων εταιριών όταν πετάς με Aegean, μόνο θετικό μπορεί να χαρακτηριστεί. Θα την επιλέξω και πάλι; Μα εννοείται! Είτε για κάποιο κοντινό δρομολόγιο είτε και για κάτι πιο μακρινό.


And the winner is

Δυσκολεύτηκα να καταλήξω. Και οι δύο εταιρίες είναι εξίσου καλές, επομένως η "μάχη" κρίνεται στις επιμέρους λεπτομέρειες. Η ΟΑ κερδίζει σ' ότι έχει να κάνει με το πλήρωμα καμπίνας. Όχι πως αυτό της Aegean δεν είναι καλό, κάθε άλλο. Ωστόσο, τα Aegean girls είναι τόσο στημένα, που μοιάζουν περισσότερο με καλοκουρδισμένες μηχανές που εξυπηρετούν επιβάτες παρά με ανθρώπους. Επιπλέον, το γεγονός πως προσέφερε εφημερίδες εν πτήσει θυμίζει άλλες εποχές, που 'χουν προ πολλού περάσει. Η Aegean, πάλι, κερδίζει σ' ό,τι έχει να κάνει με το αεροσκάφος. Ναι, το κάθισμα recaro είναι ανώτερο απ' αυτά του εγχώριου, για τα μάτια του κόσμου πάντα, ανταγωνισμού. Το ότι παρέχει οθόνες μπορεί μεν να μην είναι σημαντικό, ωστόσο κάτι τέτοιες μικρές "πολυτέλειες" είναι που κάνουν τη διαφορά. Εκεί, όμως, που διαφέρει ουσιαστικά, είναι σ' ό,τι έχει να κάνει με τους τακτικούς επιβάτες. Τα μέλη του Miles & Bonus κερδίζουν μίλια όχι μόνο στις πτήσεις της εταιρίας, αλλά και σ' ένα παγκόσμιο δίκτυο, πράγμα που κάνει τη συγκέντρωση τους σαφώς ευκολότερη. Αντίθετα, το Travelair μοιάζει μπροστά του σαν φτωχός συγγενής, με παροχές σαφώς πιο περιορισμένες.

Νικητής, λοιπόν, έστω και στα σημεία, είναι η Aegean. Βέβαια, το ποια εταιρία αξίζει να επιλέξει κανείς, τουλάχιστον για το συγκεκριμένο δρομολόγιο, κρίνεται και στο κόστος, που ενίοτε διαφέρει αρκετά.

 

[Hastaroth]

Εν Αθήναις

Η τρίτη παρεχόμενη σύνδεση ουσιαστικά καθίσταται αδύνατη. Ο προαστιακός, που τόσο διαφημίστηκε πριν από κάμποσα χρόνια, δεν εξυπηρετεί καθόλου όσους θέλουν να κινηθούν από και προς το κέντρο. Ίσως αν υπήρχε κάποια απευθείας σύνδεση με το σταθμό Λαρίσης, όπως συνέβαινε πριν μερικά χρόνια, να 'χε μία χρησιμότητα. Σήμερα, ωστόσο, με μια απαιτούμενη μετεπιβίβαση στα Άνω Λιόσια, το να πάρεις τον προαστιακό μοιάζει σαν χάσιμο χρόνου.

Εδώ και αρκετό καιρό,"λόγω ενός προβλήματος που προέκυψε στην γραμμή" (έτσι το λένε τώρα το μπάχαλο στον ΟΣΕ),η μετεπιβίβαση δέν γίνεται πλέον στα Ανω Λιόσια,αλλά είτε στο ΣΚΑ (Σιδηροδρομικό Κέντρο Αχαρνών) γιά να πάς στον Σταθμό Λαρίσης,είτε στην Νερατζιώτισσα (απ'όπου κάνεις ανταπόκριση με την γραμμή τού "Ηλεκτρικού" και πάς στην Ομόνοια).Επίσης η γραμμή 3 τού μετρό πού φεύγει και αυτή από το αεροδρόμιο πάει στο Σύνταγμα και στο Μοναστηράκι.

