Μετά την Ασιατική εξόρμηση σε Μαλαισία -Σιγκαπούρη - Ταϊλάνδη και Χονγκ Κονγκ, είχε έρθει η μεγάλη ώρα της Αυστραλίας, με τη συνδρομή και της Tiger αυτή τη φορά...
Εκκίνηση για μια ακόμη φορά από το low-cost terminal της AirAsia στην Κoυάλα Λουμπούρ, σε απόσταση αναπνοής από την πίστα Formula1 της Μαλαισίας (Sepang). Η διαδικασία Check-in είναι εξαιρετικά ταχεία και μπορεί να γίνει online, είτε μέσω κινητού, με self-service στα ειδικά μηχανήματα ή στα counters της AirAsia στον αεροσταθμό. Η πτήση D7 2722 με το μισθωμένο Airbus A340-300 της AirAsia Χ προσγειώνεται στο Tullamarine μετά από επτάωρο αφού πρώτα περάσει την ατελείωτη κόκκινη έρημο που κυριαρχεί στην καρδιά της απομακρυσμένης ηπείρου. Με τελικό ναύλο-προσφορά μόλις 28 Ευρώ (!) για μια απόσταση όσο Ευρώπη-Αμερική, θαρρώ πως πρέπει να είναι μακράν η φτηνότερη διηπειρωτική πτήση. Για την είσοδο στην Αυστραλία απαιτείται visa η οποία για τους Έλληνες είναι δωρεάν και βγαίνει σε λίγα λεπτά μέσω διαδικτύου (e-visa). Ο διαβατηριακός έλεγχος είναι ιδιαίτερα αυστηρός, καθώς η χώρα αποτελεί προορισμό για αρκετούς λαθρομετανάστες. Η τελωνιακός δε χάνει την ευκαιρία να αραδιάσει τα περιεχόμενα των αποσκευών και να τα μελετήσει ενδελεχώς. Συνηθισμένος από τους αντίστοιχους ελέγχους των Καναδών, δεν ενοχλούμαι. Το αεροδρόμιο, κύρια βάση της Jetstar, διαθέτει τρείς αρκετά σύγχρονους αεροσταθμούς (συν έναν βασικό "budget" της Tiger) και συνδέεται με την πόλη με το Skybus, λεωφορειακή γραμμή express ως τον κεντρικό σταθμό, σε μισή ώρα.
Η Μελβούρνη, πρωτεύουσα της επαρχίας Βικτώρια, είναι μια κουλτουριάρικη μητρόπολη τεσσάρων εκατομμυρίων, με ιδιαίτερα έντονη την πολυεθνική παρουσία των μεταναστών. Ανάμεσά τους και μυριάδες ομοεθνείς μας, των οποίων η δυναμική κοινότητα είναι η πολυπληθέστερη της διασποράς. Στην ελληνική γειτονιά του κέντρου υπάρχουν αρκετά καταστήματα ομοεθνών καθώς και μια αναμνηστική πλάκα (με υπογραφή Panika Psomiadis) για την αδελφοποίηση με τη Θεσσαλονίκη. Στα χριστουγεννιάτικα ντεκόρ της πόλης οι ευχές ήταν γραμμένες και στα Ελληνικά. Όλοι οι κάτοικοι φαίνεται να απολαμβάνουν το "Αυστραλιανό Όνειρο" σε μονοκατοικίες στα ατελείωτα πράσινα προάστια που εκτείνονται σε μια ακτίνα 30 χιλιομέτρων από το κέντρο της πόλης, συνδεόμενα με πραγματικά πλατείς δρόμους και το μεγαλύτερο δίκτυο τραμ στον κόσμο. Στο επιχειρηματικό-ιστορικό κέντρο της πόλης CBD (Central Business District) ορθώνονται αρκετοί ουρανοξύστες, με ψηλότερο τον πύργο "Εύρηκα" (Eureka Tower) που σχεδίασε ο ελληνικής καταγωγής