6circles
First-Class-Member
- Εγγραφή
- 21/09/2006
- Μηνύματα
- 755
- Likes
- 1.468
- Αγαπημένη αεροπορική εταιρεία (ICAO Code)
- UAE
- Πλησιέστερο αεροδρόμιο (ICAO Code)
- NZAA
( Το επομενο trip report που ακολουθει, περιγραφει το τελευταιο μου ταξιδι προς Αθηνα μεσω Ντουμπαι και Ρωμης με την Emirates Airline και την Αεροπορια Αιγαιου. ΔΕΝ περιεχει πολλες φωτογραφιες, πολυ περισσοτερο δε, δεν εχει τις φωτογραφιες απο καποιες ομορφες και ενδιαφερουσες υπαρξεις που θα παρελασουν σε αυτο , απο σεβασμο στο δικαιωμα του συνανθρωπου μας να μην θελει να εκτεθει σε κοινη θεα. Οσοι βαριεστε ευκολα, παρακαλω προσπεραστε. 
)
Αντι προλογου...
Ηταν σαν να ακουγα διπλα μου αυτην την ιδιομορφη Τσεχο-αμερικανο-ρωσικη προφορα, που μονο η Κριστινα μπορει να καταφερει. Η γλυκυτατη Τσεχα αεροσυνοδος της Emirates στο email που μου εστειλε δεν εκρυβε την χαρα της που θα ξαναβλεπομασταν και παλι υστερα απο 1 περιπου χρονο, τοτε που ειχαμε βρεθει στην Κουαλα Λουμπουρ. “ YOU STAY THE NITE IN MY APARTMENT, I TAKE CARE OF U” μου εγραψε με κεφαλαια για μεγαλυτερη εμφαση, αλλα εγω για καλο και για κακο ειχα κανει και μια κρατησουλα στο Sheraton Creek Towers του Ντουμπαι για να μη με φερει ...ντουμπα καποιο απροοπτο. Αεροσυνοδος ειναι η κοπελα σκεφτηκα , δεν ξερει ουτε και η ιδια που θα ειναι την αλλη μερα.
Κεφαλαιο 1. Απο τον παραδεισο στην κολαση μεσω της Πολης των Αγγελων
Ημ/νια: Παρασκευή, 22 Αυγουστου
Εταιρια: Emirates Airline ( طيران الإمارات Tayarān al-Imārāt )
Πτηση: ΕΚ419
Απο : SYD ( Sydney Kingsford Smith )
Προς: DXB ( Dubai International ) via BKK ( Bangkok Suvarnabhumi )
Α/φος : Β777-300ER ( A6-EBO )
Ωρα Αναχωρησης: 18.55 τοπικη
Θεση: 18G
==============
Τα νευρα μου τσαταλια: το βγαλσιμο του ... λαπι – τοπ απο την χειραποσκευη, το βγαλσιμο των παπουτσιων, της ζωνης και αλλων επικινδυνων ειδων και το χουφτωμα και το πασπατεμα απο τους φρουρους με ειχαν ηδη κανει θεαμα στους αλλους συνεπιβατες και μη που κοιταζαν με ενδιαφερον το θεαμα ενος ανθρωπου που πηγαινοερχοταν πανω κατω στο σημειο ελεγχου.
Οταν τελειωσε το μαρτυριο ( στο ονομα της ασφαλειας παντα ) κατευθυνθηκα στην θυρα 60 για να δω το αεροσκαφος που θα γινοταν το «σπιτι» μου για τις επομενες ωρες περιπου. Το Α6-ΕΒΟ λουσμενο απο τους προβολεις του αεροδρομιου ηταν σαν να μου χαμογελουσε και για πρωτη φορα μετα απο μερες ενοιωσα να χαλαρωνω και να μπαινω στο πνευμα των διακοπων μου.
gallery/image_page.php?album_id=58&image_id=15558 ( Το Α6-ΕΒΟ. Συγγνωμη για την κακιστη ποιοτητα της φωτο ).
Το πληρωμα που θα μας πηγαινε μεχρι την Μπανγκοκ ετοιμαζοταν να επιβιβαστει χωρις βιασυνη. Πλησιασα τον νεαρο συγκυβερνητη και τον ρωτησα τι καιρο θα ειχαμε εν πτησει. Περιμενα μονολεκτικη απαντηση, αλλα αυτο που ακολουθησε ηταν ο ...οργασμος του καθε επιδοξου πιλοτου και φαν της αεροποριας. Ο νεαρος Σουηδος αφησε κατω την τσαντα/μπαουλο που φερουν οι πιλοτοι και ανοιξε ενα μικρο ντοσιε. Εκανε στην ακρη τους χαρτες με τα SID και ξεφυλισαμε μαζι περιπου 36 σελιδες με μετεωρολογικους χαρτες ( οι σελιδες ηταν αριθμημενες γι’ αυτο λεω 36 ). Μου εδειξε ολα τα τζετ στριμς που θα συναντουσαμε, μου εδωσε ατμοσφαιρικες πιεσεις, υψος και τυπους νεφων και μου ειπε οτι παρ’ ολο που θα συναντουσαμε αρκετες μετριες αναταραξεις , αυτες θα ηταν πιο κοντα στα μεσα της πτησης και οτι ευελπιστουσε οτι θα ημασταν αρκετα ελαφρεις σε εκεινο το σημειο για να ανεβουμε πιο ψηλα απο τα 36.000 ποδια και ετσι να αποφυγουμε τον καιρο. Μετα απο 3 περιπου λεπτα μου ευχηθηκε καλη πτηση και χαμογελαστος κατευθυνθηκε στην φυσουνα.
Πολιτισμος!!!
