Η
Σίντυ ήταν μία πενηνταπεντάρα αριστοκρατική λονδρέζα. Πριν από πολλά χρόνια είχε έρθει στην Ελλάδα όπου και έκανε την τύχη της στο πλευρό ενός έλληνα. Από αυτήν την ιστορία -εκτός των άλλων- είχε αποκομίσει την άριστη γνώση της ελληνικής, παρά τα τόσα χρόνια μακρυά από την Ελλάδα. Καταλαβαίνεις λοιπόν γιατί ενθουσιάστηκε όταν άκουσε να μιλούν ελληνικά σε ένα από τα πιο απίθανα μέρη του κόσμου. Η ίδια μας είπε ότι ντρέπεται να μιλήσει ελληνικά γιατί φοβάται πως δεν προφέρει σωστά το “ρο”. Λεπτομέρειες... όταν μπορείς να μιλήσεις άπταιστα μία από τις πιο δύσκολες γλώσσες του κόσμου, τότε πρέπει να νοιώθεις υπερήφανος και όχι να ντρέπεσαι για την προφορά σου, πόσο μάλλον όταν πολλοί έλληνες κακοποιούμε συστηματικά τη γλώσσα μας. Όπως μας είπε, είχε φτάσει το ίδιο απόγευμα από το Λονδίνο μέσω Όσλο για να επιβιβαστεί στο πλοίο της Hurtigruten και να πάει στο Bergen απ' όπου θα επέστρεφε -και πάλι μέσω Όσλο- στο Λονδίνο με τη διαβόητη Norwegian.
Η αλήθεια ήταν πως ήμασταν πτώματα. Επιβιβαστήκαμε στο
Kong Harald κάναμε check-in πήραμε τα κλειδιά και τις μαγνητικές κάρτες επιβίβασης και πέσαμε ξεροί στα άβολα κρεβάτια της καμπίνας 210, στο πρώτο ντεκ πάνω από την ίσαλο γραμμή. Η αλήθεια είναι πως είχαμε πληρώσει για εσωτερική δίκλινη καμπίνα και καταλαβαίνεις ότι ήταν ευχάριστη έκπληξη το γεγονός ότι η καμπίνα μας ήταν εξωτερική, έστω κι αν νοιώθαμε πως πρωταγωνιστούσαμε στο Κυνήγι του Κόκκινου Οκτώβρη, μόλις ένα-έναμισυ μέτρο από την επιφάνεια της θάλασσας (το τελευταίο βράδυ, παραλίγο να δούμε και τη θάλασσα όπως την έβλεπε και ο Κουστώ, λόγω της θαλασσοταραχής).
Η
Hurtigruten μετράει πάνω από έναν αιώνα ζωής. Είναι περισσότερο γνωστή για το coastal express, το ταχυδρομικό πλοίο που ξεκινά κάθε βράδυ από το
Kirkenes, στα σύνορα με τη Ρωσία και καταλήγει στο Bergen, μετά από 7 μερόνυχτα ταξιδιού. Ταυτόχρονα, κάθε βράδυ ένα πλοίο αναχωρεί από το
Bergen με βόρεια πορεία προς Kirkenes, κάνοντας δηλαδή το ακριβώς αντίθετο δρομολόγιο. Οι καιροί άλλαξαν, οι τηλεπικοινωνίες και τα ταχυδρομεία εκσυγχρονίστηκαν και η Hurtigruten άλλαξε προσανατολισμό, παραμένοντας στο ίδιο παραδοσιακό δρομολόγιο. Τα πλοία έχουν γίνει περισσότερο τουριστικά κάτι σαν κρουαζιερόπλοια. Μοιάζουν βέβαια περισσότερο με Blue Star Naxos αλλά με μικρότερο γκαράζ και περισσότερες καμπίνες. Το γεγονός αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να υπάρχει μια ολόκληρη τουριστική βιομηχανία που ταξιδεύει μαζί με το πλοίο. Εκδρομές