aas59
First-Class-Member
- Εγγραφή
- 10/10/2006
- Μηνύματα
- 988
- Likes
- 1
- Περιοχή
- HER
- Αγαπημένη αεροπορική εταιρεία (ICAO Code)
- UAE
- Πλησιέστερο αεροδρόμιο (ICAO Code)
- LGIR
Ανηφορίζοντας το Jetway του Ατατούρκ. μπήκαμε σε ένα μακρύ διάδρομο επενδεδυμένο με γυαλισμένο γρανίτη , που οδηγούσε στα διαβατήρια και στην παραλαβή των αποσκευών ,
Ξαφνικά είδαμε πίσω μας ανθρώπους που έφθασαν με άλλες πτήσεις να περπατούν (η και να τρέχουν ) βιαστικά , προσπερνώντας μας ….
Απόρησα μεν , αλλά δεν έδρασα δε……..(πρωτόβγαλτος γαρ στο αεροδρόμιο αυτό) συνεχίζοντας τον κανονικό ρυθμό περπατήματος.
Φθάνοντας στον χώρο ελέγχου Διαβατηρίων κατάλαβα γιατί έτρεχαν….
Παρασκευή = αργία για τον Μουσουλμανικό κόσμο , τι πιο φυσικό από το να είναι υποστελεχωμένη η υπηρεσία .
Υπήρχαν ελάχιστα ανοικτά γραφεία ελέγχου διαβατηρίων (για επιβάτες που δεν είχαν Τουρκική υπηκοότητα) με αποτέλεσμα να υπάρχουν περίπου 700-1000 επιβάτες μπροστά από μας!!!
Οι προερχόμενοι από τις διάφορες χώρες που λήγουν σε –ιστάν επιβάτες έσπρωχναν και προσπαθούσαν να περάσουν μπροστά από τους υπόλοιπους (κυρίως Ευρωπαίους επιβάτες ) που κρατούσαν κάποιες αποστάσεις μεταξύ τους….
Τελείως τριτοκοσμική κατάσταση που ερχόταν σε αντίθεση με τον γυαλισμένο γρανίτη του αεροδρομίου.
Κάποια στιγμή (50-55 λεπτά αργότερα δηλαδή) καταφέραμε να φτάσουμε μπροστά σε κάποιον που με βαριεστιμάρα πληκτρολογούσε στο PC διάφορα στοιχεία και έβαζε την σφραγίδα στο Διαβατήριο.
Η παραλαβή των αποσκευών μας ήταν πολύ γρήγορη αφού μας περίμεναν γυρνώντας στον ιμάντα(λογικό με τόση καθυστέρηση στον έλεγχο).
Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο βρήκα πολύ εύκολα τον άνθρωπο που είχα κλείσει για να μας μεταφέρει στο ξενοδοχείο μας.
Το Ξενοδοχείο το επέλεξα μέσα από πολλά υποψήφια διότι ήταν σχετικά εκτός κέντρου αλλά η είσοδος του Μετρό ήταν 100 μέτρα πιο κάτω οπότε δεν υπήρχε πρόβλημα στις μετακινήσεις μας.
Πέραν τούτου είχε μία πολύ καλή τιμή για το βασικό του δωμάτιο (Superior Room) και περιλάμβανε μπουφέ πρωινό.
Το 18 θέσιο Ολοκαίνουριο mini Bus με τα βελούδινα καθίσματα , τελικά το είχαμε μόνοι μας !!!
Η κίνηση στον δρόμο παρά πολύ μεγάλη και σε ερώτηση μας σε πόση ώρα θα φθάσουμε στο ξενοδοχείο πήραμε την αφοπλιστική απάντηση «Δεν ξέρω ακριβώς…. Μπορεί σε 25 λεπτά μπορεί σε μία ώρα». Τελικά φθάσαμε έντεκα παρά κάτι (που τελικά μας βγήκε σε καλό !!)
Το συγκεκριμένο ξενοδοχείο μάλλον προτιμάται από τους Σαουδάραβες αφού ήταν εμφανέστατη η παρουσία τους ΠΑΝΤΟΥ.
