Κάνεις λάθος, δε σε ειρωνεύτηκα και θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω μερικούς λιγότερο προφανείς λόγους από αυτούς που εσύ ανέφερες (τέλη προσγείωσης, τηλεφωνικούς λογαριασμούς, μισθούς και άλλα τέτοια).
Και για να επιστρέψουμε στο τόπικ: H A3 και η κάθε Α3, δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα. Το τμήμα εμπορικής διεύθυνσης της κάθε αεροπορικής εταιρίας έχει ως κύριο στόχο η κάθε πτήση να του αποφέρει το μέγιστο δυνατό κέρδος. Όταν λοιπόν δημοσιεύεται ένας ναύλος, η αεροπορική εταιρεία προκαθορίζει το ποσοστό/αριθμό θέσεων που θα διαθέσει σε κάθε πτήση, προκείμένου να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να βγει η πτήση παθητική, είτε λόγω χαμηλών εσόδων, είτε λόγω χαμηλού δείκτη πληρότητας (αν πουλήσουν 10 U class στην πτήση για Χανιά και καμία άλλη θέση, κάηκαν!). Έτσι, είθισται να διατίθενται περισσότερες θέσεις στις λεγόμενες "γαλατάδικες" πτήσεις προκειμένου να ενθαρρύνεται το επιβατικό κοινό να πετάξει σε μία πτήση που έτσι κι αλλιώς θα είχε χαμηλή πληρότητα. Το ίδιο ισχύει και για τις πτήσεις που εκτελούνται στις εργάσιμες μέρες της εβδομάδας ("μεσοβδόμαδα" όπως λέμε...)
Επισήμως ή ανεπισήμως, υπάρχουν τα seasonalities και τα black-out dates στα οποία δεν είναι δυνατή η πώληση εισιτηρίων με μειωμένες τιμές ή για award εισιτήρια. Η AF, SU και ΤΚ είναι από τις εταιρείες που έχουν επιλέξει να δημοσιεύουν τα τα black out dates, και όχι απλά να κλείνουν τα booking classes και να μένεις με την απορία αν όντως υπήρχε η διαθεσιμότητα και κλείστηκε από κάποιους που προγραμματισαν νωρίτερα απο σένα.
Ένας από τους στόχους της Α3 και της κάθε εταιρίας, είναι να ξεκαθαρίζει το συντομότερο την πληρότητα, άρα και το κέρδος μιας πτήσης. Για το λόγο αυτό, εφαρμόζει προηγμένα συστήματα που ελέγχουν το inventory κάθε πτήσης και κάνουν assignment του time limit ούτως ώστε να βγεί το συντομότερο δυνατόν. Παράλληλα, καταγράφουν τη ζήτηση, ελέγχουν τις unticketed κρατήσεις, τα non shows, υπολογίζουν τα overbookings και αυξομειώνουν αναλόγως τις διαθέσιμες θέσεις για κάθε ναύλο. Ναύλοι με advance ticketing, όπως το ΧΟW στο εσωτερικό και τα P, T, U, V του website αποτελούν εγγυημένο έσοδο για την εταιρεία μια και είναι άμεσα εκδοτέοι και non refundable. Αυτό σημαίνει ότι αν ο επιβάτης αποφασίσει μονομερώς να μην ταξιδέψει, η εταιρία δεν έχει καμία οικονομική υποχρέωση να επιστρέψει το ναύλο ή να αλλάξει την κράτηση. Επιπλέον, το πρόστιμο για να αλλάξεις το XOW, ίσως να προϋποθέτει και upgrade σε Κ, M, Y, C + €15,00 για την αλλαγή. Όλοι αυτοί οι ναύλοι έχουν βαθμιαίο availability close out, πράγμα που σημαίνει ότι από κάποια ημερομηνία και μετά δεν μπορουν να πωληθούν και άρα ο επιβάτης θα πρέπει να πάρει υψηλότερο ναύλο. Σημειωτέον βέβαια ότι τέτοια συστήματα κοστίζουν αρκετά εκατομμύρια ευρώ, άρα αντιλαμβάνεται κανείς πόσα περισσότερα εκατομμύρια ευρώ μπορούν να αποφέρουν στην εταιρεία με τη σωστή χρήση τους.