Η μυρωδια λιβανιου ηταν διαχυτη παντου στον χωρο και αρχιζα να σκεφτομαι πως ηταν πολυ κακη ιδεα να χρησιμοποιουν τοσο βαρυ αρωματισμο στα συστηματα κλιματισμου του αεροδρομιου. Ευτυχως σε λιγο θα επιβιβαζομασταν στο αεροσκαφος και θα ξεφευγαμε απο αυτην την αποπνικτικη οσμη.
Η επιβιβαση εγινε με μεγαλη ταξη και ηταν φανερο οτι η πληροτητα θα ηταν υψηλη αποψε. Μεσα στην φυσουνα πια διαπιστωσα οτι εκτος απο τους συνεπιβατες μου με ακολουθουσε και η βαρια και ασηκωτη μυρωδια απο λιβανι. “ Μπορειτε να μυρισετε αυτη την δυνατη μυρωδια; “ ρωτησα μια μεσηλικη Αυστραλεζα διπλα μου. “ Nαι , ναι και ειναι απαισια” συμφωνησε και εκεινη και σιγα σιγα προχωρησαμε προς την εισοδο του Β777.
Η χαμογελαστη και ομορφη Αυστραλεζα αεροσυνοδος μου εδειξε να προχωρησω προς τον δευτερο διαδρομο δεξια και με περισση ευκολια βολευτηκα στην θεση μου που ηταν διπλα στον διαδρομο. Μετα απο λιγο μια νεαρη κοπελα ηρθε και καθησε διπλα μου. Αποδειχτηκε για τις επομενες 17 ωρες η ιδανικη συνεπιβατιδα. Δεν μιλησε, δεν ρευτηκε, δεν ...αεριστηκε, δεν εγειρε πανω στον ωμο μου με ανοιχτο στομα οταν κοιμοταν, και δεν με σηκωσε ουτε μια φορα. Σωστη!
Μια οικογενεια Αραβων με ενα μικρο παιδακι καθησε 2 σειρες μπροστα. Ηταν τοσο βρωμικοι και θορυβωδεις
που προσωπικα πιστευω οτι θα επρεπε να τους ειχε απαγορευτει η εισοδος στο αεροσκαφος και θα επρεπε να τους υποχρεωσουν σε 200 ωρες καταναγκαστικα μαθηματα με θεμα: «Κοσμια διαγωγη και προσωπικη υγεινη μεσα σε ενα αεροπλανο με αλλους 350 συνανθρωπους που δεν φταινε σε τιποτα να σας ακουνε και να σας μυριζουνε» . Ουφ το ειπα! 
Η επιδειξη σωστικων μεσων εγινε την ιδια ωρα με το pushback. Οι θηριωδεις GE90-115 πηραν μπροστα με μια πανδαισια ηχων που αποπνεανε, πως να το πω; Μια βαρβατιλα, μια αισθηση μπρουταλ....
Αργη τροχοδρομηση, χαμηλωμα φωτισμου καμπινας σε σχεδον ρομαντικους τονους βιολετι και καλοσωρισμα απο τον Γερμανο κυβερητη με την βαρια και ασηκωτη προφορα. Παρακολουθησα απο την μπροστινη εξωτερικη καμερα την εισοδο και την ευθυγραμιση του –ΕΒΟ με τον διαδρομο 16R. Συντομη σταση ευθυγραμισμενοι και μετα , ω τι απογοητευση! Μια απολυτα απαλη και αρκετα αθορυβη σχετικα επιταχυνση. Το Β777-300ER σηκωθηκε απαλα μετα απο περιπου 2.500 μετρα και χαθηκε μεσα στην κρυα και χειμωνιατικη νυχτα του Συδνευ.
Το ICE - το απολυτο κατ’ εμε συστημα ψυχαγωγιας πτησεων - αποδειχτηκε πολυτιμος συνοδος σ’αυτην την πτηση. Αν και ειχα σκοπο να δω τις πιο καινουργιες ταινιες , τελικα μια ματια στις μουσικες επιλογες με εκανε να περασω τις ωρες μου ακουγοντας τα τοπ τραγουδια του ’80 και του ’90. Εξαιρετικες επιλογες που πραγματικα κανανε μια καλη πτηση ξεχωριστη. Ασε μετα τους “βαρβαρους” να γκρινιαζουν επειδη η αεροσυνοδος δεν χαμογελουσε τοσο οσο θα επρεπε ( δηλ. δεν τους...εκατσε ) η γιατι το δεν ειχε μεινει αλλο κοτοπουλο και ειχε μονο ψαρι ( λες και το ειχαν κανει παραγγελια απο πριν ). Πρεπει μερικοι να καταλαβουμε οτι δεν ειμαστε το κεντρο του συμπαντος.
