Β Μέρος Truffa al Italiana!. ATH-FCO-BLQ-FCO.ATH αλιχάλια
Tο Gate βέβαια ανεγράφετο στην πορφυρού χρώματος κάρτα επιβιβάσεως της Αλιχάια ήδη από τας Αθήνας αλλά ελέγξαμε ξανά την οθόνη για να δούμε ένα υπάρχει αλλαγή, πήραμε το ασανσερ και κατεβήκαμε στον κάτω όροφο όπου όμως αντικρίσαμε ησυχία και νέκρα…Ρε λέμε κάτσε δεν ήρθε η ώρα αλλά ακόμα κανένας? Μετά από κανένα τέταρτο ξανακοιτάμε την οθόνη και πάλι η θύρα ήταν ή ίδια…
Σε λίγο σκάει μύτη ένας υπάλληλος της air one και λέει όσοι είναι για Bologna επάνω, μα λέμε η οθόνη, άσε τι γράφει, θα αλλάξει σιγά-σιγά…
Σπεύδουμε στην έξοδο όπου ήδη είχε μαζευτεί λαός κόσμος και ντουνιάς αλλά καθόταν στα καθίσματα, οπότε καθόμαστε μπροστά στην συνοδό εδάφους έτοιμοι να σπάσουμε το νήμα του τερματισμού!!! Σκοπός να επιβιβαστούμε πρώτοι καθ όσον είχαμε τις αγαπημένες μας τελευταίες θέσεις και βέβαια τρομάξαμε στη παρουσία άπειρων χειραποσκευών, σακουλών κτλπ που δεν θα βρίσκαμε locker με τίποτα εάν αργούσαμε.
Ενώ περιμέναμε γίναμε μάρτυρες παρακλήσεων ιταλών και ιταλίδων που ζητούσαν από την συνοδό να τους αφήσει να βγουν για λίγο έξω στην πίστα να κάνουν ένα τσιγάρο και μετά να επανέλθουν για να επιβιβαστούν. Μιλάμε για τρελό παρακαλητο και αναρωτιέμαι τι έχουμε να δούμε άμα απαγορευτεί το κάπνισμα… και σε μας (αμήν)
Τελικώς μπήκαμε στο ταλαιπωρημένο και γυρασμένο 737 Air One το οποίο είχε pitch ψιλοστενό ενώ άρχισε να γεμίζει με νεαρές, νεαρούς γιαγιάδες και ότι θές που φώναζαν και γελούσαν, προσπαθούσαν δε να βάλουν τις βαλίτσες στα Locker διότι μιας και έμπειροι αυτοί σιγά μην δίνανε βαλίτσα στο check in θα έχουν πληρώσει ένα κάρο λεφτά στην ψυχανάλυση για τις κατά καιρούς χαμένες βαλίντζες με παιδικά παίγνια κτλπ… Το απόλυτο χάος κοινώς, το αεροπλάνο ψιλοσταφίδα, οπότε έν αναμονή παρατηρούσα λίγο τις αεροσυνοδές/ους. Η μία ήτο τσάκνο, πρέπει να είχε να φάει καμιά δεκαετία, αλλά από ύφος και τουπέ το κάτι άλλο. Η άλλη ήταν κλασσική ιταλιδούλα τύπου Aegean δηλαδή 25 περίπου με όνειρα για καριέρα, την άκουσα να λέει στην άλλη ότι είναι stagionale εποχιακή και θα ήθελε να γίνει μόνιμη αλλά επειδή ήταν από Μιλάνο δεν γούσταρε την Ρώμη κτλπ…Σε κάποια φάση και ενώ η μάχη στα γαυγαμηλα/pardon στα locker εμένετο, μεταξύ ιταλίδας γιαγιάς φέρουσα τσάντα με διαστάσεις μπαούλου και νεαρού φοιτητού για το ποιος δικαιούται να βάλει τι από πάνω και που (οι αεροσυνοδές αμέτοχες) σκάει μύτη στο πίσω πηγαδάκι και νεαρός (με όνειρο να γίνει νεαρά) αεροσυνοδός που κουνιόταν σαν πείραμα του τομέα αντισεισμικής μηχανικής του ΕΜΠ και λέει “raggazze κτλπ just in case…μήπως έχετε κρέμα προσώπου γιατί έχω φοβερή ξυρότητα? Πολύ γέλιο.
Εδώ θέλω να επισημάνω ότι στην Ιταλία είναι πολύ in σε κάθε τρεις λέξεις να πετάς και κανένα αγγλικό και χρησιμοποιούν πολλές αγγλικές λέξεις έτσι για να παίρνει χρώμα η κουβέντα. ¨Όμως καθ όσον είναι άσχετοι στην προφορά και στα σχετικά είναι κωμικοτραγικό να ακούς ότι το αγαπημένο μπουφάν τους είναι το άσκυ (εννοώντας husky) η μπύρα αινεκεν !!! κτλπ
Μετά ταύτα άρχισε το Pushback και ο πιλότος στα άψογα βλαχοαγγλικά μας καλοσώρισε ενώ άρχισε η επίδειξη σωστικών ( Ο θεός να φυλάξει, τι είναι αυτοί θεέ μου…) Καλά δεν το συζητώ, χύμα στο κύμα, θέσεις στην ανάκληση, βαλίτσες όπου να ναι και ρε παιδία έλεος με αυτά τα κινητά, φτάναμε στο break του διαδρόμου και ακόμα πάσχιζαν οι αεροσυνοδές να πείσουν τον κόσμο να τα κλείσει…!!
Η πτήση ήτο ήρεμη και προσεφέρθει νερό χυμός κόκα κόλα και ξηροκάρπια. Καφές μάπα αλλά δεν βαριέσαι η εντολή για κάθοδο εδόθη και φυσικά τότε όλες οι κυρίες με κύστες που δεν έχουν homologation για long range έσπευσαν για ένα γρήγορο ενώ οι αεροσυνοδές (real και aspiring) πάσχιζαν να επιβάλλουν την τάξη.
Το Α/Δ Μπολώνιας θυμίζει εξωτερικά νομίζω Ρόδο προ ανακαινίσεως με κάθε επιφύλαξη, γενικώς αυτό το γνώριμο Ελληνικό αεροδρόμιο με στοιχεία ιταλικότητας…Μια ψιλοκαθυστέρηση για την παραλαβή και βούρ για τον απαραίτητο αλβανοκοσοβάρο ταξιτζή που θα μας μετέφερε στο πεντάστερο μας.
(Συνεχίζεται)
