Συνεχίζουμε με αμείωτη ένταση :
2ο σκέλος WAW-HAN 16APR2011
LO85 2240-1425*
A/C : 763 REG : SPLPC
Όταν η LOT ανακοίνωνε τη γραμμή WAW-HAN με 4 πτήσεις εβδομαδιαία, ουδέποτε πιστεύαμε πως θα είχε καλές πληρότητες. Κάποια στιγμή έκοψε τη 1 πτήση, ενώ αργότερα ανακοίνωσε πως για επιλεγμένα διαστήματα θα πραγματοποιεί 2 πτήσεις. Αυτό ήταν μια παρηγοριά, ότι μπορεί και το αεροπλάνο να μην ασφυκτιά από κόσμο και να είσαι τόόόόσο τυχερός ώστε να σου τύχει 2άδα μόνος σου. Η τύχη (και οι ημερομηνίες) δεν ήταν με το μέρος μας. Η αναχώρηση το Σάββατο πριν τη Μ.Βδομάδα (του Ορθόδοξου και Καθολικού Πάσχα) και η επιστροφή ανήμερα Κυριακής του Πάσχα δεν άφηνε περιθώρια για χαμηλές πληρότητες για μία πτήση που φυσικά τροφοδοτεί όλο το δίκτυο της *Α. Η άφιξή μας στο gate το επιβεβαίωσε πανηγυρικά. Κόσμος και ντουνιάς, μέσα σε όλα και το group των Ισπανίδων που ούρλιαζαν και το SPLPC μας περίμενε στο gate του από το απόγευμα. Η επιβίβαση άρχισε στις 22.20 με γρήγορους ρυθμούς και με ένα πλήρωμα που αποτελείτο και από 3 ΠολωνοΒιετναμέζες (για την εξυπηρέτηση των ιθαγενών επιβατών – ουκ ολίγοι λόγω της μεγάλης ύπαρξης Βιετναμέζων στην Πολωνία). Συνολικά θα χαρακτήριζα το πλήρωμα αδιάφορο. Αδιάφορη έμελλε να ήταν και η πτήση. Δεν τα φρόντιζε πια τα 767 η LOT. Παγιδευμένη στα τερτίπια της Boeing με τις καθυστερήσεις του 787, αποφάσισε να τα κρατήσει όπως-όπως : δηλαδή με κεντρικές οθόνες (μία μεγάλη και δύο πιο μικρές προς το πίσω μέρος της οικονομικής), με τα γνωστά ό,τι να ναι προγράμματα μουσικής και με seat pitch που ο ειδικός επ αυτών captainjumbo εκτίμησε στις 31”. Εγώ θα το πω απλά οριακά στενό για κάποιον του ύψους μου (1.86) καθώς τα πόδια σου δε βολεύονταν πουθενά. Είτε απλωμένα, είτε λυγισμένα, είτε σε στάση φακίρη δεν κατάφερα να πετύχω τη βολική στάση του ύπνου. Οι προηγούμενες εταιρείες υπερατλαντικών μου φαίνεται με είχαν κακομάθει. Δείτε το
βραδινό βίντεο της απογείωσης από το Okecie.
Και τι κάνεις 9 ώρες και 50 λεπτά σε μία πτήση χωρίς PTV? Οι οθόνες έδειξαν το λόγο του Βασιλιά (αμφιβάλλω αν το παρακολούθησε κανείς), άλλη μία ταινία που δε τη θυμάμαι και στα ενδιάμεσα Μπόλεκ και Λόλεκ. Καταστάσεις μιας άλλης εποχής. Μετά την απογείωση στις 23.00 το πλήρωμα ξεκίνησε αργά, αργά το bar service. Δεν κατάλαβα γιατί δε βγάλαν το φαγητό άμεσα για να μπορέσουμε μετά να κοιμηθούμε (καθότι οσονούπω θα ξημέρωνε). Πρωτοτυπίες της LOT σκέφτηκα (που θα μας έδινε φαγητό κατά τη 01.00) ενώ ο COMPUTERISE στην πίσω θέση μου 32Α καταριόταν τη μοίρα μας που ως πιστοί πράκτορες έπρεπε να ακολουθήσουμε την κομματική γραμμή. “Σ/φε, το Ανόι ήταν μια καθαρά πολιτική επιλογή. Είμαι σίγουρος” του είπα αλλά δεν ηρέμησε και θέλησε να πιει λίγο κρασάκι για να τον πάρει πιο εύκολα ο ύπνος και να εκμεταλλευτεί και το bar service πριν το δείπνο. Χοχο. Οι πρωτοτυπίες της LOT συνεχίστηκαν, καθώς τα αλκοολούχα ποτά στις υπερατλαντικές πτήσεις είναι προς πληρωμή. ΣΟΚ και ΔΕΟΣ, όλα αυτά σε πτήση ευρωπαικής εταιρείας και δη της *Α. Εκείνη τη στιγμή αναζητήσαμε τον captainjumbo που καθόταν στην 29G και είχε παραδοθεί στην αγκαλιά του Μορφέα. “Μα πως κοιμάται. Πες μου” είπα στο σ/φο COMPUTERISE και μαζί καταλήξαμε ότι μάλλον τον είχαν ποτίσει κάτι οι Πολωνοβιετναμέζες.