Φθάνοντας στην ρεσεψιόν και συμπληρώνοντας τα σχετικά έντυπα παρατήρησα ότι μας έδωσαν δωμάτιο της μεγαλύτερης κατηγορίας (Executive Room) κάνοντάς μας upgrade λόγω της πληρότητας !!!(Νάναι καλά οι ορδές των Σαουδαράβων που προφανώς είχαν κάνει τσεκίν πριν από μας που αργήσαμε …)
Εξόρμηση σε γειτονικό κεμπαπάδικο και επιστροφή για να κοιμηθούμε αφού το αυριανό πρόγραμμα ήταν αρκετά σφικτό.
Το πρωί ανοίγοντας την κουρτίνα είδα ότι είχαν ανοίξει οι ουρανοί !!!
Έβρεχε ασταμάτητα μέχρι τις 09.00 και κατόπιν έκανε την εμφάνισή του δειλά ο ήλιος που συνέχισε το κρυφτό με τα σύννεφα μέχρι αργά το απόγευμα . Ευτυχώς όμως δεν έβρεξε άλλο όλη την υπόλοιπη ημέρα , ούτε τις επόμενες , οπότε τριγυρίζαμε χωρίς προβλήματα στους δρόμους της τεράστιας αυτής πόλης.
Η πρώτη (θετική) εντύπωση από τις δημόσιες συγκοινωνίες ήρθε μπαίνοντας στο Μετρό τους , το εισιτήριο κόστιζε 1.50 Τουρκικές Λίρες (περίπου 0,75€), το οποίο ήταν καθαρό και τα τραίνα του καινούρια.
Οι σταθμοί τους (τουλάχιστον σε όσους πήγα) ήταν περιποιημένοι και ορισμένοι κεντρικοί μάλιστα είχαν ντεκόρ με χειροποίητα πλακάκια.
Σε γενικές γραμμές η συγκοινωνία της πόλης (μετρό , τραμ , λεωφορεία) είναι σε πολύ καλή κατάσταση και έχουν κλιματισμό.
.
Η πλατεία Taksim είναι το κέντρο (τουριστικό??) την Κωνσταντινούπολης και από εκεί ξεκινά η İstiklâl Caddesi .
Είναι ένας τεράστιος πεζόδρομος και εκεί θα βρείτε πολλά μαγαζιά κάθε είδους για φαγητό και ψώνια.
Εκεί βρίσκεται και το Ελληνικό προξενείο καθώς και μερικές Χριστιανικές Εκκλησίες.
Κατηφορίσαμε μέχρι το τέλος του δρόμου όπου βρίσκεται και ο πύργος του Γαλατά.
Επιτέλους μετά από τόσο περπάτημα είδαμε θάλασσα . Η περιοχή δεν είναι ότι πιο καθαρό έχει δει κανείς αλλά μάλλον λογικό το βρίσκω αφού από εκεί πρέπει να περνούν εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου κάθε μέρα!!
Πάνω στην γέφυρα υπάρχουν δεκάδες ψαράδων που με καλάμια προσπαθούν να κάνουν το χόμπι(???) τους.
Από κει πήγαμε σε ένα από τα μεγαλύτερα στεγασμένα παζάρια το Kapali Çarsi. Χιλιάδες μαγαζιά το ένα δίπλα στο άλλο. Χιλιάδες και ο κόσμοςπου ήταν μέσα αλλά και έξω από αυτή την αγορά.
Φυσικά επίσκεψη στην Κωνσταντινούπολη χωρίς βόλτα με καραβάκι στον Βόσπορο δεν γίνεται .
Στην παραλία δίπλα από τα καραβάκια που κάνουν tour ήταν και μερικά πλωτά μαγειρεία που έψηναν (τι άλλο ?) ψάρια... Η μυρωδιά ήταν έντονη σε όλη την περιοχή.
Οι περισσότεροι επιβάτες ήταν Τούρκοι που έκαναν την βόλτα τους .
Η δίωρη βόλτα εκτός της υπέροχης θέας μας ξεκούρασε για να συνεχίσουμε την εξόρμηση.
