aakunz
Concorde-Class-Member
- Εγγραφή
- 27/09/2003
- Μηνύματα
- 4.250
- Likes
- 2.572
- Αγαπημένη αεροπορική εταιρεία (ICAO Code)
- GRL
- Πλησιέστερο αεροδρόμιο (ICAO Code)
- LGKC
Συνεχεια του "απο πάνω"
Η Πρεσβεία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας είναι ένα εντυπωσιακό κτήριο, σταλινικής αισθητικής που δεσπόζει στην καρδιά του Ανατολικού Βερολίνου. Φτάσαμε εκεί με την ψυχή στο στόμα για να ανακαλύψουμε ότι ακριβώς απ' έξω βρισκόταν στάση του μετρό. Δίπλα στην πύλη βρισκόταν μια καλαίσθητη βιτρίνα που εξυμνούσε τις αρετές του Αγαπητού Ηγέτη ενώ πάνω στο κτίριο υπήρχε μία τεράστια κόκκινη επιγραφή. Τι χαζοί που είμασταν. Πως ήταν δυνατόν να μην έχουμε υποψιαστεί ότι ο έξω από την πρεσβεία θα βρισκόταν σταθμός του μετρό, για να διευκολύνει τις εκατοντάδες εργαζομένων τουριστών που θέλουν να εξασφαλίσουν την πολυπόθητη Λαϊκή Δημοκρατική Βίζα.
Μα τι ήταν αυτό που έβλεπαν τα μάτια μας! Η Λόλα, ντυμένη ντάλα καλοκαίρι με φθινοπωρινά ρούχα να ετοιμάζεται να επιβιβαστεί σε ένα μαύρο καλογυαλισμένο Trabant. Λες να είναι φρενοβλαβής η Λόλα; Το μαύρο Trabant εξαφανίστηκε με ιλιγγιώδη ταχύτητα στους δρόμους του Ανατολικού Βερολίνου. Είχαμε προλάβει και την είχαμε απαθανατίσει! Η αποστολή μας είχε ολοκληρωθεί πάνω στην ώρα που συνειδητοποιήσαμε πως ο χρόνος είχε περάσει κι έπρεπε να επιστρέψουμε στο SXF για να πάρουμε την πτήση της επιστροφής. Περάσαμε και πάλι από τον επιβλητικό Πύργο της Τηλεόρασης, που κάποτε μετέδιδε πολύτιμα σε διδαχές προγράμματα στον ανατολικογερμανικό λαό. Μπήκαμε λοιπόν στο σταθμό στην Alexanderplatz και πήραμε το κόκκινο διώροφο S-Bahn για να πάμε στο SXF.
Στη διάρκεια της διαδρομής αναλογιζόμουν διάφορα πράγματα. Θα προσπαθήσω να κάνω καταγραφή μερικών από αυτά όπως, για παράδειγμα: "Πόσοι διακεκριμμένοι μουσουργοί έχουν γράψει τραγούδια με το όνομα “Λόλα”, τα οποία ήταν και περασμένα μέσα στην κάρτα μνήμης το mp3 player μου. Τι να μας πεί εμάς η “Μαρία με τα κίτρινα” όταν έχουμε τη “Σέξι Θεία Λόλα” του Καρβέλα ή το “Τη Λένε Λόλα-Λόλα και μου τα δίνει όλα” του Γιώργου Βασιλείου (που είχε γράψει και το “Μπες μεσ' το καμπριολέ”-το θυμάμαι από το γυμνάσιο, τι χάλια τραγούδι). Για να μην πω για το διάσημο τραγούδι της Marlene Dietrich: “Ich bin die fresche Lola”. Και το όνομα του διάσημου αναψυκτικού που τελειώνει σε -όλα, να δεις που κι αυτό κλεμμένο από το όνομα Λόλα είναι! Μα που έχω βάλει τα κλειδιά του αυτοκινήτου μου ρε γμτ; Θα προλάβουμε να πιάσουμε θέσεις πρώτοι στο αεροπλάνο; Έχω και ραντεβού με τη διαιτολόγο αύριο. Πάλι θα τ'ακούσω, ούτε κιλό δεν έχασα κι ας τρελάθηκα στο τρέξιμο χτες και σήμερα.... "
