Σε όλα τα ταξίδια, η επιστροφή είναι το ποιο δύσκολο σημείο (το 78 με χαροποίησε επειδή θα ερχόταν σε 5 λεπτά χεχε). Φιλιά, αποχαιρετιστήρια με την φίλη μου, και δρόμο προς το ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Μετά από κάνα μισάωρο φθάνουμε στο ‘συμπαθές, μικρό και χαριτωμένο’ (πάλι με έπιασε η μελαγχολία, πρέπει να πάψω να ακούω μπαλάντες του Μπιλ όταν γράφω τριπ ρεπορτ, γιατί γίνομαι πολύ επιεικής).
Πριν να βγάλω το εισιτήριο πήγα να ρωτήσω το σεκιουριτά αν μπορώ να μπω με τσουρέκια και τρίγωνα πανοράματος στο αεροπλάνο ή να τα βάλω σαν αποσκευή.
Η απάντηση του: Πλάκα με κάνεις ρε καρντάσι? Τι μπορείς να βάλεις εκεί μέσα έτσι ώστε να μη σε επιτρέψουμε να μπεις? Και μετά γέλαγε και μου σχολίασε την τσάντα ταχυδρόμου AEROFLOT που έχω. Παραλαβή boarding pass θέση Α5, πύλη 13 και boarding time 2230. Κατεύθυνση για έλεγχο εισιτήριων και αντιτρομοκρατικό. Πρέπει να ήταν από τους καλύτερους μου ελέγχους, πολύ light version, δε είχαν πρόβλημα με την βίδα στο γόνατο ούτε για τπτ άλλο. Το εσωτερικό μου θύμιζε πάρα πολύ το παλιό αεροδρόμιο του Κατοβίτσε της Πολωνίας. Υπήρχαν 3 πτήσεις εκείνη την στιγμή. 2 της Α3 για ΑΤΗ και μία της VIA από Βουλγαρία (νομίζω). Η ώρα πέρναγε βασανίστηκα αργά (καλά μη σχολιάσουμε τις ξύλινες καρέκλες, που έκανε τον κ___ο μου χάλια. Το Duty Free τπτ το ιδιαίτερο (τα ίδια και καλύτερα τα έχω στο μαγαζάκι των εργαζομένων στο ΑΙΑ). Η επιβίβαση έγινε on time με το λεωφορείο της Swissport. Ο monsieur
Γιάννης Γαίτης (SX-CMA) μας περίμενε. Οι χαρούμενες κοπέλες μας καλώ όρισαν στο αεροπλάνο. Το welcome kit το ίδιο, κλασικά, πληρότητα σχεδόν γεμάτο, και ξεκινά η τροχοδρόμηση και η απογείωση από τον 28. Οι κοπέλες μας έδειχναν το safety και αποσυρθήκαν στις θέσεις τους. Μετά από 5 λεπτά, κατά την διάρκεια της απογείωσης, και ακούγοντας στο φουλ ACES HIGH από τους αγαπημένους μου IRON MAIDEN \m/ (ναι το ξέρω, είμαι κάφρος ότι με νανουρίζουν τα Βαριά Μέταλλα) ξεκίνησε η φρίκη. Εκεί που έλεγα να την πέσω για κάνα μισάωρο, το αεροπλάνο έχασε έντονα ύψος. Έχω ζήσει άπειρα κενά αέρος, άλλα αυτό ήταν η πρώτη φόρα που φρίκαρα. Κυρίως όταν άκουσα από το πιλοτήριο ακούσαμε τα: Μακεδονία, εδώ Αθηναϊκές Αερογραμμές, πιθανώς να ζητήσουμε αναγκαστική προσγείωση. Μετά από 2 λεπτά μας καθησύχασαν ότι τα χειρότερα πέρασαν και μας καλώς όρισαν στην πτήση 421 για Αθήνα. Για βραδινό ζήτησα σάντουιτς με γαρίδες και για ποτό (το είχα κόψει από τα γενέθλια μου, άλλα το σήκωνε η περίσταση) Johnnie Walker Black Label. Μιας και είχαμε κίνηση στο αεροδρόμιο κάναμε βόλτες πάνω από την Αττική και τελικά προσγειωθήκαμε στο 03L. Διαδρομή μέχρι τις θέσεις των VIPs και παρκάρισμα δίπλα στο Fokker και έτρεξα να προλάβω το Χ93 να με βγάλει Κηφισίας για να πάρω από εκεί Ταξί.
Αεροσκάφος: 8/10 (τα παλιά καθίσματα κάνουν κάπως μπαμ όπως και το προηγούμενο αεροπλάνο)
Πλήρωμα 10/10 (Άριστο, Άριστο, Άριστο)
On Time : 10 /10 (χαλάλι το 10λέπτο που αργήσαμε)
Φαγήτο: 8/10 (πολύ καλό)
Μ.Ο.: 9/10 (πολύ καλά!)
Αν θα ξαναπροτιμήσω την ZF? Άμα συνηχήσουν τις προσφορές των 1 ευρώ (δηλαδή 65 ευρώ σχεδόν return σε όλη την Ελλάδα από Αθήνα) 100000%. Κάντε ταξίδι ΑΤΗ – KRK και θα σας τιμάω δεόντως!
Μου άρεσαν ακομά και οι κοπέλες, γλυκείες (όχι ξινές ώπος σε μερικές, μερικές εταιρίες)
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους φίλους μου (παλιούς και νέους που γνώρισα εκεί πάνω) τον Μπάμπης τον Σουγιά, τον Κώστα τον Γκοτζίλα, τον Πέτρο τον Πέτρα, τον Πεταλούδα τον Νίκο και τον Νώντα τον Ανακόντα. Ε συγνώμη λάθος, την καλυτέρη μου φίλη την Λία (και τις φίλες της) για το θερμό καλώς όρισμα (και τις κάμποσε ώρες που με ανέχτηκαν) και την ξενάγηση στην πόλη, την Σοφία και τους 2 Μητσάρες από το πολυτεχνείο του ΑΠΘ.
Καλή Ανάσταση σε όλους και Ευτυχισμένος ο Νέος Πάσχας!
)