Ταξιδιώτες ενωμένοι (UNITED), ποτέ προδομένοι;

[jerry]

Ή στην αμερική με μια αμερικάνικη.
Ή η ανάγκη με έριξε στις αμερικάνικες κοινοπραξίες.

Παρότι έχω χρωστούμενα από παλαιότερα ριπόρτς και παρότι κινδυνεύω να υβριστώ που δε τα γράφω, αποφάσισα να επιστρέψω στις επάλξεις και στο τριμελές κοινό μου (όπως λέει και ένα μέλος) ας δοκιμάσουμε ένα πείραμα για almost real-time flight-reporting (που είχε ζητήσει το ίδιο μέλος)! Η πτήση αύριο και οι λεπτομέρειες του pre-flight-check ακολουθούν!

Κάποτε ένας φίλος είχε πει πως οι αμερικάνικες εταιρείες είναι τόσο βαρετές και προβλέψιμες. Συνήθως χρεοκοπούν, μπαίνουν στο chapter 11 και κάποια στιγμή βγαίνουν και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Η ρήση διαχρονική, απλά τώρα έχουν πλακωθεί στις συγχωνεύσεις (American/US, United/Contintental). Με τον κίνδυνο να χαρακτηριστώ "so boring" έπεσα και εγώ στην ανάγκη του συγχωνευμένου κολοσσού United/Continental. Αν τα έλεγα αυτά, ο ίδιος φίλος θα μου έλεγε: “Μα τι λες τώρα, θα ακούς Channel 9 και στις (8:40+5:27 = 14+) ώρες πτήσης”. Και ναι αυτός είναι λόγος να πετάξεις με UA (συν του ότι είχε την καλύτερη τιμή για να φτάσω στο Las Vegas μία μέρα πριν του Αγίου Βαλεντίνου για να τελέσω ένα γάμο ως άλλος Έλβις).

Τα πτητικά: BRU-IAD-LAS (με 772 και 739 αντίστοιχα, όχι πως θα είχαν πρόβλημα οι αμερικάνοι να βάλουν και το 739 σε transatlantic).

Τα προκαταρκτικά: Χωρίς να έχω πετάξει ακόμη, προσπαθώ να έχω θετική προδιάθεση: Θα έχουμε ένα κλασσικά χαρούμενο και χαλαρό αμερικανικό πλήρωμα, ο marsaller θα βαριέται και θα μας κάνει παρέα λέγοντάς μας ιστορίες από την ενδιαφέρουσα καριέρα του κ.ο.κ. Αλλά ας δούμε τα πράγματα αντικειμενικά. Η United έχει δύο πράγματα που όντως σε προδιαθέτουν θετικά.

Μπορείς να κάνεις κράτηση θέσης στο αεροπλάνο τη στιγμή της κράτησης (και φυσικά να την αλλάξεις οποιαδήποτε στιγμή, έχοντας διαθέσιμο το πλάνο). Η ιδέα πίσω από αυτό φαντάζομαι είναι να σε τρομοκρατήσουν με την ασφυξία της οικονομικής θέσης και να αναβαθμιστείς γρήγορα και εύκολα σε Economy Plus (με το αντίστοιχο τίμημα). Αλλά όχι, εμείς αντιστεκόμαστε και παλεύουμε για καμία ανοχή στην ανέχεια του επιβάτη απλής οικονομικής θέσης (όπως θα έλεγε ένας άλλος φίλος). Στη 41Α (seat pitch σταθερό 31 όπως θα έλεγε άλλος φίλος) βρίσκομαι εγώ, αν όλα πάνε καλά θα έχω κενή θέση δίπλα μου; Θα γίνω upgrade στην economy plus (ή μήπως θα πληρώσεις 129 δολλάρια για τις μεσσαίες θέσεις ή 149 δολλάρια για τις παραθύριες/διαδρομικές; Και ναι η business είναι σχεδόν γεμάτη σε περίπτωση που δεν το καταλάβατε.