αρχιτέκτονας Nondas (Παμίνος) Κατσαλίδης. Εδώ βρίσκονται και τα κυριότερα αξιοθέατα και ιστορικά κτίρια, από την εποχή (αρχές 19ου αιώνα) που ο χρυσός είχε μετατρέψει τη Μελβούρνη στην πλουσιότερη πόλη παγκοσμίως. Μαζί με τον αλματώδη πλούτο ανέβηκε κατακόρυφα και το έγκλημα. Οι αρχές ήταν αδυσώπητες στην πάταξή του (ήτοι: κρέμασμα με συνοπτικές διαδικασίες). Μάρτυρας εκείνης της εποχής η παλιά φυλακή (Old Gaol) στα μπουντρούμια της οποίας σάπισαν και εκτελέστηκαν διάσημοι Αυστραλοί κακοποιοί, με "πρώτο όνομα" τον Ned Kelly. Η νεκρική μάσκα του τελευταίου εκτίθεται (μαζί με αρκετές άλλες) στο κέντρο του κτιρίου, που διαφυλάσσει στο ακέραιο τον ανατριχιαστικό χαρακτήρα του. Ενδιαφέρουσα εμπειρία, που συμπεριλαμβάνεται στην τιμή του εισιτηρίου, η δυνατότητα να συλληφθείς και φυλακιστείς για λίγη ώρα σε ένα σκοτεινό κελί από έναν δεσμοφύλακα (ηθοποιό), για να πάρεις μια ιδέα "τι εστί βερίκοκο". Άλλη μια στάση στο ενυδρείο της πόλης, ένα από τα λίγα στον κόσμο που μπορεί κανείς να δει αυτοκρατορικούς πιγκουίνους της Ανταρκτικής σε μια αρκετά πειστική (και ψυχρή όπως είναι λογικό) αναπαράσταση του φυσικού τους περιβάλλοντος.
Για να δει όμως κανείς "ντόπιους" πιγκουίνους στο πραγματικό φυσικό περιβάλλον τους δεν έχει παρά να κάνει ένα σύντομο ταξιδάκι 100 χλμ από την πόλη στο παραθεριστικό κέντρο του Philip Island, όπου -εκτός από την πίστα Formula1- έχουν στήσει την αποικία τους οι μικρότεροι πιγκουίνοι του κόσμου (Eudyptula minor) σε μια ειδικά προστατευόμενη ακτή. Κάθε ηλιοβασίλεμα λαμβάνει χώρα μια εντυπωσιακή "παρέλαση" εκατοντάδων συμπαθών αντιπροσώπων του είδους που, αναδυόμενοι από το κύμα μετά από μια κουραστική μέρα κυνηγιού στο Νότιο Ωκεανό, επιστρέφουν στις φωλιές τους για να ταΐσουν τα μικρά τους . Το θέαμα είναι αξέχαστο για τους επισκέπτες που το παρακολουθούν σε απόσταση αναπνοής από τις ειδικές εξέδρες (αν και απαγορεύεται αυστηρά η φωτογράφηση της "παρέλασης"). Πίσω στη Μελβούρνη, η μετακίνηση των τουριστών στο κέντρο γίνεται δωρεάν από ειδικά τραμ και λεωφορεία, ιδιαίτερα βολικό. Πάντως, οι αποστάσεις στο CBD δεν είναι τεράστιες και το περπάτημα είναι μια καλή εναλλακτική (όπως και το ποδήλατο), καιρού επιτρέποντος. O καιρός -παραδόξως για την εποχή- έκανε διάφορα τερτίπια, από συννεφόκαμα με 37 βαθμούς, ως καταρρακτώδη βροχή (περίεργο, αν σκεφτεί κανείς ότι η πόλη αντιμετωπίζει έντονο πρόβλημα λειψυδρίας). Η Μελβουρνέζοι αγαπάνε πολύ την πόλη τους και ούτε να ακούσουν δε θέλουν για το Σίδνεϊ, με το οποίο υπάρχει μια υποσκάπτουσα αντιπαλότητα.