Γιά τά υπόλοιπα περί Αθήνας,συμφωνώ απολύτως.Εχοντας βρεθεί πρόσφατα στην Θεσσαλονίκη,παρατήρησα κι'εγώ το φαινόμενο τών λίγων-σε σχέση με την Αθήνα-ξενοίκιαστων καταστημάτων και γραφείων λόγω κρίσης.Μήν ξεχνάς όμως ότι οι Θεσσαλονικείς επιχειρηματίες πάντοτε είχαν πιό εύκολα συναλλαγές με τίς όμορες χώρες τής Βαλκανικής κι'έτσι δέν έχουν πληγεί τόσο πολύ από την κρίση όσο οι Αθηναίοι.Ισως οι μόνοι που έχουν πληγεί περισσότερο είναι οι προμηθευτές ιατρικών ειδών που εφοδιάζουν τα νοσοκομεία τής Θεσσαλονίκης (και τής Βόρειας Ελλάδας γενικώτερα).

Οσον αφορά την σύγκριση τών δύο "αιώνιων αντιπάλων" στο ντέρμπυ "αεροπορική σύνδεση ATH-SKG",δέν το έχω κάνει ποτέ καθώς άπαξ μόνον έχω επιστρέψει από την Θεσσαλονίκη με την αείμνηστη (και με Airbus A300,παρακαλώ),αφού πάντοτε το συγκεκριμένο δρομολόγιο το κάνω σιδηροδρομικώς.Ομως είναι λογικό πως σε μιά τόσο μικρής διάρκειας διαδρομή δέν υπάρχουν και πολλά πράγματα που μπορεί να κάνη μιά εταιρία γιά να τραβήξη κόσμο απ'τόν ανταγωνισμό.Τί θα ήθελες δηλαδή,Φιλιππινέζες να σού κάνουν μασάζ (ή ό,τι άλλο προκύψη ) ; Μέχρι ν'αρχίσουν να σε ζουλάνε,έχεις ήδη προσγειωθεί.....

ΥΓ.Εχω παρατηρήσει ότι εκτός από τα διάφορα "Ράδιο Σκύλος",οι Αθηναίοι ταξιτζήδες έχουν ιδιαίτερη προτίμηση σε συγκεκριμένο γνωστό ραδιοφωνικό σταθμό με βασικό αντικείμενο τά αθλητικά δρώμενα,τον οποίον οι εκφωνηταί του αποκαλούν "Σούπερ Σπορεφέμ" (ναί,έτσι ακριβώς το λένε).....

 

[athlios]

skg1 ,θα συμφωνήσω απόλυτα με αυτά που λες! θα ήθελα να προσθέσω και τα ακόλουθα:

-

Μπορεί το δίκτυο της, πια, να 'ναι πολύ περιορισμένο, οι συνεργασίες που έχει με άλλες εταιρίες να είναι σχεδόν ανύπαρκτες και το frequent flyer programme της να μην είναι τίποτα το αξιόλογο,

ακόμη χειρότερο είναι το πρόγραμμα τακτικών επιβατών της CY, όπου τα μίλια εξαργύρωσης ισχύουν μόνο για 2 χρόνια!

- η Α3 έχει και άντρες στο πλήρωμα καμπίνας. Σίγουρα είναι συντριπτική μειοψηφία αλλά έχω πετύχει 2 φορές άντρες φροντιστές (ή όπως αλλιώς λέγονται) σε πτήσεις εξωτερικού.

