Aν εξαιρέσουμε ακραίες περιπτώσεις (χρωστάει η εταιρεία τα overfly σε μιά χώρα ή πχ γίνεται πόλεμος), επιλέγεται η συντομότερη διαδρομή όχι απαραίτητα η κοντινότερη. Τα καιρικά φαινόμενα μιάς περιοχής, καταιγίδες-αναταράξεις κλπ (ειδικά αν μιλάμε για Ευρώπη), δεν αποτελούν κριτήριο επιλογής μιάς και πάντα το πλήρωμα θα καταφέρει (πλήν ελαχίστων πολύ γνωστών εξαιρέσεων) να παρεκλίνει κατά την διάρκεια της πτήσης. Πρέπει να υπάρχουν πρωτοφανή καιρικά μέτωπα για να ζητήσει ο κυβερνήτης αλλαγή διαδρόμου.
Τα κομπιούτερ (πάει η εποχή του υπαλληλου που χάραζε πορείες) συνεπώς επιλέγουν την διαδρομή που μεγιστοποιήσει τα οφέλη του ούριου ανέμου και θα ελαχιστοποιήσει τις ζημιές του αντίθετου ανέμου, σε λογικά όμως πλαίσια. Δεν θα πάει μέσω Τρικάλων για να κερδίσει 150 κιλά καύσιμα λόγω ανέμου αν τα έξτρα μίλια για να πάει από τα Τρίκαλα θα κοστίσουν 400 κιλά κάυσιμα.
Το δεύτερο που επισέρχεται, είναι τα σλότς. Αφού ο υπολογιστής διαλέξει αεροδιαδρόμους, ταχύτητα πλεύσης και ύψη, το σχέδιο υποβάλεται στο eurocontrol. Aν υπάρχουν και άλλα αεροπλάνα που θα περάσουν πάνω από τα ίδια σημεία και ύψη, την ίδια σχεδόν ώρα, τότε θα διαχωριστούν από τα κομπιούτερς του eurocontrol με σλότς, δηλαδή να φύγει το αεροπλάνο 20-25 λεπτά πχ πιό αργά (πχ), για να μπορέσει να περάσει τα σημειά που θέλει. Οι εταιρείες αυτό δεν το θέλουν. Άρα το κομπιούτερ της εταιρείας θα αλλάξει ύψη ή και αεροδιαδρόμους, για να πάει από αλλού που δεν θα έχει σλότ.
Αν πάρουμε σαν παράδειγμα το αεροπλάνο την πτήσης Κάιρο-Ζυρίχη, που κανονικά πετάει πάνω από Γιάννενα και μετά πάνω από Δαλματία, Βενετιά Μιλάνο. Αν το conflict με άλλη πτήση γίνεται στα σύνορα FIR Κροατίας-Ιταλίας (στα Γιάννενα δεν υπάρχει πρόβλημα πχ) και ο υπολογιστής το βάλει να πάει από Κροατία-Σλοβενία-Ιταλία, τότε πάλι δεν θα μπορέσει να περάσει από τα Γιάννινα, αλλά θα πρέπει να πάει από Χαλκιδική. Ο λόγος είναι ότι στις διαδρομές προτιμάται να μήν υπάρχουν μεγάλες αλλαγές πορείας. Είναι στην ουσία πολλά διαφορετικα΄κορδόνια που καλύπτουν όλη την Ευρώπη, όπου άμα μπείς στο ένα, δεν αλλάζεις στα μισά του δρόμου.
Το να δωθεί αλλαγή αεροδιαδρόμου στον πιλότο, κατά την διάρκεια της πτήσης, γίνεται μόνο όταν από παρανόηση, άλλο σχέδιο πτήσης έχει ο πιλότος και άλλο το eurocontrol. Η αλλαγή αεροδιαδρόμου, σημαίνει σχεδόν πάντα περισσότερα καύσιμα, έτσι υπάρχει σοβαρότατο ενδεχόμενο το αεροπλάνο να μην έχει τα νόμιμα διαθέσιμα για να φτάσει ασφαλώς εκεί που πάει. Αυτό που υπάρχει είναι τα "κοψίματα δρόμου". Αν ένα "κορδόνι" κάνει πολλά ζιγκ-ζάγκ ή μεγάλες καμπύλες, τότε είναι πολύ συνήθης τακτική να του επιτρέπεται να κόψει δρόμο (το όφελος μπορεί να είναι της τάξης των 30 δευτερολέπτων αλλά και 2 και 3 λεπτών ακόμα, όχι κανά...μισάωρο).
