Ψυχολογία,Συνήθειες και Συμπεριφορά Ελλήνων ως Επιβάτες.

[flesland]

Συνέβη πριν από πτήση της Α3 για MUC-ATH πριν καμιά 10αρια μέρες:

η 2ρη δόση επιβατών περιμέναμε για κανένα 20λεπτο στο λεωφορείο που θα μας πήγαινε στο Α320. Κυρία (θεία) 'Ελληνίδα εξ Αμερικής' με γουναρικό και σύζυγο, εκνευρίζεται και βγαίνει έξω από το λεωφορείο, ζητώντας τα ρέστα από τον Μεχμέτ, τον φύλακα (το όνομα είναι πραγματικό). Αυτός ακούει με χαμόγελο τις φωνές στα αγγλικά που μάλλον δεν πολυκαταλαβαίνει. Η κυρία ανεβαίνει μόνη της την σκάλα πίσω για το gate και μετά από 10mins κατεβαίνει μαζί την Ελληνίδα υπάλληλο του ντόπιου γραφείου Α3, που κρατούσε κάτι χαρτιά που δίνει στον Μεχμέτ.

Από εκεί και πέρα, η κυρία αρχίζει ένα επιτηδευμένα δυνατότερο μουρμουρητό στον άντρα της, έτσι ώστε να μπορεί να ακούσει όλο το λεωφορείο ('αν δεν της λέγαμε δεν θα φεύγαμε ποτέ' 'κοιμούνται' κοκ). Ένας άλλος κύριος της είπε ότι δεν ξέρει τον λόγο και δεν θα πρέπει να κατηγορεί την υπάλληλο, πετυχαίνοντας μόνο να αυξήσει την ένταση της φωνής της και να συνεχίσει ακάθεκτη την γκρίνια για οτιδήποτε στον κόσμο.

Από κει και πέρα όλα ανήκουν στην Ιστορία: οι Γερμανοί επιβάτες άρχισαν να φωνάζουν, με τους γνωστούς λεπτούς τρόπους/ αγριοφωνάρες ατάκες του στυλ:
' You are still in Germany, so stop it ', ΄it is not Greece here' κτλ για να πάρουν απάντησή (με τέρμα greek προφορά ): 'I am from the US and you will not tell me what to do' ...κτλ..

Η φράση μιας κοπέλας προς την κυρία στο τέλος περιγράφει την περηφάνια που αισθανόταν την στιγμή εκείνη (αλλά ίσως και τους τελευταίους μήνες )
'Αμάν, ρεζίλι μας κάνατε πάλι..'

Όλα τελείωσαν όταν η US citizen κάθισε στην business class και ηρέμησε με το 'θα πιείτε κάτι; καφέ, πορτοκαλάδα;'

 

[STAVROS_ATH]

Το σοβαρό θέμα κατ'εμέ δεν είναι η συμπεριφορά της κυρίας(ο πελάτης έχει πάντα δίκιο), αλλά η εικοσάλεπτη καθυστέρηση στο λεωφορείο λες και μεταφέρουν ζωοτροφές. Μία εξήγηση και συγνώμη της εταιρίας, έστω και αν δεν ήταν υπεύθυνη για την αναμονή θα ταν το πρέπον.
Κάτι παρόμοιο μου χε τύχει πέρυσι σε πτήση της Α3 ATH-HER, όπου μας είχαν τσουβαλιασμένους είκοσι λεπτά σε λεωφορείο για να γίνει στη συνέχεια η αναμονή τριάντα, αφού είχαν μπάσει μέσα ένα δύσμοιρο τουρίστα που πήγαινε Ρόδο και το καταλαβαν τελευταία στιγμή. Κανείς ωστόσο δεν παραπονέθηκε, ούτε και γω.Κακώς...

 

[panos_]

Φαντάζομαι πάντως ότι μάλλον επιπλέον καθυστέρηση έφερε παρά βοήθησε

Εγώ δεν έχω και πολλά να πώ μιας και δεν έχω ταξιδέψει ακόμα με ελληνική εταιρεία, με τις τσέχικες πάντως για Πράγα η συμπεριφορά των ,κυρίως Ελλήνων, επιβατών είναι συνήθως λογική, μόνον τα γνωστά παράπονα για τους υπαλλήλους του check-in που δεν κατάφεραν να βάλουν όλη την οικογένεια στην ίδια σειρά
Και ένα σχόλιο σε μια ζεστή μέρα σε ένα γεμάτο 500αράκι (737), ότι είχε να νιώσει έτσι απο μια πτήση της Ολυμπιακής σε κάποιο εξωτικό μέρος(μάλλον Αίγυπτο ανέφερε), και σχετικά παράπονα στον φροντιστή .

