Γερμανία, Δουβλίνο, Ελλάδα

[Angel Aviation]

Πρώτο Trip Report λοιπόν. Λίγο αργοπορημένο.
20 Ιουνίου, CHQ-DUS με Condor 89 euro. Ώρα αναχώρησης 20.15, ώρα κατά την οποία η φωτογραφική δεν αποδίδει καλά. Το αεροδρόμιο στα χανιά δεν ξέρω τι να πώ αλλά κάθε χρόνο μου φαίνεται πάμε λίγο πίσω. (αλήθεια, γιατί έχει καθιερωθεί η βαλίτσα να παραδίδεται όχι στο check-in αλλά να την αφήνουμε στα drop off δίπλα? Περιμένει κανείς λοιπόν για το check in, περιμένει και για το drop off. Τέλος πάντων, έξω δεν το έχω δει αυτό, στη θεσσαλονίκη το είχα δει πάλι, δεν ξέρω πως είναι στα υπόλοιπα αεροδρόμια της Ελλάδος.
Το αεροπλάνο κλασσικά γεμάτο από στεναχωρημένους τουρίστες για τους οποίους τελείωσαν οι διακοπές. Είναι πάντα μια ευχάριστη σπόντα η ατάκα ότι οι δικές μου μόλις ξεκινάνε. Αναχώρηση με 15 λεπτά περίπου καθυστέρηση (δεν το θεωρώ καθυστέρηση). Μετά την απογείωση, αρχίζουν τα πρώτα καροτσάκια για χυμούς, αναψυκτικά, με την επιλογή να γέρνει στο καθιερωμένο Bitter Lemon, που δεν ξέρω πως που έχει κάτσει, αλλά με θυμάμαι να το ζητάω πάντα από παιδάκι που πετούσα με Lufthansa από ηράκλειο για Φρανκφούρτη. Anyway, λίγο μετά το φαγητό, το οποίο έπρεπε να φωτογραφίσω, αλλά για κάποιο λόγο δε…! Τορτελίνια με διάφορα λαχανικά, τα οποία παραδόξως και πολλά ήταν, και νόστιμα. Θεωρούσα πάντα ότι το κρέας ήταν must στις πτήσεις, αλλά μου φαίνεται οι Vegetarians μας έχουν κάνει ζημιά. Από την άλλη οκ, το μακαρόνι φτηνότερο, και περισσότερο, σε συνδυασμό με το νόστιμο, μια χαρά. Δεύτερη γύρα για ποτά/καφέ, μάζεμα, και ξεκινάει η ταινιούλα. Vicky Christina Barcelona, το οποίο ναι μεν είχα ξαναδεί, αλλά δε με χάλασε, ευχάριστη ταινιούλα. Φιλάκι Σκαρλετ-Πενελοπε, με κάποια χαχανητά στο αεροπλάνο από μικρά τουριστάκια! Από πλήρωμα, ευγενικές παρουσίες, σίγουρα η condor δεν έχει δώσει τόπο στα νιάτα, αλλά κανένα πρόβλημα, επαγγελματίες, με το χαμόγελο, με ίχνος ξινίσματος στην κλασσική μου «επιθυμία» για καφέ + ποτήρι νερό (ταιριάζει), αλλά μερικές φορές έχω συναντήσει ξίνισμα για τον «έξτρα κόπο».
Από seat pitch δεν είμαι σίγουρος για ίντσες, αλλά όπως και να χει δεν είναι εξαιρετικό, αλλά υποφερτώ για την 3ωρη πτήση περίπου. ΤΟ 753, είναι από τη φύση του λίγο στενάχωρο σωληνοειδής μακρυνάρι, αλλά από τη στιγμή που ξεφεύγει από τα B737, A320 είναι μια ευχάριστη έκπληξη. 289 άτομα σε single isle είναι αυτά!
Προσγείωση στον 23R, αποβίβαση και παραβή βαλίτσων γρήγορη. Τα αεροπλάνα δεν είναι καινούρια, και σίγουρα δείχνουν την ηλικία τους, και το ότι δεν παράγεται πια το 757, είναι λίγο κρίμα.

