flesland
Concorde-Class-Member
- Εγγραφή
- 14/09/2008
- Μηνύματα
- 2.539
- Likes
- 1.145
- Πλησιέστερο αεροδρόμιο (ICAO Code)
- EDDK
Σε αυτό το τριπ ριπορτ:
-Πετάμε με τα 777 της Air China.
-Τρώμε σούσι στο Τόκιο
- Ποδηλατούμε στο Κίοτο
- Κυκλοφορούμε με σπαθί σαμουράι στην Οζάκα
- Γνωρίζουμε ένα από τα εντυπωσιακότερα αεροδρόμια του κόσμου.
Ενάμιση μήνα πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων και τα εισιτήρια για Ελλάδα άγγιζαν την ελκυστικότατη τιμή των 450 Ε. Επειδή πάγια θέση είναι ''κανένας συμβιβασμός με την αισχροκέρδεια'', βάλθηκα να βρω εθελοντές για ένα ταξίδι οπουδήποτε, αρκεί α) να είχε καλή τιμή, λαμβάνοντας υπ'οψιν και τις εορτές και β) να είναι μακρύτερα από την Ελλάδα. Απευθύνθηκα λοιπόν σε πιθανούς υποψηφίους και έτσι έκλεισα τον Γουίλυ, γνωστό από προηγούμενη αρπαχτή στο Cape Τown και τον Κίκε από το Μεξικό που είναι πάντα πρόθυμος να ακολουθήσει σε κάθε ταξίδι.
Το κλείσιμο εισιτηρίων βγήκε σε δημόσια διαβούλευση στη Διαύγεια του airliners.gr και έτσι αποφασίστηκε να πετάξω με Air China καθώς:
- Η τιμή ήταν αρκετά καλή με αναχώρηση στην Ιαπωνία από Οζάκα KIX (οπότε και γλιτώναμε ένα δρομολόγιο προς Τόκιο και θα βλέπαμε το έξοχο αυτό αεροδρόμιο)
- Τα 773 της εταιρείας είναι του κουτιού
- Ο ανταγωνισμός, κυρίως δηλαδή η ΒΑ, μάλλον θα έχει την ευκαιρία του στο μέλλον .
Έχουμε λοιπόν:
CDG-PEK-NRT
KIX-PEK-CDG
Ο Γουίλι θα αντέγραφε το δικό μου δρομολόγιο με 2 μικρές διαφορές: στο Πεκίνο θα άλλαζε για Χανέντα και όχι για Ναρίτα και επίσης θα αναχωρούσε από ΚΙΧ 2 μέρες νωρίτερα. Ο Κίκε, ο οποίος θα περιφερόταν στην αγαπημένη του Γερμανία για Χριστούγεννα , είχε ένα εισιτήριο της LH MRS-FRA-NRT-ΙΤΜ-ΝRT-FRA-MRS (με A380 τα μεγάλα σκέλη), για 1200Ε όπου το ΙΤΜ είναι το παλιό αεροδρόμιο της Οζάκα Itami. Στο δρόμο μας προέκυψε και ένα νέο μέλος, η Κλαιρ, η οποία θα αγόραζε το φαρμακερό εισιτήριο της KLM με 1200Ε μέσω AMS. Αυτό που θα προσέθετε η Κλαιρ στην παρέα, δεν ήταν τόσο το ότι θα πρόσεχε 3 μαντράχαλους από τους απόλυτους ξεπεσμούς, αλλά περισσότερο οι ιστορίες κάποιας που έχει δουλέψει στις 2 μεγάλες κατασκευάστριες εταιρείες αεροσκαφών αλλά και (κυρίως) ως αεροσυνοδός στην Air France.