Με κατι τετοιες αμπελοφιλοσοφιες περνουσε η ωρα οταν ( θυμαστε την μυρωδια του λιβανιου για την οποια εκανα λογο προηγουμενως ; ) προσεξα την συνεπιβατιδα με την οποια σχολιασα την βαρια μυρωδια και να μου λεει “ oh yes it’s terrible” , να σηκωνεται και να παιρνει μια κολωνια σπρει απο τις χειραποσκευες της και να φρεσκαρεται. Και τοτε καταλαβα ποσο διεστραμμενες μπορει να ειναι οι γυναικες ! Η τυπισσα αρχισε να λουζεται με το αρωμα της που δεν ηταν αλλο απο το ...λιβανι για το οποιο εκανα λογο πριν!!! :shock: :shock:
Η μποχα απλωθηκε για τα καλα και εγω σηκωθηκα σε κατασταση μερικης ασφυξιας και σκουντουφλωντας πηγα στο πισω μερος του αεροσκαφους οπου ειναι και τα galleys. Αφου συνηλθα αρχισα να κανω αυτο που κανω αρκετα καλα, δημοσιες σχεσεις με συνταξιδιωτες και αεροσυνοδους. Καπως ετσι γνωρισα και την Τζορτζινα, μια ελληνιδα αεροσυνοδο, στην πτηση μας. Ηταν σιγουρα εμφανισιμη και οπως αποδειχτηκε ηταν και καλο παιδι. Αφου ανταλλαξαμε μερικες κουβεντες και εμαθε οτι πονουσε ο λαιμος μου, τσακιστηκε η κοπελλα να μου φτιαχνει τσαι . Πρεπει να μου εφτιαξε 3 η 4 φλυτζανια χωρις να της το ζητησω. Η συμπαθητικη Αθηναια με κερδισε με τον τροπο της και τον επαγγελματισμο της. Αν μαλιστα σκεφτει κανεις οτι πετουσε μολις λιγους μηνες, τοτε ηταν οντως αστερι, οπως προφανως αστερια ειναι και οι εκπαιδευτες της Emirates.
Λιγα πραγματα μονο απο τα αρκετα ενδιαφεροντα που μου ειπε ηταν οτι η δουλεια ειναι πολυ καλη αλλα περιπου εξοντωτικη. Πολλα απο τα αεροσκαφη της Emirates δεν εχουν crew rest facilities για να ξεκουραζονται τα πληρωματα ( το δικο μας το –ΕΒΟ δεν ειχε για παραδειγμα ) με αποτελεσμα να ειναι συνεχεια στα ποδια τους ακομη και σε 10ωρες πτησεις. Οταν δεν αντεχεται αλλο η κατασταση πηγαινουν και κλεινονται για λιγο στις τουαλετες ( ! ) :? για να κλεισουν λιγο τα ματια τους και να ηρεμησουν λιγο. Ενα αλλο πραγμα που μου ειπε ειναι οτι υπαρχει μεγαλη πιεση απο τους/τις προισταμενες καμπινας να ειναι δραστηριοι και εξυπηρετικοι καθ’ ολη την διαρκεια της πτησης και αυτο εκτος απο κουραση δημιουργει και αγχος. Επισης το Ντουμπαι ειναι χαλια για να ζεις κυριως λογω ζεστης.
Μετα απο λιγο η Τζορτζινα με αφησε και πηγε να κανει καποια δουλεια μπροστα και ετσι αρχισα να μιλαω με 2 συμπαθητικες Ταυλανδεζες αεροσυνοδους. Παρ’ ολο που τα αγγλικα τις δυσκολευαν και εδειχναν αρκετα κουρασμενες ηταν ευδιαθετες και τσαχπινες. Καθοντουσαν και οι δυο στο πτυσσομενο καθισμα και “ψιλοπαλευανε” με ναζι και τσιμπαγανε η μια με την αλλη, διεκδικωντας η καθεμια το καθισμα για τον εαυτο της. Μου ειπανε ποσο χαρουμενες ηταν που γυριζαν στα σπιτια τους στην Μπανγκοκ και θα ξαναβλεπανε και παλι τους δικους τους. Οταν τους ρωτησα που τους αρεσε πιο πολυ , το Ντουμπαι η Μπανγκοκ, με κοιταξανε σαν να βλεπανε τον Mister Ηλιθιο για το 2008 μπροστα υς
, και αφου ειπαν κατι μεταξυ τους στην γλωσσα τους μου εξηγησανε ολο τσαχπινια οτι δεν αλλαζουν την Μπανγκοκ με τιποτα στον κοσμο. Πιο περα, μεσα στην κουζινα, ενας φροντιστης εκανε στα ορθια, μασαζ σε μια Φινλανδεζα αεροσυνοδο ( τοσο μα τοσο παγερη που θεωρω οτι ειναι λυση της ανθρωποτητας για το φαινομενο του θερμοκηπιου ), αλλα αν κρινω απο τις γκριματσες τους, αυτος το απολαμβανε πιο πολυ απο αυτην.
Η Τζιορτζινα γυρισε μετα απο 20 περιπου λεπτα με 2 δισκους . Ο ενας ειχε σαντουιτσακια γκουρμε και ο αλλος ειχε γλυκα ταρτακια. Μας κερασε ολους, και προσωπικο και τους επιβατες που ξεμουδιαζαν εκει κοντα. Μου ειπε οτι αυτα ειχαν περισσεψει απο την Business Class και δεν υπηρχε λογος να πανε χαμενα. Εγω παντως εκανα οτι μπορουσα για να μην πανε χαμενα τα καλουδια.
Με αυτα κι’ αυτα ηρθε η ωρα για την καθοδο στο αεροδρομιο Suvarnabhumi ( προφερεται Σουγουανα Πουμ ) . Ο καιρος νεφελλωδης με σκορπιες βροχες εδω και εκει. Η καθοδος ομως ηταν πολυ ομαλη και με 2 διαδιοχικες αριστερες στροφες ευθυγραμιστηκαμε με το διαδρομο 19R. Η εξωτερικη καμερα με πολυ καλη ευκρινεια μας εδωσε μια καταπληκτικη αποψη του καταφωτου - σαν χριστουγενιατικο δεντρο – διαδρομου και σε 2 περιπου λεπτα ακουμπαγαμε απαλα στην Πολη των Αγγελων η αλλιως Krung Thep οπως ειναι η ονομασια της πολης στην γλωσσα Ται.
Αφιξη στην θυρα Ε9 στις 1.05 το πρωι τοπικη.
