COMPUTERISE
First-Class-Member
- Εγγραφή
- 01/09/2005
- Μηνύματα
- 800
- Likes
- 0
ΙΣΤΟΡΙΑ 1Η
TRISTAN - IZOLDE
Το άσπρο χαρτάκι ξεδιπλώθηκε και δυστυχώς για μένα ένα μεγάλο Σ εμφανίστηκε. ΣΠΥΡΟΣ. Είχα χάσει. Οι δημοκρατικές διαδικασίες είχαν τηρηθεί στο έπακρο και το χαμόγελο του Σπύρου έφτανε μέχρι τα αυτιά του. Είχε κερδίσει την 39Α την θέση φιλέτο-παράθυρο στο γιγάντιο Α346 της LH που θα μας μετέφερε από το Μόναχο στο San Francisco. Τα δάκρυα είναι για τους δειλούς σκέφτηκα και δεν ταιριάζουν σε έναν σύντροφο γραμματέα, γιαυτό με αξιοπρέπεια αντιμετώπισα την ήττα μου. Τουλάχιστον η 39D είναι διάδρομος σκέφτηκα αλλά ποιος διάολος θα έρθει να κάτσει δίπλα μου, είναι και 11:30 ώρες ταξίδι…
Όλα ξεκίνησαν 5 περίπου ώρες νωρίτερα όταν η γνωστή παρέα των 3 φίλων συναντιόνταν στο κοσμοδρόμιο του Ελ.Βενιζελ. Πιστοί στην παράδοση να κάνουμε Πάσχα στου διαόλου την άκρη, φέτος αποφασίσαμε να περάσουμε 10 μέρες στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Η εξευτελιστική ισοτιμία του δολαρίου-ευρώ και η ακόρεστη περιέργειά μας να επισκεφθούμε την πατρίδα του καπιταλισμού, μας οδήγησαν στην απόφασή μας αυτή από τον περασμένο Γενάρη. Οι διαδικασίες κλεισίματος του εισιτηρίου όπως πάντα επίπονες αλλά η πρόσφατη τραυματική εμπειρία της Αeroflot και της China Southern σε συνδιασμό με το 17ωρο ταξίδι, μας έκαναν να σκεφτούμε πιο ώριμα και να προκρίνουμε ρεαλιστικές λύσεις . Οι εξωτική λύση της Αir India π.χ που πετούσε Los Angeles μέσω FRA απορρίφθηκε λόγω αλλεργίας μας στο κάρι και η λύση της πάντα εντυπωσιακής EL-AL παραπέμφθηκε στις καλένδες λόγω του ότι ο Σπύρος απεχθάνεται το κόσερ. Mοιραία λοιπόν, η πάντα συνεπής Lufthansa κέρδισε στο νήμα την British Airways και τα 800 ευρώ του τιμήματος του εισιτηρίου μας μπήκαν στον κορβανά των απογόνων του Wagner…
Η LH-3389 με προορισμό την πρωτεύουσα της Βαυαρίας ήταν υπερπλήρεις το μεσημεράκι της Μεγ.Πέμπτης. Αναχώρηση 12:20 ακριβώς και άφιξη στο Μόναχο δέκα λεπτά νωρίτερα από το καθορισμένο στις 13:40 τοπική ώρα. Η ενδοευρωπαικές πτήσεις της Lufthansa είναι αυτό που λες χρυσή μετριότητα. Αν και δεν μπορείς εύκολα να προσάψεις κάτι στους φίλους Γερμανούς πάντα έχεις την αίσθηση ότι κάτι λείπει. Μια θα είναι οι μικροκαθυστερήσεις, που ενίοτε στην τελευταία πτήση από FRA γίνονται και μεγάλες, μια θα είναι οι τσιγκούνικες και αμφιβόλου ποιότητας μερίδες φαγητού, μια τα όλο και πιο στενάχωρα καθίσματα, πάντα θα υπάρχει το κάτι που κάνει μια πτήση της Lufthansa μέτρια . Ας είναι ,δεν είναι καιρός για μεμψιμοιρίες ολόκληρο San Francisco μας περίμενε θα ασχοληθούμε τώρα με μικρολεπτομέρειες, άλλωστε 10 ολόκληρα λεπτά νωρίτερα φτάσαμε τι άλλο θέλουμε;; Άλλωστε όταν υπάρχει η σύγκριση με τις ανεκδιήγητες ομόσταυλες Αυστριακές αερογραμμές κάνεις την πάπια… μια χαρά είναι οι Γερμανοί…
