Comrade Antonov
Νέο μέλος (Tourist)
- Εγγραφή
- 13/09/2018
- Μηνύματα
- 9
- Likes
- 3
- Αγαπημένη αεροπορική εταιρεία (ICAO Code)
- WWW
- Πλησιέστερο αεροδρόμιο (ICAO Code)
- LGAT
Καλημέρα σας. Αποφάσισα να ανοίξω αυτό το θέμα, παρά την τεχνική φύση του, σε αυτό το thread, καθώς αφορά τόσο τους κατόχους αλλά και τους εκπαιδευόμενους της Γενικής Αεροπορίας.Κάνοντας το τελευταίο διάστημα μια έρευνα αγοράς σχετικά με την απόκτηση PPL συναντήθηκα με διάφορους υπεύθυνους αερολεσχών οι οποίοι πέραν της συζήτησης με ξενάγησαν στα υπόστεγα των αεροσκαφών τους. Ένα φαινόμενο που μου κίνησε αρκετά την περιέργεια ηταν η παλαιότητα των αεροσκαφών, κάτι το οποίο δεν αφορά συγκεκριμένες αερολέσχες αλλά απ’ ότι φαίνεται είναι καθολικό. Κατά την συζήτηση με τους εκπαιδευτές, έσπευσαν να με καθησυχάσουν ότι οι κινητήρες περνάνε rebuild ανά τακτά προβλεπόμενα διαστήματα και πραγματικά τους πιστεύω. Η απορία μου όμως είναι η εξής:Τι γίνεται με το ‘’σασί’’;Τι γίνεται δηλαδή με την κόπωση στα δομικά στοιχεία του airframe(το skin, τα ribs, τα stringers και τα πριτσίνια); Αλλάζονται και αυτά;Αν για παράδειγμα πάρουμε ένα Cessna 152 με χρονολογίες παραγωγής 1977-1985, αυτό σημαίνει ότι χρησιμοποιείται για 36 χρόνια στην καλύτερη περίπτωση. Αν τώρα υποθέσουμε ότι χρησιμοποιείται 200 ημέρες το χρόνο για ένα δίωρο τη φορά αυτό μας οδηγεί σε περίπου 15000 ώρες πτήσης με συντηρητικούς υπολογισμούς.Δεδομένου ότι η Cessna θεωρεί γερασμένο το εν λόγω μοντέλο για πάνω από 10000 ώρες πτήσης, θα ήθελα να με διαφωτίσετε αν οι προβληματισμοί μου είναι βάσιμοι ή αν υπάρχουν διαδικασίες και πρωτόκολλα τα οποία εφαρμόζονται προκειμένου να μην έχουμε ποτέ αστοχία από κόπωση μετάλλων.Ευχαριστώ προκαταβολικά και ελπίζω να μην κούρασα πολύ.