Σκέλος Α – Αναχώρηση από την Ευρώπη
Το CDG είναι ίσως το πιο ρετρό αεροδρόμιο της Ευρώπης αυτή την στιγμή, με φυσούνες, γέφυρες και κυλιόμενους ανηφορικούς και κατηφορικούς διαδρόμους που σε βγάζουν στις αναχωρήσεις και με το όλο σκηνικό να θυμίζει κάτι από Jetsons. Το τρένο RER Β είναι από τις χειρότερες εμπειρίες που μπορεί να έχει κάποιος για να φτάσει σε αεροδρόμιο της Δυτικής Ευρώπης και για αυτό και το πήρα από τον Gare du Nord (η δεύτερη χειρότερη εμπειρία). Συνάντησα τον Γουίλι στο τέρμιναλ του CDG και μέσα σε 5 λεπτά είχαμε δώσει τις βαλίτσες μας. Τσεκ-ιν δεν ήταν δυνατό να κάνουμε μέσω της ιστοσελίδας των Κινέζων (λόγω κάποιο τεχνικού θέματος μας λέγαν) και καθώς όλα τα παράθυρα ήταν ρεζερβέ, η αφεντιά μου βρέθηκε στην μεσαία θέση, με έναν Γάλλο στο παράθυρο και τον Γουίλι στον διάδρομο. Η επιβίβαση στο B2089 θα άρχιζε 45 λεπτά πριν την αναχώρηση της πτήσης. Αυτό που μου έκανε εντύπωση κατά την αναμονή, ήταν ότι το πλήρωμα της Air China ήταν χωρισμένο σε αρκετές υπο-ομάδες, διάσπαρτο στο τέρμιναλ μαζί με τους επιβάτες και όχι όλοι μαζί μια ωραία παρέα, όπως συνήθως βλέπεις αλλού.
Ο Κινέζος πιλότος θα έβαζε μπρός τους κινητήρες και η επίδειξη των σωστικών μέσων θα γινόταν μέσω βίντεο που θα μας έδειχνε τι γίνεται σε περίπτωση κινδύνου, με την λεπτομέρεια ότι στο βίντεο έδειχναν Β747. Οι απαραίτητες ανακοινώσεις για τα κινητά, τις ζώνες κλπ έγιναν live σε άψογα κινέζικα και αγγλικά simplified. Αυτό βέβαια δεν θα πτοούσε καθόλου τον διπλανό μου νεαρό Γάλλο στο παράθυρο, ο οποίος έτσι και αλλιώς δεν ήξερε ούτε το νερό στα αγγλικά. Περιττό να πω ότι το 773 που είχε κάνει την πρώτη του πτήση 10 μήνες πριν ήταν σε άριστη κατάσταση και έλαμπε από καθαριότητα. Μετά την επίδειξη των σωστικών μέσων, οι οθόνες του πάκμαν ήταν έτοιμες για δοκιμή. Το IFE της Air China θα σας επιτρέψει να περάσετε κάπως την ώρα σας αλλά σε καμία περίπτωση δεν ενθουσιάζει. Οι Αγγλόφωνες ταινίες είναι σχετικά περιορισμένες και μάλλον είναι καλύτερη επιλογή να δείτε κάποιες από τις σειρές που έχουν πχ Globetrekker, Υπερκατασκεύες κλπ. Εκτός και αν μιλάτε κινέζικα, οπότε και έχετε καλύτερη τύχη. Από μουσική μηδέν - μόνο κινέζικες επιτυχίες. Η οθόνη είναι αφής και ανταποκρίνεται μέτρια στις εντολές σας, έτσι ώστε μάλλον θα βρεθείτε να χρησιμοποιείτε περισσότερο το χειριστήριο που είναι εφαρμοσμένο στο μπράτσο (ή αλλιώς τεμπέλη). Επίσης, προετοιμαστείτε να παλέψετε με τα ακουστικά καθώς 2 στα 3 δεν εφαρμόζουν καλά στη είσοδο του τεμπέλη και έτσι είναι μάλλον προτιμότερο, αν θέλετε να έχετε στερεοφωνικό ήχο, να χρησιμοποιήσετε τα δικά σας ακουστικά.
