Thai για Tokyo. Η νότια διαδρομή.

  • Thread starter Thread starter George
  • Ημερομηνία δημιουργίας Ημερομηνία δημιουργίας
Θα έλεγα ότι αν πάει κανείς μόνο για τουριστικούς σκοπούς και όχι για αεροπορικές επισκέψεις-spotting κ.λ.π., στο Τόκιο χρειάζονται γύρω στις τρεις μέρες. Αλλά, από εκεί και πέρα εξαρτάται τι θέλει να δει ο καθένας. Μπορεί κανείς να παρακολουθήσει παράσταση παραδοσιακού ιαπωνικού θεάτρου (Kabuki), να πάει για karaoke, για αγορές ηλεκτρονικών στην Akihabara κ.λ.π. Αλλά, έτσι κι αλλιώς, αν κάποιος πρόκειται να κάνει ένα τόσο μακρινό ταξίδι, προσωπικά προτείνω ανεπιφύλακτα επίσκεψη και στο Κιότο. Ναοί, τυπικοί ιαπωνικοί κήποι κ.λ.π. εκεί βρίσκονται στο μεγαλείο τους και όχι τόσο στο Τόκιο.

Πάντως, αν εγώ έχω την ευκαιρία να ξαναπάω, πιθανότατα θα προτιμούσα να ταξιδέψω χωρίς τη συνοδεία οργανωμένου group. Μην ξεχνάμε ότι η Ιαπωνία είναι μια πολιτισμένη χώρα, με χαμηλή εγκληματικότητα και κάποιος που δεν έχει την ανασφάλεια να κυκλοφορεί μόνος του σε οποιαδήποτε δυτική πόλη, δε θα δυσκολευτεί να κυκλοφορήσει και εκεί. Βέβαια, σε όλους χρειάζεται ένα διάστημα εξοικείωσης (π.χ. με το μετρό και τα άλλα μέσα συγκοινωνίας), αλλά μετά από αυτό δε νομίζω ότι υπάρχουν σημαντικές δυσκολίες. Φυσικά, κανείς δεν έχασε τίποτα μαθαίνοντας και μερικές βασικές λέξεις στην τοπική γλώσσα της χώρας που επισκέπτεται για ώρα ανάγκης...
 
Και για να κλείσουμε το θέμα "πώς να πάτε, τι να κάνετε κ.λ.π.", νομίζω ότι η Thai είναι μια καλή επιλογή, αλλά όχι απαραίτητα η καλύτερη.

Η Thai...
Αεροπλάνα καθαρά και σε καλή κατάσταση (ούτε στα MD-11 φαίνονταν τα χρονάκια τους...), το seat pitch καλό και τα καθίσματα άνετα, αν και χωρίς ρυθμιζόμενο προσκέφαλο ή footrest. Ήταν σχετικά μαλακά, όμως, και με μια ελαφριά κλίση ακόμα και στην όρθια θέση.

Το IFE είχε πολύ καλή ποιότητα ήχου σε όλα τα κανάλια, τα έργα ήταν συμπαθητικά και με σχετική ποικιλία (αν εξαιρέσουμε την τριπλή προβολή του "Shall we Dance"), αλλά σ'αυτό τον τομέα τίποτα δε συγκρίνεται με τις προσωπικές οθόνες και την επιλογή προγραμμάτων που έχουν άλλες εταιρίες. Δεν εντυπωσιάστηκα, λοιπόν.

Το catering, όμως, ήταν καλής ποιότητας και το φαγητό σε καλές ποσότητες. Πολλά πιάτα ήταν αρκετά καυτερά(λόγω ταϋλανδέζικης προέλευσης), αλλά σε όλες τις πτήσεις υπήρχε δυνατότητα επιλογής γεύματος σχετικού με τη χώρα προέλευσης/προορισμού.

Τα πληρώματα σε γενικές γραμμές εξυπηρετικά. Ποτέ δεν αρνήθηκαν κάτι και πιάνοντας συζήτηση μαζί τους έβγαζαν ένα ακόμη πιο φιλικό πρόσωπο. Περνούσαν αρκετά συχνά με δίσκους με νερό και χυμούς, ενώ στα galleys του -μεγαλύτερου σε διάρκεια- σκέλους ATH-BKK-ATH πάντα υπήρχαν τοποθετημένα ποτηράκια με χυμούς και νερό στη διάθεση όλων. Υπήρχαν, βέβαια, και αεροσυνοδοί/φροντιστές που έδειχναν να βαριούνται. Αλλά η γενική εικόνα ήταν καλή και όταν χρειάστηκε να βοηθήσουν σε...μικροατυχήματα (εμένα με το χυμό και τον άλλο επιβάτη με το καυτό γάλα) ήταν άμεσοι και πρόθυμοι.

...και τα αεροσκάφη της
Όσο για τα αεροσκάφη, το Jumbo της Thai είναι όμορφο και επιβλητικό απ' έξω, αλλά από μέσα μου έδωσε την εντύπωση ενός -πώς να το πω- αεροπλάνου "μαζικής μεταφοράς". Στριμωγμένα galleys (εκτός αυτού της Business/First που ήταν ομολογουμένως ένα από τα καλύτερα galleys που θα μπορούσαν να υπάρξουν), ελάχιστες οθόνες IFE (αν και αυτό είναι καθαρά επιλογή της αεροπορικής εταιρίας) και η 3-4-3 δε μου φάνηκε βολική διαρρύθμιση. Βαθμός ανόδου ικανοποιητικός αλλά όχι κάτι εντυπωσιακό (ήταν και γεμάτες οι πτήσεις), αρκετός θόρυβος από τους κινητήρες ακόμη και σε cruising altitude, αλλά φαινόταν αρκετά "στιβαρή" κατασκευή ως προς την απουσία τριγμών κ.λ.π. μέσα στην καμπίνα. Θα έλεγα ότι πρόκειται για το αντίθετο του Α340 σε όλους σχεδόν τους τομείς (εκείνο είναι πολύ πιο αθόρυβο, το 2-4-2 πιο άνετο , αλλά...τρίζει πολύ, ιδίως σε ανατράξεις και απότομες επιβραδύνσεις!).

