Χάϊντι η πράχτορας των Άλπεων...

[COMPUTERISE]

Η βραδιά ήταν όντως εντυπωσιακή. Τα εδέσματα γευστικότατα , ο καμπανίτης έρεε άφθονος και οι γοητευτικές παρουσίες με τα λαμπερά χαμόγελά τους κοσμούσαν με την παρουσία τους τον χώρο. Η υπηρεσία γιόρταζε την αίσια έκβαση της αποστολής μας στην Βόρεια Κορέα και εμείς , ο σύντροφος aakunz κι εγώ είμαστε τα τιμώμενα πρόσωπα. Ο αρχηγός μας έλαμπε από χαρά αλλά κάτω από το χαμόγελο της ευτυχίας κατάλαβα ότι κρύβονταν η ανησυχία. Δυστυχώς οι υποψίες μου επιβεβαιώθηκαν όταν προς το τέλος της βραδιάς κάλεσε τον aakunz κι εμένα στα ιδιαίτερα…
- Για μια ακόμη φορά συγχαρητήρια σύντροφοι, αλλά γνωρίζετε ότι οι αποστολές δεν σταματάνε εδώ, ο εχθρός καραδοκεί, κι εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να συνεχίζουμε αταλάντευτοι τον αγώνα ενάντια στον άξονα του κακού…

Τι συγκινητικός που είναι ο αρχηγός, σκέφτηκα, μάς το φέρνει απέξω- απέξω, να δούμε που στο διάολο θέλει να μας στείλει αυτή την φορά…. Ο aakunz τον ευχαρίστησε για τα καλά του λόγια και τον ρώτησε ευθέως ποιο είναι το πρόβλημα ποια θα ήταν η καινούργια μας αποστολή.
Τότε ήταν που την είδαμε για πρώτη φορά. Ο αρχηγός με αργές κινήσεις άνοιξε την τσάντα του και έβγαλε έναν χοντρό φάκελο. Μέσα από τα χαρτιά ξεχώρισε μια μεγάλη φωτογραφία και μας την έδειξε.
- Αυτή είναι η Χάϊντι, είπε και θαυμάσαμε ένα υπέροχο μελαχρινό πρόσωπο και ένα ζευγάρι καλλίγραμμες γάμπες. Η Χάϊντι είναι από το Λιχτενστάιν και δούλευε για μας. Πριν δυο μέρες χάθηκε κάπου στις Άλπεις, είχε πάει για snowboard. Στην αρχή νομίσαμε ότι την καταπλάκωσε κάποια χιονοστιβάδα και σκοτώθηκε αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική. Ο σύνδεσμός μας στη Γενεύη μας πληροφόρησε ότι Λιχτενσταϊνιανοί πράχτορες έριξαν στο πλάι της έναν Βραζιλιάνο ζιγκολό να την σαγηνεύσει και τα κατάφεραν. Η Χάϊντι μας παράτησε στα κρύα του λουτρού για τον Βραζιλιάνο, δεν τις καίγεται καρφί για την υπηρεσία και θέλει να παρουσιάζετε νεκρή για να μπορέσει με την άνεση της να αρχίσει καριέρα τραγουδίστριας!! Σκοπό σας είναι να την ξεμπροστιάσετε, να την φωτογραφήσετε και να αποδείξετε ότι ζει!!!
- Τι πλεχτάνη Θεέ μου, φώναξε ο aakunz και διαβεβαίωσε τον αρχηγό ότι δεν θα τον απογοητεύσουμε…

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα σκέφτηκα. Που θα ξετρυπώσουμε αυτή την άθλια την Χάϊντι και με τι βοήθεια; Ποιος άραγε ήταν αυτός ο σύνδεσμος που μας έδωσε την πληροφορία; Ήταν αξιόπιστος ή η κακομοίρα η Χάϊντη ξεπαγιάζει κάτω από καμιά χιονοστιβάδα και την κατηγορούμε άδικα; Σα να διάβασε ο αρχηγός την σκέψη μου και είπε.
- Η αποστολή σας είναι ασφαλώς υψίστης σημασίας και στο δύσκολο έργο σας θα σας βοηθήσουν οι γνωστοί σας σύντροφοι, Σπύρος και Κώστας. Όσο για τον πράχτορά που μας έδωσε την πληροφορία είναι η γνωστή σε όλους μας και πανταχού παρούσα συντρόφισσα Μπρουμχίλντα!! Πάρτε τον φάκελο και μελετήστε τον στην διάρκεια της πτήσης σας. Φεύγετε με Aegean αύριο το πρωί για Μιλάνο, από εκεί θα ξεκινήσετε την αποστολή σας.