διοργανώνονται σε κάθε λιμάνι που πιάνει το πλοίο, ενώ διατίθεται εξειδικευμένη αξιωματικός-ξεναγός η οποία συντάσσει το “μανιφέστο” με τα αξιοθέατα της ημέρας (σε ποιο φιορδ θα μπούμε, ποιο βουνό θα δούμε, πόσα μποφόρ θα έχουμε, τι ώρα θα δούμε το αδελφό πλοίο που θα ανεβαίνει, πότε θα επισκεφθεί την τουαλέτα ο ύπαρχος, τι λέει το ωροσκόπιο του πλοιάρχου κλπ.) παράλληλα, μόλις πάει 10:00 αρχίζει τις εκφωνήσεις σε 5 γλώσσες. Επιπλέον, επειδή ο προσανατολισμός είναι περισσότερο τουριστικός, τα πάντα είναι
πανάκριβα. Με λιγότερα από
€80 τη μέρα για τα γεύματα, δεν ξεμπέρδευες. Το καλό ήταν ότι στα περισσότερα λιμάνια υπήρχε σουπερμάρκετ και γλίτωνες κάτι ψιλά. Κι επειδή το ταξίδι σαν ταξίδι δεν είναι καθόλου απαιτητικό, τουναντίον προσφέρεται για διάβασμα, αραλίκι, βαρεμάρα και “ξύσιμο”, νομοτελειάκά το πλοίο ήταν γεμάτο από ηλικιωμένους και πάω στοίχημα όσο θες ότι την πρώτη νύχτα πρέπει να ήμουν ο νεαρότερος επιβάτης στο πλοίο, αφού ο μέσος όρος ηλικίας πρέπει να ήταν τα εννιάμερα.
Τόπο στα νιάτα!
Τοπικές Αττραξιόν:
To Trollfjord
Οι Επτά "Αδερφές"
Λίγο σπόττινγκ
H σημαία των βασιλικών ταχυδρομικών πλοίων
κι ένα βίντεο
http://www.youtube.com/watch?v=d6oZ6pTDaB8
Δε θα σας κουράσω περισσότερο, απλά να υπογραμμίσω ότι η Hurtigruten δραστηριοποιείται πλέον σε κρουαζιέρες σε Ισλανδία, Σπιτσβέργη, Γροιλανδία και Ανταρκτική.
Να μην ξεχάσω: δεν υπάρχουν πιο άθλια και μίζερα μέρη σε όλη τη Σκανδιναβία από τα μικρά νορβηγικά λιμάνια. Όλα ίδια ήταν ρε παιδί μου. Να φανταστείς ότι πήγαμε στα
Νησιά Λόφοτεν (ξέρεις το ψώνιο μου με αυτά τα "κουλά" νησιά)
και δεν κατέβηκα. Εγώ, που πήγα στα Νησιά Φερόε, σχεδιάζω εξόρμηση στα Νησιά Αχβενανμάα, έφαγα μία βδομάδα στο μεγαλύτερο νησί του κόσμου
και δεν κατέβηκα στα Νησιά Λόφοτεν. Ω θεοί, ελπίζω να μην με τιμωρήσετε!
Αμ, το άλλο, που σε ένα από αυτά μας περίμεναν σε μία εκκλησία για να δώσουμε δωρεά, ενώ απ' έξω κάτι τελειωμένοι νορβηγοί κάγκουρες (κορίτσια παρακαλώ) έκαναν σπινιαρίσματα με το Τογιότα Στάρλετ τους... Σούρρεαλ!
Μετά από τρεις νύχτες στο Kong Harald, κατά τις 06:30 το πρωί της 19ης Σεπτεμβρίου, φτάσαμε στο όμορφο
Τροντχάιμ... Επιτέλους πολιτισμός!
http://www.flickr.com/photos/29190506@N02/2960558029/
http://www.flickr.com/photos/29190506@N02/2960558033/
http://www.flickr.com/photos/29190506@N02/2960558037/
http://www.flickr.com/photos/29190506@N02/2960558039/
http://www.flickr.com/photos/29190506@N02/2960558041/
Μα που χάθηκε αυτός ο Computerise;