Η ιστοσελίδα είναι ο καλύτερος τρόπος να πουλήσει η εταιρεία τα εισιτήρια της για τους εξής λόγους:
α) δεν είναι αναγκασμένη να πληρώνει τα υψηλά GDS fees για ένα ναύλο των €19, €29, €39, €59, €509 κ.ο.κ.
β) δεν έχει (προς το παρόν) service fee
γ) δεν επιτρέπει waitlisting
δ) δεν επιτρέπει provisional bookings (ήτοι σε έχει στο χέρι της)
ε) δεν χρειάζεται να αποδοθεί προμήθεια στα ταξιδιωτικά γραφεία
Να σημειώσω βέβαια και το γεγονός ότι οι χαμηλότεροι ναύλοι δεν είναι διαθέσιμοι από τα GDS' λόγω των υψηλών χρεώσεων των δευτέρων. Για το λόγο αυτό η εταιρία δημιούργησε το agent website για να μπορούν τα ταξιδιωτικά γραφεία να πωλούν εισιτήρια και σε αυτούς τους ναύλους. Επειδή όμως η ιστοσελίδα είναι αφάνταστα δύσχρηστη, αργή και χρονοβόρα σε σχέση με το GDS (κοινώς διαφέρουν όσο η μέρα με τη νύχτα), η εταιρία ενθαρρύνει τους πράκτορες να τη χρησιμοποιούν καταβάλλοντας μία πενιχρή υπερπρομήθεια (κοινώς: έκαναν την τύχη τους οι άνθρωποι).
Άλλη μία πτυχή είναι το φοβερό και intriguing code sharing, όπου ο operating carrier πουλάει ένα ποσοστό των θέσεων σε bulk τιμή στον marketing carrier. H αμοιβαία διάθεση μίας πτήσης με αυτό το σύστημα (υπό διπλό/τριπλό/τετραπλό κωδικό) αφ' ενός δίνει τη δυνατότητα στον "ανίσχυρο" να εδραιώσει την παρουσία του σε μία τρίτη αγορα όπου δραστηριοποιείται ο ισχυρότερος, αφ' ετέρου διευκολύνει τις συνεργασίες για βολικότερες ανταποκρίσεις προς όφελος των επιβατών. Όταν λοιπόν η A3 λειτουργεί ως marketing carrier της LH, ειναι αυτονόητο πως δεν μπορεί να πουλήσει χαμηλότερα απ' όσο της πουλάει τη θέση η LH. Ισχύει και το αντίθετο: η LH δεν μπορεί να πουλήσει τους διαδικτυακούς ναύλους της Α3 στην ίδια τιμή. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν βλέπετε τις πτήσεις της LH στην ιστοσελίδα κρατήσεων της Α3. Σαν πιο μικρή, η Α3 κοιτάει πως να γεμίσει τα ΔΙΚΑ ΤΗΣ αεροπλάνα πρώτα. Παράλληλα με αυτήν την συμφωνία, η LH έχει δικαίωμα να πουλάει μέσω της ιστοσελίδας της τις πτήσεις της Α3 βάζοντας κωδικό LH εφαρμόζοντας τη δική της τιμολογιακή πολιτική, που είναι σαφώς πιο αυστηρή από αυτή της μικρής Α3.
Έχουμε βέβαια και το interlining όπου η Α3 μπορεί να δεχτεί να μεταφέρει έναν επιβάτη μίας τρίτης εταιρίας σε κάποιο από το δρομολόγια της. Για παράδειγμα, η Α3 να δεχτεί να μεταφέρει από την Φρανκφούρτη στην Αθηνα έναν επιβάτη, ο οποίος έχει έρθει από Σανγκαη με την CA και κρατάει εισιτήριο που έχει εκδόσει η CA.
Αυτά τα ολίγα προς το παρόν.
Φώτη, με το χέρι στην καρδιά, συνεχίζω να υποστηρίζω πως ό,τι είπα, δεν το είπα με ειρωνική διάθεση (εξ άλλου, ως εργαζόμενος στο χώρο έχω πρόσβαση σε εξ ίσου χαμηλές τιμες και όχι μόνο σε Α3 και LH και αποφεύγω να το διατυμπανισω 3-4 φορές στα 315 posts) σε ευχαριστώ που με την καίρια παρέμβασή σου και με αφορμή τον εξευτελιστικά χαμηλό ναύλο που εξασφάλισες για έναν legacy carrier, μου έδωσες την ευκαιρία να γράψω το ανωτέρω κείμενο.