Στον Περσικό Κόλπο με τη βασίλισσα των αιθέρων

[Cross]

Ένα βράδυ που έβρεχε μονότονα, βρέθηκα στην έξοδο Β43 του τερματικού σταθμού 5 στο Χήθροου. Αυτό που με περίμενε θα ήταν η ωραιότερη μέχρι στιγμής πτητική εμπειρία της ζωής μου. Είχα ραντεβού με μια μεγάλη κυρία, τη βασίλισσα των αιθέρων. Καθώς πλησίαζα στην πόρτα της, η καρδιά μου χτυπούσε όλο και πιο δυνατά. Είχα να τη συναντήσω από το 2007 και η αμηχανία ήταν έντονη. Τότε λεγόταν Raffles Class και ήταν μια άψογη εμπειρία στο άνω κατάστρωμα με ζεστά και φιλόξενα ασιατικά πληρώματα. Αυτήν τη φορά θα βίωνα την πτήση από μια άλλη οπτική γωνία, με ένα επίσης κορυφαίο προϊόν της αγοράς. Φαινόταν τόσο φρέσκια κι αστραφτερή, παρά τα χρόνια της. Στεκόταν αγέρωχη και με περίμενε. Ήταν ώρα να περάσω στο επόμενο επίπεδο.

 

[Cross]

Στη 2L στεκόταν και ο ηγούμενος. Στα χείλη του είχε ένα ζεστό χαμόγελο. Με καλωσόρισε και με προέτρεψε να συνεχίσω ευθεία και κατόπιν αριστερά. Πέρασα ένα μικρό κομμάτι με δύο σειρές Club World και έπειτα αντίκρυσα το πιο όμορφο εσωτερικό που κατά τη γνώμη μου κυκλοφορεί σε αερομεταφορέα σήμερα. Η πρωθιέρεια Shelley με καλωσόρισε στη First και πήρε το παλτό μου. Το κρέμασε στην μπροστινή ντουλάπα και μου έδειξε τη μικρότερη, προσωπική μου ντουλάπα και τους αποθηκευτικούς της χώρους. Με ρώτησε αν θα ήθελα να πιω σαμπάνια, χυμό πορτοκάλι ή νερό. Επέλεξα το τελευταίο. Αμέσως μετά το νερό, ήρθε και το σετ πυζάμες-παντόφλες-τσαντάκι καλλυντικών να προστεθεί στη γωνιά της κουβέρτας και των ακουστικών. Σε λίγα δευτερόλεπτα είχα το μενού στα χέρια μου. Καθώς το ξεφύλλιζα, εμφανίστηκε ο ηγούμενος. Στο ένα χέρι κρατούσε μια κανάτα αραβικού τύπου και στο άλλο κουπάκια. Μου συστήθηκε και με ρώτησε αν θα ήθελα αραβικό καφέ. Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά και χαμογέλασα. Μου ευχήθηκε καλή πτήση. Αμέσως μετά εμφανίστηκε η ιέρεια Sarah και άφησε έναν γεμιστό με αμύγδαλο χουρμά δίπλα στο κουπάκι του καφέ. Παράλληλα ξεδίπλωσε την οθόνη μου για να παρακολουθήσω αργότερα την επιδειξη των σωστικών μέσων της βασιλίσσης και με ρώτησε αν θα ήθελα να διαβάσω κάτι. Αρνήθηκα ευγενικά και τότε μου έδειξε πού βρισκόταν οι εφημερίδες και τα περιοδικά, σε περίπτωση που αργότερα χρειαζόμουν κάτι. Σε λίγο ακούστηκε και το “cabin crew, doors to automatic”. Ήταν ώρα για δράση!

 

[aakunz]

Εξαιρετική επιλογή. Πόσα μέλη πληρώματος εξυπηρετούν την First;
Αναμένω συνέχεια!