Για επαφή λοιπόν με το διάσημο "αντίπαλο δέος" μετάβαση στο budget terminal 4 που αποτελεί το βασικό hub της Tiger Airways (με δευτερεύον αυτό της Αδελαϊδας ενώ υπάρχει και ακόμα ένα στη Σιγκαπούρη - άλλωστε βασικός μέτοχος της εταιρείας είναι η Singapore Airlines). H Τiger ακολουθεί το ultra-budget μοντέλο της Ryanair και αυτό φαίνεται στo dedicated terminal, που ενώ βρίσκεται σε απόσταση βαδίσματος από τους υπόλοιπους, αισθητικά απέχει δεκαετίες. Περισσότερο μοιάζει με εντελώς βασικό σταθμό ΚΤΕΛ - μπροστά του το budget terminal της Κουάλα Λουμπούρ είναι παλάτι. Η όλη νοοτροπία είναι μαντριού-κοπαδιού, η μετάβαση στο αεροσκάφος γίνεται με τα πόδια, ενώ και τα προσφερόμενα αγαθά (με τίμημα φυσικά) εντός αυτού είναι μετρημένα στα δάκτυλα. Η αλήθεια όμως είναι ότι το σύστημα λειτουργεί ρολόι και το εμπιστεύονται κατά κόρον οι Αυστραλοί και ιδίως οι νεώτεροι. Σε αντίθεση με τους επιβάτες, το πλήρωμα της πτήσης TT 664 αποτελούταν από τρείς μπαρμπάδες, γύρω στα 60, που -λόγω συνδυασμού ηλικίας, φύλου και άχρωμης ενδυμασίας- δύσκολα μάντευες ότι ήταν αεροσυνοδοί. Πάντως, ομολογουμένως, στη δουλεία τους ήταν φιλικότατοι και χαμογελαστοί. Αυτά είναι περήφανα γηρατειά.... (βέβαια δε θα ήθελα να είμαι μαζί τους σε τίποτα αναταράξεις, μην πάθουν καμία ανακοπή
) Anyway, η πτήση με το σχετικά καλοδιατηρημένο αεροσκάφος διήρκεσε περίπου μιάμιση ώρα σε νεφοσκεπή ουρανό αλλά η προσέγγιση αποζημίωσε με πανοραμική θέα από το Σίδνεϊ. Το διεθνές αεροδρόμιο Kingsford Smith είναι η κύρια βάση της Qantas, με το A380 της να ξεχωρίζει από μακρυά. Έχει τρεις ενεργούς αεροσταθμούς, πιο σύγχρονους από της Μελβούρνης, λόγω Ολυμπιακών. Ο τοπικός αεροσταθμός έχει και ένα ιδιαίτερα μεγάλο food court. Aπό το SYD η μεταφορά στο κέντρο γίνεται γρήγορα με ειδικό τρένο. Το μεγάλο πλεονέκτημα της πόλης είναι το υπέροχο φυσικό λιμάνι της με τους δεκάδες κόλπους που δημιουργεί. Στο κέντρο του δεσπόζουν η περίφημη Όπερα του Σίδνεϊ και η γέφυρα του λιμανιού, επίκεντρο των εορταστικών πυροτεχνημάτων που υποδέχονται το νέο έτος. Πρόκειται για τοποθεσία ιδιαίτερου φυσικού κάλους, που μπορεί κανείς να την απολαύσει κάνοντας τη διαδρομή από την κεντρική προβλήτα ως το Manly, στην είσοδο του κόλπου. Εκεί, εκτός από φοβερές παραλίες για μπάνιο, ποδήλατο και surfing υπάρχει και ένας Εθνικός Δρυμός με προστατευόμενα ζωάκια και αξέχαστη θέα προς την πόλη, με ιστιοφόρα και surfers να διασχίζουν τον κόλπο. Οι Αυστραλοί βλέπετε είναι έμπρακτα φίλαθλοι (δεν εννοώ μόνο ως οπαδοί στις κερκίδες) και δεν είναι τυχαίο ότια ακόμα περηφανεύονται ότι διοργάνωσαν τους καλύτερους ολυμπιακούς αγώνες.
