To πιο παράξενο που έχω προκαλέσει σε πτήση ήταν σε μια αλιτάλια από Μιλάνο Αθήνα το 1998, όπου ήμαστε 12 πιτσιρίκια που γυρνούσαμε από μια εκδρομή στη Γαλλία. είχαμε και μία σύνοδο η οποία ήταν αρκετά φρικαρισμένη ούτως ή άλλως από το όλο ταξίδι, οπότε είχε πάψει να πολυασχολείται. Στην πτήση από το Παρίσι είχαμε πιει κρασί και είχαμε ψιλοκουδουνίσει και τη δεύτερη προς Αθήνα ξαναπήραμε κρασί με αποτέλεσμα να έρθουμε στο τσακίρ κέφι. Ένα παιδί είχε μαζί του φορητό κασσετόφωνο οπότε βάλαμε και μουσική και το πάρτυ άρχισε για τα καλά.
Τότε οι αεροσυνοδοί και οι φροντιστές έκαναν μια μίνι σύσκεψη και αντί να μας χωρίσουν όπως περίμενα, αποφάσισαν να απομακρύνουν τους άτυχους συνεπιβάτες που κάθονταν κοντά μας στα πίσω καθίσματα που ήταν άδεια. Μετά από αυτό έγινε κυριολεκτικά το κάτι άλλο. έχω μια φωτογραφία που είναι ένα παιδί καθισμένο στο διάδρομο, εγώ πάνω του κι ένας ακόμη σκαρφαλωμένος σε μένα να κρατιέται από τα ντουλαπάκια των χειραποσκευών. Χαμός...
Αλλά το πιο περίεργο που μου είχε συμβεί ήταν σε μια πτήση ΚLM, ΑMS-ATH με είχαν πονέσει απίστευτα πολύ τα αυτιά μου κατά τη διαδικασία της καθόδου. Σε κάποια φάση έκλαιγα κανονικά και σχεδόν χτυπούσα το κεφάλι μου στο μπροστινό κάθισμα. Ήμουν πραγματικά σε απόγνωση. Και τότε...έρχεται μια ξανθιά κουκλάρα αεροσυνοδός κάθεται δίπλα μου με αγκαλιάζει και πιάνει να με ρωτάει "Are you ok, everything ok?" κτλ και όλως τυχαίως ο πόνος πέρασε!
Το καλύτερο όμως που μού χει συμβεί ήταν πριν από 15 χρόνια, 3η δημοτικού, σε πτήση Ηράκλειο Αθήνα στο πιλωτήριο, είχε νυχτώσει, χιόνιζε και το αεροπλάνο έσκιζε τη ροή του χιονιού μες στο σκοτεινό ουρανό. Η εικόνα έμοιαζε σα σύραγγα του χρόνου, όπως τη δείχνουν τα παιδικά συνήθως. απίστευτη εικόνα, by far ό,τι καλύτερο έχω να θυμάμαι από πτήσεις(μαζί με την παραπάνω Ολλανδέζα:- )
Επίσης σε πτήση ασυνόδευτο από SKG-ATH πάλι παιδάκι εγώ, κάτι έγινε και η κοπέλα στο check-in δεν πέρασε ότι ήμουν ασυνόδευτο, ήταν και το εισιτήριο free, μάλλον θα ήταν καινούργια, γενικά τα έμπλεξε, με αποτέλεσμα να με ψάχνουνε.
Εγώ όμως πήγαινα άνετος για τον έλεγχο ασφάλειας όταν ακούω αγγελία από τα μεγάφωνο: «Παρακαλείται ο κύριος Χ(το όνομά μου) να επικοινωνήσει εποιγόντως με την ΟΑ».
Τρέχω εγώ έντρομος στους αστυνομικούς στον έλεγχο ασφαλείας και τους λέω «Εγώ είμαι ο Χ, αλλά δεν είμαι κύριος».
Γενικά όταν ήμουν δημοτικό ταξίδευα πολύ συχνά με τον τρομερό συνδυασμό free& ασυνόδευτος με αποτέλεσμα κάθε πτήση να είναι μια μικρή περιπέτεια.
Το μενού περιλάμβανε πρωινή άφιξη στο Ελληνικό για να πιάσουμε το γαλατάδικο. Αν δεν ήταν Χριστούγεννα ή Πάσχα συνήθως η περιπέτεια τελείωνε κάπου εκεί. αλλιώς, τότε μόλις άρχιζε: Τα αποτελέσματα ήταν ποικίλα: Business class(αυτή η φοβερή, πραγματική business στα Α300,αχ...), jump seat ή πιλωτήριο, αλλά και 12ώρη αναμονή στο LGAV, επισκέψεις στους κοιτώνες των πληρωμάτων, διαπραγματεύσεις με τους πιλότους κτλ κτλ.
:twisted: 