- Τόμπολα είπα στον aakunz, πρέπει να βασιστούμε πάλι στα λόγια αυτής της μισότρελλης Ανατολικογερμανίδας και στη βοήθεια του Σπύρου και του Κώστα…

- Δεν έχεις δίκιο σφε με επιτίμησε ο aakunz , η Μπρουμχίλντα είναι υπέροχος άνθρωπος απλά της έπεσε βαρύ που δεν πετάει πια η Interflug και σάλεψε λίγο. Πρέπει όμως να της έχουμε αμέριστη εμπιστοσύνη. Όσο για το ποιόν του Σπύρου και του Κώστα όλοι γνωρίζουν πόσο αφοσιωμένοι είναι στην υπηρεσία…

Μωρέ καλά τα λες εσύ, αλλά η μεν Μπρουμχίλντα το έχει χάσει τελείως και παραφυλάει τα αεροδρόμια μπας και δει κανένα IL-62 να το φωτογραφίσει και ο Κώστας με τον Σπύρο όταν δεν τρώνε, τσακώνονται ο ένας με τον άλλο για σάχλες…
Τι αποστολή κι αυτή Θεέ μου σκέφτηκα και έβαλα πρόχειρα στο σάκο μου το κασκόλ και τα γάντια μου. Φλεβαριάτικα θα κάνει ψόφο στις Άλπεις…

 

[aakunz]

«Θέε μου, ένα κάρο λεφτά θα μου φύγουν πάλι για αυτό το ταξίδι!» σκεφτόμουν καθώς οδηγούσα στην Αττική Οδό. Τι τραβάμε κι εμείς οι πράχτορες. Ξαφνικά όμως θυμήθηκα ότι κάποιος, κάπου, κάποτε είχε φροντίσει για να προμηθευτούμε φθηνά εισιτήρια... τουλάχιστον δε θα πληρώναμε τα κέρατά μας για την αερομεταφορά... Το σχέδιο ήταν απλό: προκειμένου να μη θορυβηθεί η Χάιντι και μας την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια, θα πηγαίναμε οδικώς στη Γενεύη αλλά αεροπορικώς μέχρι το Μιλάνο. Οι σπιούνοι της Χάιντι θα μας περίμεναν στο Cointrin, αλλά εμείς θα τους τη «φέρναμε» από το Μαλπένσα, μέσω Άλπεων. Το σχέδιο ως σχέδιο ήταν ωραίο. Δεν είχαμε προβλέψει όμως όλα τα ανατρεπτικά που επρόκειτο να συμβούν...

Πτήση 1η
Α3 660 ATH-MXP
SX-BGY, Boeing 737-300

«Αιγαίου και τα μυαλά στα κάγκελα» θα έλεγε ο πάνσοφος λαός με την υπέροχη τιμή που είχαμε πετύχει. Η Μπρουμχίλντα Μάουερ είχε δώσει, σε ανύποπτο χρόνο, τις κατευθυντήριες γραμμές: «Ζι μούσσεν μπίλιχ φλίγκεν. Φιερουντζίμπτσιχ όυρο ουντ τσβάι όυροτσεντ ιστ γκαντς γκενούχ. Βας μάιντ ιρ ντατσού;» (κοινώς: πετάξτε φθηνά, αλλιώς σας πήρε και σας σήκωσε!) Και μπορεί η Κάρλα Μπρούνι να χάρηκε που με τις νέες τιμές της Ryanair όλες της οι θείες και οι μπατζανάκηδες θα πήγαιναν στο γάμο της, κι εμείς όμως δεν τα πήγαμε άσχημα με το δώρο των €74,02 που μας είχε ετοιμάσει η Αιγαίου για το εξωτικό Μιλάνο.

Επιβίβαση στο παλιό 737-300 της Α3 και τακτοποίηση στις θεσούλες μας. Οι χιλιάδες πισινών που είχαν καθήσει εκεί, είχαν αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια τους στο σχήμα του καθίσματος. Τέλος πάντων, 74,02 ευρώ είναι αυτά θα μου πεις. Έλα όμως που υπήρχαν και κάποιοι που είχαν δώσει πολύ περισσότερα! Οι θεές του πληρώματος μας υποδέχτηκαν με τον καλύτερο τρόπο και έσωζαν κατά κάποιο τρόπο την ομολογουμένως όχι και τόσο κολακευτική εικόνα της μεγαλύτερης ιδιωτικής αεροπορικής εταιρείας της σεβάσμιας πατρίδος. Η καθυστέρηση είχε ξεπεράσει τα 35 λεπτά όταν έγινε το pushback και η πτήση ξεκίνησε. Ο κυβερνήτης μας ζήτησε συγγνώμη και μας είπε -και καλά- ότι η καθυστέρηση οφειλόταν στην κίνηση που είχε το αεροδρόμιο. Εκεί άρχισα να αμφιβάλλω ακόμα περισσότερο για αυτά που άκουγα: το αεροδρόμιο ήταν απελπιστικά άδειο (λές και είχε πέσει απεργία). Μέχρι και το 343 της ΟΑ για Λονδίνο είχε αναχωρήσει. Αν ίσχυαν τα όσα μας έλεγε ο κυβερνήτης, τότε η πτήση του Λονδίνου θα έπρεπε να αναχωρούσε κατά τις 10:30 αντί για τις 09:20.