Είχε αρχίσει να νυχτώνει και έπρεπε να πάμε για φαγητό και επιστροφή στο ξενοδοχείο αφού την επομένη είχαμε κλείσει tour στην Αγιά Σοφιά , SultanAhmet κλπ..
Συνέχεια στο επόμενο...
Ξαφνικά είδαμε πίσω μας ανθρώπους που έφθασαν με άλλες πτήσεις να περπατούν (η και να τρέχουν ) βιαστικά , προσπερνώντας μας ….
Απόρησα μεν , αλλά δεν έδρασα δε……..(πρωτόβγαλτος γαρ στο αεροδρόμιο αυτό) συνεχίζοντας τον κανονικό ρυθμό περπατήματος.
Φθάνοντας στον χώρο ελέγχου Διαβατηρίων κατάλαβα γιατί έτρεχαν….
Παρασκευή = αργία για τον Μουσουλμανικό κόσμο , τι πιο φυσικό από το να είναι υποστελεχωμένη η υπηρεσία .
Υπήρχαν ελάχιστα ανοικτά γραφεία ελέγχου διαβατηρίων (για επιβάτες που δεν είχαν Τουρκική υπηκοότητα) με αποτέλεσμα να υπάρχουν περίπου 700-1000 επιβάτες μπροστά από μας!!!
Οι προερχόμενοι από τις διάφορες χώρες που λήγουν σε –ιστάν επιβάτες έσπρωχναν και προσπαθούσαν να περάσουν μπροστά από τους υπόλοιπους (κυρίως Ευρωπαίους επιβάτες ) που κρατούσαν κάποιες αποστάσεις μεταξύ τους….
Τελείως τριτοκοσμική κατάσταση που ερχόταν σε αντίθεση με τον γυαλισμένο γρανίτη του αεροδρομίου.
Κάποια στιγμή (50-55 λεπτά αργότερα δηλαδή) καταφέραμε να φτάσουμε μπροστά σε κάποιον που με βαριεστιμάρα πληκτρολογούσε στο PC διάφορα στοιχεία και έβαζε την σφραγίδα στο Διαβατήριο.
Η παραλαβή των αποσκευών μας ήταν πολύ γρήγορη αφού μας περίμεναν γυρνώντας στον ιμάντα(λογικό με τόση καθυστέρηση στον έλεγχο).
Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο βρήκα πολύ εύκολα τον άνθρωπο που είχα κλείσει για να μας μεταφέρει στο ξενοδοχείο μας.
Το Ξενοδοχείο το επέλεξα μέσα από πολλά υποψήφια διότι ήταν σχετικά εκτός κέντρου αλλά η είσοδος του Μετρό ήταν 100 μέτρα πιο κάτω οπότε δεν υπήρχε πρόβλημα στις μετακινήσεις μας.
Πέραν τούτου είχε μία πολύ καλή τιμή για το βασικό του δωμάτιο (Superior Room) και περιλάμβανε μπουφέ πρωινό.
Το 18 θέσιο Ολοκαίνουριο mini Bus με τα βελούδινα καθίσματα , τελικά το είχαμε μόνοι μας !!!
Η κίνηση στον δρόμο παρά πολύ μεγάλη και σε ερώτηση μας σε πόση ώρα θα φθάσουμε στο ξενοδοχείο πήραμε την αφοπλιστική απάντηση «Δεν ξέρω ακριβώς…. Μπορεί σε 25 λεπτά μπορεί σε μία ώρα». Τελικά φθάσαμε έντεκα παρά κάτι (που τελικά μας βγήκε σε καλό !!)
Το συγκεκριμένο ξενοδοχείο μάλλον προτιμάται από τους Σαουδάραβες αφού ήταν εμφανέστατη η παρουσία τους ΠΑΝΤΟΥ.
