Φαίνεται πως το low-cost μοντέλο δεν είναι βιώσιμο αν πετάς μεγάλα σκέλη μεταξύ ακριβών προορισμών, με μικρό δίκτυο. Θέλω να πω, ότι με εξαίρεση τα 2-3 χρόνια της κατάρρευσης των ισλανδικών τραπεζών, η Ισλανδία ήταν και παραμένει ένας πανάκριβος προορισμός. Κι επειδή οι περισσότεροι ταξιδιώτες δε μπορούν να βγάλουν τις διακοπές τους τρώγωντας (πληρωμένα) Βιολάντα και Ζαγορίν και μένοντας σε AirBnB, τροχόσπιτα και τσαντήρια ή έχοντας πληρωμένα τα πάντα σε 5άστερα και μπίζνες όπως κάποιοι άλλοι γραφικοί τηλε-influencers που του παίζουν ντίβες, το να διασχίζεις τη μισή Ευρώπη και το μισό Ατλαντικό για να φτάσεις Ισλανδία, έχοντας πληρώσει χαμηλό ναύλο, δε σώζει ιδιαίτερα το budget του ταξιδιού (εκτός κι αν σκοπεύεις να τη βγάλεις όπως ο Ευτύχης, όχι ο Βασιλάκης, ο άλλος).
Επίσης το να είσαι αεροπορική, να έχεις μικρό στόλο, περιορισμένο δίκτυο και να πρέπει να διασχίσεις μια ολόκληρη ήπειρο + το μισό Ατλαντικό, πάλι δε φαίνεται να είναι ιδιαίτερα βιώσιμο, αν ο μέσος ναύλος είναι κάτω από τον ανταγωνισμό. Η Norse, έκοψε το ATH-LAX, παρά το ότι είχε υψηλή πληρότητα, γιατί δεν έβγαινε στα πλαίσια του low-cost μοντέλου.