40 λεπτά μετά την απογείωση, το σερβίρισμα της κινέζικης χλιαρής μπύρας και των μενού με τις 2 επιλογές (βοδινό ή κοτόπουλο
είχαν ολοκληρωθεί από μια όχι και τόσο χαμογελαστή αεροσυνοδό. Αμέσως μετά θα ακολουθούσε γκουρμέ πιάτο με το βοδινό και σαλάτα σολομού, το οποίο και ήταν στον αεροπορικό μέσο όρο (αχ ρε Aegean με τα γιαούρτια σου). Η πτήση θα πήγαινε βόρεια και θα περνούσαμε από Πολωνία - Αγία Πετρούπολη – στέπα- τούνδρα – Μογγολία και τέλος θα κατεβαίναμε ελαφρώς για Πεκίνο. Όπως καταλαβαίνετε, δεν είδαμε και πολλές φωτισμένες πόλεις στην διαδρομή, αφήστε δε που οι αεροσυνοδοί σιγούρεψαν ότι όλα τα παράθυρα είχαν κλειστά τα καλύμματα τους για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να είμαι σίγουρος (το 90% της διαδρομής ήταν κατά την διάρκεια της νύχτας). Την διαδρομή μπορείς να την παρακολουθήσεις από έναν τρισδιάστατο χάρτη που μπορείς να κάνεις ζουμ, να αλλάξεις τον προσανατολισμό, την οπτική κοκ. Δεν υπάρχει όμως εξωτερική κάμερα και πως θα δεις την απογείωση και την προσγείωση αν δεν είσαι σε παράθυρο, ε;
Μιάμιση ώρα πριν την προσγείωση το προσωπικό ξαναέκανε την εμφάνιση του, για να σερβίρει πρωινό αυτή την φορά. Για να είμαι ειλικρινής τα μακαρόνια-χυλοπίτες με τα τερατώδη καραμελωμένα μανιτάρια στα μικροκύματα δεν τρώγονταν. Το παγωμένο μπαγιάτικο κρουασανάκι δε, είναι μάλλον κακή ιδέα για μια πτήση που ξεκινάει από Παρίσι.
Έτσι το παγωμένο Πεκίνο (-5C) μας περίμενε πεινασμένους με μια πολύ ομαλή προσγείωση, όπως αρμόζει σε έναν έμπειρο κάπτεν. Αφού βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες από το αεροσκάφος (1) στην καμπίνα της οικονομικής και (2) με τον Γουίλυ να πασπατεύει την business , περάσαμε μέσω φισούνας στο καινούργιο τέρμιναλ του PEK, που είναι όντως εντυπωσιακό.
Εντυπωσιακή είναι επίσης η διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσεις για να πας τράνζιτ: α) πρώτος έλεγχος διαβατηρίου, εισιτηρίων και σφραγίδες β) δεύτερος έλεγχος διαβατηρίου και εισιτηρίων, χαμόγελο για φωτογραφία και σφραγίδες γ) έλεγχος από ανιχνευτή μετάλλων. Αφού περάσεις όλα αυτά, βρίσκεσαι στον μεγάλο χώρο του τέρμιναλ, με τα εστιατόρια και τα χλιδάτα μαγαζιά. Αν δεν έχεις τύχη με το πρωινό της αεροπορικής σου όπως εμείς, με 10 Ε μπορείς να φας μια αξιοπρεπή μερίδα, ποσό όμως μάλλον ακριβό για τα στάνταρς της Κίνας και αφού θα σε έχουν πρήξει οι Κινέζες-καμάκια για να τους προτιμήσεις. Η θέα βέβαια ανταμείβει και ναι είδα 787 να κάνει push back (υπήρχαν και αυτές οι εποχές) και ναι τα wide bodies είναι άφθονα, αλλά τίποτα στον η κόσμο δεν συγκρίνεται με το να βλέπεις απογείωση Tu154 της Air Koryo για Πιονγκ-γιάνγκ με αφάνταστο καυσαέριο από πίσω...Ανατρίχιασα!
Μετά την συναισθηματική φόρτιση, ήμουν έτοιμος για αναχώρηση προς Ιαπωνία. Ο Γουίλι θα παρέμενε για άλλη μια ώρα στο ΡΕΚ, καθώς θα πετούσε για Χανέντα και θα συναντιόμασταν ξανά στο τόπο διαμονής μας στο Τόκιο.
Στο επόμενο:
- Πτήση για γερά νεύρα με Α320. Πανικός, άγιο είχα, σώθηκα τελικά.