 

[flesland]

Κανείς ωστόσο δεν παραπονέθηκε, ούτε και γω.Κακώς...

Το θέμα είναι πώς παραπονιέσαι κ όχι αν το κάνεις..Όπως και το πού είσαι.Η συγκεκριμένη κυρία φέρθηκε λες και ήταν στην λαϊκή της Γιάννουλης, στην Γερμανία η κουλτούρα είναι καλώς ή κακώς διαφορετική, κάτι το οποίο α) έπρεπε να σεβαστεί β) έπρεπε να ξέρει, αφού η ίδια μένει στο εξωτερικό.

 

[andreas-cyprus]

Σχετικά με το θέμα ... Πετούσε η αδερφή μου προχθές από Αθήνα προς Λάρνακα με Κυπριακές Αερογραμμές. Μόλις είχε κλείσει η πόρτα του αεροσκάφους, 5 λεπτά πριν την προγραμματισμένη ώρα απογείωσης, ένας κύριος πετάγετε ξαφνικά και αρχίζει να φωνάζει πως η γυναίκα του δεν μπορεί να ταξιδέψει λόγω υψοφοβίας. Οι φροντιστές την πλησίασαν αμέσως λέγοντας της πως δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας, καθώς η πτήση θα ήταν απόλυτα ασφαλής. Εν τω μεταξύ αυτή καθόταν ήρεμη εν όσο της μιλούσαν. Ξαφνικά ξεκίνησε κι αυτή να φωνάζει και να λέει θέλω να φύγω και τα γνωστά ! Ζήτησε ο κυβερνήτης να τη δεί προσωπικά για να της διαβεβαιώσει την ασφάλεια της πτήσης και του αεροσκάφους. Αυτή επέμεινε πως δεν μπορεί να πετάξει. Τελικά την κατέβασαν από το αεροσκάφος, μαζί με το σύζυγο της βέβαια, με αποτέλεσμα να προκληθεί 40λεπτη καθυστέρηση (ενώ η πτήση θα έφευγε στην ώρα της). Το θετικό της περίπτωσης ήταν ότι αυτοί δεν είχαν αποσκευές στο κάτω μέρος του αεροσκάφους. Αν είχαν, η καθυστέρηση θα ήταν πέραν της μιας ώρας. Και γω τώρα διερωτούμαι: Γιατί κλείνεις πτήση από τη στιγμή που έχεις φοβία με το ύψος και τα αεροπλάνα; Ίσως πάλι να μην το γνώριζε και να το διαπίστωσε εκείνη τη στιγμή ! Τι να πει κανείς πάντως ... Πάλι καλά που κατέβηκε, γιατί αν έμενε μπορεί να πάθενε και τίποτα εν πτήση ... ! Αλλά η καθυστέρηση παραμένει καθυστέρηση !

 

[seven4seven]

Το θέμα είναι πώς παραπονιέσαι κ όχι αν το κάνεις..Όπως και το πού είσαι.Η συγκεκριμένη κυρία φέρθηκε λες και ήταν στην λαϊκή της Γιάννουλης, στην Γερμανία η κουλτούρα είναι καλώς ή κακώς διαφορετική, κάτι το οποίο α) έπρεπε να σεβαστεί β) έπρεπε να ξέρει, αφού η ίδια μένει στο εξωτερικό.

Σαφεστατα. Και επειδη στη Γερμανια η κουλτουρα ειναι διαφορετικη, οταν βρεθουν εκει που νομιζουν οτι τους παιρνει, τα ιδια κανουν (και) οι φιλοι μας οι γερμανοι. Πριν καιρο, στην παλια μου δουλεια, τσακωσα 2 γερμανους να κανουν τσιγαρακι κατω απο το φτερο του αεροπλανου, περιμενοντας να επιβιβαστουν. Στην ερωτηση μου αν θα εκαναν το ιδιο και στην γερμανια, με κοιταγαν σα χανοι. Τελικα τους εβαλα να παρουν και τη γοπα μαζι τους.