Καθώς περνούσαμε πάνω από ένα δρόμο, τις -απολύτως λογικές- σκέψεις μου το μαύρο Trabant στο οποίο επέβαινε μία πανέμορφη κοπέλα. “Mensch! Ρε σεις, η Λόλα” πετάχτηκα “λέτε να πηγαίνει και αυτή στο φλουγκχάφεν;”
“Άσε μας πια, τα χεις χάσει εντελώς πλέον” είπε ο Σπύρος
“Ασ' το το παιδί, δεν το βλέπεις ότι είναι ερωτευμένο;” απάντησε ο Computerise
“Με ποιάν, ρε Νικόλα”
“Με τη Μπρουμχίλντα ρε, δεν το κατάλαβες;” συνέχισε ο Computerise “πάντα ήθελε μια γυναίκα-αφέντρα σαν τη Μπρουμχίλντα”
“Σκάστε” απάντησα “εγώ τη Λόλα την είδα κι εσείς ας λέτε ό,τι θέλετε. Κανει και ζέστη εδω μέσα, έχω κι απέναντι μου εσάς, δεν ανοίγουν και τα παράθυρα να σας πετάξω έξω”
(θα παρατηρήσατε ότι δεν βρίζουμε όταν μιλάμε εμείς οι τρεις)
Φτάσαμε μετά από ένα τριαντάλεπτο μαρτύριο, μια και τα κόκκινα S-Bahn ούτε κλιματισμό έχουν, ούτε εξαερισμό.
Περπατήσαμε μέχρι τον αεροσταθμό και κατευθυνθήκαμε πρός τον έλεγχο ασφαλείας (είχαμε ήδη προεκτυπώσει κάρτες επιβίβασης). Περνώντας τον έλεγχο μείναμε εμβρόντητοι, ακούγοντας από τα μεγάφωνα την τελευταία αναγγελία για την αναχώρηση της πτήσης της Belavia για το Μινσκ.
“Attention please, this is the last and final call for Miss Lola Mauer, passenger of Belavia, to Minsk. You are kindly requested to proceed immediately to gate no. 32”
Δεν υπήρχε αμφιβολία. Η Λόλα (κόρη της Μπρουμχίλντας, τελικά) θα επιβιβαζόταν για Μινσκ. O έλεγχος ασφαλείας μας καθυστέρησε. Με το που τελειώσαμε, τρέξαμε στο τζάμι για να τη φωτογραφήσουμε, αλλά οι πόρτες του CRJ της Belaviaετοιμάζονταν να κλείσουν. Πάει η Λόλα!
Η επιβίβαση στην πτήση της επιστροφής γίνεται σαφέστατα πιο οργανωμένα απ' ότι στην Αθήνα. Λόγω του ότι η Ευκολοτζέτ χρησιμοποιεί δικό της Terminal, οι πύλες είναι διαμορφωμένες κατάλληλα για το συγκεκριμένο τρόπο επιβίβασης. Η ευγενέστατη υπάλληλος του handling σου δείχνει το γκρουπ, ενώ ένας άλλος υπάλληλος επιβλέπει τις ουρές για να αποφευχθούν τα φαινόμενα μετακίνησης από το Β στο Α (διότι για να κάνεις το αντίθετο πρέπει να είσαι α.εντελώς ηλίθιος ή β.αναλφάβητος).
Το G-EZEO βρισκόταν μπροστά μας. Επιβιβαστήκαμε με μικρή καθυστέρηση. Στο Α319, μας υποδέχτηκε και πάλι ένα ευγενέστατο πλήρωμα, ανάμεσά του και ο Στάθης, ο Έλληνας φροντιστής που θα μας συνόδευε μέχρι την Αθήνα. Αναχώρηση αμέσως μετά την Belavia και κατεύθυνση προς την Αθήνα όπου θα φτάναμε σε περίπου 3 ώρες. Επειδή είχαμε ταλαιπωρηθεί (είναι γεγονός) είπαμε να δοκιμάσουμε το easyKiosk. O Στάθης αλλά και το υπόλοιπο πλήρωμα έδειχναν ότι ήταν άνθρωποι που αγαπούσαν πραγματικά αυτό που έκαναν. Κι επειδή ο Έλλην έχει στο αίμα του το τζόγο, αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας και στο “Ευκολοξυστό”.
