George
V.I.P.-Class-Member
- Εγγραφή
- 29/03/2003
- Μηνύματα
- 1.432
- Likes
- 123
Οι κύκλοι γίναν πράσινοι, οι γλάροι μείναν μπλε. Κάποια στιγμή οι γλάροι θέλησαν να πρασινίσουν και οι κύκλοι να γλαρέψουν. Όμως ο γάμος χάλασε, το προξενιό ελύθη. Κι έτσι το ζεύγος χώρισε. Και το πάρτι επανήλθε.
Δύο ελληνικές εταιρίες, ένα παραδοσιακό δρομολόγιο, ένας χειμώνας αεροπορικών αναδιατάξεων και ένα...πολυσυζητημένο διαζύγιο. Πώς είναι να ταξιδεύει κανείς στις Ευρώπες με Ολυμπιακή και Aegean φέτος το χειμώνα;
A3 602
ATH (09:10) - LHR (11:15), A321, SX-DVO
Μεσοβδόμαδα χειμώνα, 8 το πρωί. Τα check-in υποδέχονταν χαλαρά τον όχι και τόσο πολύ κόσμο, τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά και μάλλον άδεια, τα κτήρια καθαρά και γκρίζα, από τα παράθυρα του observation fast-food έβλεπες το -όσο terminal σου αναλογεί - να είναι ψιλοάδειο και αισθανόσουν το μοσχομυριστό πολυχρησιμοποιημένο λάδι τηγανίσματος να σου τραντάζει την όσφρηση. Ναι, ήμουν ξανά στο hub και πολύ το χαιρόμουν!
Πήγα στην -τίγκα στον κόσμο- Α13 λίγο πριν τις 08:30, την άραξα σε μια γωνία για να έχω άπλετη θέα στο κοινό της 602 και χάζευα. Νυσταγμένος κόσμος που διψούσε για ζεστό καφέ στη δερμάτινη καμπίνα πριν ξεχυθεί για δουλειές στο Λονδίνο. Ή για ψώνια. Ή για τουρισμό πριν ξετυλίξει την playlist του σε ελληνικό κοινό το βράδυ. «-Μετά λέω να παίξω “πίνω μπάφους και παίζω pro”. -Άσ' το, ξεπερασμένο είναι». Όντως.
Κάπου εκεί έσκασε μύτη και το πλήρωμα. Ευχάριστη η πασαρέλα, που έκανε τα κεφάλια να γυρίσουν εν μέσω γενικευμένα νυσταλέας αναμονής για επιβίβαση. Η οποία άρχισε στις 09:00 με την προτροπή να προηγηθούν οι σειρές 18-32. Νομίζω πως αγνοήθηκε πλήρως, παρόλα αυτά όλα κύλησαν ομαλά και πολιτισμένα. Στο μεταξύ τα ηχεία έπαιζαν από Χαρούλα μέχρι Αρβανιτάκη («Πάρε με αγκαλιά και πάμεεεεε»). Κι εκεί αρχίσαμε όλοι να αγκαλιαζόμαστε μεταξύ μας. Επιβάτες με επιβάτες, πλήρωμα με πλήρωμα, επιβάτες με πλήρωμα, πλήρωμα με επιβάτες, γενικώς. Είκοσι λεπτάκια αργότερα ολοκληρώσαμε. Το boarding εννοώ. Ας φάμε τώρα την καραμελίτσα.
Τότε ο κάπταιν μας καλωσόρισε on board, μας ενημέρωσε ότι η πτήση αναμενόταν να διαρκέσει 03:20 και ευχήθηκε να την απολαύσουμε. Μετά μας καλωσόρισε και η ηγουμένη. Οι οθόνες έπεσαν, το safety demo προβλήθηκε, το οικείο “doors to arm” ακούστηκε και εισακούστηκε, οι επιβάτες των εξόδων κινδύνου ενημερώθηκαν και 09:37 άρχισε το pushback.