Στην ίδια σελίδα βομβαρδίζεσαι με πληροφορίες για την πτήση σου (inseat power σε όλες τις θέσεις, yeiiii). Και συνειδητοποιείς πως θα ζήσεις και χωρίς αλκοόλ. Αλλά η λεπτομέρεια της United που κάνει τη διαφορά είναι το γεγονός πως σου επιτρέπει να δεις από που έρχεται το αεροπλάνο σου και ποιο είναι αυτό. Επί του προκειμένου το Boeing 777-200 Aircraft υπαριθμόν 2786 ή N786UA. Επίσης, αντί για το flightradar, μπορείς με μία μέθοδο inception/recursion να πας στα άδυτα της United και να δεις όλες τις προηγούμενες πτήσεις με πληροφορίες για καθυστερήσεις κλπ. Σταμάτησα κάπου στις αρχές του μήνα γιατί μελαγχόλησα με τους προορισμούς και άρχισα να σκέφτομαι και την ηλικία του 777: ενήλικο, 18 ετών.
03FEB: ORD-GRU
04FEB: GRU-ORD
05FEB: ORD-HKG
06FEB: HKG-SIN
08FEB: SIN-NRT-IAD, IAD-FRA
09FEB: FRA-EWR, EWR-FRA
11FEB: FRA-ORD, ORD-FRA
12FEB: FRA-IAD, IAD-BRU
13FEB: BRU-IAD

Τα πράγματα γίνονταν πιο ενδιαφέροντα στην πτήση του 739 από IAD για LAS. Εκεί το 739 υπαριθμόν 3459 (νηολογικά N38459) οργώνει την αμερικάνική ήπειρο απ άκρη σε άκρη μέρες τώρα. Νεότατο παραλαβής στα τέλη του 2012 είναι γερό και γιαυτό το utilization πρέπει να αγγίξει τα ύψη. Πάρτε μία γεύση.

Κατά τα άλλα το βρεφικό 739 μας έρχεται με power outlets σε όλες τις θέσεις και υποσχέσεις για Wifi (με το αντίστοιχο κόστος φυσικά) από τη United. Αν δεν είναι ακριβό θα το αγοράσω και θα σας ποστάρω live to report εν τη γενέσει του. Και εδώ φυσικά η δυνατότητα αναβάθμισης σε Economy plus (από 79 δολλάρια), ίσως για να αντέξεις το γεγονός πως δε σερβίρεται δωρεάν γεύμα σε μία πτήση 5.30 ωρών Διότι και η συγχώνευση έχει έξοδα και η εγκατάσταση wifi σε όλα τα αεροπλάνα επίσης και τελοσπάντων αυτά για τώρα.

Checkin ηλεκτρονικό έγινε μεν, η United με ενημέρωσε δε πως αυτό το pdf που μου έστειλε δεν είναι boarding pass αλλά θα πρέπει να το παραλάβω στο αεροδρόμιο για να επιβεβαιωθεί και το διαβατήριό μου

Η συνέχεια (ας ελπίσουμε) αύριο!

 

[jerry]

Ακολουθεί almost real-time reporting

Βρυξέλλες ώρα 10.00 CET
Παρασκευή πρωί στο κέντρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βαβούρα στο αεροδρόμιο, σχετική βαβούρα αλλά με προοδευτική αποσυμφόρηση και στα γκισέ της United. Τσεκάρουν ταυτόχρονα και για ORD και για LAS (νωρίτερα και για EWR) που αποτελούν και τους διοχετευτικούς κόμβους της UA για το μισό κόσμο. Επιβάτες για Σινσινάτι, Χιούστον, Αλμπουρκέρκη, Μινεάπολη και άλλες πόλεις και πολιτείες συνθέτουν το μείγμα επιβατών. Προκαταρκτικός διαβατηριακός έλεγχος, νομίζω για πρώτη φορά τόσο σύντομος. Το τσεκιν γρήγορο με λιγοστές κουβέντες (αφού έχει ήδη γίνει η επιλογή θέσεων). Γρήγορος ήταν και ο έλεγχος διαβατηρίων και χειραποσκευών, παρότι υπήρξε μία αναστάτωση με κάποιους επιβάτες για Μονρόβια. Φαντάζομαι βρήκαν το δρόμο τους.