Φθάνοντας στην ρεσεψιόν και συμπληρώνοντας τα σχετικά έντυπα παρατήρησα ότι μας έδωσαν δωμάτιο της μεγαλύτερης κατηγορίας (Executive Room) κάνοντάς μας upgrade λόγω της πληρότητας !!!(Νάναι καλά οι ορδές των Σαουδαράβων που προφανώς είχαν κάνει τσεκίν πριν από μας που αργήσαμε …)
Εξόρμηση σε γειτονικό κεμπαπάδικο και επιστροφή για να κοιμηθούμε αφού το αυριανό πρόγραμμα ήταν αρκετά σφικτό.
Το πρωί ανοίγοντας την κουρτίνα είδα ότι είχαν ανοίξει οι ουρανοί !!!
Έβρεχε ασταμάτητα μέχρι τις 09.00 και κατόπιν έκανε την εμφάνισή του δειλά ο ήλιος που συνέχισε το κρυφτό με τα σύννεφα μέχρι αργά το απόγευμα . Ευτυχώς όμως δεν έβρεξε άλλο όλη την υπόλοιπη ημέρα , ούτε τις επόμενες , οπότε τριγυρίζαμε χωρίς προβλήματα στους δρόμους της τεράστιας αυτής πόλης.
Η πρώτη (θετική) εντύπωση από τις δημόσιες συγκοινωνίες ήρθε μπαίνοντας στο Μετρό τους , το εισιτήριο κόστιζε 1.50 Τουρκικές Λίρες (περίπου 0,75€), το οποίο ήταν καθαρό και τα τραίνα του καινούρια.
Οι σταθμοί τους (τουλάχιστον σε όσους πήγα) ήταν περιποιημένοι και ορισμένοι κεντρικοί μάλιστα είχαν ντεκόρ με χειροποίητα πλακάκια.
Σε γενικές γραμμές η συγκοινωνία της πόλης (μετρό , τραμ , λεωφορεία) είναι σε πολύ καλή κατάσταση και έχουν κλιματισμό.
.
Η πλατεία Taksim είναι το κέντρο (τουριστικό??) την Κωνσταντινούπολης και από εκεί ξεκινά η İstiklâl Caddesi .
Είναι ένας τεράστιος πεζόδρομος και εκεί θα βρείτε πολλά μαγαζιά κάθε είδους για φαγητό και ψώνια.
Εκεί βρίσκεται και το Ελληνικό προξενείο καθώς και μερικές Χριστιανικές Εκκλησίες.
Κατηφορίσαμε μέχρι το τέλος του δρόμου όπου βρίσκεται και ο πύργος του Γαλατά.
Επιτέλους μετά από τόσο περπάτημα είδαμε θάλασσα . Η περιοχή δεν είναι ότι πιο καθαρό έχει δει κανείς αλλά μάλλον λογικό το βρίσκω αφού από εκεί πρέπει να περνούν εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου κάθε μέρα!!
Πάνω στην γέφυρα υπάρχουν δεκάδες ψαράδων που με καλάμια προσπαθούν να κάνουν το χόμπι(???) τους.
Από κει πήγαμε σε ένα από τα μεγαλύτερα στεγασμένα παζάρια το Kapali Çarsi. Χιλιάδες μαγαζιά το ένα δίπλα στο άλλο. Χιλιάδες και ο κόσμοςπου ήταν μέσα αλλά και έξω από αυτή την αγορά.
Φυσικά επίσκεψη στην Κωνσταντινούπολη χωρίς βόλτα με καραβάκι στον Βόσπορο δεν γίνεται .
Στην παραλία δίπλα από τα καραβάκια που κάνουν tour ήταν και μερικά πλωτά μαγειρεία που έψηναν (τι άλλο ?) ψάρια... Η μυρωδιά ήταν έντονη σε όλη την περιοχή.
Οι περισσότεροι επιβάτες ήταν Τούρκοι που έκαναν την βόλτα τους .
Η δίωρη βόλτα εκτός της υπέροχης θέας μας ξεκούρασε για να συνεχίσουμε την εξόρμηση.
Είχε αρχίσει να νυχτώνει και έπρεπε να πάμε για φαγητό και επιστροφή στο ξενοδοχείο αφού την επομένη είχαμε κλείσει tour στην Αγιά Σοφιά , SultanAhmet κλπ..
Συνέχεια στο επόμενο...