Σίγουρα κάποιους τους πονάει η επιτυχία της easyJet. Η Malev και η κάθε Malev απλά απέτυχε να προσαρμοστεί στα δεδομένα της εποχής κι είχε την κατάληξη που είχε. Το ίδιο συνέβη και στην Ελλάδα. Φάγανε, φάγανε, κάποια στιγμή δεν άντεξε άλλο η Ολυμπιακή κι έκλεισε. Φταίει η Ευρωπαϊκή Ένωση επειδή οι Έλληνες είμαστε άπληστοι; Άλλες «παραδοσιακές» εταιρείες τα καταφέρνουν περίφημα γιατί έχουν ικανούς ανθρώπους στις διοικήσεις τους - απλά πράγματα. Επίσης, τι σημαίνει «μαγεία» της πτήσης; Είναι κάτι πολύ υποκειμενικό. Πιστεύω πως η «μαγεία» της πτήσης είναι δυο φτερά, ουρανός και σύννεφα. Το ATR 42 της Ολυμπιακής Αεροπλοΐας, το Boeing 747 της Singapore Airlines, το Boeing 737 της Ryanair και το Fokker 100 της KLM cityhopper με «μαγεύουν» ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Αν κάποιοι τώρα μένουν στην καραμέλα, το μαντηλάκι και το γυάλινο ποτήρι, βλέπουν το δέντρο και χάνουν το δάσος. Η easyJet λοιπόν κατάφερε να «μαγέψει» και «μαγεύει» πολύ περισσότερο κόσμο, ανθρώπους που διαφορετικά δε θα είχαν τη δυνατότητα να δουν αεροπλάνο από μέσα. Γίνεται συγκεκριμένη αναφορά στη συνέντευξη για τον τρόπο με τον οποίο εκλαμβάνουν οι Ευρωπαίοι τον όρο "low cost" σε διαφορετικά σημεία της Ευρώπης και σίγουρα ανήκουμε στις «καθυστερημένες» και προκατειλημμένες γωνιές της Ευρώπης. Στο κάτω κάτω της γραφής, ο καθένας επιλέγει για το ταξίδι του την αεροπορική εταιρεία που τον/την εξυπηρετεί και του/της ταιριάζει κι όλα καλά. Όσο για την Carolyn McCall, μέχρι στιγμής είναι εξαιρετική στη δουλειά της και δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το πρόβλημα. Μακάρι να είχαν κι οι δικές μας αεροπορικές ισάξια στελέχη.