Πάνω από το Swansea ώρα 13.00 CET
Το γουρούνι (777) ήταν στη θέση του από τις 0700 το πρωίμε γνώριμα εταιρικά background… Η επιβίβαση ξεκίνησε στις 11.25 σε groups. Τα groups 1,2 ήταν business/first/gold και ακολούθησαν τα λοιπά πλήθη με τα groups 3,4,5. Και εδώ γρήγορη διαδικασία με δειγματοληπτικούς ελέγχους χειραποσκευών και βουρ για το 777. Το πλήρωμα υποδέχτηκε χαμογελαστά σε μια =https://lh3.googleusercontent.com/...FL47fCO4cw/w1458-h1094-no/IMG_0235.JPGκαμπίνα που έδειχνε ανανεωμένη μεν, αλλά κοιτώντας κάποιες λεπτομέρειες φαίνονταν τα χρονάκια του. Παλουκώνομαι στη 41Α με ένα ανεκτό seatpitch και σύντομα ήρθε και η συνεπιβάτης μου που ταξίδευε από τη Douala το προηγούμενο βράδυ και θα συνέχιζε για Ατλάντα μετά την Γουάσινγκτον. Γουάου, όπως λέμε και στην πολιτική τελευταίως. Η επιβίβαση ολοκληρώθηκε γρήγορα στο γεμάτο 777 με μία διαφωνία για μία θέση που ποτέ δεν κατάλαβα πως προέκυψε το θέμα αλλά για αρκετή ώρα έψαχναν θέση για κάποιον επιβάτη επειδή κάποιος άλλος ήταν στη θέση του. Με ύφος «Για να δω μήπως έχω κάτι πιο μπροστά για εσάς, αν θέλετε περιμένετε λίγο στο bar(bulk)». Αναγγελίες σε αγγλικά, γαλλικά και ολλανδικά (φλαμανδικά) και pushback ontime στις 12.10 με την Αιγαίου να έχει προ ολίγου αναχωρήσει για την πρωτεύουσα των ημερών την Αθήνα. Εμείς πάλι θα αναχωρούσαμε από την πρωτεύουσσα των εξελίξεων της Ευρώπης για την πρωτεύουσσα των εξελίξεων του κόσμου. Όλα αυτά μέσα σε 8 ώρες και κάτι με τον purser να αναφωνεί πως ναι, θα είμαστε ontime. Ακούστηκε και ο captain που χαριτολογώντας (ξέρετε, αυτό το αμερικάνικο χιούμορ) είπε πως θα μας δείξει μία ταινία που αξίζει να δούμε (εννοούσε το safety demo, που παρεμπιπτόντως είναι ενδιαφέρον. Το πλήρωμα, που πρέπει να εργαζόταν στον κολοσσό απόταν και οι δύο εταιρείες είχαν τα πρώτα τους livery δε θυμάμαι να ήταν ιδιαίτερα φανατικό με τον έλεγχο της καμπίνας αλλά πάλι μπορεί και να ήμουν αφηρημένος και απορροφημένος στην ακουστική των PW (που δεν είναι GE90 αλλά τι να κάνουμε). Μαγεία. Στις 12.20 ακριβώς έπειτα από σύντομη τροχοδρόμηση απογειωθήκαμε από τον 25R με μία άμεση και ελαφρά στροφή δεξιά και βάλαμε πορεία πάνω από τη Γάνδη για τη γηραιά Αλβιώνα. Ο purser μας ξανακαλωσόρισε με ένα χαριτωμένο: «Hello again folks, welcome to the clear blue skies” και μας ενημέρωσε για το γαστριμαγικό πρόγραμμα (beverages+meal άμεσα και ~1.30 ώρα πριν την προσγείωση ένα σνακ, έτσι για τη λιγούρα.

«Ένα τόνικ με πολλά παγάκια» ζήτησα ενώ ακόμη περιμένω τον captain να ενεργοποιήσει το channel 9 που προς το παρόν παίζει RNB και μας μένουν 5555 χιλιόμετρα. Έξω -45 βαθμοί, 872 km/h (με headwind 19 km/h) και σταθερά στα 34000 πόδια. Αρχίζω και πεινάω, οπότε περιεργάζομαι το Hemisphere το inflight περιοδικό. Αφιέρωμα στο Guam, διαφημίσεις, αναφορές στο commitment των υπαλλήλων για κάτι καλύτερο, διαφημίσεις, μία κινέζα αεροσυνοδός διηγείται τη ζωή της, και άλλες διαφημίσεις. Τίποτα πρωτότυπο.