Είχα παράθυρο προς τα πίσω (25Α). Η ενδιάμεση θέση ήταν κενή. Στο apron είχε Β737 της ΤΝΤ, Β767 της Maersk και τα γνωστά τζάμπα αραγμένα Τζάμπο της Αυτοκράτειρας. Τα flaps κατέβηκαν, η γυναικεία φωνή απ’ το κόκπιτ κάλεσε το πλήρωμα καμπίνας να καθίσει, οι δύο IAE άρχισαν να δείχνουν τα δόντια τους (ή έστω τα blades τους) και το Airbus νίκησε απαλά για άλλη μία φορά τη βαρύτητα. Στο έδαφος, το ένα Α340 μέσα στο υπόστεγο και τα άλλα τρία έξω από αυτό γερνούσαν κι άλλο.
Στο μεταξύ εμείς είχαμε βάλει ρύγχος για Πάτρα, αφήνοντας τα contrails μας πάνω από τον Κορινθιακό. Το πλήρωμα μάς ενημέρωσε ότι μιλάει αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά και ότι σε λίγο θα μας δείξει και ταινία. Εντωμεταξύ ο aakunz στο μυαλό μου ήθελε να κάνει τα παράπονά του που κανείς δεν ήξερε μογγολικά ή αρμένικα.
Αλλά ο κόσμος που ζούμε είναι άδικος, σκληρός και αδυσώπητος. Γι’ αυτό και στις οθόνες έπαιζε το Wall Street. Επέλεξα όμως να μη στραβολαιμιάσω, όταν από κάτω μπορούσες να χαζεύεις τη Γέφυρα του Rio de Antirrio. Κάποιες αναταράξεις πάνω από τη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου και πορεία για Ιωάννινα και Κέρκυρα.
Κι ερχόμαστε στη θέση μας. Σκληρό αλλά άνετο το κάθισμα, seat pitch αξιοπρεπές. Νούμερα δε δίνουμε γιατί σ’ αυτά είναι καλός μόνο ο captainjumbo, που μια μέρα θα γίνει κριτής CEO στο X-air-Factor. Και σταυροπόδι καθόσουν, αρκεί να είσαι καλός στη γιόγκα. Στο μεταξύ, ο συνεπιβάτης παραδίπλα διάβαζε μια από εκείνες τις αντικειμενικότατες εφημερίδες, όπου το κύριο άρθρο έχει τίτλο «Ο Ελληνοχριστιανισμός μόνη διέξοδος στην κρίση».
Τότε ήταν που η καμπίνα μύρισε σωστό αεροπορικό φαγητό. Το οποίο είναι περίπου σαν το σεξ: όταν δεν το έχεις δεν το σκέφτεσαι, αλλά όταν το ξαναρχίσεις δεν μπορείς να μείνεις νηστικός. Η Aegean νηστικούς δε μας άφησε. Κλασική πρωινή ομελέτα με τηγανητή κροκέτα πατάτας και λουκανικάκι (για να μην ξεχνάμε τη μάμα-Λούφτι), μπάρα δημητριακών, ψωμάκι-βουτυράκι-μαρμελαδίτσα και φρουτάκια. Το πορτοκάλι, το πεπόνι και το σταφύλι έγραφαν και “a Star Alliance member”. Μπορεί να το έγραφαν και οι κόκκοι του καφέ, αλλά δεν το θυμάμαι.
Μιάμιση ώρα μετά την απογείωσή μας όλα είχαν τελειώσει. Όλα; Μα όχι. Τότε ήταν που ξεκινούσε το καλύτερο IFE: οι Άλπεις! Βουνοκορφές, λίμνες και χωριά αχνοπασπαλισμένα με δροσερό -σχεδόν λαχταριστό- χιόνι και συνεχόμενα over-, under- και paradipla-flies. Μια SAS που πετούσαμε παράλληλα, μια British σε διασταυρούμενη πορεία ψηλότερα και καναδυό μπιζτζετς αργότερα, είχαμε φτάσει ήδη πάνω από τη Γαλλία. Ο κύριος παραδίπλα, χωμένος στην ελληνοχριστιανική εφημερίδα του, διάβαζε πύρινο άρθρο για την πιθανότητα τέλεσης γκέι γάμων στην Ελλάδα με τίτλο «Θέλει ο οπισθογεμής να κρυφτεί κι η χαρά δεν τον αφήνει». Τάξις και ηθική!
Το πλήρωμα εντωμεταξύ είχε περάσει για πωλήσεις και περίπου ανά μισάωρο ξαναερχόταν πότε με νερό, πότε με καφέ/τσάι. Κάπου εκεί επανήλθε και ο κάπταιν με πληροφορίες από το Χήθροου. 7 βαθμοί στο έδαφος, συννεφιά και αναμενόμενη προσγείωση 15 λεπτά πριν την STA. Αυτό βέβαια μπορεί και να ήταν σχεδόν ασέβεια για τη χωρητικότητα των βρετανικών ουρανών κι έτσι τους κάναμε κι εμείς τους κύκλους μας πάνω απ’ το Λονδίνο.
11:00 τοπική κατέβηκαν τα πρώτα flaps, σχεδόν ένα δεκάλεπτο αργότερα υποχώρησαν στο διάβα μας και τα χαμηλότερα νέφη και στις 11:10 τοπική οι τροχοί του “Philoxenia” πατούσαν στον 09L του EGLL, λίγο πριν αυτός φιλοξενήσει ένα Β744 της British που προσγειώθηκε πίσω μας. Άλλο ένα δεκάλεπτο περίπου αργότερα η καμπίνα της ναυαρχίδας της Αιγαίου είχε αδειάσει. Γρήγορο πέρασμα από έλεγχο διαβατηρίων και βουρ για το tube.
Φωτος:
Service
In-flight
_________________________________________________________________
+++
Κατάσταση καμπίνας αεροσκάφους. Πτήση με καθυστερημένη αναχώρηση, αλλά on-time άφιξη. Προσεγμένο service εν πτήσει. Αξιοπρεπές seat pitch, χωρίς να είναι και κάτι το εξαιρετικό. Καλή τιμή, λίγο υψηλότερη από την easyjet στην ίδια περίοδο.
---
Μέτρια ποιότητα catering.
_________________________________________________________________
-Θα ξαναπέταγες με την Aegean για Ευρώπη, George;
-Άντε πάλι με τις ερωτήσεις. Μα φυσικά και θα πετούσα.
-Όλα ωραία μας τα παρουσιάζεις, George. Δηλαδή, τίποτε δε σε χάλασε στην Aegean;
-Χμμμ… Πάντα αισθάνομαι λίγο πιο ασφαλής σε μια καμπίνα όπου τουλάχιστον ένα μέλος πληρώματος δείχνει και ηλικιακά ότι έχει μια κάποια παραπάνω εμπειρία.
Δύο ελληνικές εταιρίες, ένα παραδοσιακό δρομολόγιο, ένας χειμώνας αεροπορικών αναδιατάξεων και ένα...πολυσυζητημένο διαζύγιο. Πώς είναι να ταξιδεύει κανείς στις Ευρώπες με Ολυμπιακή και Aegean φέτος το χειμώνα;
A3 602
ATH (09:10) - LHR (11:15), A321, SX-DVO
Μεσοβδόμαδα χειμώνα, 8 το πρωί. Τα check-in υποδέχονταν χαλαρά τον όχι και τόσο πολύ κόσμο, τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά και μάλλον άδεια, τα κτήρια καθαρά και γκρίζα, από τα παράθυρα του observation fast-food έβλεπες το -όσο terminal σου αναλογεί - να είναι ψιλοάδειο και αισθανόσουν το μοσχομυριστό πολυχρησιμοποιημένο λάδι τηγανίσματος να σου τραντάζει την όσφρηση. Ναι, ήμουν ξανά στο hub και πολύ το χαιρόμουν!
Πήγα στην -τίγκα στον κόσμο- Α13 λίγο πριν τις 08:30, την άραξα σε μια γωνία για να έχω άπλετη θέα στο κοινό της 602 και χάζευα. Νυσταγμένος κόσμος που διψούσε για ζεστό καφέ στη δερμάτινη καμπίνα πριν ξεχυθεί για δουλειές στο Λονδίνο. Ή για ψώνια. Ή για τουρισμό πριν ξετυλίξει την playlist του σε ελληνικό κοινό το βράδυ. «-Μετά λέω να παίξω “πίνω μπάφους και παίζω pro”. -Άσ' το, ξεπερασμένο είναι». Όντως.