Δεν θα ασχοληθω καν με το νεο αεροδρομιο της Μπανγκοκ. Οταν ξοδευουν δισεκατομυρια δολλαρια και καταφερνουν να φτιαξουν ενα τοσο κρυο, και ημισκοτεινο χωρο , στον οποιο κυριαρχει το γυμνο τσιμεντο τοτε το μονο που κανεις ειναι να διερωτασαι αν εισαι σε γιαπι η σε νεκροτομειο. Enough said. :?
Αφου καναμε εναν ωραιο κυκλο και ανεβηκαμε στον παραπανω οροφο και ξαναπερασαμε απο ελεγχο ασφαλειας ξανακατεβηκαμε στην θυρα Ε9 οπου μετα απο 30 περιπου λεπτα ξαναεπιβιβαστηκαμε στο -ΕΒΟ.
Ο Αμερικανος κυβερνητης μας καλωσορισε εκ μερους του καινουργιου πληρωματος και μαλιστα μιλησε και λιγο στα αραβικα. Σε λιγα λεπτα ακολουθησε η γνωστη ιεροτελεστια: push back, επιδειξη σωστικων μεσων ( εντελως αυτοματοποιημενη και χωρις την παραμικρη συμμετοχη απο το προσωπικο ) , εκκωφαντικη εκκινηση των κινητηρων, τροχοδρομηση, χαμηλωμα των φωτων καμπινας και απογειωση απο τον 19R. Πορεια για περιπου 2 λεπτα προς τα νοτια με την καταφωτη πολη στα δεξια μας , μετα δεξια στροφη στα ανατολικα με ακομη καλυτερη θεα της πολης και μια αλλη στροφη 5 λεπτα αργοτερα προς τα ανατολικα – βορειοανατολικα με κατευθυνση προς την Μυανμαρ και την Θαλασσα της Βεγγαλης.
Μετα απο μια ωρα περιπου σερβιριστηκε το πεντανοστιμο φαγητο. Οφειλω ομως να σας πω οτι αν και ειμαι καλοφαγας, μεσα στο αεροπλανο οι διατροφικες μου απαιτησεις ειναι εξαιρετικα χαμηλες. Το μονο που θελω ειναι κατι που να μασιεται και να καταπινεται χωρις πολλα πολλα και αυτο το καταφερε μια χαρα η Emirates.
Mετα το δειπνο πηγα για λιγο πισω στην κουζινα και ζητησα τσαι με λεμονι. Η Αυστραλεζα κοπελια μου το εφτιαξε και μαλιστα μου ειπε να κατσω λιγο και να τον πιω μαζι της μια και εφτιαχνε εναν και για εκεινη. Ηταν μια πολυ ομορφη κοπελλα, η κλασσικη ξανθια γαλανοματα, αλλα ταυτοχρονα με κατι το ζεστο και προσχαρο πανω της. Μου εκανε εντυπωση η βραχνη μπασα φωνη της. Αφου μιλησαμε λιγο και αποκτησαμε καποια στοιχειωδη οικιοτητα της ειπα μεταξυ σοβαρου και αστειου οτι θα επρεπε να κανει καριερα τραγουδιστριας γιατι ειχε φωνη που θα την ζηλευε οποιαδηποτε νεγρα τραγουδιστρια . Εκεινη με κοιταξε με απορια και μετα ξεκαρδιστηκε στα γελια. Μου ειπε: “ Δεν θελω να γινω τραγουδιστρια, θελω μονο να γινω καλα. Η φωνη μου ειναι ετσι βραχνη γιατι ειμαι κρυωμενη! ” . ΟΚ, ας προσεχα.
Tα ματια βαρυναν και ετσι γυρισα στο καθισμα μου και περιπου κοιμηθηκα. Το περιπου, σημαινει οτι ημουν σε μια κατασταση ενδιαμεση οπου δεν μπορουσα να καταλαβω τι ακριβως ηταν ονειρο και τι πραγματικοτητα γυρω μου. Αλλοι περνουνε ουσιες για να βιωσουνε μια τετοια κατασταση , εγω ομως την βιωνω καθε φορα που πεταω σε μακρινες πτησεις και μαλιστα δωρεαν.
Η καθοδος στο Ντουμπαι ξεκινησε την ιδια ωρα που αρχισε να γλυκοχαραζει. Δυο αριστερες στροφες μας φερανε στην τελικη για τον διαδρομο 12R οπου και ακουμπησαμε απαλα στις 5.32 π.μ. τοπικη . Εκκενωση διαδρομου στο τελος στα δεξια και συντομοτατη τροχοδρομηση σε remote stand.
Κατα την αποβιβαση εβγαλα την μηχανη και προλαβα να βγαλω πολυ βιαστικα τις επομενες 2 φωτο προτου οι αστυνομικοι με παρουν χαμπαρι και με διαταξουν σε πολυ ζωηρα αραβικα να την βαλω μεσα στο σακ βουαγιαζ αμεσως. Και επειδη το Ντουμπαι ΔΕΝ ειναι το μερος για να διεκδικησεις τα δικαιωματα σου, συμμορφωθηκα αμεσως.
gallery/image_page.php?album_id=58&image_id=15560 ( Μεσα απο το παραθυρο φαινεται το ...τσαλακωμενο δερματινο καθισμα της Πρωτης Θεσης )
gallery/image_page.php?album_id=58&image_id=15561 ( Αποβιβαση. )
Μεσα στο λεοφωρειο πλεον με τα σκουρα φιμε τζαμια εβλεπα τον μισο στολο της Εmirates να περναει απο μπροστα μου σε στασεις close and personal και εγω σε κατασταση βαριας καταθλιψης να μην μπορω να κανω ουτε ενα τοσο δα κλικ. :cry:
Tο Ντουμπαι μας καλοσωριζε με τον δικο του θερμο τροπο: με 36 βαθμους Κελσιου στις 6 παρα το πρωι. Welcome to Hell !!! :evil: :twisted:
( Σε λιγες μερες ακολουθει μια ταξιδιωτικη περιγραφη του Ντουμπαι με φωτο απο τα κυρια αξιοθεατα )
)Αντι προλογου...
