Τα παλιά τα χρόνια, δεν υπήρχε ίντερνετ. Υπήρχαν βιβλία, τα οποία μάλιστα με δυσκολία ο κάθε πιτσιρικάς τα εξοικονομούσε. Αυτά, είχαν μέσα φωτογραφίες από όλους τους τύπους και τις εκδόσεις.
Με τα βιβλία λοιπόν παραμάσχαλα, και με τη βοήθεια του απαραίτητου δέντρου και της σκιάς του, ακολουθούσαν ατελείωτες ώρες με τα μυαλά στο φράχτη του αεροδρομίου. Τότε οι πιτσιρικάδες, είχαν περισσότερο διαθέσιμο χρόνο, μιάς και τότε (δεν θυμάμαι αν το ξανα ανέφερα), δεν υπήρχε ίντερνετ.
Αργά ή γρήγορα, όλα τα αεροπλάνα των φωτογραφιών "τσεκαριζόντουσαν" με τα αληθινά.
Πολύ βοηθούσε και η ζωγραφική. Ασχέτως αν υπήρχε καλό "χέρι" ή όχι (υπήρχε και το χαρτί ιχνογραφίας για ξεπατηκοτούρα), το περίγραμμα ενός αεροπλάνου μπορούσε εύκολα να αντιγραφεί πολλές φορές και μάλιστα χωρίς διακριτικά. Εκεί έμπαινε η εκπαίδευση διακριτικών, όπου έβαφες το σκίτσο με χρώματα άλλης εταιρείας, που δεν ήξερες κάν αν είχε στόλο με αυτό τον τύπο. Πού να βρείς τότε τέτοιες πηγές? Και δεν υπήρχε και ίντερνετ (δεν ξέρω, το είπαμε αυτό?).
Όλα αυτά σε ηλικία 7, 8 ή και 12 ετών. Βέβαια ποτέ δεν είναι αργά.
Ο πατέρας μου από τις ατελείωτες φορές που αναγκαζόταν να με πηγαίνει, έγινε και αυτός αργότερα δεινός σπόττερ. Το μικρόβιο το είχε, μιάς και ήταν σπότερ καραβιών. Εγώ κοίταζα από το "Πανί" πρός τον 15L για να δώ το βαρυφορτωμένο τζάμπο για ΝΥ και αυτός πρός το πέλαγο να σποτάρει τον "Πορτοκαλί Ήλιο" που ερχότανε από την Ύδρα !
Πλάκα πλάκα όμως (δεν εξηγείτε αλλιώς), πρέπει να έριχνε κλεφτές ματιές πρός την πίστα, γιατί είναι δεινός αεροπορικός σπότερ σήμερα στα 73 του! Διακρίνει 738 από 734 από τα 6 μίλια απόσταση. Όχι απαραίττητα επειδή το διακρινει, αλλά επειδή ξέρει πιά εταιρεία πιάνει εκείνη την ώρα! Ξέρει ότι Δέλτα είναι η μόνη περίπτωση για να δεί κανείς 764 στίς μέρες μας και άλλα κουφά! Και δεν έχει και ίντερνετ!
Η απλή λοιπόν απάντηση στο ερώτημα του φίλου είναι .....το μεράκι. Η πόρωση που έλεγε και ένα παλιό φιλαράκι. Πορώνεσαι με το γυμναστήριο, με το μπουζούκι, με το κέντημα, με τη μαγειρική, με το μπάσκετ, με τα ράλι, και τα κάνεις "δικά σου". Στις μέρες μας, πορώνεσε και με το ίντερνετ, (που ίσως ξέχασα να το αναφέρω) με τη διαφορά ότι αυτό σε κάνει "δικό του", και όχι το αντίστροφο