Πάνω απο τον Ατλαντικό, 1400CET.
Τα τρόλει βγήκαν μαζί με αναταράξεις που μας ανέβασαν στα 38000 πόδια. Επιλογή ανάμεσα σε λαζάνια, κοτόπουλο και vegetarian curry rice. Ο νόμος του Μέρφι λέει πως φυσικά η σειρά σου θα σερβιριστεί τελευταία και έτσι και έγινε.
Κοτόπουλο λοιπόν με ρύζι και λαχανικά, σαλατούλα, ψωμάκι και γλυκάκι. Γευστικά θα τα πω. Ειδικά το κοτόπουλο ήταν korma-style και ολίγον spicy, αρκετά γκουρμέ για αεροπορικό δίσκο. Ομοίως και το γλυκό. Τόσο-όσο. Παράλληλα δεύτερο bar service (υπενθυμίζεται πως τα αλκοολούχα ποτά χρεώνονται στη United) και σχεδόν αμέσως άρχισε το μάζεμα των δίσκων, για κάποιο λόγο από το τέλος της καμπίνας ώστε με το ζόρι είχε κατέβει το κοτόπουλο. Για το γλυκάκι δε το συζητώ, το κρατάς για μετά. Καφές και τσάι έκαναν την εμφάνισή τους ενώ η εξωτερική θερμοκρασία έπεσε στους -61 βαθμούς κελσίου και το headwind.

Πάνω απο τον Ατλαντικό, ώρα μηδέν
Όταν το αεροπλάνο χάνεται πάνω από το απέραντο γαλάζιο, ήρθε η ώρα να παίξουμε με το IFE και να δοκιμάσουμε τα όριά του. Πόσες ταινίες έχουμε, πόσα παιχνίδια, ποιες είναι πρόσφατες, τι θα γίνει αν πατήσω όλα μου τα δάχτυλα μαζί στην οθόνη, ποιος είναι ο χρόνος απόκρισης του marshal αν αρχίσω να κάνω το μουεζίνη κλπ. Σε όλο αυτό το διάστημα να σας πω ότι channel 9 δεν ακούσαμε. Η επιλογή πάντως ανάμεσα στις ταινίες ήταν καλή, με μερικές αρκετά πρόσφατες. Η touchscreen έδειχνε να ανταποκρίνεται αλλά κάποιες φορές ήθελε το χρόνο της ή το διπλοπάτημά της. Αν είχες το θράσος να παίξεις και παιχνίδι ίσως περίμενες λίγο παραπάνω. Αφοσοιώθηκα σε λίγο trivia game multiplayer επιλέγοντας την κατηγορία Aviation αλλά για κάποιο λόγο μου πετούσε ερωτήσεις ιστορικού περιεχομένου. Αν επέλεγα ιστορία μου έβγαζε γεωγραφία, αλλά αυτό το matching δε με βοήθησε να βρω που πραγματικά είναι οι aviation related questions. Στο μεταξύ η καμπίνα σώπασε (όχι πως ήταν ποτέ θορυβώδης, για την ακρίβεια νομίζω πως ήταν η πρώτη μου πτήση χωρίς μωρό και χωρίς κινέζο σε απόσταση 10 σειρών), τα φώτα έσβησαν και τα σκίαστρα έκλεισαν (προαιρετικά). 5.30 ώρες μας έμειναν.

