Ξέρω.. αργήσαμε να σας συνεχίσουμε την επιστροφή από τους Παξούς αλλά έπρεπε να περιμένουμε την έναρξη της θερινής σεζόν για να ξεμπροστιάσουμε τα άδυτα της λειτουργίας της μικρούλας airsealines και πως οι ισχυροί μπορεί να αποδείξουν την ανοργανωσιά της εταιρείας.
Σας είχαμε αφήσει στους Παξούς. Αφού κάναμε τα μπάνια μας, αφού φάγαμε και ήπιαμε, ήρθε η ώρα της επιστροφής.
Το τηλεφώνημα στο σταθμό Παξών να επιβεβαιώσουμε τη θέση μας:
-Τι ώρα πρέπει να είμαστε εκεί;
Και η αποστομωτική απάντηση : "
Έπρεπε ήδη να είστε εδώ".
Για να συνεχιστεί ο διάλογος
"Το αεροπλάνο είναι στην ώρα του?"
Και η δεύτερη εντός ολίγων δευτερολέπτων αποστομωτική απάντηση :
"Όχι, έχει καθυστέρηση". Με μια φυσικότητα και χαρά λες και είναι έγκυος το DHC-6..
Αλλά βέβαια, όταν προσλαμβάνεις υπαλλήλους χωρίς παιδεία (δε θα μιλήσω για εκπαίδευση) που δεν ξέρουν πως να συμπεριφερθούν και να μιλήσουν στο επιβατικό κοινό, αυτά συμβαίνουν. Και φυσικά, όταν επιθυμείς να πετάξεις, αυτές τις λίγες πτήσεις (3 μέρες τη βδομάδα μόνο / 6 σκέλη τη μέρα με το ζόρι) και χωρίς να έχεις καυσιμοδεξαμενή στο ιντατοντρόμιο (γιατί την είχες αφήσει στο Λαύριο) και πρέπει να πηγαίνεις στο αεροδρόμιο να φορτώνεις, ε, υπάρχει ένα θέμα με την κατάντια της εταιρείας των "δυνατοτήτων".
Αφού φτάσαμε στο terminal Παξών, καθήσαμε ήσυχα-ήσυχα και περιμέναμε το υδροπλάνο. Σε κάποια φάση το ακούσαμε να προσεγγίζει τη θάλασσα, μέχρι που ένας λιμενικός ήρθε να μας πει (γιατί φυσικά η εταιρεία δε μπορεί να ξέρει) ότι το υδροπλάνο γύριζε στην Κέρκυρα και δε μπορούσε να προσεγγίσει. Η γλυκιά πρασινοφορεμένη κοπελιά του σταθμού Παξών, κόντεψε να σπάσει το νύχι της στο άκουσμα της είδησης. Παρόλα αυτά δε συγχύστηκε ιδιαίτερα. Μετά απο δική μας πίεση πήρε ένα τηλέφωνο στο σταθμό Κερκύρας για να της πουν πως όντως δεν κατάφερε να πέσει το υδροπλάνο (

χρήσιμη ορολογία : πέφτω [pefto]
~τεχν εξεζητημένη χρήση από ανίκανους, άχρηστους, αμόρφωτους υπαλλήλους για την προσθαλάσσωση υδροπλάνου :
"Η πρασινοφορεμένη κοπελιά ανακοίνωσε με απάθεια στους λιγοστούς επιβάτες της πτήσης πως το υδροπλάνο δε μπορούσε να πέσει). Και τώρα τι? Ναι ναι, αγαπητά μέλη, οι δυνατότητες ανοίγονταν μπροστά μας. Η εταιρεία (με τη βοήθεια των ανέμων) είχε ξετυλίξει το μίτο του λαβυρίνθου του παιχνιδιού της και η αφέντρα σταθμάρχισα των παξών θα πρωταγωνιστούσε...
Μια υπαλληλίσκα των παξών (παρότι σταθμάρχισσα ελλείψει άλλων υπαλλήλων) φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να γνωρίζει τι γίνεται με το υδροπλάνο. Αν δεν ήταν ο λιμενικός και εμείς, αυτή θα περίμενε ακόμα το υδροπλάνο να πέσει.. Μας είπε πως θα ξαναπροσπαθήσει ο πιλότος και αμέριμνη συνέχισε να κοιτάει με το βλέμμα του βοδιού την οθόνη της καθίμενη πάνω στο σκαμπό της. Αμ δε. Το τηλεφώνημα από το μέλος plekkas, έλεγε πως το υδροπλάνο επέστρεψε στην Κέρκυρα, το έδεσαν, το φύλαξαν και έφυγαν για τα σπίτια τους... Η σταθμάρχισσα αγνοούσε όλα αυτά, μας περιέπαιξε δε ότι λέμε ψέμματα μέχρι που την αναγκάσαμε να πάρει τηλέφωνο να ρωτήσει και η ίδια οπότε αφού κλείνει το τηλέφωνο ακολούθησε μία cult στιγμή στην αεροπορική ιστορία της χώρας που θα ζήλευαν υπάλληλοι της Ολυμπιακής σε απεργία κατά μεσής του καλοκαιριού : Απευθυνόμενη σε ξένη επιβάτιδα (που ζούσε το ελληνικό αεροπορικό όνειρο κάνοντας το σκέλος PAXOS-CFU, CFU-ATH, ATH-BCN σε μια βραδιά)
Now you are on your own με ένα χαμόγελο-μειδίαμα και μία αδιαφορία που άγγιζαν το 200%.
Το υδροπλάνο δε θα ερχόταν λόγω καιρού. Οι επιβάτες; Τσ τσ τσ... Δεν υπάρχει αυτή η λέξη. Αντιμετωπίζονται σαν ζώα και αφήνονται στη μοίρα τους (κυριολεκτικά). Θέσεις για την αυριανή πτήση δεν υπήρχαν, έκτακτες πτήσεις (αλοίμονο, το ένα πλήρωμα δεν προλαβαίνει παραπάνω δρομολόγια, να μη θίξουμε δε, ότι άμα ξεκινάς το πρωί με μία ώρα καθυστέρηση φυσικά και δεν προλαβαίνεις να κάνεις παραπάνω σκέλη).
Φροντίδα επιβατών είπατε...? Όχι καλοί μου αναγνώστες, αφεθήκαμε στη μοίρα, στους Παξούς, στο έλεος του Θεού(του μεγάλου και του Αιόλου και στην ειρωνική πέρα από κάθε προηγούμενο συμπεριφορά της υπαλληλίσκας των παξών...
Και μετά;
.
.
.
(ρωτάμε συνήθως στις ιστορίες...)
Κουράστηκα, και προσκαλώ κάποιον να συνεχίσει την περιπέτεια..