 

[Hastaroth]

Εύγε νέε μου.Κανονικά βέβαια θα έπρεπε να τούς βάλης να την καταπιούν πρίν ανέβουν στο αεροπλάνο,αλλά δέν πειράζει.Σού δίνω ιδέες γιά την επόμενη φορά.

Πάντως το γεγονός αυτό αποτελεί ένδειξη ότι ενδεχομένως πολλοί Γερμανοί είναι πειθαρχημένοι στην Γερμανία όχι εκ συνειδήσεως (δηλ.πιστεύουν ότι είναι πρός όφελός τους να σέβωνται τούς κανονισμούς και νόμους) αλλά εκ φόβου ότι θά τους συλλάβη ο Αστραχάν μπαμπούλας-ενώ εδώ,που θεωρούν ότι είναι τριτοκοσμική χώρα,ήτοι δέν υπάρχει μπαμπούλας,"ξεσαλώνουν".

Τό αποκορύφωμα δέ είναι ότι οι συγκεκριμένοι δέν έκαναν τό τσιγαράκι τους π.χ. δίπλα στην σκάλα ή έστω κάπου κοντά στό αεροπλάνο αλλά κάτω από το φτερό του,δηλαδή κάτω από εκεί που είναι οι δεξαμενές καυσίμου.........

 

[STAVROS_ATH]

Αναρωτιέμαι στην περίπτωση που περιγράφει ο Ανδρέας, τι κυρώσεις είχε η επιβάτης που καθυστέρησε μια ολόκληρη πτήση;Δε γίνεται η εταιρία και οι υπόλοιποι επιβάτες να πληρώνουν τους κομπλεξισμούς του καθενός.

 

[skg1]

Η πλειοψηφία των εντός Ελλάδας πτησεών μου έγιναν στο δρομολόγιο SKG - ATH, ίσως το πιο άχρωμο δρομολόγιο εσωτερικού που υπάρχει. Ωστόσο, έχω στο ενεργητικό μου κάποιες πτήσεις από και προς τη Γερμανία, γεμάτες έλληνες μετανάστες, που είναι, ίσως, οι πλέον γραφικοί επιβάτες που μπορεί να συναντήσει κανείς. Παραθέτω, λοιπόν, ένα απάνθισμα συμπεριφορών και συνηθειών που θεωρώ ως πλέον χαρακτηριστικές (ή και ενοχλητικές) από τους Έλληνες επιβάτες σε διάφορες πτήσεις εσωτερικού και εξωτερικού που έχω κάνει:

1. Το προσγειοκρότημα (sic): Δεν ξέρω γιατί, αλλά τείνει να εκλείψει στις μέρες μας. Παλιότερα ήταν πάντοτε παρόν, στο τέλος κάποιας πτήσης, ανεξάρτητα από την "ποιότητα" της προσγείωσης ή από το κατά πόσο ήταν καλή ή κακή η πτήση που προηγήθηκε.

2. Η βιασύνη στην έξοδο: Ίσως να τη δικαιολογούσα αν ο επιβάτης είχε στη διάθεσή του ελάχιστο χρόνο μέχρι την επόμενη πτήση του. Αλλά όχι, όταν φτάνεις στις 11 το βράδυ στο SKG, το ενδεχόμενο transit είναι απλά ανύπαρκτο. Επομένως, ποιος ο λόγος να βιαστεί κανείς; Στο ίδιο λεωφορείο δε θα μπει; Οι αποσκευές του, λίγο πολύ, τον ίδιο χρόνο δε θα κάνουν να έρθουν; Τι θα αλλάξει, με το να τρέχει σαν τρελός να βγει πρώτος από το αεροπλάνο;

3. Αγένεια: Δεν ξέρω γιατί, αλλά τη βλέπω κυρίως από γυναίκες. Συνδυασμός χρήσης ενικού, προστακτικής και βλέμματος απαξίωσης απέναντι στο πλήρωμα της πτήσης. "Φέρε μου έναν καφέ", "Δώσε μου κρασί" κ.ο.κ. Όχι, madame, το πλήρωμα καμπίνας ούτε υπηρετικό προσωπικό σου είναι, ούτε ιπτάμενα γκαρσόνια (που και απέναντι σε σερβιτόρο, λίγη ευγένεια δεν έβλαψε ποτέ κανέναν). Δε μπορείς να απαιτείς να σου μιλάνε με το "σεις" και με το "σας", όταν οι δικοί σου τρόποι είναι κατά πολύ κατώτεροι τις στοιχειώδους, έστω, ευγένειας.