Αεροπλάνο 7/10
Εξυπηρέτηση 9/10 (φαι, καφές, ταινία)
On-time 9/10
Πλήρωμα 8/10

Στην Γερμανία λοιπόν (από όπου έχω μισή καταγωγή), ανέβηκα για διακοπές/αναζήτηση εργασίας, αλλά όσο είμουν πάνω είπα να το εκμεταλευτώ επιπλέον. Έτσι από νωρίτερα είχα κλείσει εισητήριο για 3 μέρες δουβλίνο με την μιχάλαίρ (Ryanair). Η Τιμή πρόκληση, 1 ευρώ το NRN-DUB (nrn=Weeze το αεροδρόμιο που αποκαλεί dusseldorf η ryanair), Η επίστροφη βέβαια ακριβή, ως συνήθως, 11 ευρώ (hehe). Οπότε 12 ευρώ το roundtrip. Μην έχοντας ξαναπετάξει με Ryanair διάβαζα και ξαναδιάβαζα τους όρους, περιπτώσεις, και case-studies, για να ξέρω τη να αντιμετωπίσω. Καταρχήν το λεωφορειάκι από το σταθμό του τρένου για NRN κοστίζει 14 ευρώ παραπάνω από το εισητήριο, αλλά και πάλι το ταξίδι ήταν φτηνό.Η απόσταση είναι καμιά 80αρία χιλιόμετρα. Και Πριν αρχίζουν να φωνάζουν μερικοί, επισημαίνω λίγο το τι συμβαίνει στα χανιά. Τα ξενοδοχεία αρκετών τουριστών βρίσκονται στην περιοχή πλατανιά, (την οποία οι τουρίστες την ξέρουν σαν χανιά). Στο αεροδρόμιο χανιών υπάρχει ένα λεωφορείο με 3 δρομολόγια τη μέρα, οπότε το ταξί είναι μονόδρομος, και τα λεφτά περισσότερα από τα 14 ευρώ που πλήρωσα, δεν είναι λοιπόν κάτι τραγικό. Για να μην αναφερθώ σε άτομα από ρέθυμνο (1 ώρα για αεροδρόμιο), πόσο μάλλον άτομα από λάρισσα (2 ώρες για Θεσσαλονίκη). Οπότε δεν το θεώρησα τόσο εξωπραγματικό όπως πολλοί κατηγορούν την Ρυαν. Anyway, το NRN λοιπόν, μέσα στην εξοχή στη μέση του πουθενά, την μέρα που έφευγα (30 Ιουνίου), είχε πτήσεις μόνο της Ρυαν, σε 21-22 προορισμούς. Check in είχε γίνει ονλινε, σακίδιο στη πλάτη, οπότε όλα ρόδινα. Ο χώρος στην αίθουσα αναμονής, περνάει υποχρεωτικά από τα Duty Free/Value Shop/όπως τα λένε πλεον/. (Κυριολεκτικά όμως). Το καλό με αυτές τις εταιρίες, πετάνε και πολλοί ταξιδευτές, οπότε συζήτηση πιάνεις αμέσως. Έτσι είχαμε έναν από Αμερική που πήγαινε ιταλία. (και ήταν από αυτούς που την πάτησε, και νόμιζε ότι η πτήση του φεύγει από το ίδιο αεροδρόμιο που έφτασε από αμερική). Και μια κοπέλα από Latvia που πήγαινε Pisa. Έτσι η ώρα στο αεροδρόμιο πέρασε ευχάριστα, μέχρι που επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο. 2 άτομα είχαν κλείσει Πγαιογιτη μπογντιν (Είπαμε, γερμανοί έχουν γαμάτη προφορά σε αυτά) (Priority). Έτσι έχοντας σηκωθεί αρκετά νωρίς, είμουν ο 3ος, 4ος, που επιβιβάστηκε στο αεροπλάνο, οπότε η θέση ήταν μονόδρομος, η έξοδος κινδύνου. Τύπος, ο μοναδικός της ρυαν 737-800. Δεν έχει νόημα να βαθμολογήσω χώρο και άνεση, γιατί ήταν εξαιρετικά. Για κάποιο λόγο δεν τίμησε κανείς άλλος τις θέσεις δίπλα μου, οπότε και ένιωσα λες και πετούσα σε χλιδή. Πλήρωμα ευχάριστο. Ενημέρωσαν ότι καθόμουν σε έξοδο κινδύνου και τι να κάνω σε περίπτωση που γίνει κάτι. Κατά τα άλλα, Το φαγητό εξαιρετικό, το In Flight Entertainment Ανεπανάληπτο, δωρέαν μπύρες, σαμπάνια, και ντουζιέρες (χο..χο)! Έχοντας κρατήσει λοιπόν την πτήση στα bare minimum, προσγειωθήκαμε στο DUB, αρκετά δυνατά (και στην επίστροφή το ίδιο, δεν ξέρω αν ήταν σύμπτωση ή αν είναι πολιτική της εταιρίας οι δυνατές προσγειώσεις. (Νέοι πιλότοι? Ξέρω γω), πάντως όχι δυσάρεστες, εγώ τις ευχαριστήθηκα με το παραπάνω, απλά κάποιοι συνεπιβάτες ταράχθηκαν. Η εντύπωση γενικά ήταν άψωγη, καθώς η πτήση ήταν στην ώρα της. Το αεροπλάνο σε άριστη κατάσταση, με ενεργοποιημένη την υπηρεσία κινητής τηλεφωνίας στον αέρα. Δεν τόλμησα (δεν χρειάζεται κιολας), αν και είχα την απορία για την τιμολογιακή πολιτική της εταιρίας, σε αυτό. Δεν ρώτησα ο άχρηστος…). Κατά τα άλλα, τα κλασσικά, καροτσάκια με τα προς πώληση ποτά, ξυστά για φιλανθρωπικούς σκοπούς, φαγητό, κτλ.
2 μέρες δουβλίνο, έμεινα σε γνωστή μου από τις μέρες του Erasmus, η οποία δούλευε, οπότε η περιπάτηση στους δρόμους του λονδίνου ήταν μοναχική κατα κύριο λόγο. Έχει κάμποσα αξιοθέατα, αλλά πάνω κάτω είναι στο ίδιο καλούπι με πολλές ευρωπαικές πόλεις. Ο πεζόδρομος, Το πάρκο st.Stephens Park. To Guiness Storehouse, στο οποίο βρίσκεται και η ιστορική Άρπα, (σύμβολο και της Ρυαναιρ). Επίσης στο κέντρο, το άχρηστο μακρυνάρι που απλά έγινε για να πάρει τον τίτλο του υψηλότερου γλυπτού στο κόσμο..!


