Ταγγέρη, Φες, Μαρακές, δεν ξέρεις τι θες

[jerry]

Ε ναι λοιπόν. Μετά από χρόνια αισθητής και συνειδητής( απουσίας επιστρέφω με τη στήλη μου που αγάπησε το τριμελές κοινό μου. Η προσπάθεια είναι μεγάλη, αλλά θα γίνει μέχρι τέλους. Θα μπει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Μείνετε μαζί μας. Ακολουθεί ο πρόλογος και αύριο το 1ο επεισόδιο.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ήταν ένα βροχερό απόγευμα Φεβρουαρίου, όταν ασχολιόμουν με το αγαπημένο μου χόμπ, ήτοι να χαζεύω πτήσεις με ένα συνδυασμό google flights και skyscanner για προορισμούς και δρομολόγια που δε θα πάρω ποτέ, όταν ξαφνικά το skyscanner με μπλόκαρε γιατί δεν πίστευε πως άνθρωπος μπορεί να κάνει τόσες αναζητήσεις μέσα σε λίγο δευτερόλεπτα και έπρεπε να περάσω το captcha για να συνεχίσω. «Περίεργο» σκέφτηκα, ενώ δε μπορούσα να περάσω το captcha στο οποίο έπρεπε να βρω τα φανάρια σε τετράγωνα που άλλαζαν. Εκεί που εκνευριζόμουν, βλέπω μία κλήση στο skype από μπλοκαρισμένο αριθμό. «Περίεργο» σκέφτηκα (ξανά). Από περιέργεια αποφάσισα να απαντήσω. Στην άλλη άκρη της ιντερνετικής γραμμής μία βαριά μπάσα φωνή ακούστηκε.

«Έχετε ανοιχτούς λογαριασμούς που πρέπει να κλείσουν». Πάγωσα. Δεν είναι δυνατόν. Είχα χρόνια να ακούσω τη φωνή του, αλλά θα την αναγνώριζα ανάμεσα σε χιλιάδες internet bits. Ήταν ο υπερπράκτορας. «Μα εσύ; Πως είναι δυνατόν; Νόμιζα ότι είχα τελειώσει με την υπηρεσία απόταν αυτομόλησα στη Μπενελούξ το μακρινό 2014. «Έχετε ανοιχτούς λογιαριασμούς και εσύ πρέπει να τους κλείσεις», επανέλαβε η στεντόρεια φωνή του υπερπράκτορα. «Αποκλείεται» τόλμησα να τον διακόψω για να μου απαντήσει «Μη με εκνευρίζεις πράκτορα Ιέρριε». Η αλήθεια είναι πως είχα καιρό να ακούσω τον πρακτορικό μου τίτλο και ένιωσα μέσα μου ένα σκίρτημα. Ακολούθησε ο εξής διάλογος:

• «Και τώρα τι πρέπει να κάνω; Έχω αποχαρακτηριστεί»
• «Η υπηρεσία ποτέ δεν έπαψε να φροντίζει για εσένα και για όλους Ιέρριε»
• «Και ποιοι είναι οι ανοιχτοί λογαριασμοί;»
• «Ο COMPUTERISE ξέχασε ένα στικάκι με ευαίσθητο υλικό σε ένα σουκ στο Μαρόκο. Είναι κάπου μεταξύ Ταγγέρης και Μαρακές»
• «Και γιατί δε στέλνεις τον ίδιο;»
• «Μα ξεχνάς; Αυτός αποσύρθηκε στην άλλη άκρη της γης. Πως να τον φέρω στο Μαρόκο; ΕΣΥ πρέπει να πας. Τα εισιτήρια είναι έτοιμα»
• «Μα εν μέσω κορονοϊού, θα με τρέχεις στο Μαρόκο;»
• «Εδώ έχεις κάνει άλλα κι άλλα στην καριέρα σου Ιέρριε, αυτό σε πείραξε;»
• Είχε δίκιο, πλέον είχα μπει στο πετσί του ρόλου. «Με τι θα πετάξω; Ξέρεις εγώ έχω δύο status να διατηρήσω, στη Star Alliance και στη Skyteam. Χρειάζομαι τα μίλια και τα σκέλη και αν θα ....»
• Το γέλιο του, δυνατό και αυθόρμητο με διέκοψε. «Σε λίγο θα μου πεις ότι περιμένεις και business class. Ξεχνάς μου φαίνεται τη λαϊκή σου βάση. Κυριακή πρωί, φεύγεις με το 320 της Air Arabia Maroc για Ταγγέρη. Οι λεπτομέρειες είναι σε email που θα αυτοκαταστραφεί. Εκεί θα σε περιμένει ο τοπικός σύνδεσμος. Καλή τύχη Ιέρριε. Η υπηρεσία βασίζεται πάνω σου για την αποκατάσταση της ενότητας».
• «Μήπως μπορείς να μου κλείσεις θέση στο παράθυρο τουλάχιστον;

Μάταια περίμενα απάντηση. Η γραμμή είχε κλείσει. Φανερά ανάστατος, ανοίγω το email. Οι λεπτομέρειες ξεκάθαρες:

Pre-flight
3Ο128 AMS-TNG 1120-1425 (κόστος 99 ευρώ (+1.95 ευρώ θέση), κλεισμένο 10 μέρες πριν περίπου)