Θες κι άλλα; Ο κυβερνήτης μας υποσχέθηκε:
α) ότι θα ταξιδεύαμε με μεγαλύτερη ταχύτητα και β) ότι θα πηγαίναμε από άλλη διαδρομή, προκειμένου να καλύψουμε το χαμένο χρόνο. Αυτά ακούσαμε, αυτά σας μεταφέρω. Πάλι καλά που δε μας είπε ότι λόγω «ανηφόρας» θα καθυστερούσαμε κι άλλο. Τα υπόλοιπα σχόλια δικά σας.

Στις 09:35, το BGY άφησε τον 03R με προορισμό το Μαλπένσα. Seat pitch σχετικά ανεκτό (ακόμα και στην τελευταία σειρά) αλλά καθόλου recline στο κάθισμα της τελευταίας. Δε βαριέσαι, τι να περιμένεις από τα 737-300. Της KLM ήταν χειρότερα!

Ευτυχώς για μας, η πτήση ήταν μισογεμάτη, και σύντομα ξεκίνησε και το σέρβις του φαγητού. Δυστυχώς, απογοητευτήκαμε και πάλι από το προσφερόμενο σε εμάς προϊόν. Μια ομελέτα, ένα μικρό λουκανικάκι και ένα κεφτεδάκι από ένα απροσδιόριστο είδος κρέατος, βρίσκονταν μέσα στο μικρό δοχείο, μαζί με αρκετό λάδι. Φαίνεται πως στην εταιρεία τροφοδοσίας, οι φριτέζες είχαν πάρει φωτιά! Ειδικά ως προς το τελευταίο (ο κεφτές) προφανώς η εταιρεία επεδίωξε να απαλλάξει το επιβατικό κοινό από το δίλημμα «κρέας ή ψάρι;» και σερβίρει κάτι που έχει γεύση και από τα δύο. Στο δίσκο υπήρχε και ένα γιαούρτι Τοτάλ με μέλι και τα κλασικά ψωμάκια, βουτυράκια κλπ.

Σύντομα ακολούθησε ενημέρωση από τον κυβερνήτη ο οποίος βέβαια μας ενημέρωσε ότι «Ο καιρός στο αεροδρόμιο της Μαλπένσας είναι νεφελώδες» κι εμείς σκεφτήκαμε πως αν ο Μπαμπινιώτης ήταν επιβάτης στην πτήση, θα είχε κάνει αεροπειρατεία και θα είχε καλέσει την αστυνομία για βάρβαρη μεταχείριση της Ελληνικής γλώσσης.

Αυτά τα καταπληκτικά συνέβαιναν, εν όσω εγώ περιεργαζόμουν τις oh my αεροσυνοδούς, τους εσωτερικούς χώρους της καμπίνας, τις πορφυρές κουρτίνες που χωρίζουν τους κοινούς θνητούς της οικονομικής από τους προνομιούχους της πρώτης θέσεως αλλά και τα υπέροχα καθίσματα με τις πληροφορίες σε γερμανικά και αγγλικά, ενίοτε και με κάποια ελληνικά, όπου τέλος πάντων οι προηγούμενοι επιβάτες δεν είχαν ξεκολλήσει τα αυτοκόλλητα...

Και όταν ξεκίνησε η κάθοδος και άρχισε ο έλεγχος της καμπίνας, η μία από τις κοπέλες είπε στο Σπύρο να επαναφέρει το κάθισμα στην όρθια θέση. Έλα όμως που αυτό δεν ήταν εφικτό, μια και η πλάτη του συγκεκριμένου καθίσματος είχε την ιδιοτροπία να «τζογάρει» μερικές μοίρες μπρος-πίσω και να μην ευθυγραμμίζεται με τις πλάτες των άλλων καθισμάτων.

Με τα πολλά προσγειωθήκαμε στο Μαλπένσα, αποβιβαστήκαμε τελευταίοι, ευχαριστώντας τις υπέροχες αεροσυνοδούς και αποχαιρετώντας το BGY, ελπίζοντας να μην το ξαναβρούμε μπροστά μας...

Απολογισμός του TRASH TEST της πτήσης:

Αεροσκάφος: 50% (λυπάμαι)
Άνεση: 70% ανεκτό seat pitch
Γεύμα: 50% το έσωσε το γιαουρτάκι με μέλι
Πλήρωμα: 95% υπέροχες, ευγενέστατες, ευπαρουσίαστες, χαμογελαστές! Έσωσαν την πολύ μέτρια εικόνα της πτήσης
Σερβις: 70% thumbs up για το ηλεκτρονικό τσεκ ιν /shame για όλα τα άλλα

Γενική Εικόνα: 60% δεν τα πήγατε καλά. Προσβλέπουμε περισσότερα στην πτήση της επιστροφής

Ξαναπετάς μαζί τους; -Πόσα μου δίνεις;

 

[COMPUTERISE]