Το δε MD-11 έχει καλά (οι διπλές θέσεις), έχει και άσχημα (η μεσαία πεντάδα του μαρτυρίου!). Ο βαθμός ανόδου μπορεί να είναι μέχρι και εντυπωσιακός, ο θόρυβος στην καμπίνα χαμηλότερος του 744 αλλά σαφώς υψηλότερος του Α340 και οι οθόνες ψυχαγωγίας αρκετές για όλους. Galleys μετρίου μεγέθους (θα έλεγα αντίστοιχου με αυτά του Α300), αλλά καμμία σχέση με την ευρυχωρία του 767. Με αυτό συγκρίνονται άνετα, όμως, ως προς την άνεση χώρου του πιλοτηρίου. Τεράστιο!

Και, τελικά, τι;
Συνολικά, λοιπόν, με την Thai θα ξαναπετούσα, αν η τιμή ήταν καλή. Σίγουρα δεν είναι "η δεύτερη καλύτερη εταιρία στον κόσμο μετά την Emirates" όπως μας δήλωσε ο ταξιδιωτικός πράκτορας. Είναι, όμως, μια εταιρία που μολονότι δε δίνει και πολύ έμφαση στις σύγχρονες "πολυτέλειες" στις καμπίνες της, ήταν στην ώρα της, αποτελεσματική και με αξιοπρεπέστατο service. Θα προτιμούσα το MD-11 από τα 747 τους (μιλάω για τις πτήσεις την Αθήνας), αλλά μάλλον θα απέφευγα τα Β777-200 τους με διαρρύθμιση 3-4-3 (την ίδια στιγμή που στα 773 έχουν το φυσιολογικό 3-3-3) !!!

Το μεγάλο τους πλεονέκτημα, όμως, πηγαίνοντας προς ανατολή σε σχέση με μια ευρωπαϊκή εταιρία είναι οι ώρες των δρομολογίων. Φτάνεις εκεί απόγευμα (βολικότατο για να πέσει κανείς για ύπνο νωρίς) και γυρίζεις στην Ευρώπη νωρίς το πρωί (μετά από βραδινή πτήση όπου μπορεί κανείς να κοιμηθεί αρκετές ώρες). Είναι οι καλύτερες για να μετριάσει κανείς το jet lag. Αλλά, αν π.χ. η Singapore μου έδινε εξίσου καλή τιμή (αφού οι ώρες είναι παρόμοιες), μάλλον θα την προτιμούσα χωρίς δεύτερη σκέψη. Εκτός, ίσως, αν ταξιδεύετε μαζί με κάποια...τρυφερή παρουσία, η οποία μάλλον θα εκτιμήσει την ορχιδέα που τα πληρώματα της Thai προσφέρουν στο τέλος σε όλες τις κυρίες που επιβαίνουν στις πτήσεις της.
 
Θυμάστε που σας έλεγα για έναν τύπο στο ATH-BKK που η "ξινή" αεροσυνοδός έχυσε πάνω του την κανάτα με το ζεστό γάλα; Και μετά τον τράβαγε στις τουαλέτες να τον καθαρίσει, του έδωσε να φορέσει το στεγνό πουκάμισο ενός φροντιστή κλπ; Τότε γελούσαμε με τον τρόπο που η κακοδιάθετη φίλη μας άλλαξε τελείως ύφος και με μπόλικες ενοχές προσπαθούσε να επανορθώσει. Ε, σήμερα αποδείχθηκε ότι...με αυτόν είμαστε γείτονες!

Δεν είναι παράξενη σύμπτωση;

Διαφορετικοί άνθρωποι με κοινές εμπειρίες -έστω και μικρής σημασίας- που δημιουργήθηκαν μέσα στο "μικρόκοσμο" μιας πτήσης. Γιατί κάθε πτήση είναι και μια ομάδα ανθρώπων που σε όλη τη διάρκειά της γίνονται -θέλοντας και μη- κομμάτι μιας μικρής "κοινότητας". Άνθρωποι με τελείως διαφορετικές αφετηρίες και προορισμούς, που τους ενώνει για λίγο η ανάγκη του ταξιδιού.

Δεν ξέρω βέβαια αν χρειαζόταν να τα γράψω όλα αυτά, αλλά είναι κάτι που ως σκέψη τριγυρνάει από καιρό στο μυαλό μου. Τώρα είχα και την αφορμή να το μοιραστώ και μαζί σας.

Εκτός κι αν με έπιασε σύνδρομο αεροπορικής στέρησης και τα βλέπω όλα αλλιώς! :lol:

Τέλος πάντων (και για να μη μου πουν οι φίλοι moderators ότι είμαι εντελώς εκτός θέματος) ορίστε και μια φωτογραφίαπου είχα προετοιμάσει τότε για upload και σήμερα ανακάλυψα ότι την είχα ξεχάσει εντελώς. Για κάποιο λόγο μου έκανε ένα "κλικ" όταν την ξαναείδα...
 
Top