Ψάχνοντας να βρω τα πρακτορικά μου κειμήλια, μπήκα στο site της Ερ Αράμπια (Ερ Αραμπίγια θα με διόρθωνε ο σύντροφος payneful_tales), είδα πολλά δρομολόγια σε όλη την Αραβία. Το Μαροκινό branch υπάρχει από το 2009 και δραστηριοποιείται με 10 αεροσκάφη τόσο σε εσωτερικά δρομολόγια (ανταγωνισμός με τη Royal Air Maroc) όσο και σε δρομολόγια προς ευρωπαϊκές πόλεις (ανταγωνισμός τόσο με τη RAM αλλά και με ευρωπαϊκές εταιρείες, τόσο traditional όσο και loco). Η γραμμή AMS-TNG εκτελείται 5/weekly από την 3Ο και 2/weekly από την ΑΤ. 3 κατηγορίες ναύλων (Basic, Value, Extra) έχει ο όμιλος Air Arabia, καταλάβατε ποιον έκλεισα (basic, διότι ζούμε να (μην) πληρώνουμε ancillaries). Με χειραποσκευή carryon (+προσωπικό item) να συμπεριλαμβάνεται, τσίμπησα και ένα παράθυρο (με 1.95 ευρώ) στην 26F.

Το Μαρόκο έπειτα από μία μακρά περίοδο χωρίς πτήσεις από πολλές ευρωπαϊκές χώρες (Ολλανδίας περιλαμβανομένης) άνοιξε τα σύνορά του στις αρχές Φεβρουαρίου με αυστηρά υγειονομικά πρωτόκολλα: μόνο εμβολιασμένοι + PCR test 48 ώρες πριν την επιβίβαση + rapid test σε όλους τους επιβάτες στην άφιξη (και δειγματοληπτικά PCR). Σε αυτά τα διαδικαστικά, προσθέστε το ότι online checkin δεν προβλέπεται για πτήσεις προς/από/εντός Μαρόκο, οπότε μείνετε μαζί μας για να δείτε:

Schiphol: Αύρα αεροπορικού πολιτισμού ή παράδειγμα επιβατικού χάους;
Air Arabia: ήταν 32άρι το seat pitch όπως υπόσχεται η εταιρεία σε όλους τους ναύλους;
Ταγγέρη: Χάσαμε το στικάκι, στοπ.

 

[GP707]

Πήγατε μέχρι Φεζ και με Air Arabia και δεν κανονίσατε να σας πετάξει ο γνωστός Έλλην κάπτεν των Αραβικών χωρών;;;

 

[jerry]

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1

Το Schiphol το αισθάνομαι οικείο. Παρότι λιγάκι αχανές. Στο checkin πρέπει να έμεινα 3 λεπτά με το ρολόι. Γρήγορο τσεκάρισμα διαβατηρίου, ακόμα πιο γρήγορο τσεκάρισμα του test και του πιστοποιητικού εμβολιασμού και στο δρόμο για το security. Αυτό και αν ήταν γρήγορο. Κάτω των 5 λεπτών (στο Schiphol, πλέον δε χρειάζεται να βγάζεις laptop και υγρά, όλα περνάνε από τα μηχανήματα). Αν δε σου τύχει secondary έλεγχος έχεις καθαρίσει.

Η ουρά ήρθε στον έλεγχο διαβατηρίων καθώς υπήρχαν συνολικά 4 επανδρωμένα γκισέ στα οποία τροφοδοτούνταν όσοι δεν είχαν διαβατήριο με τσιπ, που τροφοδοτούνταν σε 4 αυτόματες πύλες. Στις πύλες, υπήρχε μια καθυστέρηση καθώς το βάλε/βγάλε δε λειτουργούσε απρόσκοπτα σε όλα τα διαβατήρια. Που είναι και το παράνομό μου με το Schiphol, πως παρότι όλα λειτουργούν ρολόι, όταν κάτι στραβώσει (από καιρό έως τις πύλες διαβατηρίων) η κατάσταση πάει κατά διαόλου. Η ουρά προχώρησε πιο γρήγορα απότι περίμενα και έτσι 20 λεπτά αργότερα, βολόδερνα μεταξύ των F και E gates του Schiphol ανάμεσα σε βαρέα και άκρως υγιεινά αεροσκάφη (787, 330 κτλ). Το gate μας για σήμερα θα ήταν το Ε4 και το αεροσκάφος θα έφτανε από την Ταγγέρη στην ώρα του. Ήπια λοιπόν έναν καφέ και χάζευα το 787 της Kenya που ετοιμαζόταν για pushback.

Το app του Schiphol με ενημέρωσε πως πρέπει να πάω στο gate μου από τις 09.30(!), παρόλα αυτά, η πρώτη αναγγελία έγινε κατά τις 10.20 οπότε και ανακοινώθηκε πως όσοι χρειάζονται περισσότερο χρόνο μπορούν να προσέλθουν για επιβίβαση. Αυτή η διαδικασία πήρε κάποια ώρα οπότε κατά τις 10.50 ξεκίνησε η επιβίβαση για όσους έχουν κόκκινο sticker (το οποίο υποδήλωνε πως έχεις θέση στις σειρές 16-29). Στο Schiphol όταν οι υπάλληλοι εδάφους έχουν κέφια, δε σηκώνουν πολλά πολλά και έτσι το σύστημα τηρήθηκε κατά γράμμα με όσους επιβάτες προσπαθούσαν να μπουν νωρίτερα να τους ζητάνε να περιμένουν στο πλάι.