Το φαγητό έβγαινε αργά και βασανιστικά μετά το φιάσκο του bar service (apple juice και πολύ σας) και υπήρχε η επιλογή μεταξύ turkey και beef. Δύσκολη επιλογή ανάμεσα σε δύο κρέατα. Πήρα από τις τελευταίες γαλοπούλες και εκεί άκουσα τις φωνές του σ/φου COMPUTERISE που άκουγε το “only beef”. Ούτε λόγος για δίσκους, σε πλαστικά τα έβγαλε η LOTπαρέα με 2 φέτες του τοστ (κρύες). Το αεροπολιτιστικό σοκ που βίωνα ήταν αρκετό για να ξεχάσω να βγάλω φωτογραφία το “δίσκο” (έχω όμως το δίσκο της επιστροφής που
ήταν πανομοιότυπος). Το προσωπικό μου netbook αποτέλεσε το IFE μου για την επόμενη ώρα μέχρι να νυστάξω και να κλείσω τα μάτια μου και να βολέψω τα πόδια μου. Ο σ/φος COMPUTERISE κοιμήθηκε ανελέητα πίσω μου, το δε σ/φο captainjumbo τον είδαμε ξύπνιο αφού πλέον είχαμε μπει σε έδαφος Ινδοκίνας. Τότε βγήκε και το πρωινό (κρύο φυσικά), το βλέπετε στη
φώτο-ντοκουμένο του inflight service. Λίγο
παιχνίδι με το παράθυρο και η ώρα πέρασε και η κάθοδος για το HAN και τις υψηλές θερμοκρασίες και υγρασίες του είχε αρχίσει. Περνώντας
πάνω από “σπίτια” προσγειωνόμασταν στο HAN περίπου στις 13.50 τοπική και
πιάναμε στο gate στις 13.55 (μισή ώρα πριν την προγραμματισμένη άφιξη).
Αποχαιρετισμός του δουλεμπορικού 767,
χαιρετισμός στο ιθαγενές 321 και καθοδόν για να συναντήσουμε το σύνδεσμο που θα μας προμήθευε με τις βίζες μας.
). Εμένα με έσωσε η μανιταρόσουπα που επέλεξα για στάρτερ. Τα λοιπά απλά προδιάθεταν για μία γαστριμαργική κόλαση που έμελε να στιγματιστεί από τόνους ρυζιού και σόγιας με την ευτυχή παρένθεση μίας κολοκυθόσουπας και ενός φρόζεν με καρπούζι και τσίλι. Αλλά αυτά αργότερα. Είναι για τους οπαδούς του κόμματος που δεν ενέδωσαν στα αδιφάγα κελεύσματα των KFC. (Άτιμη πέινα... :evil: ). 
. Εγώ εδώ είμαι 
). Η Βαρσοβία δροσερή (14) για τα δικά μου δεδόμενα (προτιμώ κλίματα άνω των 27 βαθμών). Η ζεστασιά του Σοπέν απλά όνειρο. Η ουρά για το 763, απλά βάσανο. Απ' έξω μια φωτισμένη κούκλα που περίμενε λαό πολύ να τον πάει στην Ασία, στην Αθανασία, μακρυά και που..στο Κατμαντού (εντάξει..ξέρω..). Οι ισπανικές λεξούλες από γκρουπ εναλλακτικών ισπανίδων ολίγον μου ταλαιπώρησε τα τύμπανα αλλά μικρό το κακό. Η θέα του εσωτερικού του 763 αρκούσε για να γεννηθούν νέα ερωτήματα για τις υπόλοιπες 10+ ώρες. Όλοι το περιμέναμε, αλλά άλλο να το σκέφτεσαι και άλλο να το βιώνεις... Θα αφήσω τους συντρόφους με τα μεγαλύτερα παράπονα να πάρουν τον λόγο. Το εργονομικό κάθισμα (από τότε..) θα έμελε να γίνει ανάρπαστο. Προς στιγμήν ανέβασα θερμοκρασία αλλά η θετική μου σκέψη έδωσε τόπο στην οργή και στον πιο αδιάφορο σκηνικό για μεγάλο ταξίδι που γνώρισα ποτές.. Ποτέ πια σφοι..ποτέ πια. Έχε χάρη η φετίχ επιλογή της LOT για το WAW-HAN που όταν το ανακοίνωσε σφηνώθηκε στο μυαλό μου και έγινε εμμονή που και οι λοιποί σφοι αποδέχτηκαν τελικά για την ιστορική διαδρομή... 