Για την επιστροφή ισχύουν τα ίδια πάνω κάτω. 02 ιουλίου, Ίδιος τύπος αεροπλάνου, ίδια ακριβώς θέση, εξίσου σκληρή προσγείωση, στην ώρα μας. Και λεωφορείο επιστροφής. Μετά την αποβίβαση, μέχρι να βγώ έξω, να πάρω έναν καφέ, να αγοράσω το εισητήριο για το λεοφωρείο, και να βγάλω την φωτογραφική από τη θήκη, η επιβίβαση είχε ξαναρχίσει στο 738

Αεροπλάνο 9/10
Εξυπηρέτηση -
On-time 10/10
Πλήρωμα 8/10
Value for Money : Priceless

Επίστροφή στο Dusseldorf. όποις επισκεφτεί, θεωρώ αδιανόητο να αμελήσει την παλία πόλη . Ενα ηλιοβασίλεμα στο ρήνο. Και όταν λέμε οτι οι άνθρωποι πίνουν μπύρα παντού, ε ναί.
Κάπου εδώ έκρινα οτι ήταν αναγκαία μια αναβάθμιση της φωτογραφικής μου. όπως προείπα, γερμανία ανέβηκα για εύρεση δουλείας, συνεπώς οι επιλογές για dSLR δυστυχώς δεν έπαιξαν καθόλου. Έτσι αποφάσισα για μια bridge camera, με 12χ οπτικό ζοομ, και βρίσκοντας αυτήν την Fuji ´gia 180 ευρώ, ε την πήρα, και δεν είναι άσχημη (φυσικά συνεχίζω να ζηλεύω όλες τις φωτογραφίες των ανωτέρων εδώ).
Και ο καιρός περνούσε, και εγώ πάνω βαρέθηκα, αποφάσισα να επιστρέψω στα χανιά, μιας και επικοινώνησαν μαζί μου για interviews στην αθήνα. Οπότε επιστροφή με condor την 1η αυγούστου. Απο DUS-CHQ στα 159 ευρώ αν θυμάμαι καλά.
Θέση 47A. Στο αεροδρόμιο 3 ώρες νωρίτερα, όποτε κάμποσος χρόνος για φωτό. Ένα Airbus της ΒΑ Ένα Dash 8 της Flybe με τους κυκλους της Ολυμπιακής στην ουρά
Ηολυμπιακή μας, άλλο ενα Dash8 της Air Berlin
Ένα Α330 της LTU (δηλαδή πάλι Air Berlin) , Ένα Embraer 190 της Air France