Είσοδος στο αεροπλάνο, υποδοχή από τη χαμογελαστή ηγουμένη που κοιτώντας τη θέση μου μου λέει «σειρά 26 και αριστερά». Το πλήρωμα αποτελείτο από 3 ακόμη φροντιστές. Η Air Arabia υπόσχεται 32 ίντσες seat pitch, απλά είμαι σίγουρος ότι χωρίς το μέτρημα με αλφάδι του payneful_tales ήταν κάτι-αρκετά λιγότερο, δίναοντας μία αίσθηση κλειστοφοβίας. Η επιβίβαση συνεχίστηκε με χαλαρούς ρυθμούς και το πλήρωμα να βοηθάει στα bins και να ζητά τα μπουφάν να μπουν πάνω από τα carry-ons (τέτοιος ζήλος). Κοιτώντας τις 2 κενές θέσεις δίπλα μου, βλέπω την ηγουμένη να πιάνει το PA και να αναγγέλει "boarding completed" δίνοντάς μου μια μικρή στιγμή ηδονής μιας και θα είχα τη «business class του φτωχού» (aka 3άδα οικονομικής).

Η πτήση μας θα διαρκούσε 2h45 (σα να πηγαίνεις Ελλάδα δηλαδή), οι οθόνες κατέβηκαν, το safety video έπαιξε και ολοκληρώθηκε με μια προσευχή στον Αλλάχ να μας έχει καλά στο σημερινό μας ταξίδι. Η τροχοδρόμηση για τον 18L ξεκίνησε με ελαφρά καθυστέρηση αλλά η απόσταση ήταν μικρή (δεν πήγαμε δα και στον Polderbaan) kαι οι προπορευόμενοι λίγοι. Στις 11.40 αφήναμε το ηλιόλουστο Αμστελόδαμο για άλλες πολιτείες.

Η άνοδος ήταν απότομη, όπως απότομα έσβησε και η επιγραφή προσδεθείτε. Σε σχεδόν ανοδική πορεία, είπα να πάω τουλαέτα, μιας και πόσες φορές σε short-haul έχεις τη δυνατότητα να κάθεσαι σε 3άδα μόνος σου; Δε τη λες και καθαρή. Καθόλου καθαρή.

Οι οθόνες έπαιζαν κάποια βίντεο που δεν κατάλαβα τι ακριβώς ήταν (κάτι για μαγειρική; κάτι για lifestyle, ενώ εγώ έψαχνα να βρω τι μπορεί να βλέπω από κάτω (παρισάκι ή δίπλα μας (αεροπλανάκι). Το πλήρωμα μας ανακοίνωσε πως μιλάνε Αραβικά, Γαλλικά και Αγγλικά και σύντομα θα βγουν στη καμπίνα με τα σνακ ενώ μας υπενθύμισαν πως η κατανάλωση αλκοόλ απαγορεύεται. Το μενού εδώ, μαζί με το περιοδικό (το οποίο ήταν μόνο στα Γαλλικά/Αραβικά όχι στα αγγλικά). Όχι πολύ ακριβές τιμές (σίγουρα φτηνότερες από το Schiphol, αλλά θα μπορούσαν και καλύτερα), ίσως γιαυτό αρκετοί επιβάτες τίμησαν δεόντως sandwich και καφέ. Η εταιρεία παίρνει μόνο ευρώ σε μετρητά (δεν είμαι σίγουρος αν παίρνουν κάρτα, δεν είδα κάποιος να πληρώνει με κάρτα).

Περνώντας πάνω από τη Γαλλία, και μετά από τη Μαδρίτη (και ενώ εγώ κοιμήθηκα λίγο), κάπου πάνω από τη Σεβίλλη ξεκίνησε η κάθοδος. Με αεράκι, που ήταν ορατό και στην ατμόσφαιρα, προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο ονομασμένο από τον Ibn Battouta, ενώ ένα εταιρικό σκάφος ετοιμαζόταν για αναχώρηση για Λονδίνο.

Παρκάρισμα σε stand (ontime), αποβίβαση και από τις δύο πόρτες, πρώτος έλεγχος πιστοποιητικών (ρωτούσαν αν έχεις τα απαραίτητα), δεύτερος έλεγχος ακριβείας, τρίτος έλεγχος κρατούσαν τα PCR (σε όσους τα είχαν τυπωμένα) και έπειτα διαβατήρια. 3-4 λεπτά σε κάθε επιβάτη με ερωτήσεις γενικού ενδιαφέροντος. Έξοδος από τις αφίξεις και βουρ στην τέντα που τα κλιμάκια του αντίστοιχου ΕΟΔΥ διενεργούσαν rapid test σε όλους τους επιβάτες. Και ναι, έκαναν σε όλους, αλλά μπορούσες να φύγεις με την ελπίδα να σε βρουν αν χρειαστεί. Η διαδικασία ήταν πολύ γρήγορη χωρίς καθόλου αναμονή

Τα στοιχεία του υπερπράχτορα έλεγαν πως έπρεπε να φτάσω στο Petit Socco να κάτσω σε έναν καφέ και να περιμένω οδηγίες. Την τύχη μου για πράχτορας σκέφτηκα ενώ περπατούσα στην Ταγγέρη των κοσμοπολιτών, κατασκόπων, φοροφυγάδων και τυχοδιωκτών. Παρήγγειλα ένα τσάι ενώ αμέσως μετά ένιωσα ένα χέρι στον ώμο. Γύρισα και αυτό που αντίκρυσα ήταν πέρα από κάθε φαντασία.