Ηταν σαν να ακουγα διπλα μου αυτην την ιδιομορφη Τσεχο-αμερικανο-ρωσικη προφορα, που μονο η Κριστινα μπορει να καταφερει. Η γλυκυτατη Τσεχα αεροσυνοδος της Emirates στο email που μου εστειλε δεν εκρυβε την χαρα της που θα ξαναβλεπομασταν και παλι υστερα απο 1 περιπου χρονο, τοτε που ειχαμε βρεθει στην Κουαλα Λουμπουρ. “ YOU STAY THE NITE IN MY APARTMENT, I TAKE CARE OF U” μου εγραψε με κεφαλαια για μεγαλυτερη εμφαση, αλλα εγω για καλο και για κακο ειχα κανει και μια κρατησουλα στο Sheraton Creek Towers του Ντουμπαι για να μη με φερει ...ντουμπα καποιο απροοπτο. Αεροσυνοδος ειναι η κοπελα σκεφτηκα , δεν ξερει ουτε και η ιδια που θα ειναι την αλλη μερα.
Κεφαλαιο 1. Απο τον παραδεισο στην κολαση μεσω της Πολης των Αγγελων
Ημ/νια: Παρασκευή, 22 Αυγουστου
Εταιρια: Emirates Airline ( طيران الإمارات Tayarān al-Imārāt )
Πτηση: ΕΚ419
Απο : SYD ( Sydney Kingsford Smith )
Προς: DXB ( Dubai International ) via BKK ( Bangkok Suvarnabhumi )
Α/φος : Β777-300ER ( A6-EBO )
Ωρα Αναχωρησης: 18.55 τοπικη
Θεση: 18G
==============
Τα νευρα μου τσαταλια: το βγαλσιμο του ... λαπι – τοπ απο την χειραποσκευη, το βγαλσιμο των παπουτσιων, της ζωνης και αλλων επικινδυνων ειδων και το χουφτωμα και το πασπατεμα απο τους φρουρους με ειχαν ηδη κανει θεαμα στους αλλους συνεπιβατες και μη που κοιταζαν με ενδιαφερον το θεαμα ενος ανθρωπου που πηγαινοερχοταν πανω κατω στο σημειο ελεγχου.
Οταν τελειωσε το μαρτυριο ( στο ονομα της ασφαλειας παντα
) κατευθυνθηκα στην θυρα 60 για να δω το αεροσκαφος που θα γινοταν το «σπιτι» μου για τις επομενες ωρες περιπου. Το Α6-ΕΒΟ λουσμενο απο τους προβολεις του αεροδρομιου ηταν σαν να μου χαμογελουσε και για πρωτη φορα μετα απο μερες ενοιωσα να χαλαρωνω και να μπαινω στο πνευμα των διακοπων μου. gallery/image_page.php?album_id=58&image_id=15558 ( Το Α6-ΕΒΟ. Συγγνωμη για την κακιστη ποιοτητα της φωτο ).
Το πληρωμα που θα μας πηγαινε μεχρι την Μπανγκοκ ετοιμαζοταν να επιβιβαστει χωρις βιασυνη. Πλησιασα τον νεαρο συγκυβερνητη και τον ρωτησα τι καιρο θα ειχαμε εν πτησει. Περιμενα μονολεκτικη απαντηση, αλλα αυτο που ακολουθησε ηταν ο ...οργασμος του καθε επιδοξου πιλοτου και φαν της αεροποριας. Ο νεαρος Σουηδος αφησε κατω την τσαντα/μπαουλο που φερουν οι πιλοτοι και ανοιξε ενα μικρο ντοσιε. Εκανε στην ακρη τους χαρτες με τα SID και ξεφυλισαμε μαζι περιπου 36 σελιδες με μετεωρολογικους χαρτες ( οι σελιδες ηταν αριθμημενες γι’ αυτο λεω 36 ). Μου εδειξε ολα τα τζετ στριμς που θα συναντουσαμε, μου εδωσε ατμοσφαιρικες πιεσεις, υψος και τυπους νεφων και μου ειπε οτι παρ’ ολο που θα συναντουσαμε αρκετες μετριες αναταραξεις , αυτες θα ηταν πιο κοντα στα μεσα της πτησης και οτι ευελπιστουσε οτι θα ημασταν αρκετα ελαφρεις σε εκεινο το σημειο για να ανεβουμε πιο ψηλα απο τα 36.000 ποδια και ετσι να αποφυγουμε τον καιρο. Μετα απο 3 περιπου λεπτα μου ευχηθηκε καλη πτηση και χαμογελαστος κατευθυνθηκε στην φυσουνα.
Πολιτισμος!!!Η μυρωδια λιβανιου ηταν διαχυτη παντου στον χωρο και αρχιζα να σκεφτομαι πως ηταν πολυ κακη ιδεα να χρησιμοποιουν τοσο βαρυ αρωματισμο στα συστηματα κλιματισμου του αεροδρομιου. Ευτυχως σε λιγο θα επιβιβαζομασταν στο αεροσκαφος και θα ξεφευγαμε απο αυτην την αποπνικτικη οσμη.