To753 Που με μετέφερε πίσω στα χανιά , είσοδος από πίσω ( :twisted: ). Η εξυπηρέτηση πάλι μια από τα ίδια, ευγένεια, φαί ικανοποιητικό, (πάλι μακαρονοειδή, με σάλτσες), και ταινία το Brides War, περισσότερο για γυναίκες, οπότε σε αρκετά σημεία με έχασε. Πτήση πάνω από το μόναχο MUC, το οποίο δεν θυμίζει LGAV?. Επιστροφή στα Χανιά, με θέα τον κόλπο της σούδας, και το μαράθι, και τέλος η έξοδος από το αεροπλάνο,
Ίδια βαθμολογία με πριν, με την ταινία να με αφήνει αδιάφορο

πριν 4 μέρες έκανα ενα αυθημερόν ταξιδάκι στην αθήνα για συνέντευξη, με Α3 και κάθοδος ΟΑ, αλλά δεν θα κουράσω άλλο

Have fun

 

[Thanasis_U2]

Επίσης στο κέντρο, το άχρηστο μακρυνάρι που απλά έγινε για να πάρει τον τίτλο του υψηλότερου γλυπτού στο κόσμο..!

Spire λέγεται αυτο
το Δουβλίνο είναι υπέροχη πόλη
για ενημέρωση απλά αμα κάποιος δε χωνευει τους U2 να μην πάει εκεί σε περίοδο συναυλιας τους εκει
γντ χαμός και το αδιαχώρητο (και παντου ακούς μουσικλη U2 )

 

[mitsubishi]

(αλήθεια, γιατί έχει καθιερωθεί η βαλίτσα να παραδίδεται όχι στο check-in αλλά να την αφήνουμε στα drop off δίπλα? Περιμένει κανείς λοιπόν για το check in, περιμένει και για το drop off. Τέλος πάντων, έξω δεν το έχω δει αυτό, στη θεσσαλονίκη το είχα δει πάλι, δεν ξέρω πως είναι στα υπόλοιπα αεροδρόμια της Ελλάδος.

Και εγώ έτσι νόμιζα, ώσπου το πέτυχα πριν λίγες μέρες στο JFK.

 

[IATA/TASOS]

υπαρχει και στη θεσσαλονίκη.

 

[spotterakis]

όπου εφαρμόζεται χαλαρά...και μπαίνουν σφήνα οι άλλοι επιβάτες χωρις web check-in και καταλήγεις να περιμένεις σαν μαλ ..ς ,οπότε είτε τοχεις κάνει είτε όχι ένα και το αυτό..σε αυτό βεβαια φταιν κι οι υπάλληλοι της Αιγαίου που σφυρίζουν αδιάφορα και δεν λενε τίποτα σε κανένα..

 

[Angel Aviation]

Μιας και είχα ξεκινήσει το θέμα πέρυσι, θα συνεχίσω με το φετινό trip report, και πάλι από CHQ--> DUS.

Η condor λοιπόν, συνεχίζει για άλλη μια χρονιά να μην δέχεται χρεωστικές κάρτες για την κράτηση, οπότε επιστρατεύθηκε η λύση φίλου. Το εισιτήριο στα 154+8 ευρώ R/T για μια εβδομάδα στην ημι-πατρίδα μου, τη Γερμανία.
Ως γνωστών για τους περισσότερους εδώ το ταξίδι ξεκινάει από το αεροδρόμιο (αν οχι απο επιλογή θέσης με online check-in).Δυστυχώς αυτή η υπηρεσία από την condor αν κατάλαβα, είναι δωρεάν, για αυτούς που έχουν κάνει κράτηση θέσης, η οποία κράτηση δεν είναι δωρεάν. Επομένως το αεροδρόμιο είναι μονόδρομος, και το άγχος να φτάσω εκεί πριν από τα λεωφορεία με τους άπειρους τουρίστες στην ουρά. Δυστυχώς δεν τα κατάφερα, παολο που ήμουν 2 ώρες νωρίτερα εκεί. (καλά από το πρωι τους αφήνουν εκεί πλέον; Η πτήση αναχωρούσε 20.10. Το κλασσικό χάος στα χανιά, στα 2 check in counters. Κατσουφιασμένοι Γερμανοί να φωνάζουν για ανοργανωσιά, χωρίς βέβαια να σκέφτονται οτι η ελληνική συμβολή στο θέμα, βρίσκεται απλά στα 2 counters. Η τήρηση της σειράς είναι αποκλειστικό προνόμιο των Γερμανών. Στο τέλος, επειδή η ουρά έφτανε το θεό, άνοιξε και ενα επιπλέον counter στα πλάγια. Εκεί ειναι που η μάχη εντάθηκε, για μια καλύτερη θέση. Με τις ομπρέλες παραμάσχαλα παλέυαν να πάρουν το πολυπόθητο χαρτάκι. Από τους υπαλλήλους άκουσα οτι η πτήση θα είχε περίπου 220 επιβάτες, από τους 265 που στοιβάζονται στο 757-300. Έτσι ηρέμησα, θεωρώντας αρκετά πιθανό να υπάρξει θέση στο παράθυρο, που ήθελα. Λογάριαζα όμως χωρίς την τύχη μου, και την φυσική μου. Θα επανέλθω αργότερα σε αυτό.
Με τα χίλια ζόρια, φτάνω, παίρνω τη θέση μου, και κατευθύνομαι στον όροφο για τον κλασσικό έλεγχο. Τσάντες, τσαντάκια, λαπτοπ, άνοιγμα λάπτοπ, ψηλάφισμα πληκτρολογίου (!!) ( είναι πλεον ο κανόνας, αλλά ναι μεν είναι πιθανό μέρος για ναρκωτικά; βομβες; Γιατι αν ήταν να βάλει κανεις κατι δεν θα φαινόταν στα xrays; Τέλος πάντων, αφού έγινε αυτό, duty free, όπου οι εκστασιασμένοι Γερμανοί, ψώνισαν τα αρώματα τους το λαδάκι τους, και τη φέτα του, ως μια ανάμνηση πίσω στην πατρίδα.