-Σχετικά με το ποια είναι η καλύτερη, εγώ ψηφίζω με διαφορά A3 για όλους τους λόγους που προανέφερες αλλά και για αρκετούς άλλους όπως :
1)Αυτοματοποίηση: η αλλαγή ημερομηνίας πτήσης ή δρομολογίου και η εξαργύρωση μιλίων σε πτήση μπορούν να γίνουν ηλεκτρονικά μέσω της ιστοσελίδας της ενώ στην OA πρέπει να γίνουν τηλεφωνικώς. Και δεν φτάνει αυτό, στην ΟΑ δεν μπορεί να γίνει αλλαγή από πτήση εσωτερικού σε πτήση εξωτερικού ή το αντίστροφο, κάτι που μπορεί να γίνει στην Α3. Επίσης, στην αλλαγή της κράτησης το αεροδρόμιο αναχώρησης πρέπει να παραμείνει το ίδιο για λογιστικούς λόγους όπως μου είπαν (δεν ξέρω εδώ τι ισχύει για την Α3)
2)Σε περίπτωση προβλήματος με την πτήση, η Α3 σε ενημερώνει αμέσως τηλεφωνικά ή ηλεκτρονικά παρουσιάζοντας σου όλες τις εναλλακτικές λύσεις. Η ΟΑ δεν μπήκε καν στον κόπο να με ενημερώσει, προ διετίας, για την ακύρωση της πτήσης μου AMS-ATH λόγω απεργίας ενώ η Aegean με έχει ενημερώσει τηλεφωνικώς για 20λεπτη καθυστέρηση σε πτήση εσωτερικού!
3) Το τηλεφωνικό τους κέντρο είναι σαφώς πιο καταρτισμένο από της ΟΑ. Με την Α3, όποια πληροφορία χρειάζομαι την μαθαίνω αμέσως και είναι εν τέλει και σωστή. Με την ΟΑ, έπρεπε να μιλήσω με 3 διαφορετικά άτομα τα οποία μου έδωσαν 3 διαφορετικές πληροφορίες σχετικά με την πίστωση μιλίων από πτήση με CY για να βγάλω άκρη.

 

[nick15801]

Athlie. Αυτά που λες δεν έχουν και πολύ επαφή! Το ότι προτιμάς την Α3 από την ΟΑ την CY, κλπ είναι εντελώς προσωπικό σου θέμα. Ότι ισχύει για την μια εταιρία ισχύει και για την άλλη. Πριν από μερικούς μήνες έχασα 4 εισιτήρια Αθήνα-Βερολίνο για αυτό τον λόγο. Το αν η κλίση η το μήνυμα της Α3 έχει προστιθέμενη αξία σε εσένα τότε πάσο! Το ότι τηλεφωνικό κέντρο της Α3 είναι καλύτερο δεν θα το σχολιάσω καν. Δυστυχώς είχα την χαρά να δοκιμάσω. Θυμήσου ότι την ΟΑ έχουν βραβεύσει για το Call center και όχι της Α3. Τώρα για miles redemption προσπάθησε να κάνεις το ίδιο μεταξύ Aegean και Lufthansa και μετά τα λέμε ίσως. Α και μην ξεχάσω για τα άπειρα μίλια που έχω ταξιδέψει με την Α3 αυτό που έχω πάρει σαν reward ήταν ένα αγγούρι καλυβιωτικο ενώ η Κουβαρντού ΟΑ μου έδωσε ένα τσάμπα εισιτήριο με πολύ λιγότερα μίλια. Τώρα που θα το χρησιμοποιήσω είναι άλλο καπέλο.

 

[oddin]

Mια μικρή μόνο 'διόρθωση' στο reg του αεροσκάφους της Aegean,στο πολύ ωραίο report.
Δεν πρέπει να ήταν το SX-DGX,διότι το reg δεν υπάρχει σε αεροσκάφος της Aegean.