4. Κινητά και λοιπά gadget: Ο έλληνας θεωρεί πως μπορεί να χρησιμοποιεί το κινητό του, ή όποια άλλη συσκευή έχει, παντού: στα νοσοκομεία, στο λεωφορείο (ενοχλώντας τους συνεπιβάτες του), όταν οδηγεί. Το αεροπλάνο, λοιπόν, δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Τι κι αν το λένε οι κανόνες ασφαλείας; Του έλληνα ο τράχηλος ζυγό (ή έστω, κανόνα) δεν υπομένει. 2 κορυφαίες περιπτώσεις που έχω συναντήσει. Πτήση SKG - STR με την πάλαι ποτέ κρατική OA. Επιβάτης ανοίγει φορητό ραδιοφωνάκι (ναι, αυτά με την κεραία και το μεγάφωνο) και "απολαμβάνει" το (αναμενόμενο) βζζζζζ, ενοχλώντας όσους βρίσκονταν κοντά του στα 30κάτι χιλιάδες πόδια. Τι περίμενε; Πως θα έπιανε κάτι πέρα από το απόλυτο τίποτα σ' εκείνο το ύψος; Σε άλλη πτήση, γύρω στα 2004/2005, SKG - ATH, πάλι με ΟΑ. Δίπλα μου καθόταν ζευγάρι, γύρω στα 30. Νεόπλουτοι ή ψώνια, πέραν πάσης αμφιβολίας. Το κόστος των όσων φορούσαν θα ήταν ικανό να καλύψει τα ελλείμματα της τότε κρατικής εταιρίας. Ο τύπος, λοιπόν, παίζει με το ολοκαίνουριο πανάκριβο PDA - κινητό του, περηφανευόμενος γι' αυτό στη σύντροφό του, η οποία τον κοιτούσε με θαυμασμό. Όλα αυτά, λίγο πριν την απογείωση, βεβαίως. Περνάει λοιπόν ο φροντιστής, του ζητά να το κλείσει, κάτι που εκείνος κάνει αμέσως. Αλλά όχι... είπαμε, του έλληνα ο τράχηλος κανόνα δεν υπομένει. Δεν πέρασε μισό λεπτό που ξεκολλήσαμε από το έδαφος και ο τύπος το ανοίγει και πάλι (ακόμα δεν είχε σβήσει το fasten seatbelts). "Συγγνώμη", του λέω, "δεν ξέρετε ότι απαγορεύεται;". Η απάντησή του: "Έλα ρε φίλε (φίλος; από πού κι ως που; σε ήξερα κι από χθες; ), σιγά... λες να πέσουμε απ' αυτό". Και, φυσικά, συνέχισε να το περιεργάζεται, δείχνοντας τις δυνατότητές του (μόνο καφέ που δεν έκανε) στη σύντροφό του . Φυσικά, δεν ασχολήθηκα άλλο μαζί του. Λένε πως με τη βλακεία δε μπορείς να τα βάλεις με επιχειρήματα. Πάντοτε θα βρει τρόπο να σε εκπλήξει...

5. Ελληνίδα μάνα σε απόγνωση (μετά του τέκνου, φυσικά): Όχι, δεν είναι η ίδια περίπτωση με τη happy (end) family. Η μητέρα μαζί με το παιδί είναι χίλιες φορές χειρότερη, μια και η απουσία του πατέρα (που ίσως να σφίγγει τα λουριά) την κάνει να είναι παντελώς πανικόβλητη. Εντός του αεροδρομίου τη βλέπεις να τρέχει πίσω από το παιδί πανικόβλητη, υπερκαλύπτοντας τις φωνές του με τον πανικό της, κουβαλώντας παράλληλα χειραποσκευές κλπ. Εντός πτήσης, ικετεύει το παιδί να είναι φρόνιμο. Κι όσο για εκείνο; Σαν να του δίνουν το σύνθημα ν' αυξήσει τα ντεσιμπέλ.