Αποφώνηση και βαθμολογία (κλάση 2022 - ετοιμαστείτε να θάψουμε):

Εμπειρία εδάφους 3/5 (θέλουμε online checkin)
Καμπίνα/Θέση/Άνεση 5/10 (τα είδατε, μη τα ξαναλέμε)
Πλήρωμα/Service 8/10
Food/Drinks 3/10 (όσο δε μου δίνουν νερό να πιω τα χάπια μου, δε θα δουν πάνω από 3)
IFE/Amenities 1/5 (θέλουμε χάρτη στην οθόνη και wifi)
Value 4 money 7/10 (δεδομένης της τελευταίας στιγμής, τα πράγματα θα μπορούσε να είναι χειρότερα)

Σύνολο 27/50 (οριακά πάνω από τη βάση)

Μείνετε μαζί μας για να δείτε:

Θες-δε-θες-θα-πας-στη-Φες
Πετάμε εσωτερικά στο Μαρόκο

 

[jerry]

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1.5

Καθισμένος στο μικρό καφέ του μικρού σοκό, γύρισα τα μάτια μου και τι να δω. Ολόκληρη η Μπρουμχίλντα Μάουερ (από τα παλιά), λιγάκι παχουλή, λιγάκι ασουλούπωτη, ντυμένη με ένα γαλαζο-κίτρινο μαντήλι μου έδωσε το εξής μήνυμα πριν χαθεί στο δρόμο για το Grand Socco.

«Δεν έχεις καιρό. Ο σύνδεσμος της υπηρεσίας στο Μαρόκο σε περιμένει αύριο στη Φες, κάτω από τη Μπλε Πύλη στις 6 το απόγευμα.»

Δεν έχασα στιγμή. Τσέκαρα αμέσως τις τιμές και τους τρόπους μετάβασης Ταγγέρη-Φες. Το γρήγορο τρένο για Kenitra (50 min) και από εκεί το απλό τρένο για Fes (άλλες 2 ώρες και κάτι περίπου) ήταν μονόδρομος. Η πρώτη θέση επίσης (μικρή διαφορά στην τιμή και εξασφαλισμένη θέση).

Ο σύνδεσμος στη Φες με ενημέρωσε για όλες τις κινήσεις στο Μαρόκο. Πετάει για την Air Arabia Maroc άλλωστε. Μου είπε με βεβαιότητα πως υπάρχει intelligence για το στικάκι και βρίσκεται στο δεύτερο Souk Souafine στο μακρινό Μαρακές.

- Πάλι θα φύγω σύντροφε; Ακόμα δεν έφτασα.
- Μη βιάζεσαι. Κάτσε μια μέρα ακόμα γιατί κάποιος σε ακολούθησε από την Ταγγέρη. Μετά θα πάρεις την Air Arabia Maroc για RAK. Στα έχω κανονίσει όλα.
- Εσωτερική πτήση στο Μαρόκο; Τι χαρά. Ωραίο θα ήταν και ένα ATR της RAM βέβαια…
- Πάντα ρεβιζινιοστής Ιέρριε είπε, με ασπάστηκε και μου ευχήθηκε καλή τύχη.

Χαμένος στις σκέψεις μου, χαμένος στα 9000 σοκάκια στη μεδίνα της Φες, σκεφτόμουν τι διαφορετικό μπορεί να έχει αυτή η πτήση με την Air Arabia Maroc. Όχι πολλά όπως θα φανεί αργότερα.


ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 2

3Ο747 FES-RAK 1315-1415 (κόστος 29 ευρώ κλεισμένο 10 μέρες πριν περίπου)

Το αεροδρόμιο της Fes είναι ένα κόσμημα. Όπως τα περισσότερα έργα υποδομής στο Μαρόκο. Το ταξί με άφησε έξω από το terminal γύρω στις 11.30. Ερωτήσεις για να μπεις στο τέρμιναλ ("πετάτε;"), έλεγχος αποσκευών, ερωτήσεις για να μπεις στο χώρο του checkin ("για που πετάτε"). Τρεις πτήσεις τσέκαραν ταυτόχρονα. Μία FR για BLQ (στις 13.45) και δύο 3O για RAK και MPL (στις 13.15 και οι δύο). Ένα γκισέ για την πτήση για RAK, με δύο ευγενέστατες υπαλλήλους και ένα άτομο μπροστά μου. Διαβατήριο και πιστοποιητικό εμβολιασμού (χρειάζεται για τις πτήσεις εσωτερικού). Όσο το διαβατήριο δεν περνούσε στο σύστημα και η υπάλληλος το έφερνε σβούρες και απορούσε γιατί δεν περνάει, ζήτησα όσο πιο ευγενικά μπορούσα ένα παράθυρο γιατί μου αρέσει να κοιτάω έξω. «Sure» μου απάντησε. Τόσο απλά. Η αλήθεια είναι πως η Air Arabia το λέει καθαρά στο site της, πως οι θέσεις θα δίνονται first come first serve. 7F στο boarding pass και μετά καθοδόν για έλεγχο ασφαλείας. Δε θυμάμαι πόσοι έλεγξαν το boarding pass και το διαβατήριο αλλά ήταν αρκετοί. Μετάβαση στην αίθουσα πτήσεων εσωτερικού που έχει 4 gate και κάποιες περίεργες πόρτες που δεν ξέρω τι μπορεί να κρύβουν από πίσω. Φαντάζομαι δε χρειάζονται ποτέ και τα 4 gate ταυτόχρονα με τη μικρή κίνηση εσωτερικού. Ο χώρος αναμονής δε γέμισε ποτέ, σημάδι πως η πτήση θα ήταν κάτι παραπάνω από άδεια (50-60 άτομα).