Άμα τοι επιστροφή στη "βάση" της Μελβούρνης, προετοιμασία για το επόμενο τετράωρο "άλμα" με το Airbus της Tiger, στο Περθ της Δυτικής Αυστραλίας, δηλαδή στον αντίποδα του Σίδνεϊ και τρείς ώρες διαφορά. Το αεροδρόμιο του Περθ είναι αρκετά σύγχρονο και βρίσκεται σχετικά κοντά στο κέντρο. Αποτελείται από τον Τοπικό και τον Διεθνή Αεροσταθμό, που απέχουν αρκετά χιλιόμετρα μεταξύ τους, καθώς βρίσκονται στην αντίθετη πλευρά του διαδρόμου (όπως και στην Κουάλα Λουμπούρ). Αυτόν τον καιρό λαμβάνουν χώρα διάφορες εργασίες βελτίωσης του χώρου μπροστά στους σταθμούς. Η πόλη του Περθ ήταν η ευχάριστη έκπληξη του ταξιδιού. Παρόλο που φιλοξενεί πληθυσμό άνω του ενός εκατομμυρίου διατηρεί ένα ιδιαίτερα ανθρώπινο και επαρχιακό low προφίλ, με φιλικότατους κατοίκους και ένα πολύ συμπαθητικό και συμπαγές κέντρο, μπροστά από τη φυσική λίμνη που δημιουργεί ο ποταμός Swan. Το πράσινο κυριαρχεί παντού, ιδιαίτερα στο μητροπολιτικό πάρκο Kings, με πανοραμική θέα στο downtown. Οι υποδομές είναι αρτιότατες, με προαστιακό σιδηρόδρομο, λεωφορεία αποκλειστικά φυσικού αερίου (που σημειωτέον είναι δωρεάν στο κέντρο) και οργανωμένους ποδηλατοδρόμους χιλιομέτρων. Με μεσογειακού τύπου κλίμα και ατέλειωτες εξωτικές παραλίες στον Ινδικό Ωκεανό, κοντά στο γραφικό λιμάνι του Fremantle. Πραγματικά ασυναγώνιστη ποιότητα ζωής, ένα διαμάντι κρυμμένο στη μέση του πουθενά . Είναι πραγματικά σουρεαλιστική εμπειρία το μπάνιο με καλοκαιρινό καιρό μια ανάσα από τα Χριστούγεννα, με φρούτα εποχής (κεράσια, φράουλες, βερίκοκα και καρπούζι) και παντού χριστουγεννιάτικα δέντρα αλλά και βερμούδες! Εν ολίγοις το Περθ συνίσταται ανεπιφύλακτα και απ'ότι φαίνεται, τα καλά νέα διαδίδονται, καθώς η πόλη έχει αρκετό τουρισμό από Ευρώπη και ιδίως Γερμανία (πολύ ψαγμένοι οι Γερμαναράδες).
Σχεδόν ένα μήνα στη γύρα, είχε έρθει η ώρα για το μακρινό ταξίδι της επιστροφής. Πτήση AirAsia προς Κουάλα Λουμπούρ και από εκεί πάλι επιβίβαση στο γνωστό Raiders αεροσκάφος για Stansted. H κούραση γλυκιά αλλά οι αναμνήσεις πάμπολλες, όπως και οι σφραγίδες στο διαβατήριο. Ένα αξέχαστο ταξίδι ονείρου, μια ματιά σε μέρη άγνωστα μέχρι πρότινος αλλά και μια υπόσχεση για σύντομη επιστροφή στις ομορφιές της Αυστραλασίας!
