Re: Iδιωτικοποίηση περιφερειακών αεροδρομίων
Ακόμα κλαίνε το μακαρίτη οι ΥΠΑτζήδες? Ακόμα?
Τα 5 στάδια της αποδοχής μιας δυσάρεστης κατάστασης:
Η αποδοχή μιας δυσάρεστης κατάστασης είναι μεγάλο θέμα. Διαφέρει απο άνθρωπο σε άνθρωπο σύμφωνα με το χαρακτήρα του. Υπάρχουν όμως πέντε βασικά στάδια για να καταλήξεις να αποδεχθείς έναν χωρισμό, μία αρρώστια ακόμα και τον θάνατο.
Άρνηση
Η άρνηση μιας κατάστασης είναι ουσιαστικά η μόνη λύση για να αποφύγουμε τον πόνο. Ασυναίσθητα αρνούμαστε την πραγματικότητα, και είτε θέλουμε πολύ κόσμο γύρω μας για να νιώσουμε ασφάλεια και να μη σκεφτόμαστε, είτε απομονωνόμαστε. Πρόκειται για έναν μηχανισμό άμυνας που μας επιτρέπει να μειώσουμε την έντονη αρχική φάση του πόνου. Είναι μία προσωρινή ψυχολογική αντίδραση.
Θυμός
Όταν η άρνηση της αλήθειας αρχίζει να υποχωρεί, η πραγματικότητα και ο πόνος που κουβαλάει μαζί της επιστρέφουν. Έμεις όμως δεν ήμαστε έτοιμοι να το αποδεχθούμε. Σε αυτό το σημείο κάνει την εμφάνισή του ο θυμός , μία έκρηξη συναισθημάτων που ψάχνει να βρει την αιτία. Αρχίζουμε να διερωτόμαστε πολλά πράγματα, να νιώθουμε την ανάγκη να ρίξουμε σε κάποιον το φταίξιμο και να έχουμε ενοχές για πράξεις που κάναμε ή όχι.
Διαπραγμάτευση
Σε αυτό το στάδιο προσπαθούμε να αποφύγουμε τις αρνητικές συνέπειες της κατάστασης την οποία πρέπει να δεχτούμε. Ψάχνουμε να βρούμε λύσεις και μέσα μας έχουμε μια ελπίδα ότι η κατάσταση μπορεί να είναι αναστρέψιμη, επομένως την δεχόμαστε υπό όρους.
Κατάθλιψη
Μετά από τα τρία στάδια της άρνησης, του θυμού, και της διαπραγμάτευσης, περνάμε στο στάδιο της κατάθλιψης, όπου δεν βλέπουμε καμία ελπίδα για την κατάστασή και όλα είναι μαύρα. Το μόνο που νιώθουμε είναι θλίψη, ξεσπάμε σε κλάματα και αρνούμαστε πεισματικά να φάμε. Επιπρόσθετα έχουμε έντονη νευρικότητα και μειωμένη ικανότητα νοητικής συγκέντρωσης.
Αποδοχή
Μετά την καταθλιπτική φάση τα συμπτώματα αρχίζουν να υποχωρούν και τείνουμε να επιστρέψουμε στην φυσιολογική μας κατάσταση. Προσπαθούμε να βάλουμε τη ζωή μας σε μια τάξη και να δεχθούμε τη βοήθεια που τόσο καιρό αγνοούσαμε απο το κοντινό μας περιβάλλον. Πολλοί άνθρωποι δεν καταφέρνουν να την προσεγγίσουν και καλό θα ήταν να μην τους πιέζουμε . Δεν πρέπει κανεις να καταπιέζει τα συναισθήματα που νιώθει αλλά να τα αφήνει να απελευθερώνονται. Και εδώ είναι το σημείο που ο καθένας μας βρίσκει ένα τρόπο να προχωρήσει…