Μετά την πίτσα και τις μπύρες της πρώτης ημέρας και το ταξίδι, ξημέρωσε αρκετά γρήγορα η δεύτερή μας μέρα στο νησί του παραδείσου. Για κάποιους –θα σας πουν μόνοι τους – ξημέρωσε πολυυυυυ νωρίτερα, αφού το ροχαλητό και το «βρικολάκιασμα» μερικών λόγω της διαφοράς ώρας τους έπιασε για τα καλά.
Οι τελευταίοι λοιπόν της παρέας που έφτασαν το επόμενο πρωί στο Sunset beach bar ήμασταν εγώ και η σύζυγος. Βασικά όλοι μαζί καθίσαμε στο ίδιο τραπέζι μόνο όταν έπιασε μια τροπική μπόρα κανά τέταρτο, αφού νωρίτερα όλοι μας ήμασταν ακροβολισμένοι κάπου στη… Μάχο και καταναλώναμε Megabytes στις κάρτες των φωτογραφικών μας. Ο BILLYKRAN30 δε είχε ήδη καταγράψει κάποια Giga σε βίντεο.
Τα Gulfstream και τα Citation X κατέβαιναν βροχή, τα Twin otter της Winair

το ένα πίσω από το άλλο, το MD της Insel Air το βγάλαμε από όλες τις πλευρές (εκτός από μέσα) και χίλια δυο άλλα καλούδια, περιμέναμε με ανυπομονησία το πρώτο μας jumbo, αυτό της KLM από AMS στις 14:15.
Περίπου στις 13:50 πιάνει η βροχούλα και μαζευόμαστε όλοι στο τραπέζι. Τα αστεία και η ευθυμία μας είχαν ξεσηκώσει το Sunset και η δίμετρη Niki (ότι και να πω θα ναι λίγο) μας έφερνε συνέχεια καφέδες, μπύρες, burgers και διάφορα άλλα καλούδια. Με την κουβέντα η ώρα πέρασε και ξεχαστήκαμε! Και ξαφνικά ακούγεται η φωνή του VasMad δυνατά και με τρόμο: «ΡΕ Μ@Λ@Κ#$ ΤΟ JUMBO»!!!!!
Ένα θα σας πω…. Το τραπέζι άδειασε σε μόλις 3 δευτερόλεπτα και σε μόλις 10 είχαμε όλοι τις μηχανές ανα χείρας και περασμένες στο λαιμό για να απαθανατίσουμε ίσως το πιο όμορφο αεροπλάνο που πετάει!
Μετά την προσγείωση του 747 άκουγες μόνο αλαλαγμούς και έβλεπες κάτι φουσκώματα μέσα στα μαγιό (ντροπήηηηηηη)

!!!!. Μετά που γυρίσαμε στο Sunset για να πληρώσουμε και να αναχωρήσουμε για μπανάκι και τζακούζι στην «ταράτσα», η Niki μας είπε «σας ψάχναμε για να πληρώσετε και νομίζαμε ότι φύγατε»

. Άντε τώρα να της εξηγήσεις ότι το Jumbo είναι Jumbo!
Το βράδυ ήπιαμε ένα από τα γνωστά στο St. Maarten Frozen στο Beach bar και δεν μπορούσαμε να χωνέψουμε ότι πριν από 24 ώρες ήμασταν στο Παρίσι σε θερμοκρασία 4 βαθμών κελσίου κουμπωμένοι μέχρι το λαιμό και εκείνη την ώρα ήμασταν με τις βερμούδες μας και τα λινά μας πουκάμισα … εκεί που σκάει το κύμα!
Αυτά είναι….