God Speed σύντροφοι και καλές γιορτές με ούριους ανέμους στα φτερά σας!!!
Εκκίνηση για μια ακόμη φορά από το low-cost terminal της AirAsia στην Κoυάλα Λουμπούρ, σε απόσταση αναπνοής από την πίστα Formula1 της Μαλαισίας (Sepang). Η διαδικασία Check-in είναι εξαιρετικά ταχεία και μπορεί να γίνει online, είτε μέσω κινητού, με self-service στα ειδικά μηχανήματα ή στα counters της AirAsia στον αεροσταθμό. Η πτήση D7 2722 με το μισθωμένο Airbus A340-300 της AirAsia Χ προσγειώνεται στο Tullamarine μετά από επτάωρο αφού πρώτα περάσει την ατελείωτη κόκκινη έρημο που κυριαρχεί στην καρδιά της απομακρυσμένης ηπείρου. Με τελικό ναύλο-προσφορά μόλις 28 Ευρώ (!) για μια απόσταση όσο Ευρώπη-Αμερική, θαρρώ πως πρέπει να είναι μακράν η φτηνότερη διηπειρωτική πτήση. Για την είσοδο στην Αυστραλία απαιτείται visa η οποία για τους Έλληνες είναι δωρεάν και βγαίνει σε λίγα λεπτά μέσω διαδικτύου (e-visa). Ο διαβατηριακός έλεγχος είναι ιδιαίτερα αυστηρός, καθώς η χώρα αποτελεί προορισμό για αρκετούς λαθρομετανάστες. Η τελωνιακός δε χάνει την ευκαιρία να αραδιάσει τα περιεχόμενα των αποσκευών και να τα μελετήσει ενδελεχώς. Συνηθισμένος από τους αντίστοιχους ελέγχους των Καναδών, δεν ενοχλούμαι. Το αεροδρόμιο, κύρια βάση της Jetstar, διαθέτει τρείς αρκετά σύγχρονους αεροσταθμούς (συν έναν βασικό "budget" της Tiger) και συνδέεται με την πόλη με το Skybus, λεωφορειακή γραμμή express ως τον κεντρικό σταθμό, σε μισή ώρα.
Η Μελβούρνη, πρωτεύουσα της επαρχίας Βικτώρια, είναι μια κουλτουριάρικη μητρόπολη τεσσάρων εκατομμυρίων, με ιδιαίτερα έντονη την πολυεθνική παρουσία των μεταναστών. Ανάμεσά τους και μυριάδες ομοεθνείς μας, των οποίων η δυναμική κοινότητα είναι η πολυπληθέστερη της διασποράς. Στην ελληνική γειτονιά του κέντρου υπάρχουν αρκετά καταστήματα ομοεθνών καθώς και μια αναμνηστική πλάκα (με υπογραφή Panika Psomiadis) για την αδελφοποίηση με τη Θεσσαλονίκη. Στα χριστουγεννιάτικα ντεκόρ της πόλης οι ευχές ήταν γραμμένες και στα Ελληνικά. Όλοι οι κάτοικοι φαίνεται να απολαμβάνουν το "Αυστραλιανό Όνειρο" σε μονοκατοικίες στα ατελείωτα πράσινα προάστια που εκτείνονται σε μια ακτίνα 30 χιλιομέτρων από το κέντρο της πόλης, συνδεόμενα με πραγματικά πλατείς δρόμους και το μεγαλύτερο δίκτυο τραμ στον κόσμο. Στο επιχειρηματικό-ιστορικό κέντρο της πόλης CBD (Central Business District) ορθώνονται αρκετοί ουρανοξύστες, με ψηλότερο τον πύργο "Εύρηκα" (Eureka Tower) που σχεδίασε ο ελληνικής καταγωγής αρχιτέκτονας Nondas (Παμίνος) Κατσαλίδης. Εδώ βρίσκονται και τα κυριότερα αξιοθέατα και ιστορικά κτίρια, από την εποχή (αρχές 19ου αιώνα) που ο χρυσός είχε μετατρέψει τη Μελβούρνη στην πλουσιότερη πόλη παγκοσμίως. Μαζί με τον αλματώδη πλούτο ανέβηκε κατακόρυφα και το έγκλημα. Οι αρχές ήταν αδυσώπητες στην πάταξή του (ήτοι: κρέμασμα με συνοπτικές διαδικασίες). Μάρτυρας εκείνης της εποχής η παλιά φυλακή (Old Gaol) στα μπουντρούμια της οποίας σάπισαν και εκτελέστηκαν διάσημοι Αυστραλοί κακοποιοί, με "πρώτο όνομα" τον Ned Kelly. Η νεκρική μάσκα του τελευταίου εκτίθεται (μαζί με αρκετές άλλες) στο κέντρο του κτιρίου, που διαφυλάσσει στο ακέραιο τον ανατριχιαστικό χαρακτήρα του. Ενδιαφέρουσα εμπειρία, που συμπεριλαμβάνεται στην τιμή του εισιτηρίου, η δυνατότητα να συλληφθείς και φυλακιστείς για λίγη ώρα σε ένα σκοτεινό κελί από έναν δεσμοφύλακα (ηθοποιό), για να πάρεις μια ιδέα "τι εστί βερίκοκο". Άλλη μια στάση στο ενυδρείο της πόλης, ένα από τα λίγα στον κόσμο που μπορεί κανείς να δει αυτοκρατορικούς πιγκουίνους της Ανταρκτικής σε μια αρκετά πειστική (και ψυχρή όπως είναι λογικό) αναπαράσταση του φυσικού τους περιβάλλοντος.
Για να δει όμως κανείς "ντόπιους" πιγκουίνους στο πραγματικό φυσικό περιβάλλον τους δεν έχει παρά να κάνει ένα σύντομο ταξιδάκι 100 χλμ από την πόλη στο παραθεριστικό κέντρο του Philip Island, όπου -εκτός από την πίστα Formula1- έχουν στήσει την αποικία τους οι μικρότεροι πιγκουίνοι του κόσμου (Eudyptula minor) σε μια ειδικά προστατευόμενη ακτή. Κάθε ηλιοβασίλεμα λαμβάνει χώρα μια εντυπωσιακή "παρέλαση" εκατοντάδων συμπαθών αντιπροσώπων του είδους που, αναδυόμενοι από το κύμα μετά από μια κουραστική μέρα κυνηγιού στο Νότιο Ωκεανό, επιστρέφουν στις φωλιές τους για να ταΐσουν τα μικρά τους . Το θέαμα είναι αξέχαστο για τους επισκέπτες που το παρακολουθούν σε απόσταση αναπνοής από τις ειδικές εξέδρες (αν και απαγορεύεται αυστηρά η φωτογράφηση της "παρέλασης"). Πίσω στη Μελβούρνη, η μετακίνηση των τουριστών στο κέντρο γίνεται δωρεάν από ειδικά τραμ και λεωφορεία, ιδιαίτερα βολικό. Πάντως, οι αποστάσεις στο CBD δεν είναι τεράστιες και το περπάτημα είναι μια καλή εναλλακτική (όπως και το ποδήλατο), καιρού επιτρέποντος. O καιρός -παραδόξως για την εποχή- έκανε διάφορα τερτίπια, από συννεφόκαμα με 37 βαθμούς, ως καταρρακτώδη βροχή (περίεργο, αν σκεφτεί κανείς ότι η πόλη αντιμετωπίζει έντονο πρόβλημα λειψυδρίας). Η Μελβουρνέζοι αγαπάνε πολύ την πόλη τους και ούτε να ακούσουν δε θέλουν για το Σίδνεϊ, με το οποίο υπάρχει μια υποσκάπτουσα αντιπαλότητα.