 

[OA277]

Τέλεια! Περιμένω συνέχεια και ελπίζω και σε μια φωτό της πρωθιερειας

 

[Cross]

Στο ναό της First υπηρετούν η πρωθιέρεια, η ιέρεια και η νεωκόρισσα. Η νεωκόρισσα είναι ταμένη, γι'αυτό και διατηρεί χαμηλούς τόνους και συνέχεια κρύβεται πίσω από τις χύτρες και τα καζάνια ή στην ανάγκη απλώς πίσω από τον θυρεό. Η πρωθιέρεια ενέπνεε σεβασμό και δεν την φωτογράφισα για να μη φάω καμιά κατάρα, η οποία διαρκεί δεκατέσσερις σελήνες (όσες και σουίτες του ναού). Φυσικά ο ηγούμενος έχει μάτια και αυτία παντού, αλλά κάνει περιορισμένες εμφανίσεις όταν εκείνος το κρίνει αναγκαίο ή το θέλει.

 

[Cross]

Δευτέρα, 13 Ιανουαρίου 2014. Ώρα 21:42, πράγμα που σήμαινε ότι οι πόρτες είχαν κλείσει τρία λεπτά πριν την προγραμματισμένη ώρα αναχώρησης. Ο ηγούμενος έκανε την καθιερωμένη αναγγελία και με τη σειρά του (είχε προηγηθεί αυτή του κυβερνήτη) μας καλωσόριζε στην πτήση ΒΑ157 με προορισμό το Κουβέιτ. Κάπου εκεί ακούστηκε ένα απαλό γουργουρητό. Ήταν ένας από τους τέσσερις RB211 της μεγάλης κυρίας. Μου έκανε εντύπωση το πόσο ήσυχη ήταν η καμπίνα εκείνο το βράδυ. Ίσως η καλή ηχομόνωση, ίσως η μεγάλη απόσταση από τους κινητήρες (παρεμπιπτόντως, από την 2Κ δεν μπορούσα να δω ούτε φτερό, ούτε κινητήρες) ή και τα δύο. Στο μεταξύ είχε έρθει η ώρα της επίδειξης των σωστικών μέσων. Η λατρεμένη εισαγωγή άρχιζε να παίζει στην οθόνη, αλλά το Flower Duet απόν! Έγινε παύση και ακολούθησε δεύτερη απόπειρα. Το Flower Duet όμως δεν ήθελε να μας κάνει τη χάρη. Για να μην τα πολυλογώ, η ιέρεια Sarah κατέληξε μπροστά από την ντουλάπα με το Demo Kit στο χέρι. Μέχρι να κάνει όμως την επίδειξη η Sarah και να αρχίσει να κινείται η βασίλισσα, ας γράψω δυο-τρία πράγματάκια για τη First.

First και British Airways. Σχέση στενή, έστω κι αν δοκιμάζεται συνεχώς. Στην εταιρεία έχουν παράδοση στην ανεπιτήδευτη αίσθηση πολυτέλειας και νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που πολύ καλά ξέρουν να πλασάρουν. Εδώ δεν θα βρει κανείς τη χλιδή της Μέσης, ούτε το ντάντεμα της Άπω Ανατολής. Παρά ταύτα, μικρές λεπτομέρειες κάνουν το προϊόν της ΒΑ ξεχωριστό. Η ρετρό καμπίνα είναι πραγματικά καλοσχεδιασμένη, χωρίς ίχνος κιτς. Δεκατέσσερις ανοιχτές σουίτες συνθέτουν το πιο hot σημείο της βασιλίσσης, μπρόστά από τις πόρτες 1 και μέχρι το ρύγχος της. Φωτισμός μοντέρνος και φρέσκος. Χρώματα σκούρα αλλά όχι μουντά. Υλικά προσεγμένα με όμορφο φινίρισμα. Θέση απλή, αλλά άνετη και πολυτελής με άφθονους χώρους. Στο πλάι υπήρχε τραπεζάκι και θήκη με έντυπο υλικό, όπως την κάρτα σωστικών μέσων, τον οδηγό της θέσης και τα εταιρικά περιοδικά. Τρία χαρακτηριστικά μου άρεσαν πάρα πολύ. Πρώτον, τα παράθυρα. Σε πλαίσια, με ένα ζεύγος παραθύρων ανα πλαίσιο που καλύπτονταν από ηλεκτροκίνητες περσίδες. Θύμιζαν πολύ ιδιωτικό τζετ. Δεύτερον, το ατομικό φωτιστικό σώμα με το πάνελ χειριστηρίων. Ρετρό, απέριττο και λειτουργικό. Θύμιζε τραίνο. Τρίτον, το κεντρικό φωτιστικό σώμα. Επίσης ρετρό, έδινε μια ξεχωριστή αίσθηση πολυτέλειας στην καμπίνα. Θύμιζε όπερα. Για κάποιο λόγο ήταν και το αγαπημένο μου χαρακτηριστικό της καμπίνας, το οποίο οι φωτογραφίες μου αδικούν.