Η επιβίβαση ξεκίνησε σε λογικά πλαίσια. High light η συνοδός στο λεωφορείο που ανέφερε στα αγγλικά, PLEASE..Seats 1 20, first door, 20 end second door. Μετά απο μερικά δευτερόλεπτα αμηχανίας, το πλήθος ξέσπασε στα γέλια. Φυσικά όλοι ήξεραν που να πάνε, και απο που να μπούνε, εκτός απο τον Ελληνάρα, που ενώ καθόταν περίπου 40-44 σειρά μπήκε απο μπροστά να διασχίσει όλα τα μέτρα του 757.
Εγώ λοιπόν είχα πιάσει την 45F. Κακή επιλογή. Μπροστά από την 43 είναι 3 τουαλέτες. Παλαιότερα δεν θυμάμαι ποτέ να είχα πρόβλημα, αλλά φέτος παρατήρησα για πρώτη φορά οτι η τουαλέτες είχαν διαρκή κίνηση. ΠΑΝΤΑ κάποιος ήταν εκεί. Δεν το έχω ξαναπετύχει. Αυτό ήταν το ένα μειονέκτημα. 2. Η tv στον διάδρομο, εγώ στο παράθυρο, η γωνία θέασης άσχημη, έτσι κατάφερα να δώ περίπου το 60% του slumdog millionaire από άποψη επιφάνειας. Το είχα ξαναδεί βέβαια οπότε δε με ενόχλησε. Αυτό που με ενόχλησε ήταν οτι το παράθυρο μου ήταν το μοναδικό που σαν να είχε σταγονίδια ανάμεσα, κάτι που δεν έχω ξαναδεί, και απορώ πως διορθώνεται. Είχε βέβαια ενδιαφέρον το πώς ένα ένα τα σταγονίδια πάγωναν όταν βρεθήκαμε στο κατάλληλο υψόμετρο. Πάντως έκανε την θέαση αδύνατη. Όχι πως η ώρα προβλέπεται. Ευελπιστώ στην επιστροφή να έχω περισσότερη τύχη.


Κατά τα άλλα η πτήση μια χαρά, ήρεμη, ο πιλότος κεφάτος στις ανακοινώσεις του, 3 φορές. Οι γερμανοι ενθουσιάστηκαν από την απογείωση από τον 29 του LGSA με κόντρα ηλιοβασίλεμα το οποίο έδειχναν στο monitor. Το σερβις ικανοποιητικό για τα 160 R/T. Ζυμαρικά με λαχανικά, γιαουρτάκι, και κεικ. 2 ποτά + καφές/τσάι.
ΤΟ προσωπικό πάντα χαμογελαστό, μεγαλύτερης ηλικίας από τα ελληνικά στανταρ. (είναι επάγγελμα, και οχι μοντελισμός). Προσγείωση στον 23. άμεση στάθμευση, στο ερημωμένο DUS λόγω ώρας.
Μερικά καλά νέα από το DUS, έχουν αυξηθεί πτήσεις.Air Berlin για Μαιάμι με Α330, Η Emirates φέρνει 2 καθημερινές πλέον, από μια. Μάλιστα η μεσημεριανή γίνεται με Β777, κάτι το οποίο ευελπιστώ να φωτογραφίσω στην πρώτη ευκαιρία, καθότι το σπίτι μου είναι σχετικά κοντά. Ένα 20 λεπτό με το ποδήλατο από την αρχή του διαδρόμου. Με μια ματιά όμως είδα οτι δεν πετάει πια το α340 για αμερική. Εκτός και αν κάνω λάθος.