Βασίλη, μπορεί να είναι μπακαλίστικος ο υπολογισμός σου αλλά δεν είναι σωστός ούτε και έτσι. Ο αεροδιάδρομος σαφώς και γεμίζει και πολύ συχνά μάλιστα (γι'αυτό και υπάρχουν τα σλότ). Η Swiss πχ στην πτήση που συζητάμε, θέλει (πχ) τα 36.000πόδια στον διάδρομο αυτό. Από πάνω της έχει ακόμα διαθέσιμα τα 38.000 και 40.000, αλλά δεν μπορεί να τα πάρει γιατί δεν της επιτρέπει το βάρος σε αυτό το σημείο της πτήσης. Τα 37 και 39 χιλιάδες, είναι γι'αυτούς που πάνε νότια. Άρα από πάνω δεν υπάρχει τίποτα.
Από κάτω υπάρχει το 34.000, το οποίο δεν την πολυχαλάει, μπορεί και το 32.000. Άμα όμως την στείλουν 30, 28, 26.000, δεν θα φτάσει ποτέ Ζυρίχη λόγω μεγάλης κατανάλωσης καυσίμου (ναί, τόσο οριακά πετάνε πλέον οι αερογραμμές). Τα μονά ύψη είναι για αυτούς που πετάνε νότια, άρα έχει το 36, το 34 και άντε βία το 32000 διαθεσιμο στο κομμάτι των 80 μιλίων που αναφέρεις.
Άρα στο παράδειγμα που έφερες μιλάμε για 24 αεροσκάφη ανά κατεύθυνση (δηλαδή 50 και στις δύο κατευθύνσεις, αλλά την Swiss δεν την νοιάζουν αυτά γιατί βόρεια πάει)) και όχι 170τόσα. Αλλά η αλήθεια είναι ότι ούτε τόσα χωράνε, γιατί πάνω από την Θεσσαλονίκη(πχ), δεν περνάει μόνο Βόρειος-Νοτιος διάδρομος, περνάνε και άλλοι από άλλες κατευθύνσεις. Το VOR της Ρόδου (το γνωστό "ποδηλατάκι", λόγω των πολλών διαδρόμων που περνάνε πάνω από αυτό), έχει αεροπλάνα από 4-5 διαφορετικές κατευθύνσεις με ζυγό ύψος. Άρα στην περίπτωση αυτή, διαίρεσε το 24 δια του 5, και μιλάμε για 5 αεροπλάνα χωριτικότητα, που πολύ εύκολα "γεμίζει". (Χωρίς να βάλουμε και τις διαφορές στις ταχύτητες των αεροπλάνων, όπου τα 747 της El-Al περνάνε κάτι 737-300 σουβλάκι με διαφορά ταχύτητας πάνω από 60-70 κόμβους όπου ο διαχωρισμός των 10 μιλίων εξαφανίζεται σε 6 λεπτά!). Επίσης μπακαλίστικος υπολογισμός, καθώς κάποια αεροπλάνμπορούν να πάνε και παραπάνω γιατί είναι στο δεύτερο μισό της πτήσης και είναι πιό ελαφριά και φυσικά υπάρχουν τα αεροπλάνα που πάνε κοντινές πτήσεις και βολεύονται στα 24 ή 26.000. Μιλάμε όμως για συνωστισμό από αεροπλάνα που έχουν παρόμοιες φάσεις πτήσεως, επιδόσεις, κατευθύνσεις. Τα ATR που είναι 15000 πόδια παρακάτω δεν την απασχολούν. Δεν μετράνε στην χωρητικότητα των "παραπάνω".