Η επιβιβαση εγινε με μεγαλη ταξη και ηταν φανερο οτι η πληροτητα θα ηταν υψηλη αποψε. Μεσα στην φυσουνα πια διαπιστωσα οτι εκτος απο τους συνεπιβατες μου με ακολουθουσε και η βαρια και ασηκωτη μυρωδια απο λιβανι. “ Μπορειτε να μυρισετε αυτη την δυνατη μυρωδια; “ ρωτησα μια μεσηλικη Αυστραλεζα διπλα μου. “ Nαι , ναι και ειναι απαισια” συμφωνησε και εκεινη και σιγα σιγα προχωρησαμε προς την εισοδο του Β777.
Η χαμογελαστη και ομορφη Αυστραλεζα αεροσυνοδος μου εδειξε να προχωρησω προς τον δευτερο διαδρομο δεξια και με περισση ευκολια βολευτηκα στην θεση μου που ηταν διπλα στον διαδρομο. Μετα απο λιγο μια νεαρη κοπελα ηρθε και καθησε διπλα μου. Αποδειχτηκε για τις επομενες 17 ωρες η ιδανικη συνεπιβατιδα. Δεν μιλησε, δεν ρευτηκε, δεν ...αεριστηκε, δεν εγειρε πανω στον ωμο μου με ανοιχτο στομα οταν κοιμοταν, και δεν με σηκωσε ουτε μια φορα. Σωστη!
Μια οικογενεια Αραβων με ενα μικρο παιδακι καθησε 2 σειρες μπροστα. Ηταν τοσο βρωμικοι και θορυβωδεις
που προσωπικα πιστευω οτι θα επρεπε να τους ειχε απαγορευτει η εισοδος στο αεροσκαφος και θα επρεπε να τους υποχρεωσουν σε 200 ωρες καταναγκαστικα μαθηματα με θεμα: «Κοσμια διαγωγη και προσωπικη υγεινη μεσα σε ενα αεροπλανο με αλλους 350 συνανθρωπους που δεν φταινε σε τιποτα να σας ακουνε και να σας μυριζουνε» . Ουφ το ειπα! Η επιδειξη σωστικων μεσων εγινε την ιδια ωρα με το pushback. Οι θηριωδεις GE90-115 πηραν μπροστα με μια πανδαισια ηχων που αποπνεανε, πως να το πω; Μια βαρβατιλα, μια αισθηση μπρουταλ....
Αργη τροχοδρομηση, χαμηλωμα φωτισμου καμπινας σε σχεδον ρομαντικους τονους βιολετι και καλοσωρισμα απο τον Γερμανο κυβερητη με την βαρια και ασηκωτη προφορα. Παρακολουθησα απο την μπροστινη εξωτερικη καμερα την εισοδο και την ευθυγραμιση του –ΕΒΟ με τον διαδρομο 16R. Συντομη σταση ευθυγραμισμενοι και μετα , ω τι απογοητευση! Μια απολυτα απαλη και αρκετα αθορυβη σχετικα επιταχυνση. Το Β777-300ER σηκωθηκε απαλα μετα απο περιπου 2.500 μετρα και χαθηκε μεσα στην κρυα και χειμωνιατικη νυχτα του Συδνευ.
Το ICE - το απολυτο κατ’ εμε συστημα ψυχαγωγιας πτησεων - αποδειχτηκε πολυτιμος συνοδος σ’αυτην την πτηση. Αν και ειχα σκοπο να δω τις πιο καινουργιες ταινιες , τελικα μια ματια στις μουσικες επιλογες με εκανε να περασω τις ωρες μου ακουγοντας τα τοπ τραγουδια του ’80 και του ’90. Εξαιρετικες επιλογες που πραγματικα κανανε μια καλη πτηση ξεχωριστη. Ασε μετα τους “βαρβαρους” να γκρινιαζουν επειδη η αεροσυνοδος δεν χαμογελουσε τοσο οσο θα επρεπε ( δηλ. δεν τους...εκατσε ) η γιατι το δεν ειχε μεινει αλλο κοτοπουλο και ειχε μονο ψαρι ( λες και το ειχαν κανει παραγγελια απο πριν ). Πρεπει μερικοι να καταλαβουμε οτι δεν ειμαστε το κεντρο του συμπαντος.
Με κατι τετοιες αμπελοφιλοσοφιες περνουσε η ωρα οταν ( θυμαστε την μυρωδια του λιβανιου για την οποια εκανα λογο προηγουμενως ; ) προσεξα την συνεπιβατιδα με την οποια σχολιασα την βαρια μυρωδια και να μου λεει “ oh yes it’s terrible” , να σηκωνεται και να παιρνει μια κολωνια σπρει απο τις χειραποσκευες της και να φρεσκαρεται. Και τοτε καταλαβα ποσο διεστραμμενες μπορει να ειναι οι γυναικες ! Η τυπισσα αρχισε να λουζεται με το αρωμα της που δεν ηταν αλλο απο το ...λιβανι για το οποιο εκανα λογο πριν!!! :shock: :shock:
Η μποχα απλωθηκε για τα καλα και εγω σηκωθηκα σε κατασταση μερικης ασφυξιας και σκουντουφλωντας πηγα στο πισω μερος του αεροσκαφους οπου ειναι και τα galleys. Αφου συνηλθα αρχισα να κανω αυτο που κανω αρκετα καλα, δημοσιες σχεσεις με συνταξιδιωτες και αεροσυνοδους. Καπως ετσι γνωρισα και την Τζορτζινα, μια ελληνιδα αεροσυνοδο, στην πτηση μας. Ηταν σιγουρα εμφανισιμη και οπως αποδειχτηκε ηταν και καλο παιδι. Αφου ανταλλαξαμε μερικες κουβεντες και εμαθε οτι πονουσε ο λαιμος μου, τσακιστηκε η κοπελλα να μου φτιαχνει τσαι . Πρεπει να μου εφτιαξε 3 η 4 φλυτζανια χωρις να της το ζητησω. Η συμπαθητικη Αθηναια με κερδισε με τον τροπο της και τον επαγγελματισμο της. Αν μαλιστα σκεφτει κανεις οτι πετουσε μολις λιγους μηνες, τοτε ηταν οντως αστερι, οπως προφανως αστερια ειναι και οι εκπαιδευτες της Emirates.