Για επαφή λοιπόν με το διάσημο "αντίπαλο δέος" μετάβαση στο budget terminal 4 που αποτελεί το βασικό hub της Tiger Airways (με δευτερεύον αυτό της Αδελαϊδας ενώ υπάρχει και ακόμα ένα στη Σιγκαπούρη - άλλωστε βασικός μέτοχος της εταιρείας είναι η Singapore Airlines). H Τiger ακολουθεί το ultra-budget μοντέλο της Ryanair και αυτό φαίνεται στo dedicated terminal, που ενώ βρίσκεται σε απόσταση βαδίσματος από τους υπόλοιπους, αισθητικά απέχει δεκαετίες. Περισσότερο μοιάζει με εντελώς βασικό σταθμό ΚΤΕΛ - μπροστά του το budget terminal της Κουάλα Λουμπούρ είναι παλάτι. Η όλη νοοτροπία είναι μαντριού-κοπαδιού, η μετάβαση στο αεροσκάφος γίνεται με τα πόδια, ενώ και τα προσφερόμενα αγαθά (με τίμημα φυσικά) εντός αυτού είναι μετρημένα στα δάκτυλα. Η αλήθεια όμως είναι ότι το σύστημα λειτουργεί ρολόι και το εμπιστεύονται κατά κόρον οι Αυστραλοί και ιδίως οι νεώτεροι. Σε αντίθεση με τους επιβάτες, το πλήρωμα της πτήσης TT 664 αποτελούταν από τρείς μπαρμπάδες, γύρω στα 60, που -λόγω συνδυασμού ηλικίας, φύλου και άχρωμης ενδυμασίας- δύσκολα μάντευες ότι ήταν αεροσυνοδοί. Πάντως, ομολογουμένως, στη δουλεία τους ήταν φιλικότατοι και χαμογελαστοί. Αυτά είναι περήφανα γηρατειά.... (βέβαια δε θα ήθελα να είμαι μαζί τους σε τίποτα αναταράξεις, μην πάθουν καμία ανακοπή
) Anyway, η πτήση με το σχετικά καλοδιατηρημένο αεροσκάφος διήρκεσε περίπου μιάμιση ώρα σε νεφοσκεπή ουρανό αλλά η προσέγγιση αποζημίωσε με πανοραμική θέα από το Σίδνεϊ. Το διεθνές αεροδρόμιο Kingsford Smith είναι η κύρια βάση της Qantas, με το A380 της να ξεχωρίζει από μακρυά. Έχει τρεις ενεργούς αεροσταθμούς, πιο σύγχρονους από της Μελβούρνης, λόγω Ολυμπιακών. Ο τοπικός αεροσταθμός έχει και ένα ιδιαίτερα μεγάλο food court. Aπό το SYD η μεταφορά στο κέντρο γίνεται γρήγορα με ειδικό τρένο. Το μεγάλο πλεονέκτημα της πόλης είναι το υπέροχο φυσικό λιμάνι της με τους δεκάδες κόλπους που δημιουργεί. Στο κέντρο του δεσπόζουν η περίφημη Όπερα του Σίδνεϊ και η γέφυρα του λιμανιού, επίκεντρο των εορταστικών πυροτεχνημάτων που υποδέχονται το νέο έτος. Πρόκειται για τοποθεσία ιδιαίτερου φυσικού κάλους, που μπορεί κανείς να την απολαύσει κάνοντας τη διαδρομή από την κεντρική προβλήτα ως το Manly, στην είσοδο του κόλπου. Εκεί, εκτός από φοβερές παραλίες για μπάνιο, ποδήλατο και surfing υπάρχει και ένας Εθνικός Δρυμός με προστατευόμενα ζωάκια και αξέχαστη θέα προς την πόλη, με ιστιοφόρα και surfers να διασχίζουν τον κόλπο. Οι Αυστραλοί βλέπετε