Το κυρίως πιάτο των πτήσεων μας η LH-458 έφευγε για το San Franscisco σχεδόν 3 ώρες αργότερα κι εμείς αφού κάναμε ένα γενναίο window shopping στα καταστήματα του αεροδρομίου, καταβροχθήσαμε το κλασικό Γερμανικό hot-dog και ναι hunting a shadow απολαύσαμε ένα ξύρισμα από τα άξια χέρια ενός Γερμανού κουρέα έναντι 22 ευρώ, περάσαμε τον έλεγχο διαβατηρίων και κατευθυνθήκαμε προς την Η02 την πύλη που θα μας οδηγούσε στο καμάρι των Γερμανικών αερογραμμών το περίφημο airbus Α346. Οι πτήσεις για Αμερική φεύγουν από ορισμένα gates και περνάς για μια ακόμη φορά από έλεγχο χειραποσκευών και μια μίνι ανάκριση του στυλ που θα μείνετε, πόσο θα μείνετε, τι θα φάτε, σας αρέσουν οι ξανθιές… Περάσαμε, γρήγορα είναι η αλήθεια, αυτές τις τελευταίες γελοίες διατυπώσεις και περιμέναμε την ώρα της επιβίβασης. Κάπου εδώ έγινε και η διαδικασία της κλήρωσης, μια που όλοι μας θέλαμε το πολυπόθητο παράθυρο και θεωρήθηκε δημοκρατικά σωστό η θεά τύχη να αποφασίσει για τις θέσεις μας.
Η επιβίβαση άρχισε ομαλά στην ώρα της και γρήγορα καταλάβαμε πως η πτήση ήταν full.Με απογοήτευση είδα ότι το 346 δυστυχώς δεν είχε προσωπικές οθόνες, οι μικρολεπτομέρειες που λέγαμε παραπάνω, αλλά όλες οι θέσεις ήταν εφοδιασμένες με μαξιλάρι, κουβερτούλα, ακουστικά και ένα γενναιόδωρο seat pitch 34”. Κάθησα ήσυχα στην θέση μου περιμένοντας το μοιραίο, τον συνεπιβάτη που θα κάθονταν δίπλα μου και για μια στιγμή αισθάνθηκα τυχερός όταν είδα ότι η επιβίβαση είχε τελειώσει και η δίπλα θέση παρέμενε άδεια. Τότε ήταν που την είδα.
Ένας ξανθός άγγελος, σπορ ντυμένος, μου χάρισε ένα λαμπερό χαμόγελο, συστήθηκε και μου ζήτησε συγνώμη που θα με σήκωνε γιατί θα καθόταν δίπλα μου.
Χαμογελούσα σαν ηλίθιος μακαρίζοντας την τύχη μου και απολάμβανα τα βλέμματα ζήλιας των συνταξιδιωτών μου. Εμ Σπυράκι μου παράθυρο δεν ήθελες;; Τι να κάνουμε φίλοι μου αυτά έχει η ζωή, τυχεροί και άτυχοι. Περιττό να αναφέρω ότι ήταν η ωραιότερη ever πτήση μου. Η Kristin, η γοητευτική Βαγκνερική μου Iζόλδη, εκ Βερολίνου ορμόμενη ήταν εκπάγλου καλλονής, λαϊκιστή η γκόμενα ήταν άπαιχτη…
Πως πέρασαν αυτές οι έντεκα και ώρες ειλικρινά δεν το κατάλαβα. Να φανταστείτε δε με πείραξε διόλου το χαλασμένο air condition που έφερνε πολικές θερμοκρασίες στην καμπίνα, ούτε καν το σαφώς κάτω του μετρίου φαγητό. Τουναντίων το κέφι μου απογειώθηκε όταν με την Ιζόλδη μου δοκιμάσαμε κρασί, Bailys και πληθώρα αναψυκτικών όλα προσφορά της LH σερβιρισμένα άψογα από τις καλλίγραμμες και ευγενέστατες αεροσυνοδούς . Θα διακόψω εδώ την περιγραφή του τρυφερού ιντερμέτζο μου για να χαλάσω το κέφι του φίλου plekkas. Nαι Παναγιώτη μου, δυστυχώς για σένα το 346 είναι παρασάγγες μπροστά από το αγαπημένο σου 777, ειλικρινά τα δύο αεροσκάφη απέχουν μεταξύ τους, κάθε καλοπροαίρετος το βλέπει…
Κάπως έτσι λοιπόν πέρασαν οι ώρες, ρίχνοντας βέβαια και φευγαλέες ματιές στο air show που παρουσιάζονταν στις κοινές οθόνες, και κάνοντας το φρεσκάρισμά μας στις εντυπωσιακές τουαλέτες που βρίσκονταν σε ξεχωριστό χώρο καμιά δεκαριά σκαλιά κάτω από την κυρίως καμπίνα… I LOVE THIS AIRCRAFT PLEKKAS!!!