- Ναρίτα ή Χανέντα;
- Τρώμε Κόμπι μπιφ
- Προσοχή στο κενό: δοκιμάζουμε το περίφημο τρένο-σφαίρα Σινκανσέν
-Πετάμε με τα 777 της Air China.
-Τρώμε σούσι στο Τόκιο
- Ποδηλατούμε στο Κίοτο
- Κυκλοφορούμε με σπαθί σαμουράι στην Οζάκα
- Γνωρίζουμε ένα από τα εντυπωσιακότερα αεροδρόμια του κόσμου.
Ενάμιση μήνα πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων και τα εισιτήρια για Ελλάδα άγγιζαν την ελκυστικότατη τιμή των 450 Ε. Επειδή πάγια θέση είναι ''κανένας συμβιβασμός με την αισχροκέρδεια'', βάλθηκα να βρω εθελοντές για ένα ταξίδι οπουδήποτε, αρκεί α) να είχε καλή τιμή, λαμβάνοντας υπ'οψιν και τις εορτές και β) να είναι μακρύτερα από την Ελλάδα. Απευθύνθηκα λοιπόν σε πιθανούς υποψηφίους και έτσι έκλεισα τον Γουίλυ, γνωστό από προηγούμενη αρπαχτή στο Cape Τown και τον Κίκε από το Μεξικό που είναι πάντα πρόθυμος να ακολουθήσει σε κάθε ταξίδι.
Το κλείσιμο εισιτηρίων βγήκε σε δημόσια διαβούλευση στη Διαύγεια του airliners.gr και έτσι αποφασίστηκε να πετάξω με Air China καθώς:
- Η τιμή ήταν αρκετά καλή με αναχώρηση στην Ιαπωνία από Οζάκα KIX (οπότε και γλιτώναμε ένα δρομολόγιο προς Τόκιο και θα βλέπαμε το έξοχο αυτό αεροδρόμιο)
- Τα 773 της εταιρείας είναι του κουτιού
- Ο ανταγωνισμός, κυρίως δηλαδή η ΒΑ, μάλλον θα έχει την ευκαιρία του στο μέλλον .
Έχουμε λοιπόν:
CDG-PEK-NRT
KIX-PEK-CDG
Ο Γουίλι θα αντέγραφε το δικό μου δρομολόγιο με 2 μικρές διαφορές: στο Πεκίνο θα άλλαζε για Χανέντα και όχι για Ναρίτα και επίσης θα αναχωρούσε από ΚΙΧ 2 μέρες νωρίτερα. Ο Κίκε, ο οποίος θα περιφερόταν στην αγαπημένη του Γερμανία για Χριστούγεννα , είχε ένα εισιτήριο της LH MRS-FRA-NRT-ΙΤΜ-ΝRT-FRA-MRS (με A380 τα μεγάλα σκέλη), για 1200Ε όπου το ΙΤΜ είναι το παλιό αεροδρόμιο της Οζάκα Itami. Στο δρόμο μας προέκυψε και ένα νέο μέλος, η Κλαιρ, η οποία θα αγόραζε το φαρμακερό εισιτήριο της KLM με 1200Ε μέσω AMS. Αυτό που θα προσέθετε η Κλαιρ στην παρέα, δεν ήταν τόσο το ότι θα πρόσεχε 3 μαντράχαλους από τους απόλυτους ξεπεσμούς, αλλά περισσότερο οι ιστορίες κάποιας που έχει δουλέψει στις 2 μεγάλες κατασκευάστριες εταιρείες αεροσκαφών αλλά και (κυρίως) ως αεροσυνοδός στην Air France.
