bari":1f60f68c said:
πιο στεναχωρο ομως το θεαμα των Α340. σαν χτες ηταν που τα 742 τους εδιναν τη θεση τους και παροπλιζονταν σε μια ακρη στο Ελληνικο. τωρα ειναι η δικη τους ωρα, πολυ πιο γρηγορα απο οσο φανταζομασταν. επισης παρατηρεις και σε αυτα την καποια εγκαταλειψη καθως τα χρωματα τους εχουν θαμπωσει. ενα απο τα 3 διατηρει πιο ζωηρα χρωματα απο τα αλλα..
Τα Β747-200 όμως αποσύρθηκαν λόγω παλαιότητας, το ένα (-ΟΑΒ) δεν πρόκειται να ξαναπετάξει και υποτίθεται ότι θα γινόταν στατικό έκθεμα στο Μουσείο της Ο.Α. αλλά τελικά έγινε μαντρότοιχος για γκραφίττι με φτερά. Τα Α340 δεν προορίζονται λογικά για κόψιμο. Θα βρεθεί κάποιος αγοραστής.
Εάν η Olympic Air πρόκειται να ξαναρχίσει κάποια στιγμή πτήσεις προς Βόρεια Αμερική (όπως Νέα Υόρκη, Βοστώνη, Τορόντο και Μόντρεαλ) ή Γιοχάννεσμπουργκ, η επιλογή ενός αεροσκάφους ETOPS (A330, B767-400ER, B777) είναι οικονομικότερη αντί του Α340, το οποίο αποκτήθηκε κυρίως για τις πτήσεις προς Αυστραλία όπου δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ETOPS, αλλά όταν μια εταιρεία έχει μόνο 4 long-haul αεροπλάνα δεν την συμφέρει να έχει πολυτυπία (αυτό μάλιστα ήταν ένα από τα σημεία στα οποία χώλαινε η πΟΑ, φτάσανε σε μία φάση να υπάρχουν μέχρι και 10 τελείως διαφορετικοί τύποι αεροπλάνου σε έναν μικρό σχετικά στόλο). Επίσης η χρήση του Α340 στο Λονδίνο σε καθημερινή βάση και ενίοτε στο Παρίσι, μπορεί να έλυσε εν μέρει το πρόβλημα χωρητικότητας που προκάλεσε η έλλειψη widebody αεροσκαφών στον στόλο (κάποτε η Ο.Α. έστελνε 3 φορές την ημέρα Α300 στο Λονδίνο, όταν είχε έως και 10 στον στόλο), αλλά πάλι η χρήση long haul αεροπλάνου για μια τέτοια πτήση είχε και το ανάλογο κόστος.
Η Olympic Air καλείται να διατηρήσει ένα εντελώς διαφορετικό μοντέλλο λειτουργείας από την πΟΑ, αφού δεν έχει την επιλογή του να ρουφάει χρήματα από τους Έλληνες φορολογούμενους. Ό,τι κάνει πρέπει να το κάνει με τις δικές της δυνάμεις, με τα δικά της κεφάλαια. Από την πΟΑ κληρονόμησε μόνο το όνομα και - στο περίπου - το σήμα. Κατά τα άλλα, είναι ένα εντελώς νέο ξεκίνημα όσον αφορά τα κεφάλαια. Να μην ξεχνάμε ότι μια νεοσύστατη αεροπορική εταιρεία θέλει τουλάχιστον 3 χρόνια από το ξεκίνημά της για να βγάλει θετικό ισολογισμό. Άρα η διατήρηση αεροσκαφών μεγάλων αποστάσεων - τα Α340 είναι πια και 10 χρονών, μπορεί να έχουν ακόμα 6-7 χρόνια ωφέλιμης οικονομικά λειτουργίας μπροστά τους αλλά πάντα έχουν ένα σεβαστό κόστος συντήρησης, και η διατήρηση υπερατλαντικών πτήσεων θα ήταν καταδικαστική για μια νέα εταιρεία που τώρα ξεκινά, έστω κι αν ο ιδιοκτήτης της έχει ισχυρά κεφάλαια, δεν σημαίνει ότι σε μια εποχή παγκόσμιας οικονομικής κρίσης μπορεί να κάνει σπατάλες ελαφρά τη καρδία. Σε μια αγορά όπως η Αγγλία, η Γερμανία, η Γαλλία κ.τ.λ. ίσως μια νεοσύστατη εταιρεία να είχε καλλίτερη τύχη αν από την αρχή έκανε υπερατλαντικές πτήσεις - γιατί εκεί υπάρχουν αεροδρόμια που ήδη είναι "έτοιμα" hub airports, όπως το Heathrow και το Gatwick στο Λονδίνο, το Charles De Gaulle, το Schipphol κ.τ.λ. Η Ελλάδα - και δη η Αθήνα - δεν έχει φτάσει ακόμα σε αυτό το σημείο.