Το 346 άγγιζε τα άγια χώματα του Αγ.Φραγκίσκου στις 19:21 τοπική ώρα ένα ολόκληρο λεπτό αργότερα από το προκαθορισμένο. Ως γνήσιος μεσογειακός Τριστάνος αποχαιρέτισα με ένα σφίξιμο στην καρδιά την αγαπημένη μου Ιζόλδη φροντίζοντας βέβαια να την προσκαλέσω στα πάτρια Αθηναϊκά εδάφη…
Τι μου έμεινε από το ταξίδι μου;; Μην ακούω σαχλαμάρες, ασφαλώς το θείο πρόσωπο της Βαγκνερικής καλλονής που έκανε τις 11 ½ ώρες να περάσουν σαν νεράκι… Αλλά επειδή το καθήκον επιτάσει και μια κριτική για την υπερατλαντική πτήση της Lufthansa ιδού η ετυμηγορία μου…
ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΣ 9/10
Μάλλον ότι καλύτερο κυκλοφορεί στην πιάτσα αυτή την στιγμή. Κάτι 777 τα έχει για κολατσιό. Το συγκεκριμένο είχε καλό seat pitch , δερμάτινα καθίσματα , airbag , full extra εξοπλισμό. Αγοράστε το με κλειστά τα μάτια. Τα μόνα μείον η έλλειψη υποποδίου (αν είναι δυνατόν!!) και το χαλασμένο air condition. Extra bonus oι εντυπωσιακές τουαλέτες…
ΓΕΥΜΑ 5/10
Πάρτε κανένα μάγειρα της προκοπής ρε παιδιά!!! Στα συν η επιλογή γεύματος (κοτόπουλο ή πάστα) στα πολύ μείον ότι δύσκολα μπορούσες να φας κάποιο από τα δύο. Φανερή η έλλειψη των κλασσικών σάντουιτς στο galley.
ΠΛΗΡΩΜΑ 9/10
Οι αεροσυνοδοί γνήσιοι επαγγελματίες. Φιλικοί, ομιλητικοί, εξυπηρετικοί, άριστοι…
Από τα μεγάλα συν της Lufthansa…
SERVICE 8/10
Στα συν η πληθώρα ποτών, αλκοολούχων και μη και τα σοκολατάκια toblerone στο galley. Συνεχείς προσφορές νερού και αναψυκτικών σε όλοι την διάρκεια της πτήσης.
ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ 7/10
Σίγουρα η Lufthansa δεν αγγίζει την πολυτέλεια και την τελειότητα της ΕΚ ή της QR αλλά σίγουρα είναι μια εταιρία που εμπιστεύεσαι με κλειστά μάτια για να πετάξεις μαζί της. Κύρια χαρακτηριστικά της η συνέπεια , αργήσαμε να φτάσουμε ένα λεπτό(!), η ποιότητα των αεροσκαφών , γίνομαι κουραστικός αλλά το ερωτεύτηκα το 346 και ο επαγγελματισμός, πιλότοι και πλήρωμα απλά τέλειοι… Ρητορικό λοιπόν είναι το ερώτημα για το αν θα πετάξεις ξανά μαζί τους. Την προτίμησα στο παρελθόν και θα την προτιμήσω και στο μέλλον…
TRISTAN - IZOLDE
Το άσπρο χαρτάκι ξεδιπλώθηκε και δυστυχώς για μένα ένα μεγάλο Σ εμφανίστηκε. ΣΠΥΡΟΣ. Είχα χάσει. Οι δημοκρατικές διαδικασίες είχαν τηρηθεί στο έπακρο και το χαμόγελο του Σπύρου έφτανε μέχρι τα αυτιά του. Είχε κερδίσει την 39Α την θέση φιλέτο-παράθυρο στο γιγάντιο Α346 της LH που θα μας μετέφερε από το Μόναχο στο San Francisco. Τα δάκρυα είναι για τους δειλούς σκέφτηκα και δεν ταιριάζουν σε έναν σύντροφο γραμματέα, γιαυτό με αξιοπρέπεια αντιμετώπισα την ήττα μου. Τουλάχιστον η 39D είναι διάδρομος σκέφτηκα αλλά ποιος διάολος θα έρθει να κάτσει δίπλα μου, είναι και 11:30 ώρες ταξίδι…
Όλα ξεκίνησαν 5 περίπου ώρες νωρίτερα όταν η γνωστή παρέα των 3 φίλων συναντιόνταν στο κοσμοδρόμιο του Ελ.Βενιζελ. Πιστοί στην παράδοση να κάνουμε Πάσχα στου διαόλου την άκρη, φέτος αποφασίσαμε να περάσουμε 10 μέρες στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Η εξευτελιστική ισοτιμία του δολαρίου-ευρώ και η ακόρεστη περιέργειά μας να επισκεφθούμε την πατρίδα του καπιταλισμού, μας οδήγησαν στην απόφασή μας αυτή από τον περασμένο Γενάρη. Οι διαδικασίες κλεισίματος του εισιτηρίου όπως πάντα επίπονες αλλά η πρόσφατη τραυματική εμπειρία της Αeroflot και της China Southern σε συνδιασμό με το 17ωρο ταξίδι, μας έκαναν να σκεφτούμε πιο ώριμα και να προκρίνουμε ρεαλιστικές λύσεις . Οι εξωτική λύση της Αir India π.χ που πετούσε Los Angeles μέσω FRA απορρίφθηκε λόγω αλλεργίας μας στο κάρι και η λύση της πάντα εντυπωσιακής EL-AL παραπέμφθηκε στις καλένδες λόγω του ότι ο Σπύρος απεχθάνεται το κόσερ. Mοιραία λοιπόν, η πάντα συνεπής Lufthansa κέρδισε στο νήμα την British Airways και τα 800 ευρώ του τιμήματος του εισιτηρίου μας μπήκαν στον κορβανά των απογόνων του Wagner…
Η LH-3389 με προορισμό την πρωτεύουσα της Βαυαρίας ήταν υπερπλήρεις το μεσημεράκι της Μεγ.Πέμπτης. Αναχώρηση 12:20 ακριβώς και άφιξη στο Μόναχο δέκα λεπτά νωρίτερα από το καθορισμένο στις 13:40 τοπική ώρα. Η ενδοευρωπαικές πτήσεις της Lufthansa είναι αυτό που λες χρυσή μετριότητα. Αν και δεν μπορείς εύκολα να προσάψεις κάτι στους φίλους Γερμανούς πάντα έχεις την αίσθηση ότι κάτι λείπει. Μια θα είναι οι μικροκαθυστερήσεις, που ενίοτε στην τελευταία πτήση από FRA γίνονται και μεγάλες, μια θα είναι οι τσιγκούνικες και αμφιβόλου ποιότητας μερίδες φαγητού, μια τα όλο και πιο στενάχωρα καθίσματα, πάντα θα υπάρχει το κάτι που κάνει μια πτήση της Lufthansa μέτρια . Ας είναι ,δεν είναι καιρός για μεμψιμοιρίες ολόκληρο San Francisco μας περίμενε θα ασχοληθούμε τώρα με μικρολεπτομέρειες, άλλωστε 10 ολόκληρα λεπτά νωρίτερα φτάσαμε τι άλλο θέλουμε;; Άλλωστε όταν υπάρχει η σύγκριση με τις ανεκδιήγητες ομόσταυλες Αυστριακές αερογραμμές κάνεις την πάπια… μια χαρά είναι οι Γερμανοί…