Κάπου εκεί έσκασε μύτη και το πλήρωμα. Ευχάριστη η πασαρέλα, που έκανε τα κεφάλια να γυρίσουν εν μέσω γενικευμένα νυσταλέας αναμονής για επιβίβαση. Η οποία άρχισε στις 09:00 με την προτροπή να προηγηθούν οι σειρές 18-32. Νομίζω πως αγνοήθηκε πλήρως, παρόλα αυτά όλα κύλησαν ομαλά και πολιτισμένα. Στο μεταξύ τα ηχεία έπαιζαν από Χαρούλα μέχρι Αρβανιτάκη («Πάρε με αγκαλιά και πάμεεεεε»). Κι εκεί αρχίσαμε όλοι να αγκαλιαζόμαστε μεταξύ μας. Επιβάτες με επιβάτες, πλήρωμα με πλήρωμα, επιβάτες με πλήρωμα, πλήρωμα με επιβάτες, γενικώς. Είκοσι λεπτάκια αργότερα ολοκληρώσαμε. Το boarding εννοώ. Ας φάμε τώρα την καραμελίτσα.
Τότε ο κάπταιν μας καλωσόρισε on board, μας ενημέρωσε ότι η πτήση αναμενόταν να διαρκέσει 03:20 και ευχήθηκε να την απολαύσουμε. Μετά μας καλωσόρισε και η ηγουμένη. Οι οθόνες έπεσαν, το safety demo προβλήθηκε, το οικείο “doors to arm” ακούστηκε και εισακούστηκε, οι επιβάτες των εξόδων κινδύνου ενημερώθηκαν και 09:37 άρχισε το pushback.
Είχα παράθυρο προς τα πίσω (25Α). Η ενδιάμεση θέση ήταν κενή. Στο apron είχε Β737 της ΤΝΤ, Β767 της Maersk και τα γνωστά τζάμπα αραγμένα Τζάμπο της Αυτοκράτειρας. Τα flaps κατέβηκαν, η γυναικεία φωνή απ’ το κόκπιτ κάλεσε το πλήρωμα καμπίνας να καθίσει, οι δύο IAE άρχισαν να δείχνουν τα δόντια τους (ή έστω τα blades τους) και το Airbus νίκησε απαλά για άλλη μία φορά τη βαρύτητα. Στο έδαφος, το ένα Α340 μέσα στο υπόστεγο και τα άλλα τρία έξω από αυτό γερνούσαν κι άλλο.
Στο μεταξύ εμείς είχαμε βάλει ρύγχος για Πάτρα, αφήνοντας τα contrails μας πάνω από τον Κορινθιακό. Το πλήρωμα μάς ενημέρωσε ότι μιλάει αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά και ότι σε λίγο θα μας δείξει και ταινία. Εντωμεταξύ ο aakunz στο μυαλό μου ήθελε να κάνει τα παράπονά του που κανείς δεν ήξερε μογγολικά ή αρμένικα.
Αλλά ο κόσμος που ζούμε είναι άδικος, σκληρός και αδυσώπητος. Γι’ αυτό και στις οθόνες έπαιζε το Wall Street. Επέλεξα όμως να μη στραβολαιμιάσω, όταν από κάτω μπορούσες να χαζεύεις τη Γέφυρα του Rio de Antirrio. Κάποιες αναταράξεις πάνω από τη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου και πορεία για Ιωάννινα και Κέρκυρα.
Κι ερχόμαστε στη θέση μας. Σκληρό αλλά άνετο το κάθισμα, seat pitch αξιοπρεπές. Νούμερα δε δίνουμε γιατί σ’ αυτά είναι καλός μόνο ο captainjumbo, που μια μέρα θα γίνει κριτής CEO στο X-air-Factor. Και σταυροπόδι καθόσουν, αρκεί να είσαι καλός στη γιόγκα. Στο μεταξύ, ο συνεπιβάτης παραδίπλα διάβαζε μια από εκείνες τις αντικειμενικότατες εφημερίδες, όπου το κύριο άρθρο έχει τίτλο «Ο Ελληνοχριστιανισμός μόνη διέξοδος στην κρίση».