Αυτά τα λίγα λοιπόν, μια εβδομάδα διακοπές, θα επανέλθω με φωτογραφίες από αεροδρόμιο, και απο γυρισμό.

Untill then, My soul is in the Sky...

 

[Angel Aviation]

Τετάρτη 16 Ιουνίου, μια εβδομάδα μετά την άφιξη μου στο DUS, ήρθε η ώρα της αναχώρησης. Μια βδομάδα αλλαγής παραστάσεων, αποφυγής ζέστης, ψώνια, ποδήλατο, και φυσικά μπύρας. Ο καιρός φαινομενικά άψογος, περί τους 23-25 βαθμούς, δροσιά, και ήλιος. Μετα “λύπης” με πληροφορεί η κούρσα μου για το αεροδρόμιο οτι πρέπει να φύγουμε πολύ νωρίτερα (να είμαι στο αεροδρόμιο κατά τις 12, ενώ πετάω 14:50. Εμένα χαρά μου, ήδη έτσι είχα σχεδιάσει. Φτάνω στο DUS, και βλέπω στον πίνακα πτήση για Χανιά, με Condor, check in counters 199-204. 5 Counter για να ξεπετάξουν τα μαξιμουν 265 άτομα του B757-300. Φτάνωντας, βλέπω τους Γερμανούς να έχουν σχηματίσει 2 τεράααστιες ουρές στα counter 199+200 και μια μικρότερη στο 201. Όλα βέβαια ακόμα κλειστά, καθότι κάπως νωρίς. Εγώ, τυπικός με τις πληροφορίες, σε μια χώρα που συνήθως όλα δουλεύουν σχετικά ρολόι (θα επανέλθω), παίρνω την 20.5kg βαλίτσα μου, και πάω στο 202, ώντας ο πρώτος στην ουρά, με όλους να με κοιτάζουν παράξενα, λες και είχα κλείσει Business Class που φυσικά δεν διατίθεται. Η ώρα πέρασε, οι ουρές μεγαλώναν, πίσω μου άλλο ένα τολμηρό ζευγάρι ηλικίας 65+ (τυπικοί Γερμανοί Τουρίστες) άφησε τη βαλίτσα περιμένωντας το θαύμα. Ξαφνικά έρχονται τα κορίτσια, αρχικά των 199+200, αναφέροντας στους 199 να μεταφερθούν δίπλα, γιατί εδώ είναι μόνο για όσους έχουν κάνει online check in, ως drop off. Η βαβούρα της γκρίνιας μεγάλωσε, όταν ξαφνικά εμφανίστηκε η κοπέλα στο counter μου, και μας ξεπέταξε κατευθείαν, όπου και πήρα την 48Α με την ελπίδα το αεροπλάνο να μη γεμίσει και να μείνω με τριάδα για πάρτυ μου. Γεγονός που δεν έγινε όμως. Αφού λοιπόν τσέκαρα από τους πρώτους, είχα ενα γεμάτο 2ώρο μέχρι την πτήση μου. Φυσικά αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα, καθώς το αεροδρόμιο του Düsseldorf είναι το 3ο μεγαλύτερο της Γερμανίας από άποψη κίνησης. Δυστυχώς όμως έχει πήξει σε single isle και Regional, με εξαίρεση τα Α330 της Air Berlin και Lufthansa Emirates, και το Β777 της Emirates.