 

[aakunz]

Τον τελευταίο καιρό πετάω πάρα πολύ συχνά με ΟΑ και λίγες φορές με Αιγαίου. Και στις δύο περιπτώσεις τα πληρώματα είναι φορείς ενός "πολιτισμού" που βλέπει τα πληρώματα ως νεαρά, δροσερά και χαμογελαστά κορίτσια (και λίγα αγόρια για το ξεκάρφωμα). Οι εντυπώσεις που αποκόμισα από την Αιγαίου τον τελευταίο καιρό ήταν ότι η "δροσιά" έχει αρχίσει να φεύγει από κάποια μέλη, χωρίς αυτό βέβαια να τα καθιστά λιγότερο επαγγελματίες. Αντιθέτως στην ΟΑ, τα μέλη παραμένουν νεαρά, ωστόσο μπορείς να διακρίνεις τεράστιες διαφορές στη συμπεριφορά τους. Μου έχει τύχει μεμονωμένη περίπτωση "ρομπότ" με απλανές βλέμμα που είχε μάθει απ' έξω όλο το demo, αλλά μου έχουν και άτομα που τιμούν το επάγγελμα τους και διαφημίζουν με τον καλύτερο τρόπο την εταιρεία, παρά το ότι δεν αποτελεί τον καλύτερο εργοδότη στο συγκεκριμένο χώρο. "Προκάτ" χαμόγελα υπάρχουν παντού, αλλά έμαθα να μην τα βάζω στο ίδιο τσουβάλι με τα άτομα που αγαπούν και τιμούν τη δουλειά τους.

Ναι, τα 320 των γλάρων είναι σαφώς πιο ομοιόμορφα και με IFE, αλλά μετά τις ανταλλαγές που έγιναν με την ΟΑ, η ομοιομορφία "έσπασε" λίγο. Σε πτήσεις εσωτερικού, δεν προλαβαίνεις καν να ασχοληθείς με IFE. Αξιολογώντας το σέρβις εσωτερικού σε σχέση με αντίστοιχα σέρβις σε εσωτερικές γραμμές άλλων ευρωπαϊκών χωρών, θα το θεωρούσα επαρκές και περιττή ταλαιπωρία για τα πληρώματα (μέσα σε 30 λεπτά θα πρέπει να προλάβουν να εξυπηρετήσουν μία ολόκληρη καμπίνα). Δε θα με χάλαγε και δε θα το θεωρούσα κατακριτέο να μη δω εκείνο το ελεεινό σακουλάκι με τους ξηρούς καρπούς ή το κρουασάν.

Σε πτήσεις εσωτερικού, τα μίλια είναι αμελητέα, όταν πετάς με κάρτα κάποιου άλλου αερομεταφορέα Star Alliance. Το ίδιο αυτοκτονικό είναι να βάλεις τα μίλια από την πτήση ΟΑ σε λογαριασμό Sunmiles.

Με τα call centres για το κοινό (801-11-20000 για Αιγαίου και 801-801-01-01 για ΟΑ) δεν έχω ασχοληθεί πολύ γιατί λόγω δουλειάς έχω πρόσβαση σε άλλους αριθμούς για την εξυπηρέτησή μου ως συνεργάτης, ωστόσο δεν μπορώ να παραβλέψω το γεγονός ότι η Αιγαίου είναι συγκριτικά μπροστά σε σχέση με την ΟΑ σε θέματα διαχείρισης κρατήσεων, λόγω Amadeus (πολύ εξελιγμένο check-in, iPhone App, δυνατότητα εξαργύρωσης μιλίων μέσω ιστοσελίδας).

 

[athlios]

Athlie. Αυτά που λες δεν έχουν και πολύ επαφή! Το ότι προτιμάς την Α3 από την ΟΑ την CY, κλπ είναι εντελώς προσωπικό σου θέμα.

προφανώς και είναι προσωπικό μου θέμα, γι' αυτό άλλωστε έγραψα: "εγώ ψηφίζω". Σε μια σύγκριση των 2 μεγάλων εταιρειών έγραψα κι εγώ τη δική μου άποψη.

Ότι ισχύει για την μια εταιρία ισχύει και για την άλλη. Πριν από μερικούς μήνες έχασα 4 εισιτήρια Αθήνα-Βερολίνο για αυτό τον λόγο. Το αν η κλίση η το μήνυμα της Α3 έχει προστιθέμενη αξία σε εσένα τότε πάσο!