Το κυρίως πιάτο των πτήσεων μας η LH-458 έφευγε για το San Franscisco σχεδόν 3 ώρες αργότερα κι εμείς αφού κάναμε ένα γενναίο window shopping στα καταστήματα του αεροδρομίου, καταβροχθήσαμε το κλασικό Γερμανικό hot-dog και ναι hunting a shadow απολαύσαμε ένα ξύρισμα από τα άξια χέρια ενός Γερμανού κουρέα έναντι 22 ευρώ, περάσαμε τον έλεγχο διαβατηρίων και κατευθυνθήκαμε προς την Η02 την πύλη που θα μας οδηγούσε στο καμάρι των Γερμανικών αερογραμμών το περίφημο airbus Α346. Οι πτήσεις για Αμερική φεύγουν από ορισμένα gates και περνάς για μια ακόμη φορά από έλεγχο χειραποσκευών και μια μίνι ανάκριση του στυλ που θα μείνετε, πόσο θα μείνετε, τι θα φάτε, σας αρέσουν οι ξανθιές… Περάσαμε, γρήγορα είναι η αλήθεια, αυτές τις τελευταίες γελοίες διατυπώσεις και περιμέναμε την ώρα της επιβίβασης. Κάπου εδώ έγινε και η διαδικασία της κλήρωσης, μια που όλοι μας θέλαμε το πολυπόθητο παράθυρο και θεωρήθηκε δημοκρατικά σωστό η θεά τύχη να αποφασίσει για τις θέσεις μας.
Η επιβίβαση άρχισε ομαλά στην ώρα της και γρήγορα καταλάβαμε πως η πτήση ήταν full.Με απογοήτευση είδα ότι το 346 δυστυχώς δεν είχε προσωπικές οθόνες, οι μικρολεπτομέρειες που λέγαμε παραπάνω, αλλά όλες οι θέσεις ήταν εφοδιασμένες με μαξιλάρι, κουβερτούλα, ακουστικά και ένα γενναιόδωρο seat pitch 34”. Κάθησα ήσυχα στην θέση μου περιμένοντας το μοιραίο, τον συνεπιβάτη που θα κάθονταν δίπλα μου και για μια στιγμή αισθάνθηκα τυχερός όταν είδα ότι η επιβίβαση είχε τελειώσει και η δίπλα θέση παρέμενε άδεια. Τότε ήταν που την είδα.
Ένας ξανθός άγγελος, σπορ ντυμένος, μου χάρισε ένα λαμπερό χαμόγελο, συστήθηκε και μου ζήτησε συγνώμη που θα με σήκωνε γιατί θα καθόταν δίπλα μου.
Χαμογελούσα σαν ηλίθιος μακαρίζοντας την τύχη μου και απολάμβανα τα βλέμματα ζήλιας των συνταξιδιωτών μου. Εμ Σπυράκι μου παράθυρο δεν ήθελες;; Τι να κάνουμε φίλοι μου αυτά έχει η ζωή, τυχεροί και άτυχοι. Περιττό να αναφέρω ότι ήταν η ωραιότερη ever πτήση μου. Η Kristin, η γοητευτική Βαγκνερική μου Iζόλδη, εκ Βερολίνου ορμόμενη ήταν εκπάγλου καλλονής, λαϊκιστή η γκόμενα ήταν άπαιχτη…
Πως πέρασαν αυτές οι έντεκα και ώρες ειλικρινά δεν το κατάλαβα. Να φανταστείτε δε με πείραξε διόλου το χαλασμένο air condition που έφερνε πολικές θερμοκρασίες στην καμπίνα, ούτε καν το σαφώς κάτω του μετρίου φαγητό. Τουναντίων το κέφι μου απογειώθηκε όταν με την Ιζόλδη μου δοκιμάσαμε κρασί, Bailys και πληθώρα αναψυκτικών όλα προσφορά της LH σερβιρισμένα άψογα από τις καλλίγραμμες και ευγενέστατες αεροσυνοδούς . Θα διακόψω εδώ την περιγραφή του τρυφερού ιντερμέτζο μου για να χαλάσω το κέφι του φίλου plekkas. Nαι Παναγιώτη μου, δυστυχώς για σένα το 346 είναι παρασάγγες μπροστά από το αγαπημένο σου 777, ειλικρινά τα δύο αεροσκάφη απέχουν μεταξύ τους, κάθε καλοπροαίρετος το βλέπει…
Κάπως έτσι λοιπόν πέρασαν οι ώρες, ρίχνοντας βέβαια και φευγαλέες ματιές στο air show που παρουσιάζονταν στις κοινές οθόνες, και κάνοντας το φρεσκάρισμά μας στις εντυπωσιακές τουαλέτες που βρίσκονταν σε ξεχωριστό χώρο καμιά δεκαριά σκαλιά κάτω από την κυρίως καμπίνα… I LOVE THIS AIRCRAFT PLEKKAS!!!