To ότι η πτήση θα ήταν μετριότατη, μάλλον το περίμενα, γιατί δυστυχώς τον τελευταίο καιρό τα πάντα είναι μέτρια στην Α3. Καθυστέρηση , χαλασμένα καθίσματα, φαγητό αμφιβόλου ποιότητας, αεροσκάφη υπέργηρα… να συνεχίσω; Όχι δεν θέλω να μιζεριάσω άλλο, άλλωστε ο σφος aakunz άριστα περιέγραψε τα δρώμενα της πτήσης, όποτε το μόνο που μένει σε μένα να τονίσω είναι ότι οι εντυπωσιακές αναλογίες της μελαχρινής κοντοκουρεμένης αεροσυνοδού είναι πέραν πάσης περιγραφής. Φτου σου κοπέλα μου μην σε ματιάσω!! Άλλα αν, αγαπητοί φίλοι της Aegean, το μόνο που θέλουμε να θυμόμαστε από τις πτήσεις μαζί σας είναι οι καλλονές αεροσυνοδοί τότε κάτι δεν πάει καλά στην εταιρία σας, μήπως να προβληματιστείτε λιγάκι… Ας είναι, δεν θέλω να γίνομαι υπερβολικός και θα δώσω πίστωση χρόνου μέχρι το επόμενο ταξίδι μου, που κατά πάσα πιθανότητα θα πραγματοποιηθεί με τα πολυαναμενόμενα Airbus και τότε θα βγάλω την τελική μου ετυμηγορία. .

Το highlight βέβαια ήταν ο ιστορικός καυγάς των συντρόφων Σπύρου και Κώστα για το φαί. Στην αρχή μάλωσαν για το ποιος θα φάει πρώτος, μετά για το από τι ήταν φτιαγμένο το εμετικό κεφτεδάκι και τέλος όταν διαπίστωσαν ότι εκτός από το γιαούρτι με μέλι τα υπόλοιπα ήταν διατροφικός εφιάλτης, μάλωσαν για το ποιος θα δώσει τον δίσκο του πίσω πρώτος. Τα παιδία παίζει. Τέτοιους βοηθούς θα έχουμε, σκέφτηκα και μελαγχόλησα…

Το αεροδρόμιο της Malpensa είναι ένα μεγάλο αεροδρόμιο σχετικά καινούργιο και αποτελεί μέχρι τα τέλη Μαρτίου το μεγαλύτερο hub της Alitalia μαζί με αυτό της Ρώμης. Τι θα γίνει με αυτό το τεράστιο αεροδρόμιο μετά την αποχώρηση της AZ ουδείς γνωρίζει. Αυτό που φαντάζει σαν σίγουρο είναι ότι το αεροδρόμιο αυτό δεν μπορεί να συντηρηθεί χωρίς να είναι hub μιας εταιρίας του μεγέθους της Αlitalia. Αυτά όμως είναι προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν στο άμεσο μέλλον οι φίλοι μας οι Ιταλοί, εμείς άλλα είχαμε στο κεφάλι μας, πως θα ανακαλύψουμε την γραφική περσόνα της Χάϊντι που για ένα γκόμενο ξεπούλησε το λαϊκό κίνημα και ψάχνει την τύχη της στο τραγούδι!! Κατευθυνθήκαμε προς το γκισέ γνωστής εταιρίας ενοικιάσεως αυτοκινήτων όπου έναντι του ευτελούς τιμήματος των 118 ευρώ, νοικιάσαμε για τρεις μέρες ένα πετρελαιοκίνητο Opel Astra, που αποδείχτηκε λίρα εκατό στην αποστολή μας και ιδιαίτερα οικονομικό. Γυρίσαμε όλα τα κατσάβραχα των Άλπεων για τρεις μέρες και κάψαμε μόνο 65 ευρώ πετρέλαιο. Άντε να δούμε πότε θα ξυπνήσουν οι δικοί μας στην Ελλάδα και θα επιτρέψουν τα πετρελαιοκίνητα αυτοκίνητα… Τι λέω όμως τώρα…

Οι Ιταλικοί αυτοκινητόδρομοι μπορεί να είναι υπέροχοι και ασφαλέστατοι έχουν όμως ένα μεγάλο μειονέκτημα. Η σήμανση τους είναι επιπέδου παιδικής χαράς. Εμείς βέβαια το ρίξαμε στην πλάκα, υποθέτοντας ότι όλα αυτά είναι δάκτυλος των Λιχτενσταινιανών πραχτόρων, αλλά για να σοβαρευτούμε, όσο είναι δυνατόν βέβαια, πρέπει να πούμε ότι ανά πάσα στιγμή κινδυνεύεις αν δεν έχεις τεταμένη την προσοχή σου, να αποπροσανατολιστείς και ότι κατά τακτά χρονικά διαστήματα πρέπει να μαντεύεις την κατεύθυνση σου μια που η σήμανση ουσιαστικά υπολειτουργεί. Τα προβλήματα της κατεύθυνσης όμως λύθηκαν γρήγορα, τι διάολο πράχτορες είμαστε, και αργά αλλά σταθερά ανηφορίζαμε προς τα Ιταλογαλλικά σύνορα όπου και δια μέσου του εντυπωσιακού τούνελ του Mont Blank θα φτάναμε στη Γενεύη.