Σκέλος Α – Αναχώρηση από την Ευρώπη
Το CDG είναι ίσως το πιο ρετρό αεροδρόμιο της Ευρώπης αυτή την στιγμή, με φυσούνες, γέφυρες και κυλιόμενους ανηφορικούς και κατηφορικούς διαδρόμους που σε βγάζουν στις αναχωρήσεις και με το όλο σκηνικό να θυμίζει κάτι από Jetsons. Το τρένο RER Β είναι από τις χειρότερες εμπειρίες που μπορεί να έχει κάποιος για να φτάσει σε αεροδρόμιο της Δυτικής Ευρώπης και για αυτό και το πήρα από τον Gare du Nord (η δεύτερη χειρότερη εμπειρία). Συνάντησα τον Γουίλι στο τέρμιναλ του CDG και μέσα σε 5 λεπτά είχαμε δώσει τις βαλίτσες μας. Τσεκ-ιν δεν ήταν δυνατό να κάνουμε μέσω της ιστοσελίδας των Κινέζων (λόγω κάποιο τεχνικού θέματος μας λέγαν) και καθώς όλα τα παράθυρα ήταν ρεζερβέ, η αφεντιά μου βρέθηκε στην μεσαία θέση, με έναν Γάλλο στο παράθυρο και τον Γουίλι στον διάδρομο. Η επιβίβαση στο B2089 θα άρχιζε 45 λεπτά πριν την αναχώρηση της πτήσης. Αυτό που μου έκανε εντύπωση κατά την αναμονή, ήταν ότι το πλήρωμα της Air China ήταν χωρισμένο σε αρκετές υπο-ομάδες, διάσπαρτο στο τέρμιναλ μαζί με τους επιβάτες και όχι όλοι μαζί μια ωραία παρέα, όπως συνήθως βλέπεις αλλού.
Ο Κινέζος πιλότος θα έβαζε μπρός τους κινητήρες και η επίδειξη των σωστικών μέσων θα γινόταν μέσω βίντεο που θα μας έδειχνε τι γίνεται σε περίπτωση κινδύνου, με την λεπτομέρεια ότι στο βίντεο έδειχναν Β747. Οι απαραίτητες ανακοινώσεις για τα κινητά, τις ζώνες κλπ έγιναν live σε άψογα κινέζικα και αγγλικά simplified. Αυτό βέβαια δεν θα πτοούσε καθόλου τον διπλανό μου νεαρό Γάλλο στο παράθυρο, ο οποίος έτσι και αλλιώς δεν ήξερε ούτε το νερό στα αγγλικά. Περιττό να πω ότι το 773 που είχε κάνει την πρώτη του πτήση 10 μήνες πριν ήταν σε άριστη κατάσταση και έλαμπε από καθαριότητα. Μετά την επίδειξη των σωστικών μέσων, οι οθόνες του πάκμαν ήταν έτοιμες για δοκιμή. Το IFE της Air China θα σας επιτρέψει να περάσετε κάπως την ώρα σας αλλά σε καμία περίπτωση δεν ενθουσιάζει. Οι Αγγλόφωνες ταινίες είναι σχετικά περιορισμένες και μάλλον είναι καλύτερη επιλογή να δείτε κάποιες από τις σειρές που έχουν πχ Globetrekker, Υπερκατασκεύες κλπ. Εκτός και αν μιλάτε κινέζικα, οπότε και έχετε καλύτερη τύχη. Από μουσική μηδέν - μόνο κινέζικες επιτυχίες. Η οθόνη είναι αφής και ανταποκρίνεται μέτρια στις εντολές σας, έτσι ώστε μάλλον θα βρεθείτε να χρησιμοποιείτε περισσότερο το χειριστήριο που είναι εφαρμοσμένο στο μπράτσο (ή αλλιώς τεμπέλη). Επίσης, προετοιμαστείτε να παλέψετε με τα ακουστικά καθώς 2 στα 3 δεν εφαρμόζουν καλά στη είσοδο του τεμπέλη και έτσι είναι μάλλον προτιμότερο, αν θέλετε να έχετε στερεοφωνικό ήχο, να χρησιμοποιήσετε τα δικά σας ακουστικά.