“Ρε Στάθη, αφού ξυνόμαστε που ξυνόμαστε εδω μέσα, δε μας φέρνεις και κανένα Ξυστό, να ξύσουμε και τίποτα εποικοδομητικό;” του είπα
Και ναι! Κερδίσαμε £10 σε αγορές από το easyKiosk. Σημειωτέον ότι ήδη είχαμε κατεβάσει τον άμπακο, οπότε τι να παίρναμε; Κι άλλα σάντουιτς και σούπες ή το easyTeddy, το αρκουδάκι της ευκολοΤζετ; Μετά από πολλή σκέψη, πήραμε ένα μοντελάκι του Α319, και μας περίσσεψαν και κάτι ψιλά για αναψυκτικά....
Τι μας άρεσε σε αυτήν την πτήση:
Και πάλι το πλήρωμα. Ευγενικό, συνεπές, ευχάριστο, αντισυμβατικά ευπαρουσίαστο (μακρυά από το πρότυπο της ψιλής-αδύνατης-άχαρης) Και βέβαια να μην ξεχάσω: Thumbs up for Stathis!
Το ότι και πάλι βρήκαμε άνετες θέσεις
Όλα όσα μας άρεσαν και στην προηγούμενη μας πτήση.
Tα προϊόντα του easykiosk (παρά το ότι πληρώσαμε για να φάμε, και πάλι είχαμε ταξιδέψει πιο φθηνά απ' ό,τι στην ΟΑ)
Το ότι κερδίσαμε το scratch-lottery
Το ότι το αεροπλάνο ήταν έξω από την πύλη και δε χρειάστηκε να μπούμε σε λεωφορείο
Τι δε μας άρεσε:
Το easyTerminal. Εντελώς αποθήκη. Προσομοίαζε επικίνδυνα στη Λάρνακα.
Η προσγείωση στη μίζερη ελληνική πραγματικότητα
Οι περιπέτειες μας όμως, στις διχοτομημένες από τον ιμπεριαλισμό και καπιταλισμό χώρες συνεχίζονται. Μετά την Κύπρο και το Βερολίνο, από το Τμήμα Κρατήσεων κάτι άκουσα για πρωην Τσεχοσλοβακία (μια δισέγγονη ενός στρατιώτη Svejk θα πάμε -λέει- να φωτογραφήσουμε), μία Κορέα και ξανά ένα Βερολίνο το φθινόπωρο. Θα σας κρατήσω ενήμερους για την εξέλιξη της ιστορίας...
[/b]
Η Πρεσβεία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας είναι ένα εντυπωσιακό κτήριο, σταλινικής αισθητικής που δεσπόζει στην καρδιά του Ανατολικού Βερολίνου. Φτάσαμε εκεί με την ψυχή στο στόμα για να ανακαλύψουμε ότι ακριβώς απ' έξω βρισκόταν στάση του μετρό. Δίπλα στην πύλη βρισκόταν μια καλαίσθητη βιτρίνα που εξυμνούσε τις αρετές του Αγαπητού Ηγέτη ενώ πάνω στο κτίριο υπήρχε μία τεράστια κόκκινη επιγραφή. Τι χαζοί που είμασταν. Πως ήταν δυνατόν να μην έχουμε υποψιαστεί ότι ο έξω από την πρεσβεία θα βρισκόταν σταθμός του μετρό, για να διευκολύνει τις εκατοντάδες εργαζομένων τουριστών που θέλουν να εξασφαλίσουν την πολυπόθητη Λαϊκή Δημοκρατική Βίζα.
Μα τι ήταν αυτό που έβλεπαν τα μάτια μας! Η Λόλα, ντυμένη ντάλα καλοκαίρι με φθινοπωρινά ρούχα να ετοιμάζεται να επιβιβαστεί σε ένα μαύρο καλογυαλισμένο Trabant. Λες να είναι φρενοβλαβής η Λόλα; Το μαύρο Trabant εξαφανίστηκε με ιλιγγιώδη ταχύτητα στους δρόμους του Ανατολικού Βερολίνου. Είχαμε προλάβει και την είχαμε απαθανατίσει! Η αποστολή μας είχε ολοκληρωθεί πάνω στην ώρα που συνειδητοποιήσαμε πως ο χρόνος είχε περάσει κι έπρεπε να επιστρέψουμε στο SXF για να πάρουμε την πτήση της επιστροφής. Περάσαμε και πάλι από τον επιβλητικό Πύργο της Τηλεόρασης, που κάποτε μετέδιδε πολύτιμα σε διδαχές προγράμματα στον ανατολικογερμανικό λαό. Μπήκαμε λοιπόν στο σταθμό στην Alexanderplatz και πήραμε το κόκκινο διώροφο S-Bahn για να πάμε στο SXF.