Το γιατί έχασες 4 εισιτήρια δεν μπορώ να το γνωρίζω. Εγώ μιλώ από προσωπικές μου εμπειρίες. Σε 25 πτήσεις μου με την Aegean και 6 με την ΟΑ τα τελευταία 3 χρόνια, υπήρξαν 3 προβλήματα:
- 20λεπτη καθυστέρηση σε πτήση της Α3-Ειδοποιήθηκα τηλεφωνικώς ένα μήνα πριν
- ακύρωση πτήσης μου με την Α3 για εμπορικούς λόγους- Ειδοποιήθηκα με e-mail για την ακύρωση και μου δόθηκε η δυνατότητα να πετάξω με την ΟΑ 15 λεπτά νωρίτερα ή με την επόμενη πτήση της Aegean. Μισή ώρα μετά την απάντησή μου είχα τα νέα μου εισιτήρια.
- Ακύρωση πτήσης μου με την ΟΑ λόγω απεργίας των ελεγκτών του LGAV : Δεν έλαβα καμία απολύτως ενημέρωση από την ΟΑ κι ευτυχώς με ενημέρωσαν φίλοι από Ελλάδα, γιατί βρισκόμουν στο εξωτερικό, ότι ακυρώνεται η πτήση.
Εσύ με αυτά τα δεδομένα τι συμπέρασμα θα έβγαζες?

Το ότι τηλεφωνικό κέντρο της Α3 είναι καλύτερο δεν θα το σχολιάσω καν. Δυστυχώς είχα την χαρά να δοκιμάσω. Θυμήσου ότι την ΟΑ έχουν βραβεύσει για το Call center και όχι της Α3.

Το γιατί και πώς βραβεύεται μια εταιρεία ολίγον με απασχολεί. Όσες φορές επικοινώνησα με την Α3 απαντήθηκαν τα ερωτήματά μου κατευθείαν και λεπτομερώς. Σε ερώτηση μου για το πώς πιστώνονται μίλια στο Travelair Club από πτήσεις με CΥ πήρα τις ακόλουθες απαντήσεις (και οι 3 από το Travelair Club):
1) Η CY αποφασίζει πόσα μίλια θα πιστωθούν, ρωτήστε αυτούς
2) Ο αριθμός μιλίων είναι δεδομένος, δεν έχει σχέση με την απόσταση που πετάξατε
3) Πιστώνονται τόσα μίλια όση και η απόσταση που πετάξατε (σε μίλια) που είναι και η σωστή απάντηση
Εγώ προσωπικά αυτό δεν το θεωρώ σοβαρό call center, τουλάχιστον το κομμάτι του Travelair Club

Τώρα για miles redemption προσπάθησε να κάνεις το ίδιο μεταξύ Aegean και Lufthansa και μετά τα λέμε ίσως. Α και μην ξεχάσω για τα άπειρα μίλια που έχω ταξιδέψει με την Α3 αυτό που έχω πάρει σαν reward ήταν ένα αγγούρι καλυβιωτικο ενώ η Κουβαρντού ΟΑ μου έδωσε ένα τσάμπα εισιτήριο με πολύ λιγότερα μίλια. Τώρα που θα το χρησιμοποιήσω είναι άλλο καπέλο.

Όταν μιλάω για εξαργύρωση μιλίων του Travelair Club σε πτήση της ίδιας εταιρείας (ΟΑ), θεωρώ ότι το αντιπαράδειγμα εξαργύρωση από Miles and Bonus σε άλλη αεροπορική είναι ατυχές. Για τα άπειρα μίλια για τα οποία έχεις ένα αγγούρι καλυβιώτικο δεν μπορώ να σε βοηθήσω... Εγώ έχω αγοράσει εισιτήρια για 24 διαδρομές απλής μετάβασης (κυρίως εξωτερικού) με ναύλους συνήθως semiflex ή saver, έχω εξαργυρώσει μία διαδρομή εξωτερικού και χρησιμοποιώ τακτικά την Aegean Bonus Visa. Τα μίλια στο λογαριασμό μου αυτή τη στιγμή είναι περίπου 70.000, και η μία διαδρομή εξωτερικού απαιτεί εξαργύρωση 11000 μιλίων. Πόσες διαδρομές θεωρείς ότι θα μπορούσα να εξαργυρώσω με τον ίδιο αριθμό πτήσεων της ΟΑ?