Η ώρα είχε φτάσει 13:00 και τα στομάχια όλων μας είχαν αρχίσει να διαμαρτύρονται.
Άρχισαν πάλι οι κλασσικοί καυγάδες μεταξύ Σπύρου και Κώστα για το που θα φάμε και μοιραία την λύση την έδωσα εγώ σαν σύντροφος γραμματέας.
- Σύντροφοι μην μαλώνετε, η λύση στο πρόβλημα της εστίασης μας ακούει στο όνομα Aosta, πρωτεύουσας της ομώνυμης Ιταλικής επαρχίας. Σε 15 λεπτά θα έχουμε φτάσει και σας υπόσχομαι ένα λουκούλιο γεύμα… Άλλωστε εκτός του γεύματος πρέπει να καταστρώσουμε και το σχέδιο δράσης μας. Η Γενεύη είναι μόλις 1 ½ μακριά!

Πράγματι 2 ώρες περίπου μετά την αναχώρηση μας από την Malpensa αφήναμε τον φιλόξενο αυτοκινητόδρομο, δίναμε 17,60 euro για διόδια (φωτιά και λαύρα) και μπαίναμε δειλά- δειλά στην εντυπωσιακή Aosta…

 

[fotis]

Επιτέλους, σταματήστε τα παραμύθια!!!

Α)
Η διαδρομή που ακολουθήσατε είναι ύποπτη!!!
Αθήνα-Μαλπένσα αεροπορικώς.......και μετά οδικώς για Ελβετία; :shock: :shock: :shock:
Προσέξτε μη γίνετε (Πρώτο) Θέμα!!!

Β)
Ο λόγος του ταξιδιού σίγουρα ΔΕΝ ήταν η ανεύρεση της Χάιντι (στη Γενεύη).
Τη Χάιντι την έχω βρει εδώ και πάνω από ένα χρόνο στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης.
Σχετική απόδειξη: η φωτογραφία της !!!

Γ)

.....τις πορφυρές κουρτίνες που χωρίζουν τους κοινούς θνητούς της οικονομικής από τους προνομιούχους της πρώτης θέσεως.....

Μήπως τουλάχιστον είδατε αν υπάρχει υποπόδιο;

 

[aakunz]

Κάτι σας χρωστάμε από την περιγραφή της πτήσης, ή μου φαίνεται;
gallery/image_page.php?id=13956
gallery/image_page.php?id=13957

H Αόστα σήμερα είναι μια μικρή επαρχιακή πόλη, ανάμεσα στο Λευκό Όρος και το Γκραν Παραντίζο. Ορισμένα από τα σημαντικότερα χιονοδρομικά κέντρα των Άλπεων, όπως το Courmayeur και το Chamonix βρίσκονται σε απόσταση βολής από την πόλη. Η Αόστα συνδέεται καθημερινά αεροπορικώς με τη Ρώμη με την cult εταιρεία Air Vallée και με τα υπέροχα, συλλεκτικά και φοβερά Fairchild 328 Jet. Παρκάραμε σε ένα πάρκινγκ έξω από την παλιά πόλη και πήραμε το δρόμο προς το κέντρο, ψάχνοντας να βρούμε ενδείξεις για τη Χάιντι, κυρίως όμως για να φάμε κάτι. Καταλήξαμε σε μία τραττορία στην αρχή του δρόμου. Ο χώρος παρέπεμπε σε κελλάρι, με δυο τρεις παρέες με τα apres-ski τους. Το κακό όμως ήταν ότι το φαγητό αργούσε υπερβολικά πράγμα που μας έβαλε σε σκέψεις, ότι κάποιος ενδεχομένως να γνώριζε ότι βρισκόμασταν εκεί και προσπαθούσε να σαμποτάρει την πατριωτική απόστολή μας, σπέρνοντας τη διχόνια και τον εκνευρισμό. Ήμασταν όμως καλοπροαίρετοι. Πιστέψαμε πως το φαγητό αργούσε επειδή προφανώς το ετοίμαζαν εκείνη τη στιγμή (ενδεχομένως και να είχαν στείλει τη γελάδα στο σφαγείο και την περίμεναν να επιστρέψει σε μορφή μπριζόλας).