Στη διάρκεια της διαδρομής αναλογιζόμουν διάφορα πράγματα. Θα προσπαθήσω να κάνω καταγραφή μερικών από αυτά όπως, για παράδειγμα: "Πόσοι διακεκριμμένοι μουσουργοί έχουν γράψει τραγούδια με το όνομα “Λόλα”, τα οποία ήταν και περασμένα μέσα στην κάρτα μνήμης το mp3 player μου. Τι να μας πεί εμάς η “Μαρία με τα κίτρινα” όταν έχουμε τη “Σέξι Θεία Λόλα” του Καρβέλα ή το “Τη Λένε Λόλα-Λόλα και μου τα δίνει όλα” του Γιώργου Βασιλείου (που είχε γράψει και το “Μπες μεσ' το καμπριολέ”-το θυμάμαι από το γυμνάσιο, τι χάλια τραγούδι). Για να μην πω για το διάσημο τραγούδι της Marlene Dietrich: “Ich bin die fresche Lola”. Και το όνομα του διάσημου αναψυκτικού που τελειώνει σε -όλα, να δεις που κι αυτό κλεμμένο από το όνομα Λόλα είναι! Μα που έχω βάλει τα κλειδιά του αυτοκινήτου μου ρε γμτ; Θα προλάβουμε να πιάσουμε θέσεις πρώτοι στο αεροπλάνο; Έχω και ραντεβού με τη διαιτολόγο αύριο. Πάλι θα τ'ακούσω, ούτε κιλό δεν έχασα κι ας τρελάθηκα στο τρέξιμο χτες και σήμερα.... "
Καθώς περνούσαμε πάνω από ένα δρόμο, τις -απολύτως λογικές- σκέψεις μου το μαύρο Trabant στο οποίο επέβαινε μία πανέμορφη κοπέλα. “Mensch! Ρε σεις, η Λόλα” πετάχτηκα “λέτε να πηγαίνει και αυτή στο φλουγκχάφεν;”
“Άσε μας πια, τα χεις χάσει εντελώς πλέον” είπε ο Σπύρος
“Ασ' το το παιδί, δεν το βλέπεις ότι είναι ερωτευμένο;” απάντησε ο Computerise
“Με ποιάν, ρε Νικόλα”
“Με τη Μπρουμχίλντα ρε, δεν το κατάλαβες;” συνέχισε ο Computerise “πάντα ήθελε μια γυναίκα-αφέντρα σαν τη Μπρουμχίλντα”
“Σκάστε” απάντησα “εγώ τη Λόλα την είδα κι εσείς ας λέτε ό,τι θέλετε. Κανει και ζέστη εδω μέσα, έχω κι απέναντι μου εσάς, δεν ανοίγουν και τα παράθυρα να σας πετάξω έξω”
(θα παρατηρήσατε ότι δεν βρίζουμε όταν μιλάμε εμείς οι τρεις)
Φτάσαμε μετά από ένα τριαντάλεπτο μαρτύριο, μια και τα κόκκινα S-Bahn ούτε κλιματισμό έχουν, ούτε εξαερισμό.
Περπατήσαμε μέχρι τον αεροσταθμό και κατευθυνθήκαμε πρός τον έλεγχο ασφαλείας (είχαμε ήδη προεκτυπώσει κάρτες επιβίβασης). Περνώντας τον έλεγχο μείναμε εμβρόντητοι, ακούγοντας από τα μεγάφωνα την τελευταία αναγγελία για την αναχώρηση της πτήσης της Belavia για το Μινσκ.
“Attention please, this is the last and final call for Miss Lola Mauer, passenger of Belavia, to Minsk. You are kindly requested to proceed immediately to gate no. 32”
Δεν υπήρχε αμφιβολία. Η Λόλα (κόρη της Μπρουμχίλντας, τελικά) θα επιβιβαζόταν για Μινσκ. O έλεγχος ασφαλείας μας καθυστέρησε. Με το που τελειώσαμε, τρέξαμε στο τζάμι για να τη φωτογραφήσουμε, αλλά οι πόρτες του CRJ της Belaviaετοιμάζονταν να κλείσουν. Πάει η Λόλα!