είναι έμπρακτα φίλαθλοι (δεν εννοώ μόνο ως οπαδοί στις κερκίδες) και δεν είναι τυχαίο ότια ακόμα περηφανεύονται ότι διοργάνωσαν τους καλύτερους ολυμπιακούς αγώνες. Άμα τοι επιστροφή στη "βάση" της Μελβούρνης, προετοιμασία για το επόμενο τετράωρο "άλμα" με το Airbus της Tiger, στο Περθ της Δυτικής Αυστραλίας, δηλαδή στον αντίποδα του Σίδνεϊ και τρείς ώρες διαφορά. Το αεροδρόμιο του Περθ είναι αρκετά σύγχρονο και βρίσκεται σχετικά κοντά στο κέντρο. Αποτελείται από τον Τοπικό και τον Διεθνή Αεροσταθμό, που απέχουν αρκετά χιλιόμετρα μεταξύ τους, καθώς βρίσκονται στην αντίθετη πλευρά του διαδρόμου (όπως και στην Κουάλα Λουμπούρ). Αυτόν τον καιρό λαμβάνουν χώρα διάφορες εργασίες βελτίωσης του χώρου μπροστά στους σταθμούς. Η πόλη του Περθ ήταν η ευχάριστη έκπληξη του ταξιδιού. Παρόλο που φιλοξενεί πληθυσμό άνω του ενός εκατομμυρίου διατηρεί ένα ιδιαίτερα ανθρώπινο και επαρχιακό low προφίλ, με φιλικότατους κατοίκους και ένα πολύ συμπαθητικό και συμπαγές κέντρο, μπροστά από τη φυσική λίμνη που δημιουργεί ο ποταμός Swan. Το πράσινο κυριαρχεί παντού, ιδιαίτερα στο μητροπολιτικό πάρκο Kings, με πανοραμική θέα στο downtown. Οι υποδομές είναι αρτιότατες, με προαστιακό σιδηρόδρομο, λεωφορεία αποκλειστικά φυσικού αερίου (που σημειωτέον είναι δωρεάν στο κέντρο) και οργανωμένους ποδηλατοδρόμους χιλιομέτρων. Με μεσογειακού τύπου κλίμα και ατέλειωτες εξωτικές παραλίες στον Ινδικό Ωκεανό, κοντά στο γραφικό λιμάνι του Fremantle. Πραγματικά ασυναγώνιστη ποιότητα ζωής, ένα διαμάντι κρυμμένο στη μέση του πουθενά . Είναι πραγματικά σουρεαλιστική εμπειρία το μπάνιο με καλοκαιρινό καιρό μια ανάσα από τα Χριστούγεννα, με φρούτα εποχής (κεράσια, φράουλες, βερίκοκα και καρπούζι) και παντού χριστουγεννιάτικα δέντρα αλλά και βερμούδες! Εν ολίγοις το Περθ συνίσταται ανεπιφύλακτα και απ'ότι φαίνεται, τα καλά νέα διαδίδονται, καθώς η πόλη έχει αρκετό τουρισμό από Ευρώπη και ιδίως Γερμανία (πολύ ψαγμένοι οι Γερμαναράδες).
Σχεδόν ένα μήνα στη γύρα, είχε έρθει η ώρα για το μακρινό ταξίδι της επιστροφής. Πτήση AirAsia προς Κουάλα Λουμπούρ και από εκεί πάλι επιβίβαση στο γνωστό Raiders αεροσκάφος για Stansted. H κούραση γλυκιά αλλά οι αναμνήσεις πάμπολλες, όπως και οι σφραγίδες στο διαβατήριο. Ένα αξέχαστο ταξίδι ονείρου, μια ματιά σε μέρη άγνωστα μέχρι πρότινος αλλά και μια υπόσχεση για σύντομη επιστροφή στις ομορφιές της Αυστραλασίας!
God Speed σύντροφοι και καλές γιορτές με ούριους ανέμους στα φτερά σας!!!