Μετά το ομολογουμένως καταπληκτικό γεύμα το οποίο και πληρώσαμε σε πολύ λογική τιμή (το ακούτε αυτό εσείς εκεί στην Αράχωβα αποφασίσαμε να βγούμε και να ερευνήσουμε την παλιά πόλη της Αόστα, ένα διαμάντι στην καρδιά των Άλπεων.

gallery/image_page.php?id=13958
gallery/image_page.php?id=13959


Ο χρόνος όμως είχε περάσει και έπρεπε να βιαστούμε. Επιστρέψαμε στο αυτοκίνητό μας και πήραμε το δρόμο για το θρυλικό τούννελ του Λευκού Όρους, με μία ενδιάμεση στάση στο Courmayeur.
gallery/image_page.php?id=13960

Το τούννελ του Λευκού Όρους αποτελεί ένα από τα σημεία εισόδου στη Γαλλία από την Ιταλία. Δύο εταιρείες διαχειρίζονται το τούννελ, μία από την κάθε χώρα. Το τούννελ είναι γνωστό για το θανατηφόρο ατύχημα που συνέβη εκεί πριν από 9 χρόνια, όταν ένα φορτηγό που μετέφερε μαργαρίνες έπιασε φωτιά και ο οδηγός του έκανε το μοιραίο λάθος να σταματήσει μέσα στο τούννελ για να σβήσει τη φωτιά. Η φωτιά απορρόφησε το οξυγόνο μέσα στο τούνελ, με αποτέλεσμα να ακινητοποιηθούν τα αυτοκίνητα, των οποίων οι μηχανές δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν χωρίς αυτό. Η φωτιά έκαιγε επί 56 ώρες και ο απολογισμός ανήλθε στους 39 νεκρούς.

Τα μέτρα ασφαλείας είναι πλέον αρκετά αυστηρά. Τα οχήματα μπαίνουν ένα ένα μέσα στο τούννελ, και διατηρούν τουλάχιστον 100 μέτρα απόσταση το ένα από το άλλο. Η ελάχιστη ταχύτητα είναι 50 χλμ και η μέγιστη 70 χλμ. Μετά από 11,611 μέτρα βγαίναμε στη Γαλλία. Η Ελβετία βρισκόταν σε απόσταση 70 χιλιομέτρων. Μετά από περίπου μία ώρα, περνούσαμε τα σύνορα από τη Γαλλία προς την Ελβετία. Ο Ελβετός αστυνομικός σταμάτησε το δικό μας αυτοκίνητο, πήρε τα διαβατήρια και την άδεια οδήγησης, μας έκανε ορισμένες ερωτήσεις και τα πήγε σε κάποιο γραφείο, προφανώς για να καταχωρήσει τα στοιχεία μας. Δεν μας έψαξαν για μετρητά ούτε για επιταγές (χε χε!). Τώρα όμως ήταν η δική μας σειρά για να τον ρωτήσουμε, πως θα πηγαίναμε στο ξενοδοχείο μας. Κι εκεί που περίμενες ότι θα μας διαολόστελνε, ο αστυνομικός μπήκε πάλι στο ίδιο γραφείο και βγήκε με ένα χάρτη της Γενεύης όπου και μας σημείωσε το δρόμο που θα παίρναμε για να πάμε στο ξενοδοχείο, μας έδωσε λεπτομερείς οδηγίες, αφήνοντας καμιά δεκαριά αυτοκίνητα να περάσουν χωρίς έλεγχο. Είπατε κάτι;

Με αυτές τις πρώτες ευχάριστες εντυπώσεις από την ελβετική φιλοξενία, περάσαμε τα σύνορα και είδαμε τα πρώτα σπίτια της Γενεύης. Το ξενοδοχείο ήταν πολύ κοντά... Κάτι μας έλεγε ότι η Χάιντι ήταν σχεδόν δίπλα μας...

@Fotis: α) υποπόδιο δεν είδαμε, με Α3 πετούσαμε στο κάτω κάτω β) η Χάιντι που είδες εσύ ήταν μάλλον η εκδοχή της γιδοβοσκού από τον παιδότοπο του Klotten. Εγώ έχω δει μία άλλη εκδοχή (για ενηλίκους) στο Filmnet :twisted:

 

[Sunshine]

Τα παράπονα συνοψίζονταν κυρίως στην καμπίνα του αε/φους και στην χρήση της ελληνικής από το πιλότο. ΟΚ δεν μου φαίνονται και τόσο τρομερά. Προτιμώ η πλοιμότητα του σκάφους να ναι καλή και ας πει ο πιλότος νεφελώδες αντί νεφελώδης! Προτιμώ επίσης οι αεροσυνοδές ναναι ευγενικές και χαμογελαστες (για μενα είναι το Α και το Ω) παρά το κεφτεδάκι ναναι goodys!! Θέλω να πω δηλαδή πως ναι για ένα απαιτητικό πελατη όλα παίζουν ρόλο , αλλά τουλάχιστον στην Α3 αυτά μπορούν να διορθωθούν!! και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο 25 νέα αιρμπας.
Αν δει κανείς το ανταγωνισμό στο συγκεκριμένο προορισμό , νομίζω πως άνετα θα επιλέξει ξανά την Α3.

Υ.Γ. Καλά κάνατε και την ταρακουνήσατε λίγο.
Υ.Γ.2. Δεν προμοτάρω σε καμία περίπτωση την Α3
Υ.Γ.3. Το σκισμένο κάθισμα ήταν επιοικώς απαράδεκτο.!