Η Air Arabia Maroc έχει βάση στη Fes (όπως και σε άλλες πόλεις στο Μαρόκο) οπότε τα rotations των αεροσκαφών ακολουθούν ασυνήθιστα pattern που κάθε scheduling geek όπως εγώ θα ζήλευε. Έτσι, δύο αεροσκάφη διασταυρώνονται στη Fes το μεσημέρι ως εξής: Ένα αεροσκάφος εκείνη τη μέρα έκανε τα σκέλη FES-BOD, BOD-FES, FES-MPL, MPL-CMN και CMN-BLQ, αντίστοιχα ένα άλλο CMN-MPL, MPL-FES, FES-RAK, RAK-FES, FES-MRS, MRS-OUD. Το CN-NMK ήτο 10 χρονών και του έλαχε το short route.

Η επιβίβαση ξεκίνησε στις 12.50 περίπου με απλό έλεγχο της κάρτας επιβίβασης. Με τα πόδια στο αεροσκάφος, περνώντας 3 FR σταθμευμένες (κλειστές), επιβίβαση και στην πόρτα ευκαιρία ωραία πλάνα. Το πλήρωμα και πάλι ευγενικό. Μπήκα από τους τελευταίους, οπότε βλέποντας κόσμο στη σειρά 7, ρώτησα το πλήρωμα αν μπορώ να καθίσω πιο μπροστά (στη 5 ας πούμε). “Sure” (ξανά). Το seat pitch στη σειρά 5 εκτοξεύεται και πάνω από το υποσχόμενο 32 σαφώς (ίσως εννοούν 34 μπροστά, 30 πίσω, να το 32). 13.15 pushback με τη ramp agent να τυφλώνεται από τον ήλιο και αμέσως για απογείωση (ενώ το εταιρικό αεροσκάφος για MPL είχε ήδη απογειωθεί). 13.20 στον αέρα και πορεία νότια προς Μαρακές. Το πλήρωμα βγήκε με το τρόλει για σέρβις (επί πληρωμή) αλλά η όλη βόλτα κράτησε 1 λεπτό καθώς η διάρκεια πτήσης δε δικαιολογεί σπατάλες. Κάποια πλάνα εν πτήσει (Άτλαντας) και κατά τις 14.00 κάθοδος για προσγείωση στο αεροδρόμιο Menara με την πόλη στα αριστερά. Αμέσως στο stand, και γρήγορο άνοιγμα θυρών και αποβίβαση με ένα λεωφορείο.

Και εκεί που όλα πήγαιναν ρολόι, φτάνοντας στις αφίξεις, αρχίσαν να μας ρωτάνε για το health sanitary form που κανείς δεν είχε, γιατί ήμασταν πτήση εσωτερικού. Με τα πολλά μας έστειλαν σε μία ουρά για έλεγχο διαβατηρίων κλπ. Οι ντόπιοι άρχισαν να διαμαρτύρονται, οι υπάλληλοι τους αγνοούσαν, εγώ σκεφτόμουν αν θα μας κάνουν και rapid test. Ο έλεγχος ήταν κάτι παραπάνω από τυπικός, παρόλα αυτά, μας σφράγισαν το boarding pass (έτσι, για αναμνηστικό φαντάζομαι). Περίεργη διαδικασία, αλλά ποιος είμαι εγώ να την αμφισβητήσω. Στις 14.30 ήμουν στο ταξί για το κέντρο.

Αποφώνηση και βαθμολογία (κλάση 2022):
Ground experience 3/5
Καμπίνα/Θέση/Άνεση 8/10
Πλήρωμα/Service 8/10
Food/Drinks 3/10 (περιττό βέβαια για μικρή πτήση)
IFE/Amenities 1/5
Value 4 money 9/10

Σύνολο 32/50 (πολύ καλά, για πτήση εσωτερικού περνάτε στην επόμενη φάση)


Μείνετε μαζί μας για να δείτε:

Βρέθηκε το στικάκι στο σουκ;
Ολοκληρώθηκε η αποστολή με επιτυχία;
Πόσο βασιλική είναι η Royal Air Maroc ("a Skytrax 4 star airline")?

 

[jerry]

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 2.5

Το Marrakesh αυτοπροσδιορίζεται ως το Dubai της Αφρικής ή ίσως έτσι θέλουν να πιστεύουν οι κάτοικοι και όσοι το επισκέπτονται. Ενδεχομένως να υπάρχει και ένα ψέγμα αλήθειας μιας και στο Ville Nouvelle φιγουράρουν πανάκριβα ξενοδοχεία (κάποια ιστορικά όπως το La Mamounia) ενώ ανάμεσα στους τουρίστες που βολοδέρνουν θα δεις και κάποιους αρκετά καλοντυμένους Άγγλους, Γάλλους κλπ. Ως επισκέπτης που σέβεσαι τον εαυτό σου (και τα λεφτά σου), θα προτιμήσεις κάποιο Riad ή Dar κοντά στη Medina. Η υπηρεσία είχε φροντίσει να κλείσει ένα αρκετά αξιοπρεπές Riad στην πλατεία Ferblantiers. Αυτό αποτέλεσε και τη βάση των εξορμήσεων, προς αναζήτηση του στικ με τις πληροφορίες. Δε βρέθηκε στο σουκ, δε βρέθηκε στην κοιλάδα της Ourika με τους Berbers του Άτλαντα, βρέθηκε στο Ait Benhaddou, το χιλιοπαιγμένο σε ταινίες, σειρές κτλ που σας συνιστώ να πάτε.

