Το καθεστώς της αφερεγγυότητας ορίζεται από το νόμο, δέν είναι θέμα οπτικής. Μήν τα ισοπεδώνουμε όλα!
Το ότι όλοι κάνουν λάθη καί ότι κάποιοι μαθαίνουν πιο δύσκολα από άλλους ή με αργότερο ρυθμό προφανώς και το ακούω αλλά σίγουρα δεν αγοράζω. Η υπόλοιπη τάξη; θα περιμένουν;
Λυπάμαι, αλλά τα μαθήματα είναι ακριβά και κανείς δεν μπορεί να περάσει τον λογαριασμό σε κάποιον άλλο, έτσι γιατι έχει καλές προθέσεις. Πρέπει να ερωτηθώ και να συμφωνήσω εκ των προτέρων εάν θέλω να πληρώσω για τα μαθήματα κάποιου άλλου.
Το συμβόλαιο μισθωτής εργασίας είναι πολύ συγκεκριμένο, οι επιχειρηματικές ευθύνες δεν επιμερίζονται στους μισθωτούς όσο βολικό κι αν είναι.
Τα όρια υπάρχουν και περιγράφονται στα συμβόλαια, αν επιλέξουμε να προσποιηθούμε ότι δεν υπάρχουν και περιμένουμε να τα επιβάλει κάποιος άλλος, βράσε ρύζι ή καλύτερα φόρα φέσι. Ότι δηλαδή οι άμεσα ενδιαφερόμενοι δεν θα αναλάβουν την ευθύνη τους και θα αναλάβουν δράση κάποιοι αξιόπιστοι και έμπειροι άνθρωποι, άμεμπτοι και ακατηγόρητοι, ικανοί και ταλαντούχοι! Το βρίσκω πάλι πολύ βολικό αλλά εξίσου ουτοπικό και ανώριμο.
Το φιλότιμο και οι καλές προθέσεις είναι ένα Ariston πλυντήριο, τα κανεί όλα λαμπίκο. Λάθη, παραλείψεις, αβελτηρίες, λαμογιές, τα πάντα όλα, τα πάντα όλα.
Πριν κλείσω αυτό το post θέλω να τονίσω ότι δεν αναφέρομαι στο προσωπικό σου παράδειγμα, που δεν ξέρω καν και μπορεί να είναι εντελώς εκτός πλαισίου. Ακούω ή διαβάζω αυτο που λές αλλά δεν μπορώ να συμφωνήσω σε τίποτα.
Παντοτινά αφιλότιμος και με αδιάφορες προθέσεις