 

[nick15801]

Νομίζω δεν έχει νόημα να μιλάμε για κάτι εντελώς υποκειμενικό. Αφού σου αρέσει περισσότερο η Aegean τελείωσε, δεν προσπαθώ να υπερασπιστώ καμία άλλη εταιρία. Το συμπέρασμα που βγάζω από αυτά που λες είναι ότι συγκρίνεις ανόμοιες καταστάσεις εκτός από ανόμοιες εταιρίες. Το λες και μονός σου ότι η αλλαγή στην πτήση έγινε ένα μήνα πριν στην Α3 για επιχειρησιακούς λόγους. Η απεργία δεν νομίζω ότι εξαγγέλλετε τόσο νωρίτερα, ούτε αν θα ανασταλεί ούτε πόσο θα διαρκέσει, εκτός και αν έχω χάσει τόσα πολλά επεισόδια. Αν η Α3 στέλνει mails η txt για να σε ενημερώσει για αλλαγές στο flight status (αλλαγές σε ώρα αναχώρησης, πύλες κλπ)τότε συγχαρητήρια για το καλό service. Αν έχω καταλάβει καλά προσπάθησες να κάνεις claim τα μίλια από την Cyprus στην Olympic Air, άρα 2 διαφορετικές εταιρίες, 2 διαφορετικά προγράμματα πιστότητας πελατών. Απλά για την ιστορία πέρσι το καλοκαίρι πέταξα Λονδίνο Αθήνα Business Class με την Aegean εντελώς last minute, στην κράτηση όμως έδωσα την κάρτα της Lufthansa για να πάρω και τα τελευταία μίλια για να κάνω upgrade στην κάρτα και να πάρω και τα τελευταία μίλια για ένα δωρεάν εισιτήριο. Το περίφημο ηλεκτρονικό σύστημα ήταν off και όταν κάλεσα την Α3 στο φανταστικό call center μου είπαν να καλέσω την Lufthansa στο Verl με όχι και τόσο κομψό τρόπο. Λες και ήμουν υποχρεωμένος να μιλώ γερμανικά και να πληρώσω και ένα υπεραστικό. Στο τέλος τα μίλια χάθηκαν γιατί στο φινάλε έχουμε και άλλες δουλειές να κάνουμε και δεν μπορούμε να ασχολούμαστε με καμία Α3, ΟΑ η LH. Μετά από αυτό αποφάσισα να μην χρησιμοποιήσω κανένα FFP. Σταμάτησα να πετώ και από/προς Heathrow και ησύχασα. Παίρνω πάντα την ποιο φτηνή επιλογή είτε λέγετε Ryanair είτε Wizz είτε Easyjet ξέρω τι πληρώνω και τι παίρνω. Νομίζω πως θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για προβλήματα όταν πετάς με άλλη εταιρία και θες να πιστώσεις μίλια σε άλλη εταιρία. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ΟΑ/CY Που κάνουν απλά μερικές πτήσεις κοινού κωδικού, δεν έχουν Κάι καμία τρελή συνεργασία. Όσο για το τι παραπάνω θα σου έδινε η ΟΑ σε σχέση με την Α3 δεν μπορώ να κάνω καμία πρόβλεψη, νομίζω όμως ότι κάτι παραπάνω θα το έδινε. Και πάλι αυτό είναι εκτίμηση. Καλή τύχη με τα FFPs.