Τότε ήταν που η καμπίνα μύρισε σωστό αεροπορικό φαγητό. Το οποίο είναι περίπου σαν το σεξ: όταν δεν το έχεις δεν το σκέφτεσαι, αλλά όταν το ξαναρχίσεις δεν μπορείς να μείνεις νηστικός. Η Aegean νηστικούς δε μας άφησε. Κλασική πρωινή ομελέτα με τηγανητή κροκέτα πατάτας και λουκανικάκι (για να μην ξεχνάμε τη μάμα-Λούφτι), μπάρα δημητριακών, ψωμάκι-βουτυράκι-μαρμελαδίτσα και φρουτάκια. Το πορτοκάλι, το πεπόνι και το σταφύλι έγραφαν και “a Star Alliance member”. Μπορεί να το έγραφαν και οι κόκκοι του καφέ, αλλά δεν το θυμάμαι.
Μιάμιση ώρα μετά την απογείωσή μας όλα είχαν τελειώσει. Όλα; Μα όχι. Τότε ήταν που ξεκινούσε το καλύτερο IFE: οι Άλπεις! Βουνοκορφές, λίμνες και χωριά αχνοπασπαλισμένα με δροσερό -σχεδόν λαχταριστό- χιόνι και συνεχόμενα over-, under- και paradipla-flies. Μια SAS που πετούσαμε παράλληλα, μια British σε διασταυρούμενη πορεία ψηλότερα και καναδυό μπιζτζετς αργότερα, είχαμε φτάσει ήδη πάνω από τη Γαλλία. Ο κύριος παραδίπλα, χωμένος στην ελληνοχριστιανική εφημερίδα του, διάβαζε πύρινο άρθρο για την πιθανότητα τέλεσης γκέι γάμων στην Ελλάδα με τίτλο «Θέλει ο οπισθογεμής να κρυφτεί κι η χαρά δεν τον αφήνει». Τάξις και ηθική!
Το πλήρωμα εντωμεταξύ είχε περάσει για πωλήσεις και περίπου ανά μισάωρο ξαναερχόταν πότε με νερό, πότε με καφέ/τσάι. Κάπου εκεί επανήλθε και ο κάπταιν με πληροφορίες από το Χήθροου. 7 βαθμοί στο έδαφος, συννεφιά και αναμενόμενη προσγείωση 15 λεπτά πριν την STA. Αυτό βέβαια μπορεί και να ήταν σχεδόν ασέβεια για τη χωρητικότητα των βρετανικών ουρανών κι έτσι τους κάναμε κι εμείς τους κύκλους μας πάνω απ’ το Λονδίνο.
11:00 τοπική κατέβηκαν τα πρώτα flaps, σχεδόν ένα δεκάλεπτο αργότερα υποχώρησαν στο διάβα μας και τα χαμηλότερα νέφη και στις 11:10 τοπική οι τροχοί του “Philoxenia” πατούσαν στον 09L του EGLL, λίγο πριν αυτός φιλοξενήσει ένα Β744 της British που προσγειώθηκε πίσω μας. Άλλο ένα δεκάλεπτο περίπου αργότερα η καμπίνα της ναυαρχίδας της Αιγαίου είχε αδειάσει. Γρήγορο πέρασμα από έλεγχο διαβατηρίων και βουρ για το tube.
Φωτος:
Service
In-flight
_________________________________________________________________
+++
Κατάσταση καμπίνας αεροσκάφους. Πτήση με καθυστερημένη αναχώρηση, αλλά on-time άφιξη. Προσεγμένο service εν πτήσει. Αξιοπρεπές seat pitch, χωρίς να είναι και κάτι το εξαιρετικό. Καλή τιμή, λίγο υψηλότερη από την easyjet στην ίδια περίοδο.
---
Μέτρια ποιότητα catering.
_________________________________________________________________
-Θα ξαναπέταγες με την Aegean για Ευρώπη, George;
-Άντε πάλι με τις ερωτήσεις. Μα φυσικά και θα πετούσα.
-Όλα ωραία μας τα παρουσιάζεις, George. Δηλαδή, τίποτε δε σε χάλασε στην Aegean;
-Χμμμ… Πάντα αισθάνομαι λίγο πιο ασφαλής σε μια καμπίνα όπου τουλάχιστον ένα μέλος πληρώματος δείχνει και ηλικιακά ότι έχει μια κάποια παραπάνω εμπειρία.