Ουάσιγκτον ώρα 15.30 (EASTERN TIME)
1 ώρα και 40 λεπτά πριν την άφιξη και αφού είχαμε αρχίσει να βλέπουμε τις απέραντες παγωμένες εκτάσεις των ΗΠΑ ξεκίνησε το σέρβις του σνακ. Ζεστό προς έκπληξή μου μαζί με τσιπς, ένα γλυκάκι και ...μουστάρδα! Μπαρ σέρβις και κατόπιν αρχίζουμε την κάθοδο για το Ντούλες. Ο κυβερνήτης ξαναμίλησε, μας είπε πως η πρωτεύουσσα του κόσμου είναι ηλιόλουστη αλλά με ένα αεράκι που ρίχνει τη θερμοκρασία στους -5 και θα μας ταρακουνήσει στην προσγείωση. Όπως και έγινε. Με αλλεπάλληλες στροφές προσγειωθήκαμε στο Dulles και σε δευτερόλεπτα (πιο γρήγορο taxi που είχα σε αεροδρόμιο πρωτεύουσσας) ήμασταν στο gate C03. Εδώ αρχίζει η διαδικασία του migration που εφόσον έχεις connecting πτήση μπορεί να είναι τόσο χρονοβόρα που να τη χάσεις. Ο έλεγχος διαβατηρίων κλπ γίνεται εδώ (ως πρώτο σημείο εισόδου στη χώρα), αν έχεις παραδώσει αποσκευή πρέπει να την παραλάβεις και να την ξαναπαραδώσεις. Και αφού τα κάνεις αυτά πρέπει να περάσεις τα σκάνερ της TSA έτσι για να νιώσεις Αμερική. Περιέργως η διαδικασία αυτή για μένα ήταν πολύ γρήγορη (ούτε 30 λεπτά). Και τώρα αναμονή για το 739 που έρχεται ελαφρά καθυστερημένο από SFO στις 19.06

 

[jerry]

Washington - Las Vegas (μία πτήση εσωτερικού σαν όλες τις άλλες)

Η επιβίβαση στο μακρυνάρι 739 ξεκίνησε λίγο μετά τις 19.20 και πάλι σε groups, με το πλήρωμα (και ξανά οι ηλικίες του πληρώματος άγγιζαν το διπλάσιο του Μ.Ο. της ημέτερης εταιρείας) να μας υποδέχεται εγκάρδια στο εφοδιασμένο με directTV και wifi για να περάσεις το χρόνο σου τις επόμενες ~5 ώρες. Μία απλή πτήση dometic δηλαδή και τίποτε παραπάνω. Η καμπίνα καινούρια με το seatpitch απλά ανεκτό. Ξανά κάτι παραπάνω από γεμάτη και αυτή η πτήση με κάθε λογής επιβάτες: Κινέζους τουρίστες, businessmen που δουλεύαν ανελλιπώς στα λαπτοπς, οικογένειες που πάνε για διακοπές, παρέες που πάνε για bachelor κτλ. Καλωσόρισμα από τον κάπτεν που μας είπε πως θα μας πάει πιο γρήγορα απότι περιμέναμε στο Vegas, καθώς θα κάνουμε κάτι λιγότερο από 5 ώρες! Safety video (που σας το χρωστούσα από πριν) και έπειτα είχες τη δυνατότητα να παίξεις λίγο με τις ρυθμίσεις του directtv που διαφημίζει περήφανα η united. λίγο όμως, διότι πετάγονται παντού προειδοποιήσεις πως σύντομα θα απαιτηθεί χρέωση (με προσφορές πάντα γιατί η εταιρεία σέβεται τον επιβάτη). Ούτε ο χάρτης ήταν προσβάσιμος από την p-tv που νομίζω πως η συντριπτική πλειοψηφία των επιβατών έκλεισε γιατί ενοχλούσε στη νυχτερινή πτήση. Απογείωση λίγο μετά τις 20.10 και πορεία πάνω από την αμερικάνικη ήπειρο. Όπως σας είχα προ-ειπεί meal service δεν προβλέπεται δωρεάν, οπότε μόνο beverages είχε το μενού. Μετά η καμπίνα σκοτείνιασε, οι φασόν-αμερικάνικες πόλεις περνούσαν πλάι μας και οι περισσότεροι επιβάτες κοιμήθηκαν. Μεταξύ αυτών και εγώ.

Ξύπνησα μετά από 2+ ώρες και είπα να παίξω με το wifi. Η united σε αφήνει να συνδεθείς στην αρχική σελίδα από την οποία έχεις πρόσβαση σε πληροφορίες πτήσης (όπως και στο χάρτη!). Έτσι έμαθα πως είμαστε κάπου στο Κάνσας. Κατά τα άλλα η μία ώρα χρήσης για email και apps από το κινητο ή tablet κοστίζει 2.99 δολλάρια και μία ώρα browsing 4.99 δολλάρια. Επέλεξα να μην το ενεργοποιήσω τελικά, ανταυτού να τσιμπήσω μερικά φρουτάκια που είχα τσιμπήσει από το lounge στην IAD. Παρότι σκοτάδι, το πλήρωμα πέρασε αρκετές φορές με νερό (κάτι που έκανε και στην υπερατλαντική πτήση). Κατά διαστήματα είχαμε και αναταράξεις με τον κυβερνήτη να μας ενημερώνει και να μας απολογείται για τα bumpy διαστήματα. Η έρημος είχε κάνει την εμφάνισή της με τα πάντα σκοτεινά πλέον και έτσι αρχίσαμε να προσεγγίζουμε και το Λας Βέγκας όπου προσγειωθήκαμε στον 25L. Αποφώνηση, αποβίβαση, fast-track διαδικασίες domestic-πτήσης με πρόσβαση των μη-επιβατών στους ιμάντες παραλαβής...