 

[aakunz]

Δεν έχουμε σκοπό να ταρακουνήσουμε κανέναν και δεν είχαμε σκοπό να θάψουμε την Α3. Παρουσιάσαμε τις εντυπώσεις μας από την πτήση. Όσο για τα ελληνικά του πιλότου, το αντιμετώπισα με χιουμοριστική διάθεση και όχι σαν κριτήριο επιλογής αεροπορικής εταιρείας, πόσο μάλλον όταν άλλοι συνάδελφοί του έχουν για μητρική γλώσσα τα γερμανικά. Αν διαβάσεις άλλα trip reports του φόρουμ, μπορείς να δεις ότι γράφονται πολύ χειρότερα πράγματα και για αυτή αλλά και για άλλες εταιρειες.

Αν θες την άποψή μου, πιστεύω ότι όσο το δρομολόγιο γίνεται με τα 733, καλύτερη επιλογή φαίνεται πως είναι η U2.

Έχουμε και συνέχεια όμως, η πτήση της επιστροφής είχε ορισμένες ευχάριστες εκπλήξεις... αλλά ας βρούμε πρώτα τη Χάιντι...

 

[Thanasis_U2]

απο τα καλυτερα τριπ ρεπορτ που εχω διαβασει. Εχω ξεραθει στο γελειο, τα συγχαρητηρια μου

 

[COMPUTERISE]

To Pax hotel είναι αυτό που λες χρυσή μετριότητα. Βρίσκετε δυο βήματα από την παλιά μεσαιωνική πόλη της Γενεύης και με 100euro είναι μάλλον ότι καλύτερο μπορείς να πάρεις σε αυτή την πανάκριβη μα γοητευτική πόλη. Η υπηρεσία, που τα πάντα γνωρίζει, μας έκλεισε δυο δίκλινα και ένα ραντεβού με την Μπουμχίλντα. Η μισότρελλη Ανατολικογερμανίδα, πρώην αεροσυνοδός της Ιnterflug, είναι υστερική με την ακρίβεια και καταλαβαίνετε λοιπόν τι ακούσαμε όταν φτάσαμε στην reception μετά από ένα γρήγορα μπάνιο με 3 λεπτά καθυστέρηση… Τι αυλοκόλακες των ιμπεριαλιστών, τι τσιράκια του κεφαλαίου, τι σαμποτέρ του σοσιαλισμού, ένα δράμα… Ο σφος aakunz που ήξερε τα κουμπιά της προσπάθησε να την ηρεμίσει αλλά έξαλλη αυτή μας πέταξε ένα χαρτί με μια σημείωση και εξαφανίστηκε στην κρύα νύχτα.
- Αυτή ρε συ όσο πάει αυτή και χειροτερεύει είπε ο Σπύρος
- Πρέπει να την δέσουνε, την άλλη φορά θα μας δείρει και έχει και βαρύ χέρι, συμπλήρωσε ο Κώστας.
Ο πάντα συγκαταβατικός aakunz όμως δικαιολόγησε την εμβληματική περσόνα της Μπρουμχίλντα πλέκοντας το εγκώμιο της.
- Η συντρόφισσα έχει περάσει πολλά, αλλά πάντα έχει σταθεί πολύτιμος σύμμαχος στις δύσκολες αποστολές. Δεν λέω έχει τις ιδιαιτερότητες της, αλλά σκεφτείτε, έχασε ότι αγαπούσε, η υπερήφανη Ιnterflug δεν πετά πια και τα αξεπέραστα Ilyushin-62 σαπίζουν στα νεκροταφεία αεροσκαφών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Πόσα να αντέξει επιτέλους η συντρόφισσα….

Εγώ κούνησα συγκαταβατικά το κεφάλι και έριξα μια ματιά στο χαρτί που μας έδωσε.
- Δεν το γλυτώνει το δέσιμο η Μπρουμχίλντα σφοι. Κυττάξτε τι γράφει το χαρτί που μας έδωσε. « Κυριακή 12 το βράδυ στο σαμποδρόμιο της Γενεύης. Ρωτήστε την Φατίμα, αυτή ξέρει….» Σαμποδρόμιο η Γενεύη;; Mα που βρισκόμαστε στο… Ριο;; Τη φουκαριάρα έχει τζαζέψει τελείως… συμπλήρωσα απογοητευμένος.
Η στεντόρεια φωνή του Aaakunz όμως ακούστηκε διαπεραστική σπάζοντας την αμηχανία.
- Κι αν η συντρόφισσα έχει δίκιο; Mήπως πριν την καταδικάσουμε πρέπει να ρωτήσουμε αν όντως υπάρχει σαμποδρόμιο εδώ στη Γενεύη;