Το 346 άγγιζε τα άγια χώματα του Αγ.Φραγκίσκου στις 19:21 τοπική ώρα ένα ολόκληρο λεπτό αργότερα από το προκαθορισμένο. Ως γνήσιος μεσογειακός Τριστάνος αποχαιρέτισα με ένα σφίξιμο στην καρδιά την αγαπημένη μου Ιζόλδη φροντίζοντας βέβαια να την προσκαλέσω στα πάτρια Αθηναϊκά εδάφη…
Τι μου έμεινε από το ταξίδι μου;; Μην ακούω σαχλαμάρες, ασφαλώς το θείο πρόσωπο της Βαγκνερικής καλλονής που έκανε τις 11 ½ ώρες να περάσουν σαν νεράκι… Αλλά επειδή το καθήκον επιτάσει και μια κριτική για την υπερατλαντική πτήση της Lufthansa ιδού η ετυμηγορία μου…
ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΣ 9/10
Μάλλον ότι καλύτερο κυκλοφορεί στην πιάτσα αυτή την στιγμή. Κάτι 777 τα έχει για κολατσιό. Το συγκεκριμένο είχε καλό seat pitch , δερμάτινα καθίσματα , airbag , full extra εξοπλισμό. Αγοράστε το με κλειστά τα μάτια. Τα μόνα μείον η έλλειψη υποποδίου (αν είναι δυνατόν!!) και το χαλασμένο air condition. Extra bonus oι εντυπωσιακές τουαλέτες…
ΓΕΥΜΑ 5/10
Πάρτε κανένα μάγειρα της προκοπής ρε παιδιά!!! Στα συν η επιλογή γεύματος (κοτόπουλο ή πάστα) στα πολύ μείον ότι δύσκολα μπορούσες να φας κάποιο από τα δύο. Φανερή η έλλειψη των κλασσικών σάντουιτς στο galley.
ΠΛΗΡΩΜΑ 9/10
Οι αεροσυνοδοί γνήσιοι επαγγελματίες. Φιλικοί, ομιλητικοί, εξυπηρετικοί, άριστοι…
Από τα μεγάλα συν της Lufthansa…
SERVICE 8/10
Στα συν η πληθώρα ποτών, αλκοολούχων και μη και τα σοκολατάκια toblerone στο galley. Συνεχείς προσφορές νερού και αναψυκτικών σε όλοι την διάρκεια της πτήσης.
ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ 7/10
Σίγουρα η Lufthansa δεν αγγίζει την πολυτέλεια και την τελειότητα της ΕΚ ή της QR αλλά σίγουρα είναι μια εταιρία που εμπιστεύεσαι με κλειστά μάτια για να πετάξεις μαζί της. Κύρια χαρακτηριστικά της η συνέπεια , αργήσαμε να φτάσουμε ένα λεπτό(!), η ποιότητα των αεροσκαφών , γίνομαι κουραστικός αλλά το ερωτεύτηκα το 346 και ο επαγγελματισμός, πιλότοι και πλήρωμα απλά τέλειοι… Ρητορικό λοιπόν είναι το ερώτημα για το αν θα πετάξεις ξανά μαζί τους. Την προτίμησα στο παρελθόν και θα την προτιμήσω και στο μέλλον…
