Εντυπώσεις από τη χθεσινή μου πτήση Μαδρίτη-Κωνσταντινούπολη-Αθήνα με την Turkish
- Η πτήση αναχωρούσε στις 12:10. Βρισκόμουν στο αεροδρόμιο από τις 09:10 για check in, το οποίο άνοιξε γύρω στις 09:20. Μπροστά μου είχα γύρω στα 30 άτομα. Υπήρχαν 5 θέσεις (1 για business class, 1 για bag drop & 3 για τους υπόλοιπους). Απελπιστικά αργές διαδικασίες. Σε πολλούς από αυτούς που παρέδιδαν αποσκευές, ζύγισαν και την χειραποσκευή (τσάντα χειρός, σακίδιο πλάτης κτλ). Το τραγικότερο όμως ήταν ότι ανά δέυτερο επβάτη ή γκρούπ επιβατών να βρίσκουν "πρόβλημα", με αποτέλεσμα να ασχολιούνται οι 2 απο τους 3 υπαλλήλους μαζί του και να μένει ένας για τους υπόλοιπους επιβάτες. Αποκορύφωμα μια 6μελής οικογένεια που τους είχαν για 15 λεπτά και στο τέλος τους έβαλαν στην άκρη να περιμένουν. Όταν ήρθε κάποιος ανώτερος από το back office, το "θέμα" λύθηκε τάχιστα.
- Στη δική μου περίπτωση, μου ζητάει να δει την πιστωτική κάρτα με την οποία είχα κλείσει το εισητήριο. Φέρνοντας στο μυαλό μου ανάλογο ποστ που είχα διαβάσει εδώ, περίμενα αυτό που θα ακολουθήσει. Δεν είναι η ίδια, μου λέει η υπάλληλος. Η τράπεζα μου είχε ακυρώσει την κάρτα γιατί είχαν υποκλαπεί τα στοιχεία και μου είχε βγάλει νέα, της εξηγώ και βρίσκω και τη χρέωση από το mobile banking. Όχι, πρέπει να πάτε απέναντι στα εκδοτήρια μου λέει. Πηγαίνω και αφού περιμένω τον προηγούμενο επιβάτη να πληρώσει για υπερβαρο, λέω στον υπάλληλο το θέμα μου, κοιτάει max 15 δευτερόλεπτα στον υπολογιστή και με στέλνει πίσω για check in. Σημειωτέον δεν υπήρχε οπτική επαφή με την τσεκινατζου γιατί υπήρχε κολώνα στο ενδιάμεσο, ούτε συνεννοήθηκαν με άλλο τρόπο, ούτε είδα να βάζει σημέιωση στην κράτηση. Και να μην είχα πάει ποτέ στα εκδοτήρια, δεν θα το είχε μάθει. Είχε ήδη βάλει tag στην αποσκευή από πρίν, μέσα σε 30 δεύτερα μου δίνει και τα boarding passes και πήγα στο καλό.
- e-gates κατά την έξοδο με τον υπάλληλο να βλέπει το διαβατήριο και να αρχίζει τα Yassou, Kalimera και εγώ να επιλέγω (κλασικά) το χαλασμένο μηχάνημα. E-gate και κατά την είσοδο στην Ελλάδα, που δεν υπήρχε περίπτωση να ανοίξει αυτόματα καθώς μου πήρε τη φωτογραφία εν κινήσει οπότε έβγαλε πρόβλημα και με έστειλε για έλεγχο στον αστυνομικό.
- πτήσεις στην ώρα τους και διαδικασίες επιβίβασης να ξεκινούν νωρίς και να ολοκληρώνονται γύρω στα 15 λεπτά πριν από την προγραμματισμένη ώρα αναχώρησης. Και μετά να περιμένουμε.
- Στην πτήση Μαδρίτη-Κωνσταντινούπολη, το φαγητό δόθηκε στα 40 λεπτά μαζί με ποτό/αναψυκτικό. Σαλάτα, κυρίως, γλυκό, ψωμί. Ορεκτικό γιοκ. Με την ολοκλήρωση του σερβιρίσματος πέρασαν για καφέ/τσάι και μετά το πλήρωμα εξαφανίστηκε. Δεν υπήρξε άλλο πέρασμα για αναψυκτικό/καφέ μέχρι την αφιξη στην Κωνσταντινούπολη. Αλλιώς τα θυμόμουν από κάποια χρόνια πριν...
- Το νέο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης είναι ΤΕ-ΡΑ-ΣΤΙ-Ο. Εικόνες από το εσωτερικό
1,
2,
3,
4. Εν πτήσει, περάσαμε πάνω και από το ερειπωμένο
Ataturk...
- Άφιξη στην πύλη Α11, αναχώρηση από την πύλη F16. Δηλαδή η μέγιστη δυνατή απόσταση που μπορεί να υπάρξει για ανταπόκριση,
από τον κάτω αριστερά βραχίονα στον πάνω δεξία. Απόσταση περίπου 1800 μέτρα με βάση το google maps, την έκανα με τον δικό μου γρήγορο ρυθμό σε περίπου 22 λεπτά.
- Έχουν υπάρξει σχόλια για το χρόνο που κάνουν να τροχοδρομήσουν τα αεροσκάφη από/προς τους διαδρόμους. Άποψη μου είναι ότι σαφώς παίζει ρόλο το μέγεθος του αεροδρομίου, αλλά μεγαλύτερο - με βάση την δική μου εμπειρία και αντίληψη - ρόλο παίζει ότι οι πιλότοι της Turkish τροχοδρομούν απελπιστικά αργά. Στην δική μας περίπτωση κατά την άφιξη, είχε πάει τόσο αργά που όταν χρειάστηκε να στρίψει σε έναν τροχόδρομο, χρειάστηκε να δώσει πολλήηηη ώθηση στον κινητήρα.
Ζητώ συγγνώμη για το μακροσκελές του κειμένου