Σιωπηλά συμφωνήσαμε όλοι και λίγο αργότερα φορώντας το καλύτερο χαμόγελο μου ρώτησα την συμπαθητική ρεσεψιονίστ αν υπάρχει σαμποδρόμιο στην Γενεύη.
- Θα αστειεύεστε βέβαια, μου απάντησε εκείνη, στην Ελβετία βρίσκεστε όχι στο Ριο σοβαρευτείτε…
Την ίδια αρνητική απάντηση πήραμε και από διάφορους περαστικούς που κούναγαν συγκαταβατικά το κεφάλι τους γελώντας στο άκουσμα και μόνο της ερώτησης. Το συμπέρασμα ένα, Γενεύη και σαμποδρόμιο ασύμβατοι όροι… Και τώρα τι;;; Aδιέξοδο…

Ο aakunz ανόρεχτα φυλλομετρούσε το menu στο συμπαθητικό μπιστρό όπου καταλήξαμε μετά από μια γρήγορη βραδινή βόλτα στη παγωμένη Γενεύη. Ξάφνου σα να γυάλισε το μάτι του και με τρεμάμενη φωνή είπε.
- Κυττάξτε την αφίσα στην πόρτα πίσω σας σφοι!! Βλέπετε τι γράφει;
Nόμιζα ότι ονειρευόμουν. Σε Γαλλικά, Πορτογαλικά και Αγγλικά διαβάζαμε ότι αύριο Κυριακή η Βραζιλιάνικη παροικία της Γενεύης έκανε ένα μεγάλο πάρτυ γιορτάζοντας την αρχή της αποκριάς… Το σαμποδρόμιο του Ρίο…στη Γενεύη!!
Συμπλήρωνε η αφίσα και καλούσε όλο τον κόσμο σε αποκριάτικο ξεφάντωμα…
Πόσο δίκιο είχε η Μπρουμχίλντα… Η ατμόσφαιρα άλλαξε με μιας. Η προοπτική και μόνο να βρεθούμε ανάμεσα σε Βραζιλιάνες καλλονές το επόμενο βράδυ εκτίναξε το ηθικό της ομάδος στα ύψη!! Όλα τα βρίσκαμε υπέροχα!! Την όμορφη αυτή ατμόσφαιρα χάλασε η σπαραχτική κραυγή του Σπύρου. Θα είδε τον λογαριασμό σκέφτηκα και χαμογέλασα.
- Έλεος, οι τύποι είναι κλέφτες… Ένα φοντί της συμφοράς ,4 κυρίως και 2 γλυκά 220 euro!!!
Πράγματι ήταν πανάκριβα όπως πανάκριβα ήταν και ότι είδαμε την επόμενη μέρα. Ξενοδοχεία, φαγητό, ποτά, σουβενίρ τα πάντα, όλα εκτός από… τα καύσιμα… Ναι, όσο κι αν φανεί παράξενο η τιμή της βενζίνης και του diesel ήταν περίπου σε επίπεδα Ελλάδας και σαφέστατα φτηνότερη από αυτήν της γειτονικής Γαλλίας και Ιταλίας.
- Περίφημα είπε ο Κώστας μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την σημερινή μέρα κάνοντας μια βόλτα γύρω από την λίμνη… Η μοναδική Λίμνη που έχω δει είναι αυτή της Εύβοιας, συμπλήρωσε ο συντρφος…

Ο καιρός ήταν ιδανικός, ένας λαμπερός ήλιος με δόντια έλουζε την αριστοκρατική Γενεύη, οπότε η βόλτα στην υπέροχη παλιά πόλη και κατόπιν η αυτοκινητάδα μέχρι την Λωζάνη έμοιζε μονόδρομος…


Y.Γ1. Δηλαδή τα ταχυφαγεία φημίζονται για την ποιότητα των εδεσμάτων τους και ιδικότερα των κεφτέδων τους;;
Υ.Γ2. Όπως έχουμε πει και στο παρελθόν, σε τέτοιες πτήσεις ρουτίνας, το σημαντικότερο ρόλο επιλογής της εταιρίας τον παίζει η τιμή. Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι όλες οι εταιρίες έχουν την ίδια τιμή, λυπάμαι που θα σε στεναχωρήσω φίλε sunshine αλλά μέχρι την δρομολόγηση των airbus η Α3 δίνει αγώνα για την αποφυγή της τελευταίας θέσης με την ανεκδιήγητη Alitalia.H πρώτη θέση παίζετε μεταξύ της ΕASY με τα ολοκαίνουργια αεροσκάφη της και την πάντα αξιοπρεπή Ολυμπιακή.

 

[George]

Y.Γ1. Δηλαδή τα ταχυφαγεία φημίζονται για την ποιότητα των εδεσμάτων τους και ιδικότερα των κεφτέδων τους;;

Σφε τα είπες όλα σε μία μεγαλοφυή πρόταση. Σε ορισμένους τομείς, οι εταιρίες κάτι-μεταξύ-παραδοσιακής-και-χαμηλού-κόστους είναι τελικά σαν τα φαστ φουντ στον κόσμο των εστιατορίων! :twisted: Υποκλίνομαι και αναμένω εναγωνίως τη συνέχεια...