40 λεπτά μετά την απογείωση, το σερβίρισμα της κινέζικης χλιαρής μπύρας και των μενού με τις 2 επιλογές (βοδινό ή κοτόπουλο
είχαν ολοκληρωθεί από μια όχι και τόσο χαμογελαστή αεροσυνοδό. Αμέσως μετά θα ακολουθούσε γκουρμέ πιάτο με το βοδινό και σαλάτα σολομού, το οποίο και ήταν στον αεροπορικό μέσο όρο (αχ ρε Aegean με τα γιαούρτια σου). Η πτήση θα πήγαινε βόρεια και θα περνούσαμε από Πολωνία - Αγία Πετρούπολη – στέπα- τούνδρα – Μογγολία και τέλος θα κατεβαίναμε ελαφρώς για Πεκίνο. Όπως καταλαβαίνετε, δεν είδαμε και πολλές φωτισμένες πόλεις στην διαδρομή, αφήστε δε που οι αεροσυνοδοί σιγούρεψαν ότι όλα τα παράθυρα είχαν κλειστά τα καλύμματα τους για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να είμαι σίγουρος (το 90% της διαδρομής ήταν κατά την διάρκεια της νύχτας). Την διαδρομή μπορείς να την παρακολουθήσεις από έναν τρισδιάστατο χάρτη που μπορείς να κάνεις ζουμ, να αλλάξεις τον προσανατολισμό, την οπτική κοκ. Δεν υπάρχει όμως εξωτερική κάμερα και πως θα δεις την απογείωση και την προσγείωση αν δεν είσαι σε παράθυρο, ε;Μιάμιση ώρα πριν την προσγείωση το προσωπικό ξαναέκανε την εμφάνιση του, για να σερβίρει πρωινό αυτή την φορά. Για να είμαι ειλικρινής τα μακαρόνια-χυλοπίτες με τα τερατώδη καραμελωμένα μανιτάρια στα μικροκύματα δεν τρώγονταν. Το παγωμένο μπαγιάτικο κρουασανάκι δε, είναι μάλλον κακή ιδέα για μια πτήση που ξεκινάει από Παρίσι.
Έτσι το παγωμένο Πεκίνο (-5C) μας περίμενε πεινασμένους με μια πολύ ομαλή προσγείωση, όπως αρμόζει σε έναν έμπειρο κάπτεν. Αφού βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες από το αεροσκάφος (1) στην καμπίνα της οικονομικής και (2) με τον Γουίλυ να πασπατεύει την business , περάσαμε μέσω φισούνας στο καινούργιο τέρμιναλ του PEK, που είναι όντως εντυπωσιακό.
Εντυπωσιακή είναι επίσης η διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσεις για να πας τράνζιτ: α) πρώτος έλεγχος διαβατηρίου, εισιτηρίων και σφραγίδες β) δεύτερος έλεγχος διαβατηρίου και εισιτηρίων, χαμόγελο για φωτογραφία και σφραγίδες γ) έλεγχος από ανιχνευτή μετάλλων. Αφού περάσεις όλα αυτά, βρίσκεσαι στον μεγάλο χώρο του τέρμιναλ, με τα εστιατόρια και τα χλιδάτα μαγαζιά. Αν δεν έχεις τύχη με το πρωινό της αεροπορικής σου όπως εμείς, με 10 Ε μπορείς να φας μια αξιοπρεπή μερίδα, ποσό όμως μάλλον ακριβό για τα στάνταρς της Κίνας και αφού θα σε έχουν πρήξει οι Κινέζες-καμάκια για να τους προτιμήσεις. Η θέα βέβαια ανταμείβει και ναι είδα 787 να κάνει push back (υπήρχαν και αυτές οι εποχές) και ναι τα wide bodies είναι άφθονα, αλλά τίποτα στον η κόσμο δεν συγκρίνεται με το να βλέπεις απογείωση Tu154 της Air Koryo για Πιονγκ-γιάνγκ με αφάνταστο καυσαέριο από πίσω...Ανατρίχιασα!
Μετά την συναισθηματική φόρτιση, ήμουν έτοιμος για αναχώρηση προς Ιαπωνία. Ο Γουίλι θα παρέμενε για άλλη μια ώρα στο ΡΕΚ, καθώς θα πετούσε για Χανέντα και θα συναντιόμασταν ξανά στο τόπο διαμονής μας στο Τόκιο.
Στο επόμενο:
- Πτήση για γερά νεύρα με Α320. Πανικός, άγιο είχα, σώθηκα τελικά.
- Ναρίτα ή Χανέντα;
- Τρώμε Κόμπι μπιφ
- Προσοχή στο κενό: δοκιμάζουμε το περίφημο τρένο-σφαίρα Σινκανσέν