Λιγα πραγματα μονο απο τα αρκετα ενδιαφεροντα που μου ειπε ηταν οτι η δουλεια ειναι πολυ καλη αλλα περιπου εξοντωτικη. Πολλα απο τα αεροσκαφη της Emirates δεν εχουν crew rest facilities για να ξεκουραζονται τα πληρωματα ( το δικο μας το –ΕΒΟ δεν ειχε για παραδειγμα ) με αποτελεσμα να ειναι συνεχεια στα ποδια τους ακομη και σε 10ωρες πτησεις. Οταν δεν αντεχεται αλλο η κατασταση πηγαινουν και κλεινονται για λιγο στις τουαλετες ( ! ) :? για να κλεισουν λιγο τα ματια τους και να ηρεμησουν λιγο. Ενα αλλο πραγμα που μου ειπε ειναι οτι υπαρχει μεγαλη πιεση απο τους/τις προισταμενες καμπινας να ειναι δραστηριοι και εξυπηρετικοι καθ’ ολη την διαρκεια της πτησης και αυτο εκτος απο κουραση δημιουργει και αγχος. Επισης το Ντουμπαι ειναι χαλια για να ζεις κυριως λογω ζεστης.
Μετα απο λιγο η Τζορτζινα με αφησε και πηγε να κανει καποια δουλεια μπροστα και ετσι αρχισα να μιλαω με 2 συμπαθητικες Ταυλανδεζες αεροσυνοδους. Παρ’ ολο που τα αγγλικα τις δυσκολευαν και εδειχναν αρκετα κουρασμενες ηταν ευδιαθετες και τσαχπινες. Καθοντουσαν και οι δυο στο πτυσσομενο καθισμα και “ψιλοπαλευανε” με ναζι και τσιμπαγανε η μια με την αλλη, διεκδικωντας η καθεμια το καθισμα για τον εαυτο της. Μου ειπανε ποσο χαρουμενες ηταν που γυριζαν στα σπιτια τους στην Μπανγκοκ και θα ξαναβλεπανε και παλι τους δικους τους. Οταν τους ρωτησα που τους αρεσε πιο πολυ , το Ντουμπαι η Μπανγκοκ, με κοιταξανε σαν να βλεπανε τον Mister Ηλιθιο για το 2008 μπροστα υς
, και αφου ειπαν κατι μεταξυ τους στην γλωσσα τους μου εξηγησανε ολο τσαχπινια οτι δεν αλλαζουν την Μπανγκοκ με τιποτα στον κοσμο. Πιο περα, μεσα στην κουζινα, ενας φροντιστης εκανε στα ορθια, μασαζ σε μια Φινλανδεζα αεροσυνοδο ( τοσο μα τοσο παγερη που θεωρω οτι ειναι λυση της ανθρωποτητας για το φαινομενο του θερμοκηπιου ), αλλα αν κρινω απο τις γκριματσες τους, αυτος το απολαμβανε πιο πολυ απο αυτην. Η Τζιορτζινα γυρισε μετα απο 20 περιπου λεπτα με 2 δισκους . Ο ενας ειχε σαντουιτσακια γκουρμε και ο αλλος ειχε γλυκα ταρτακια. Μας κερασε ολους, και προσωπικο και τους επιβατες που ξεμουδιαζαν εκει κοντα. Μου ειπε οτι αυτα ειχαν περισσεψει απο την Business Class και δεν υπηρχε λογος να πανε χαμενα. Εγω παντως εκανα οτι μπορουσα για να μην πανε χαμενα τα καλουδια.
Με αυτα κι’ αυτα ηρθε η ωρα για την καθοδο στο αεροδρομιο Suvarnabhumi ( προφερεται Σουγουανα Πουμ ) . Ο καιρος νεφελλωδης με σκορπιες βροχες εδω και εκει. Η καθοδος ομως ηταν πολυ ομαλη και με 2 διαδιοχικες αριστερες στροφες ευθυγραμιστηκαμε με το διαδρομο 19R. Η εξωτερικη καμερα με πολυ καλη ευκρινεια μας εδωσε μια καταπληκτικη αποψη του καταφωτου - σαν χριστουγενιατικο δεντρο – διαδρομου και σε 2 περιπου λεπτα ακουμπαγαμε απαλα στην Πολη των Αγγελων η αλλιως Krung Thep οπως ειναι η ονομασια της πολης στην γλωσσα Ται.
Αφιξη στην θυρα Ε9 στις 1.05 το πρωι τοπικη.
Δεν θα ασχοληθω καν με το νεο αεροδρομιο της Μπανγκοκ. Οταν ξοδευουν δισεκατομυρια δολλαρια και καταφερνουν να φτιαξουν ενα τοσο κρυο, και ημισκοτεινο χωρο , στον οποιο κυριαρχει το γυμνο τσιμεντο τοτε το μονο που κανεις ειναι να διερωτασαι αν εισαι σε γιαπι η σε νεκροτομειο. Enough said. :?
Αφου καναμε εναν ωραιο κυκλο και ανεβηκαμε στον παραπανω οροφο και ξαναπερασαμε απο ελεγχο ασφαλειας ξανακατεβηκαμε στην θυρα Ε9 οπου μετα απο 30 περιπου λεπτα ξαναεπιβιβαστηκαμε στο -ΕΒΟ.