Η Sarah είχε φέρει εις πέρας την επίδειξη των σωστικών μέσων, η βασίλισσα είχε περάσει δίπλα από αρκετά αδελφά αεροσκάφη, η καμπίνα προετοιμάστηκε για την απογείωση. Με εντολή του ηγούμενου το πλήρωμα πήρε τις θέσεις του για απογείωση και μετά από λίγο οι τέσσερις RB211 μούγκριζαν επιβλητικά. Η βασίλισσα δεν αστειευόταν. 35” αργότερα, στις 22:13 έκανε αυτό που ήξερε πολύ καλά: πετούσε!

 

[George]

Έλα, Cross, πιστεύουμε σε σένα, συνέχισε!!!

 

[Cross]

Κι εκεί που χάζευα τη λονδρέζικη νύχτα, ακούστηκε μια μελωδική φωνή: «Ούυυ, ανεβαίνει... Ούυυ, ανεβαίνει... Ούυυ, ανεβαίνει... Είμαστε ανεμοδαρμέεενοι!» Με τον κανθό του ματιού βλέπω τη Shelley αναμαλλιασμένη, με το μάτι γυρισμένο και με αφρούς στο στόμα. Σοκαρισμένος τη ρωτώ αν είναι καλά. «Καλέ, μην σκιάζεστε, έναν ύμνο είπα να ψάλω η πρωθιέρεια και με έπιασε ιερά μανία. Να σας φέρω ένα απεριτίφ;» Για να μην την αγριέψω κι άλλο, της ζήτησα ένα Kir Royal. Σε πολύ λίγο το είχα στο πλευρό μου. Οι ξηροί καρποί ήταν ΚΑΙ ζεστοί ΚΑΙ σε πιάτο, όχι σαν κάτι άλλες περιπτώσεις που προκάλεσαν σκάνδαλο κάπου στην Άπω Ανατολή... Τότε με ρώτησε αν ήθελα να φάω και πότε. Είχα αρχίσει να πεινάω και σκέφτηκα να επιλέξω τα ανατολίτικα πιάτα. Η Shelley μου έκλεισε το μάτι με κατανόηση και απομακρύνθηκε με ελαφρά πηδηματάκια. Ακολούθησε η ιέρεια Sarah με το amuse-bouche σερβιρισμένο σε φίνα πορσελάνη, λέγοντάς μου καταενθουσιασμένη ότι τη συγκεκριμένη φραγκόκοτα την είχε σφάξει το πρωί με τα χεράκια της. Δεν μπορώ να πω, την είχε πετύχει. Ακολούθησε πιάτο αραβικών μεζέδων, κοτόπουλο με ρύζι και μελιτζάνες και τερίνα σοκολάτα-πορτοκάλι με ανανά και κουμκουάτ. Αισθανόμουν υπερπλήρης και κάπου εκεί χαμήλωσαν τα φώτα της καμπίνας, αφήνοντάς με να ζω το όνειρο με ανοιχτά μάτια...