Ο Βγενόπουλος δεν έχει ξεχάσει την ομογένεια. Όμως η Olympic Air πρέπει πρώτα να ορθοποδήσει και μετά να αρχίσει τα μεγάλα ανοίγματα - όταν και εφόσον οι οικονομικές συνθήκες, τόσο η παγκόσμια οικονομική συγκυρία όσο και τα οικονομικά της ίδιας της εταιρείας το επιτρέψουν. Ούτε ο Ωνάσης ξεκίνησε υπερατλαντικές πτήσεις από την πρώτη μέρα - η πρώτη πτήση για Νέα Υόρκη έγινε τον Ιούνιο του 1966.
Όσον αφορά το "αντίο", πιστεύω ότι την "παλιά καλή Ολυμπιακή" την αποχαιρετίσαμε το 1975, όταν την πήρε το κράτος. Από τότε η πορεία ήταν φθίνουσα και έφτασε την Ο.Α. στο σημείο της απόλυτης απαξίωσης (θυμάστε, "η Ολυμπιακή Ταλαιπωρία αναγγέλει την καθυστέρηση της καθυστέρησης της καθυστέρησης της καθυστέρησης της πτήσης για Μόναχο Στουτγγάρδη Λονδίνο Καλαμπάκα λόγω αιφνίδιας αρρώστιας του κυβερνήτη κ. Τάκη Κλανάκη τον οποίο τον έπιασε κόψιμο" (από τους Α.Μ.Α.Ν.)). Η πΟΑ ηταν απλά μια ανοιχτή πληγή που την έξυναν συνεχώς. Το κράτος απλά δεν μπορεί να είναι επιχειρηματίας.
Οπότε καλό το συναίσθημα, αλλά πρέπει να ξέρουμε όμως τι από τα δύο θέλουμε; Μια εταιρεία που δίνει εθνική υπερηφάνεια σε κάποιον που απλά θυμάται τα περασμένα μεγαλεία της, αλλά είτε χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες της είτε όχι την πληρώνει χρυσό, και όταν πάει να την χρησιμοποιήσει μπορεί να αντιμετωπίσει απεργίες, καθυστερήσεις λόγω έλλειψης πληρωμάτων ή αεροσκαφών, τις οποίες αντιμετωπίζει ενοικιάζοντας την τελευταία στιγμή αεροπλάνα από εταιρείες αμφιβόλου φήμης που κι αυτά τα χρυσοπληρώνει από τα λεφτά του Έλληνα φορολογούμενου, ή μια εταιρεία που δεν προσφέρει από την αρχή της λειτουργίας της ένα εκτενές δίκτυο, που δεν έχει widebodies, αλλά είναι υγιής οικονομικά, σέβεται τον επιβάτη που είναι πελάτης της, σέβεται το προσωπικό της που την σέβεται κι αυτό γιατί εκεί βγάζει το ψωμί του, και με σταθερά βήματα αναπτύσσεται; Δεν ξέρουμε αν η Olympic Air ξαναγίνει μια μέρα κάτι αντίστοιχο της Ολυμπιακής Αεροπορίας του Ωνάση, αν και ο Βγενόπουλος είναι σοβαρός επιχειρηματίας και έχει την ικανότητα να το πετύχει. Όμως η παλιά Ο.Α. όπως είχε καταντήσει, δεν πήγαινε άλλο.