Η επιβίβαση στην πτήση της επιστροφής γίνεται σαφέστατα πιο οργανωμένα απ' ότι στην Αθήνα. Λόγω του ότι η Ευκολοτζέτ χρησιμοποιεί δικό της Terminal, οι πύλες είναι διαμορφωμένες κατάλληλα για το συγκεκριμένο τρόπο επιβίβασης. Η ευγενέστατη υπάλληλος του handling σου δείχνει το γκρουπ, ενώ ένας άλλος υπάλληλος επιβλέπει τις ουρές για να αποφευχθούν τα φαινόμενα μετακίνησης από το Β στο Α (διότι για να κάνεις το αντίθετο πρέπει να είσαι α.εντελώς ηλίθιος ή β.αναλφάβητος).
Το G-EZEO βρισκόταν μπροστά μας. Επιβιβαστήκαμε με μικρή καθυστέρηση. Στο Α319, μας υποδέχτηκε και πάλι ένα ευγενέστατο πλήρωμα, ανάμεσά του και ο Στάθης, ο Έλληνας φροντιστής που θα μας συνόδευε μέχρι την Αθήνα. Αναχώρηση αμέσως μετά την Belavia και κατεύθυνση προς την Αθήνα όπου θα φτάναμε σε περίπου 3 ώρες. Επειδή είχαμε ταλαιπωρηθεί (είναι γεγονός) είπαμε να δοκιμάσουμε το easyKiosk. O Στάθης αλλά και το υπόλοιπο πλήρωμα έδειχναν ότι ήταν άνθρωποι που αγαπούσαν πραγματικά αυτό που έκαναν. Κι επειδή ο Έλλην έχει στο αίμα του το τζόγο, αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας και στο “Ευκολοξυστό”.
“Ρε Στάθη, αφού ξυνόμαστε που ξυνόμαστε εδω μέσα, δε μας φέρνεις και κανένα Ξυστό, να ξύσουμε και τίποτα εποικοδομητικό;” του είπα
Και ναι! Κερδίσαμε £10 σε αγορές από το easyKiosk. Σημειωτέον ότι ήδη είχαμε κατεβάσει τον άμπακο, οπότε τι να παίρναμε; Κι άλλα σάντουιτς και σούπες ή το easyTeddy, το αρκουδάκι της ευκολοΤζετ; Μετά από πολλή σκέψη, πήραμε ένα μοντελάκι του Α319, και μας περίσσεψαν και κάτι ψιλά για αναψυκτικά....
Τι μας άρεσε σε αυτήν την πτήση:
Και πάλι το πλήρωμα. Ευγενικό, συνεπές, ευχάριστο, αντισυμβατικά ευπαρουσίαστο (μακρυά από το πρότυπο της ψιλής-αδύνατης-άχαρης) Και βέβαια να μην ξεχάσω: Thumbs up for Stathis! Το ότι και πάλι βρήκαμε άνετες θέσεις Όλα όσα μας άρεσαν και στην προηγούμενη μας πτήση. Tα προϊόντα του easykiosk (παρά το ότι πληρώσαμε για να φάμε, και πάλι είχαμε ταξιδέψει πιο φθηνά απ' ό,τι στην ΟΑ) Το ότι κερδίσαμε το scratch-lottery Το ότι το αεροπλάνο ήταν έξω από την πύλη και δε χρειάστηκε να μπούμε σε λεωφορείοΤι δε μας άρεσε:
Το easyTerminal. Εντελώς αποθήκη. Προσομοίαζε επικίνδυνα στη Λάρνακα. Η προσγείωση στη μίζερη ελληνική πραγματικότηταΟι περιπέτειες μας όμως, στις διχοτομημένες από τον ιμπεριαλισμό και καπιταλισμό χώρες συνεχίζονται. Μετά την Κύπρο και το Βερολίνο, από το Τμήμα Κρατήσεων κάτι άκουσα για πρωην Τσεχοσλοβακία (μια δισέγγονη ενός στρατιώτη Svejk θα πάμε -λέει- να φωτογραφήσουμε), μία Κορέα και ξανά ένα Βερολίνο το φθινόπωρο. Θα σας κρατήσω ενήμερους για την εξέλιξη της ιστορίας...
[/b]