Και κάπως έτσι ολοκλήρωσα τη μεγαλύτερη domestic πτήση (και με τις μεγαλύτερες χρεώσεις) που έχω κάνει. Ακολουθεί crash-test με τη JetBlue την Τετάρτη στο LAS-SFO.

 

[fotis]

Safety video

Προσκυνώ!

 

[jerry]

LAS-SFO 18FEB15 0700-0840
B6 2789 0700-0840
A/C: A320 REG: N807JB (2.5 ετών)

Πληθώρα πτήσεων μεταξύ Λας Βέγκας και Σαν Φρανσίσκο. Η United πετάει 5-6 φορές, η American πιο λίγες και οι κατά κόσμον loco Virgin America και jetBlue από 2 εκάστη. Εναλλακτικά, μπορείς να πάρεις τις ακόμα πιο φθηνές Southwest και Spirit για Oakland. Τα 42 δολλάρια της JetBlue ήταν αρκετά για να με πείσουν να ζήσω τη jetblue experience όπως λέει η εταιρεία. Δωρεάν αποσκευή, το μεγαλύτερο seat pitch ανάμεσα στις αμερικάνικες εταιρείες και δωρεάν ροφήματα και σνακς, δωρεάν επιλογή θέσης ανάμεσα στις παροχές.
Η πτήση ήταν πρωινή (0700) οπότε το απαραίτητο πρωινό ξύπνημα αντισταθμίστηκε κάπως από τους υπαλλήλους της TSA που για να αντιμετωπίσουν τις ουρές που είχαν τάση αυξανόμενη (και τη νύστα τους) ήταν αρκετά πρόσχαροι. «You won’t sing for us today?” μου είπε ο χαρούμενος αμερικανός καθώς έβγαινα από το ολόσωμο σκάνερ και ενώ είχε το ένα μάτι του στην check-up screen. “Its too early for me” απάντησα και με ξεπροβόδισε.

Η Jetblue έχει ένα καταπληκτικό application το οποίο σου ρυθμίζει τα πάντα για την πτήση σου και σου στέλνει ειδοποιήσεις σε διάφορες φάσεις (ώρα για τσεκιν κτλ κτλ). Το χρησιμοποίησα πλήρως και κράτησα την κάρτα επιβίβασης της Jetblue για αναμνηστικό (μέχρι να αρχίσουμε να πετάμε με τα βιομετρικά μας χαρακτηριστικά, εμείς οι αδέσμευτοι επιβάτες θα συλλέγουμε boarding passes).

Το terminal 3 που επιχειρεί η JetBlue δείχνει καινούριο και μεγάλο, όπως και κάθε τι αμερικάνικο (με τους αντίστοιχους κουλοχέρηδες να σε αποχαιρετούν). Το αεροσκάφος μας ήταν σταθμευμένο στο gate του αποβραδύς ενώ η πληρότητα δεν αναμενόταν μεγάλη σύμφωνα με το πλάνο θέσεων που είχα τσεκάρει, όπερ και εγένετο όταν άρχισε η επιβίβαση και ουδείς εκ των priority boarding εμφανίστηκε. Θέση 19Α για αυτό το σκέλος, άνετο seat pitch και όλη η τριάδα διαθέσιμη για πάρτυ (η πληρότητα πρέπει να ήταν κάτω του 50%). Όλα έτοιμα από τις 06.50 με την κυβερνήτη να μας ενημερώνει από το PA της καμπίνας πως θα φτάσουμε τα 29000 πόδια και σε 1 ώρα και 15 λεπτά θα μας έχει πάει ασφαλώς στο SFO. Pusbhback on-time και τροχοδρόμηση για το διάδρομο 01 με τη HA7 να ετοιμάζεται για Honolulu (και για την οποία ίσως σας μιλήσουμε σε άλλο report). Στην πορεία το 737 της Janet, ένα C17, το 747SP της Las Vegas Sands (γνώριμο για το LGAV), απογείωση και απίστευτη θέα πάνω από το strip που έμοιαζε να ξυπνάει σιγά σιγά (αν και μάλλον δεν κοιμάται ποτέ).