Για όσους δεν έχουν πάει ποτέ στο DUS αλλά πρόκειται να το επισκεφθούν κάποια στιγμή, ας έχουν υπόψιν οτι πάνω απο το τερμιναλ Β, υπάρχει το Μπαλκόνι, με 2.20 ευρώ είσοδο, που σου δίνει το δικαίωμα να πας και στο δεύτερο μπαλκόνι, πάνω από το σταθμό τρένου, που είναι 3-4 λεπτά απόσταση με το skytrain, ενα κρεμαστό βαγόνι που συνδέει το αεροδρόμιο με το σταθμό τρένου. Η επιλογή ταράτσας εξαρτάται από την κίνηση του αεροδρομίου, και την προτίμηση μεταξύ απογείωσης ή προσγείωσης. Την τετάρτη, η ταράτσα του Τερμιναλ βόλευε για φωτογράφηση των προσγειώσεων. Το μεγάλο highlight φυσικά ήταν το 777 της Emirates που προσγειώνεται κατά τις 13.30, το οποίο περιμέναν αρκετοί με τα bazookas τους. Επίσης Στον ιδιο όροφο υπάρχει aviation shop με μοντελάκια, μπλουζάκια, στριγκάκια, (remove before flight), και διάφορα άλλα καλούδια, σε τσιμπημένες τιμές (χωρίς να ξέρω βέβαια αν είναι νορμάλ).

Από κίνηση, ξεκινάμε με ενα A319 της Hamburg International.
Η δική μας Aegean.
ΕναΒ737-300 της Lufthansa, ετοιμάζεται σιγά σιγά για επιβιβαση.
Ενα Α319 της AFRIQIYAH
Sunexpress και φυσικά το Β777 και ξανά και άλλη μια φορά για σύγκριση με το μικρό αδερφάκι.

timeshift = -1 day
Την προηγούμενη μέρα είχα βγει με το ποδήλατο μια βόλτα, με απαραίτηση στάση και πάλι στους χώρους του αεροδρομίου. Από όποια μεριά και αν προσεγγίσει κανείς το αεροδρόμιο θα συναντήσει πολύ πράσινο, λίμνες, και φυσικά την απόλυτη ηρεμία, να συνδυάζεται αρμονικά με την απόλυτη μελωδία των κινητήρων. Μια πανοραμική φωτογραφία του χώρου. Στο βάθος διακρίνονται αεροπλάνα της Αzerbaijan Αirline.
Μερικές φωτογραφιές αναζητούν να δειχθούν ασπρόμαυρες, έτσι μια Lufthansa σηκώνεται

Η συγκεκριμένη φώτο αποτελεί ενα εξαιρετικό παράδειγμα του τι ΔΕΝ μπορεί να κάνει μια μη DSLR φωτογραφική, χωρίς Manual Focus.
Δεν πτοούμεθα όμως, στον πρώτο χρόνο ως εργαζόμενος, θα δρομολογηθεί και αυτό το ζήτημα, μέχρι τότε υπομονή. Η condor παραδοσιακά με τα757-300. Iberia προσφέρει δευτερόλεπτα θορύβου στους ένοικους του σπιτιού. άλλη μια Lufthansa ακολουθεί απο κοντά.

Αναχώρηση λοιπόν με το ποδήλατο από τον χώρο του αεροδρομίου, ποδηλατώντας λίγο με κατεύθυνση προς Ρήνο, όταν ξαφνικά αρχίζει να ψιθυρίζει το θηρίο, και γρήγορα γίνονται όλες οι αναγκαίες πράξεις. το 777 λοιπόν, πλησιάζει και .απομακρύνεται. Μετά απο αυτό έφυγα για τα καλά από την περιοχή του αεροδρομίου, και άφησα την φωτογράφηση για την επόμενη μέρα, όπως φάνηκε παραπάνω.
timeshift = +1 day

η ωρα έχει πάει 2, καιρός για τέρμιναλ. Εξοδος Β42, άμεση επιβίβαση αρκετά νωρίτερα, με λεωφορεία. Το αεροπλάνο σχεδόν πλήρες, και ενώ έχουμε επιβιβαστεί όλοι, έχει ακουστει το boarding complete, ξεκινάει η αναμονή. Οι σκάλες δεν φεύγουν, και εμείς περιμένουμε. μετά απο 20 λεπτά περίπου μέσα στο αεροπλάνο, βλέπουμε καπνούς έξω από τα παράθυρα. Ευκαιρία λοιπόν για μια φωτογραφία ακόμα. Το πρόβλημα λοιπόν ήταν οτι η σκάλα-όχημα δεν κουνούσε, προφανώς χάλασε. Έτσι επιστρατεύθηκε αυτό το τζιπάκι να τραβήξει τους τόνους με όπισθεν. ο πισω τροχός πήρε φωτιά από το σπινιάρισμα, και η οπισθοδρόμηση της σκάλα έγινε πολύ πολύ αργά. μετά από κανένα 5λεπτο μπορέσαμε να ξεκινήσουμε. Μερικές φορές τα πράγματα δεν δουλεύουν 100% ρολόι και στη Γερμανία. (Off topic on, Κορυφή μέχρι τώρα παραμένει στο ηράκλειο, η θέα 5-6 καθαριστριών, να σέρνουν σκάλα προς το αεροπλάνο, καθώς το λοιπό προσωπικό απεργούσε. Ειρωνικά σχόλια από τον πιλότο. Off topic off).