6. Χειραποσκευές: Δεν ξέρω πόσο στέκω στα λογικά μου, αλλά μάλλον είμαι από τους λίγους που χάρηκαν όταν εφαρμόστηκαν αυτά τα μέτρα για τα υγρά. Πιο πριν, ανάμεσα στις λοιπές χειραποσκευές υπήρχε πάντοτε κι ένα τσαντάκι (ενίοτε ολόκληρο βαλιτσάκι) με τα καλλυντικά. Όχι, βέβαια, πως τώρα είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα. Γυναικεία τσάντα, σακίδιο, βαλίτσα, laptop και διάφορες σακούλες συνοδεύουν συχνά μοναχική επιβάτισσα. Σε περίπτωση άντρα, αφαιρούμε απλά την τσάντα, τα λοιπά παραμένουν. Δεν τους έχουν πει πως επιτρέπεται ΜΙΑ χειραποσκευή, κι αυτή συγκεκριμένων διαστάσεων; Γιατί θέλουν να τα πάρουν όλα μαζί τους, μη επιτρέποντας άλλους να βάλουν τίποτα στα overhead bins; Μην αναφερθώ στα διάφορα δώρα, γλυκά κλπ που υπάρχουν. Φήμες που θέλουν μέρος του εισιτηρίου στο SKG - ATH να επιχορηγείται από τον Τερκενλή (γνωστό ζαχαροπλαστείο της Θεσσαλονίκης) ελέγχονται ως αβάσιμες. Το μόνο σίγουρο είναι πως κάθε επιβάτης που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να κουβαλάει ένα τσουρέκι από το εν λόγω μαγαζί.

Αυτά, λοιπόν, τα βασικότερα χαρακτηριστικά, τουλάχιστον έτσι όπως τα βλέπω εγώ. Τις περιπτώσεις ανθρώπων που φοβούνται τις πτήσεις, κάνουν το σταυρό τους πριν μπουν κλπ δεν τις εξετάζω. Φοβίες μπορεί να έχει ο καθένας, ανεξαρτήτως εθνικότητας.

 

[Belavia]

Κρίμα που έκλισε η γραμμή Αθήνα-Τασκένδη της Uzbekistan Airlines. H επιβίβαση που είχα στην Τασκένδη ήταν ομαλότατη, (θεώρησα ότι θα ήταν μία συνηθισμένη, βαρετή διαδικασία). Το αεροσκάφος γεμάτο γιατί είχε γίνει σύμπτυξη με την πτήση του Μιλάνου, μέχρι και στη πρώτη θέση είχαν μεταφέρει επιβάτες. Δεν δίνω σημασία και πηγαίνω από τους πρώτους και κάθομαι στην θέση μου. Τότε συνειδητοποιώ τους συνεπιβάτες μου της ίδια εθνικότητας ή καταγωγής. Δεν είχα ακούσει για τα γλυκά, νοστιμότατα πεπόνια του Ουζμπεκιστάν ώσπου έφτασα εκεί και τα δοκίμασα, πράγματι άξια φέρουν αυτή την φήμη. Έφαγα πεπόνια, τα ευχαριστήθηκα και μου είναι μια γλυκύτατη θύμηση. Αλλά αφού κάθισα στη θέση του αεροπλάνου άρχισε η κωμωδία. Άρχισαν να καταφτάνουν οι συμπατριώτες μου και να κουβαλούν από μια χειραποσκευή αποτελούμενη από δύο πεπόνια τυλιγμένα με ταινία, είχαν και χερούλι.!.!.. Μα καλά ούτε ένας δεν ήταν χωρίς πεπόνια μόνο εγώ και οι Ιταλοί. Όλα τυλιγμένα με την ίδια τεχνοτροπία (λες να υπήρχε μαγαζί στο αεροδρόμιο που τα πουλούσε έτσι συσκευασμένα; Μάλλον στις υπαίθριες αγορές υπάρχει η Ελληνική συσκευασία που εκπληρώνει τους κανόνες επιβίβασης σε αεροπλάνο. Φαντάσου λοιπόν όλους αυτούς τους ανθρώπους να προσπαθούν μαζί με τις βαλίτσες να χωρέσουν και τα πεπόνια στα ντουλαπάκια του αεροπλάνου. Αλλά και πόσο τυχερός μπορεί να είσαι; Το ατύχημα πάντα παραμονεύει. Όπως όλοι έβαζαν τα πεπόνια πάντα υπάρχει και ο αδέξιος που θα κάνει την γκάφα του... και τα προσγείωσε – σπάζοντας τα στο κεφάλι του συνεπιβάτη του. Καλά που ήταν ο γιός του που κε αυτός είχε άλλα δύο πεπόνια και έτσι έφεραν τουλάχιστον δύο πεπόνια στους κακόμοιρους συγγενείς στην Αθήνα.