Λίγο μετά την απογείωση το πλήρωμα μας πήρε παραγγελία για τα ροφήματα ενημερώνοντας κάποιους διστακτικούς επιβάτες πως ΝΑΙ είναι δωρεάν! Αφού επέστρεψαν με τις παραγγελίες μας, μας μοίρασαν τσιπς και μπισκοτάκια (ιδού). Η JetBlue δε χρεώνει το directtv (σε αντίθεση με τη United) και χρεώνει μόνο τις ταινίες. Επίσης δε χρεώνει (τουλάχιστον προς το παρόν) και το wifi-on-board (εκτός αν θες κάτι πιο γρήγορο). Τριγύρω έρημος και ομολογώ πως με ξάφνιασε η λίστα συνεργατών-εταιρειών της jetblue στο περιοδικό της (από Lufthansa μέχρι κολπικές και βάλε) . Και κάπως έτσι άρχισε και η κάθοδος για το SFO στο οποίο υπήρχε η κλασσική πρωινή ομίχλη. Αφού περάσαμε την ομίχλη και στην πορεία για τον 28R βιώσαμε ελαφρές αναταράξεις, ενώ ο κυβερνήτης ενδεχομένως έχοντας στο μυαλό του την αποτυχημένη προσέγγιση της Αζιάνα, αποφάσισε να πιάσει στη μέση του διαδρόμου. Με ημι-άδειο αεροπλάνο, σταμάτησε αμέσως πάντως. Τροχοδρόμηση για το gate μας με πλήθος αεροσκαφών να αναμένουν για απογείωση, χαιρετισμός στο scimitar 739 της Alaska, γρήγορη αποβίβαση και βουρ για την πόλη με το γνωστό BART.

Θα ακολουθήσει βαθμολόγηση.

 

[Pavlos-21-]

Εμενα παντως προσωπικα μου αρεσε το ονομα του αεροπλανου
http://www.planespotters.net/Production ... irways.php

 

[jerry]

Χαχα, έχεις δίκιο γιαυτό, αλλά ο δαίμων του τυπογραφείου με πρόδωσε. Πέταξα με το N809JB (ιδίας ηλικίας, με το όνομα Blue by Popular demand)

 

[jerry]

United στο υπερατλαντικό:

Στα (+)
-Το catering: για τους χαλεπούς καιρούς που ζούμε το βρήκα γευστικό και ιδιαίτερα θετικό πως το δεύτερο snack ήταν ζεστό.
-Το πλήρωμα: Χαρούμενο και θετικό
-Η ποικιλία του IFE
-On time
-Όλη η διαδικασία πριν την πτήση (ενημέρωση σε κάθε βήμα για το αεροσκάφος, τη διαθεσιμότητα θέσεων και το πλάνο επιβατών ακόμη και κατά τη διάρκεια της επιβίβασης)
-Το mobile app της United

Στα (-)
-Απουσία (ή μάλλον χρέωση) των αλκοολούχων ποτών
-Απουσία channel 9

United στο domestic
Στα (+)
-On time
-Το 739 (παρότι narrow-body σου δίνει την αίσθηση ότι είναι μεγάλο, λόγω του μήκους του)

Στα (-)
-5.30 ώρες πτήση χωρίς έστω φυστίκια;
-χρεώσεις σε directtv που πρακτικά έκαναν το IFE ανύπαρκτο (ακόμη και το χάρτη)
-χρεώσεις στο wifi

JetBlue στο domestic
Στα (+)
-On time
-Service για τη μικρή διάρκεια της πτήσης ήταν καλό
-δωρεάν wifi και directtv
-το καταπληκτικό mobile app της jetblue
-το seat-pitch

Στα (-)
-το χλιαρό πλήρωμα