Κρατώντας το στικάκι στο χέρι μου, μπήκα στον πειρασμό να σκεφτώ τι μπορεί να περιείχε. Δοκιμάζοντάς το, διαπίστωσα πως ήταν άδειο! Μα τι μπορεί να συνέβαινε; Γύρισα το μισό Μαρόκο για ένα άδειο στικάκι; Το τηλέφωνο χτυπούσε μανιωδώς. Ήταν ο υπερπράχτορας.

- Και τώρα που πέρασες το τεστ, είσαι έτοιμος.
- Για ποιο πράγμα, μίλα καθαρά.
- Η υπηρεσία σε χρειάζεται. Το κοινό σε χρειάζεται. Επιστρέφεις στην πρώτη γραμμή.
- Μα πως; Έχω τόσες δουλειές, πως θα ….
- Θα το κάνεις για το συλλογικό καλό. Πάνω απ’ όλα η ενότητα. Επιστρέφεις την Κυριακή στη βάση σου και περιμένεις οδηγίες.

Το τηλέφωνο έκλεισε, το email άνοιξε και είδα την πτήση της επιστροφής.

AT636 RAK-BRU 0715-1045 (κόστος 52 ευρώ κλεισμένο 10 μέρες πριν περίπου)

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 3

Ε τώρα, αν πας σε μία χώρα, θέλεις να πετάξεις με τη γηγενή αεροπορική εταιρεία (τον «εθνικό αερομεταφορέα» σα να λέμε). Η Royal Air Maroc είναι αυτή που ψάχνεις στο Μαρόκο. Το Μαρόκο είναι βασίλειο, που σημαίνει πως οι αερογραμμές (και πολλά άλλα) είναι βασιλικά. Ο βασιλιάς (Mohammed VI) είναι κιμπάρης στα αεροπορικά και έχει ένα 747-400 και ένα 747-800 για τις ανάγκες του. Οι συμφωνίες με τη Boeing πρέπει να είναι το φόρτε του μιας και η RAM υπερήφανα είναι «All Boeing» με καμιά 40αριά737 (ναι έχει πάρει και 2 MAX) και καμιά 10αριά 787. Το στόλο συμπληρώνουν ένα 767 και μερικά ATR και EMB190 που πετάνε για την "Express". Η RAM έχει ένα ενδιαφέρον δίκτυο με βάση στη CMN (στην οποία υπόσχεται pleasant conenctions), από την οποία και προσφέρει πάρα πολλά κονέξια σε όλη την Αφρική. Έτσι, κάθε βράδυ τα 737 που επιστρέφουν από τας Ευρώπας και γύρω, αναχωρούν για τη Μαύρη Ήπειρο. Cotonou, Conakry, Banjul, Lagos και ό,τι άλλο τραβάει η όρεξή σας. Πετάει και Αμερική/Καναδά.

Για να φύγεις από το Μαρακές προς Ευρώπη οι επιλογές είναι αρκετές (αρκεί να θυμηθούμε πως μέχρι και η Α3 και η FR έφτασαν πρόσφατα), ενώ προς τη Κεντρική/Βόρεια Ευρώπη υπάρχουν ακόμα περισσότερες επιλογές. Η συγκεκριμένη πτήση (RAK-BRU) δεν υπήρχε όταν πρωτοτσέκαρα τις επιλογές μου, και προστέθηκε περίπου όταν την έκλεισα (εξ ου και η προνομιακή τιμή). Για την ακρίβεια ήταν η δεύτερη πτήση μετά το άνοιγμα των συνόρων (και της σεζόν). Καμιά φορά αποδίδει το να ψάχνεις πτήσεις κάθε μέρα.

Η RAM είναι legacy carrier, αλλά όχι σαν αυτούς που απλά σε χρεώνουν σα να είναι legacy carrier. Με το εισιτήριο περιλαμβάνεται αποσκευή, γεύμα, IFE και άνετο seat pitch. Αυτό διαφημίζει και στη σελίδα της η RAM με το σλόγκαν: "what makes so great flying with us", που προσφανώς έχει να ανταγωνιστεί τις loco (FR και 3O) που έχουν βάση μέσα στο σπίτι της και φυσικά όλες τις λοιπές ευρωπαϊκές και μη εταιρείες.

Καθώς πλησίαζε η μέρα της αναχώρησης τα σημάδια δεν ήταν καλά.

Πρώτο πλήγμα. Η πτήση αρχικά ήταν να αναχωρήσει 08.15, αλλά δέχτηκα ένα email ότι τελικά θα φύγει 07.15 (μια ώρα πριν). Πρώτη φορά που πρέπει να μου συμβαίνει να αλλάζει πτήση προς τα πίσω. Το email έλεγε πως αν δεν σας βολεύει, προσφέρουμε πλήρη αποζημίωση. Να πούμε ότι ήταν εντός του 14ημέρου, απλά αποζημίωση βάσει 261 δεν προβλέπεται καθώς οι πτήσεις προς ΕΕ (με αναχώρηση από αεροδρόμιο εκτός ΕΕ) δεν καλύπτονται.