κατά το σύντομο taxi ston 05R, οι φωτογραφίες δεν σταμάτησαν. Πως να αντισταθώ άλλωστε το Α330 , της Air Berlin , το οποίο κατέχει την πρώτη θέση στις προτιμήσεις μου, εξωτερικά, καθώς δεν είχα την τύχη να ταξιδέψω με ένα.

Κατα τη διάρκεια του ταξιδιού, αρκετή συννεφιά, και αναταράξεις. Στη συνέχεια σερβίρισμα, μακαρόνοειδή όπως πάντα, 2 ποτά, ταινία, και μια άνετη πτήση, με ικανοποιητικό seat pitch. Όταν καθάρισαν λίγο τα σύνεφα δοκίμασα μια πανοραμική στον αέρα, με το αποτέλεσμα να μου αρέσει. Τελευταία φωτογρφία του ταξιδιού, πάνω από τα Χανιά, συγκεκριμένα το μοναστήρι του Γουβερνέτου.

Και εις ανώτερα, και εις μακρύτερα, και καλές πτήσεις σε όλους!

 

[spotterakis]

Τον Αύγουστο πάω πρώτη φορά Δουβλίνο με κάτι φίλους-Εχω ελαφρώς πανικοβληθεί διότι:

1) Πετάω πρώτη φορά με την Ryanair από Γκάτγουικ και με τόσα που έχω ακούσει έχω φρικάρει..Ασφάλιση να προσθέσω στην αράδα των έξτρα έξτρα χρεωσεων?
2)Έψαξα να βρω πως πάνε από αεροδρόμιο Δουβλίνου στο κέντρο.Θα μένω στο Eliza Lodge κάπου στο Temple Bar district.Μπήκα στο σάιτ του αεροδρομίου και μου βγάζει ένα κάρο εταιρίες λεωφορείων, δεν κατάλαβα χριστό ποια να πάρω που να κατέβω,μιας και τρένο δεν υπάρχει (κουφό...)
3) Στην επιστροφή πετάω πρωί από Δουβίνο,7:55, οποτε πως παν αεροδρόμιο,εχει ολονύχτια γραμμή? Αν όχι το ταξί πόσο θα βγει? κανα 40άρι?

ΒΟΗΘΕΙΑ!!Όποιος ξέρει από Δουβλίνο και τέτοιες πληροφορίες ας δώσει τα φώτα του...

 

[flyglobesman]

Θα πας με την Dublin bus. Αγοράζεις τα εισιτήρια του λεωφορείου από μηχάνημα ακριβώς έξω από την έξοδο αφίξεων. θα δεις τα κιόσκια & τις στάσεις των λεωφορείων και θα κατέβεις στο κέντρο στην τελευταία στάση Ο΄ Connolly street. περισσότερες πληροφορίες θα βρεις εδώ: http://www.toandfromtheairport.com/dublin.html
Συνήθως η Ryan Air είναι εντάξει στις πτήσεις της για Δουβλίνο (Ιρλανδική γάρ...), σχετικά με ασφάλειες κ.α. θα το κρίνεις εσύ! Δεν είναι απαραίτητο.

 

[Angel Aviation]

Όπως θα είδες στο σαιτ, υπάρχουν διάφορες εταιρίες με λεωφορεία που πάνε απο το αεροδρόμιο στο κέντρο. Το dublin bus ειναι η εταιρία με τα αστικά του Δουβλίνου. Οι άλλες είναι εταιρίες με πουλμανάκια, που υποτίθεται πας πιο άνετα και γρήγορα. Παρόλαυτα δεν πιστεύω οτι αξίζει αφού το dublin bus μια χαρά είναι. Στο αεροπλάνο όταν είχα πάει έκαναν ανακοίνωση για αγορά εισητηρίο με ένα από τα ιδιωτικά. Μην ασχοληθείς. Με το που βγείς απο το τερμιναλ, έχει πληροφορίες. Δες μάλιστα αν σε συμφέρει κάποιο εισητήριο για 3ήμερο η παραπάνω. Εμένα με είχε βολέψει γιατί έμεινα 3 μέρες, και το εισητήριο συμπεριλάμβανε και την διαδρομή από και προς αεροδρόμιο.

have fun