Ο Αμερικανος κυβερνητης μας καλωσορισε εκ μερους του καινουργιου πληρωματος και μαλιστα μιλησε και λιγο στα αραβικα. Σε λιγα λεπτα ακολουθησε η γνωστη ιεροτελεστια: push back, επιδειξη σωστικων μεσων ( εντελως αυτοματοποιημενη και χωρις την παραμικρη συμμετοχη απο το προσωπικο ) , εκκωφαντικη εκκινηση των κινητηρων, τροχοδρομηση, χαμηλωμα των φωτων καμπινας και απογειωση απο τον 19R. Πορεια για περιπου 2 λεπτα προς τα νοτια με την καταφωτη πολη στα δεξια μας , μετα δεξια στροφη στα ανατολικα με ακομη καλυτερη θεα της πολης και μια αλλη στροφη 5 λεπτα αργοτερα προς τα ανατολικα – βορειοανατολικα με κατευθυνση προς την Μυανμαρ και την Θαλασσα της Βεγγαλης.
Μετα απο μια ωρα περιπου σερβιριστηκε το πεντανοστιμο φαγητο. Οφειλω ομως να σας πω οτι αν και ειμαι καλοφαγας, μεσα στο αεροπλανο οι διατροφικες μου απαιτησεις ειναι εξαιρετικα χαμηλες. Το μονο που θελω ειναι κατι που να μασιεται και να καταπινεται χωρις πολλα πολλα και αυτο το καταφερε μια χαρα η Emirates.
Mετα το δειπνο πηγα για λιγο πισω στην κουζινα και ζητησα τσαι με λεμονι. Η Αυστραλεζα κοπελια μου το εφτιαξε και μαλιστα μου ειπε να κατσω λιγο και να τον πιω μαζι της μια και εφτιαχνε εναν και για εκεινη. Ηταν μια πολυ ομορφη κοπελλα, η κλασσικη ξανθια γαλανοματα, αλλα ταυτοχρονα με κατι το ζεστο και προσχαρο πανω της. Μου εκανε εντυπωση η βραχνη μπασα φωνη της. Αφου μιλησαμε λιγο και αποκτησαμε καποια στοιχειωδη οικιοτητα της ειπα μεταξυ σοβαρου και αστειου οτι θα επρεπε να κανει καριερα τραγουδιστριας γιατι ειχε φωνη που θα την ζηλευε οποιαδηποτε νεγρα τραγουδιστρια . Εκεινη με κοιταξε με απορια και μετα ξεκαρδιστηκε στα γελια. Μου ειπε: “ Δεν θελω να γινω τραγουδιστρια, θελω μονο να γινω καλα. Η φωνη μου ειναι ετσι βραχνη γιατι ειμαι κρυωμενη! ” . ΟΚ, ας προσεχα.
Tα ματια βαρυναν και ετσι γυρισα στο καθισμα μου και περιπου κοιμηθηκα. Το περιπου, σημαινει οτι ημουν σε μια κατασταση ενδιαμεση οπου δεν μπορουσα να καταλαβω τι ακριβως ηταν ονειρο και τι πραγματικοτητα γυρω μου. Αλλοι περνουνε ουσιες για να βιωσουνε μια τετοια κατασταση , εγω ομως την βιωνω καθε φορα που πεταω σε μακρινες πτησεις και μαλιστα δωρεαν.
Η καθοδος στο Ντουμπαι ξεκινησε την ιδια ωρα που αρχισε να γλυκοχαραζει. Δυο αριστερες στροφες μας φερανε στην τελικη για τον διαδρομο 12R οπου και ακουμπησαμε απαλα στις 5.32 π.μ. τοπικη . Εκκενωση διαδρομου στο τελος στα δεξια και συντομοτατη τροχοδρομηση σε remote stand.
Κατα την αποβιβαση εβγαλα την μηχανη και προλαβα να βγαλω πολυ βιαστικα τις επομενες 2 φωτο προτου οι αστυνομικοι με παρουν χαμπαρι και με διαταξουν σε πολυ ζωηρα αραβικα να την βαλω μεσα στο σακ βουαγιαζ αμεσως. Και επειδη το Ντουμπαι ΔΕΝ ειναι το μερος για να διεκδικησεις τα δικαιωματα σου, συμμορφωθηκα αμεσως.
gallery/image_page.php?album_id=58&image_id=15560 ( Μεσα απο το παραθυρο φαινεται το ...τσαλακωμενο δερματινο καθισμα της Πρωτης Θεσης )
gallery/image_page.php?album_id=58&image_id=15561 ( Αποβιβαση. )
Μεσα στο λεοφωρειο πλεον με τα σκουρα φιμε τζαμια εβλεπα τον μισο στολο της Εmirates να περναει απο μπροστα μου σε στασεις close and personal και εγω σε κατασταση βαριας καταθλιψης να μην μπορω να κανω ουτε ενα τοσο δα κλικ. :cry:
Tο Ντουμπαι μας καλοσωριζε με τον δικο του θερμο τροπο: με 36 βαθμους Κελσιου στις 6 παρα το πρωι. Welcome to Hell !!! :evil: :twisted:
( Σε λιγες μερες ακολουθει μια ταξιδιωτικη περιγραφη του Ντουμπαι με φωτο απο τα κυρια αξιοθεατα )
Κανενας ταξιδιωτης που σεβεται τον εαυτο του δεν μπορει να παραλειψει αυτον τον προορισμο 
. Αντιθετα αποφασισα να παραμεινω με το τζιν παντελονι μου και το μακρυμανικο πουκαμισο μου για να προστατευσω το δερμα μου απο τον ηλιο, ελλειψει αντιηλιακου. ).