Μερικές μέρες πριν την πτήση η RAM μου έστειλε και email με τα υγειονομικά πρωτόκολα εισόδου, μόνο που ήταν λίγο outdated και ανέφεραν τις πληροφορίες του Δεκεμβρίου… Έτσι ανέφεραν πως αν δεν είσαι Βέλγος (ή ζεις στο Βέλγιο), χρειάζεσαι και τεστ (εκτός του πιστοποιητικού μπολιού). Από το Φεβρουάριο βέβαια, το Βέλγιο έχει απλουστεύσει τις διαδικασίες και ανεξαρτήτως από το που έρχεσαι (εκτός αν είσαι σε χώρα υψηλού κινδύνου – επί του παρόντος καμία), το πιστοποιητικό μπολιού (ή αντίστοιχα τεστ/πιστοποιητικό ανάρρωσης αρκεί). Αφού ταράχτηκα για λίγο, το έψαξα ξανά και ξανά, τσέκαρα και το sherpa (το σύστημα που χρησιμοποιεί η ΑΤ και αποφάσισα να δεχτώ πως η αεροπορική έχει κάνει λάθος. I can’t help but wonder (όπως θα έλεγε και η Κάρι Μπράτσο) πόσοι επιβάτες θα έκαναν τεστ βέβαια, βάσει αυτών των μηνυμάτων. Spoiler: Το μπέρδεμα συνεχίστηκε στο check-in

Παρά τα αλλεπάλληλα μηνύματα και email της RAM να κάνω online check-in, αυτό δεν προβλέπεται για αναχωρήσεις από RAK. Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και να κάνετε ηλεκτρονικό check-in, πρέπει να περάσετε από το γκισέ να σας «σφραγίσουν». Αν πετάς με FR π.χ. χρειάζεται οπωσδήποτε paper boarding pass, κάτι που πρέπει κανείς να έχει υπόψιν του.

The flight
Το ταξί για το αεροδρόμιο το κανόνισε ο Abdel από το Riad, άξιο μέλος της υπηρεσίας. "Θα πας με κάτι Γάλλους" μου λέει θα σου έρθει και φτηνά. "Θα σου ετοιμάσουμε και πρωινό στις 04.30". "Μήπως να κοιμηθώ μέχρι τελευταία στιγμή του λέω", δεν είναι ωράρια αυτά για μένα; Νομίζω ήταν 5, όταν με κάποιο τρόπο βρέθηκα έξω από το αεροδρόμιο. Και το αεροδρόμιο αυτό (όπως και τα προηγούμενα) είναι στολίδια αρχιτεκτονικής. Χαίρεσαι να φτάνεις και να μπαίνεις.

Το check-in της RAM εξυπηρετούσε την πρωινή “feeder” για CMN καθώς και την πτήση για BRU. Από τα 3 γκισέ, λειτουργούσαν τα 2 (ένα για Y και ένα για C και oneworld status pax, συγκεκριμένα Silver, Gold, Ambassador, Platinum). Γιατί η RAM είναι μέλος της oneworld (από 1/4/2020). Το δικό της FFP λέγεται Safar και θα μιλήσουμε κάποια άλλη στιγμή γιαυτό.

Ουρά δεν υπήρχε επί της ουσίας, οπότε δίνω στην υπάληλο το διαβατήριό μου. Ακολούθησε ο εξής διάλογος:

- Can you show me your PCR test?
(της δείχνω το EU DCC, μιας και θεώρησα πως εννοεί αυτό)
- No, sir, I need your PCR test.
- But I don’t need one to travel to Brussels
- No sir, if you are not Belgian or do not live in Belgium you need a test as well, these are the Belgium regulations
- The regulations have been updated, can you check again please?
- I checked this morning sir. But don’t worry, if you do the test here at the airport, it’s going to be ready in 15 min.

(σε αυτό το σημείο, την αντιμετώπισα όπως αντιμετωπίζω όσους επίμονα προσπαθούν να με πείσουν για κάτι ενώ ξέρω ότι έχω δίκιο. Απλά τους αγνοώ και περιμένω να αντιδράσουν).

Ακλόνητη, αποφάσισε να τσεκάρει ξανά το σύστημα, μετά από αρκετά scrolls πάνω-κάτω όπου μάλλον είδε την αλήθεια, αποφάσισε να επιβεβαιώσει και με τη συνάδελφό της στο παραδίπλα γκισέ που με τα λίγα αραβικά που ήξερα κατάλαβα πως της είπε «ναι, ξεφορτώσου τον, έχουμε και άλλους να τσεκάρουμε». Σε αυτό το σημείο μου είπε απλά:

- It’s okay, you don’t need one.

(ήθελα πολύ να αρθρώσω «I told you so» αλλά κρατήθηκα γιατί μέσα σ όλα είχα ξεχάσει πως ήθελα και παράθυρο. Με όση ευγένεια μου είχε απομείνει το ζήτησα.

- You are already in a window seat, μου είπε και με ξεφορτώθηκε.

31F έγραφε το boarding pass. Θα μπορούσε να με βάλει και στην ουρά σκέφτηκα. Στο σημείο αυτό, δεν ξέρω πόσους επιβάτες πριν από μένα είχε στείλει για τεστ στο αεροδρόμιο. Καταλαβαίνω πως στις εποχές που ζούμε, οι περιορισμοί αλλάζουν σα τα πουκάμισα, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση το updating είχε γίνει αρκετό καιρό, και το σύστημα της εταιρείας ήταν ενημερωμένο. Οπότε δεν καταλαβαίνω πως η εταιρεία έστελνε email με λανθασμένες πληροφορίες αλλά σε ενημέρωνε λανθασμένα στο check-in!

Κάπως έτσι, πέρασα από τον έλεγχο ασφαλείας, που συνοδεύτηκε από έλεγχο διαβατηρίων (και τις σχετικές σφραγίδες). Όλα γρήγορα, λόγω της ώρας. Στις 05.30 καθόμουν στο σκοτεινό gate περιμένοντας την επιβίβαση.

Το 14χρονο Boeing (CN-ROP) είχε φτάσει το προηγούμενο βράδυ από CMN και εκείνη την Κυριακή θα εκτελούσε ένα RAK-BRU (r/t) και αργότερα ένα RAK-ORY (r/t). Η επιβίβαση θα ξεκινούσε περί τις 06.40 με δύο ουρές, που δεν είχαν καμία λογική, καθώς η μία προχωρούσε πιο γρήγορα και η άλλη ήταν στάσιμη. Παρότι ήμασταν σε φυσούνα, στο αεροπλάνο θα πηγαίναμε με λεωφορείο. Επιβίβαση από την πίσω σκάλα, και τελευταίος αποχαιρετισμός. Υποδοχή από το πλήρωμα (2 άντρες/2 γυναίκες) που ευγενικά σου έδειχναν τη θέση σου.

**συνεχίζεται**

 

[jerry]

Στη σειρά 31 δεν είχα πολλές προσδοκίες για το seat pitch, ήταν σοκαριστικά άνετο. Και πως να μην είναι όταν το κοντέρ σταματάει στα 159 άτομα (για τα 738 της RAM). Με true business class (2-2). Η επιβίβαση συνεχίστηκε με γοργούς ρυθμούς, η πτήση δεν ήταν γεμάτη αλλά είχε καλή πληρότητα, οπότε ωφελήθηκα από την κενή θέση δίπλα μου για την πτήση που θα διαρκούσε περίπου 3 ώρες και 10 λεπτά. Pushback δύο λεπτά μετά την προγραμματισμένη ώρα και απογείωση λίγα λεπτά αργότερα από το διάδρομο 28. Μαύρο σκοτάδι έξω αλλά και μέσα, καθήμενος δεξιά σκέφτηκα, πως να, θα δω τον ήλιο να με λούζει, μία κορυφαία στιγμή για όλους τους avgeek.


Μετά την απογείωση το πλήρωμα πήρε το χρόνο του να ξεκινήσει το σέρβις οπότε και εγώ πήρα το χρόνο μου να εξερευνήσω τι μπορούσα να κάνω στο κάθισμά μου για τις επόμενες 3 ώρες. Η RAM δεν έχει wifi, αλλά έχει το Skyram (κάτι σαν το airfi). Οπότε αποφάσισα να το τσεκάρω. ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ. Πληροφορίες για την εταιρεία, trophies, και ταινίες/σειρές από τα παλιά, καθώς και περιοδικά με αμφίβολο κοινό, όπως π.χ. ο ροδεσιανός ridgeback. Μετά εθίστηκα σε ένα παιχνίδι από αυτά τα puzzle-bubble. Με τούτα και με κείνα το service είχε ξεκινήσει. Δίσκος με πρωινό, βγαλμένος από τα παλιά (γευστικά δεν ήταν τέλειο και η ποσότητα δεν ήταν αρκετή αλλά εδώ που μας έχουν φτάσει...). Καφές και χυμός λακωνία (συγνώμη, μπερδεύτηκα) συνοδευτικά. Μία άλλη ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια είναι πως η RAM σερβίρει και αλκοολούχα ποτά (γαλλικά και μαροκινά κρασιά λένε συγκεκριμένα). Το μάζεμα των δίσκων έγινε αρκετά γρήγορα και κάπως έτσι μπορεί και να μη ξαναείδαμε το πλήρωμα που έμεινε στο galley. Εμένα με πήρε ο ύπνος και ξύπνησα με Χοντρό και Λιγνό αφού είχαμε περάσει από Μαδίτη, Σαν Σεμπαστιάν, Τουρςκαι στρίβαμε για Βέλγιο. Κάπου εκεί ξεκίνησε και η κάθοδος για το Zaventem. Προσγείωση στον 01 (σπάνιο configuration) και στάθμευση σε φυσούνα κάτι παραπάνω από ontime. Γρήγορη σχετικά αποβίβαση, έλεγχος PLF, διαβατηρίων και ξανά στην ενωμένη ευρώπη. Bye Bye RAM


Αποφώνηση και βαθμολογία (κλάση 2022):
Ground experience 1/5 (από που να το πιάσεις)
Καμπίνα/Θέση/Άνεση 9/10
Πλήρωμα/Service 8/10
Food/Drinks 8/10
IFE/Amenities 2/5
Value 4 money 9/10
Σύνολο 37/50

- Είναι τελικά τετράστερη η RAM? Οι κριτικές στο Skytrax λένε άλλα
- Εδώ είναι η Lufthansa πεντάστερη, τι να σας πω…
- Θα πετούσες μαζί τους longhaul?
- Με καλή τιμή και μίλια, θα έμπαινα οπουδήποτε.

Shukran για την ανάγνωση, εις τα επόμενα!

 

[voithostyrempora2]

Keep them coming, ω πάνσοφε Jerry. Περιμένουμε νέες περιπέτειες με κομμένη την ανάσα.