Hunting a Shadow
Business-Class-Member
Προεργασία
Ο γάμος έγινε με δόξα και τιμή στη Σίφνο τον Ιούνιο του 2008. Έκτοτε ταξίδια πήγαμε δεν έχουμε παράπονο, αλλά στο μόνο μέρος που πήγαμε μόνοι μας σε αυτό τον 1.5 χρόνο έγγαμου βίου, ήταν....στη Σίφνο ξανά. Δε ξέρω τεχνικώς αν γίνεται αποδεκτό να κάνεις το ταξίδι του μέλιτος στο μέρος που παντρεύτηκες κιόλας, αλλά το θεωρήσαμε αμφότεροι λίγο χαζό. Με δεδομένο πως πρέπει να μπούνε άλλες προτεραιότητες πάνω από τα ταξίδια εντός του 2010 (αν είναι δυνατόν, προτεραιότητες πάνω από τα ταξίδια. Που οδεύουμε...), η τελευταία μας ευκαιρία ήταν τα Χριστούγεννα. Οι γιορτές πέφτανε έτσι που θα λείπαμε 15 μέρες, αλλά οι εργάσιμες θα ήταν μόλις 6. Άρα μια μοναδική ευκαιρία για κάτι καλό, κάτι μακρινό, κάτι διαφορετικό, κάτι...ζεστό. Ανέκαθεν είχα απωθημένο τα νησιά Φίτζι. Αλλά ψάχνοντας στο ίντερνετ τον Ιούλιο, ανακάλυψα τις χάρες της Νέας Καληδονίας - και συγκεκριμένα ενός μικρού νησιού που ανήκει στη Νέα Καληδονία - μια επιλογή για την οποία δικαιώθηκα. Τα Φίτζι παραμένουν απωθημένο, αλλά ξέρω πως δε τα θυσίασα άδικα αυτή τη φορά.
Για να φτάσει κανείς Νέα Καληδονία, περνάει υποχρεωτικά από Αυστραλία, Ιαπωνία ή Νέα Ζηλανδία. Υπήρχε και η λύση της απευθείας πτήσης από Παρίσι με Air Austral (η οποία θα παίξει το ρόλο της στο ταξίδι μας) η οποία ήταν πανάκριβη (άνω των 2000€). Οπότε πλέον οι επιλογές είχαν να κάνουν με την αεροπορική εταιρεία που θα μας έφτανε μέχρι την Αυστραλία (και συγκεκριμένα στο Σύδνεϋ, αυτή την πόλη επιλέξαμε να δούμε). Οι επιλογές αρκετές: Emirates, Etihad, Qatar, Singapore, Thai... Όμως το κριτήριο εδώ πια δεν είναι μονάχα η τιμή. Είναι και η άλλη τιμή. Η τιμή να πετάξουμε με ένα Α380. Το οποίο συνόψιζε αυτομάτως τις επιλογές μας σε δύο: Η Singapore δεν έχει ελαστικότητα με δεδομένο ότι δεν πετάει σε καθημερινή βάση, οι ανταποκρίσεις ήταν λίγο χμμμ, και η τιμή πιο πάνω από την Emirates. Η τελευταία είχε και την καλύτερη τιμή από όλες τις εταιρείες, τουλάχιστον τον Αύγουστο. Συνεπώς στις 11 Αυγούστου, ανήμερα του Αγίου Εύπλους μεγάλη η χάρη του, σάλπαρα για τα γραφεία των Εμιράτων στη Συγγρού για να κλείσω το ταξίδι μας.
Με την πρόκληση του Α380 μπροστά μας, και τη γοητεία ενός honeymoon trip, έκανα την υπέρβαση: έκλεισα εισιτήρια για Σύδνεϋ στην οικονομική, και εισιτήρια επιστροφής first class. Φυσικά η επιστροφή είναι προσεκτικά επιλεγμένη ώστε να πέσω σε Α380. Μη νομίζετε πως είναι δεδομένο, Ντουμπάι και Σύδνεϋ συνδέονται 3 φορές τη μέρα (2 απευθείας και μία μέσω Μπανγκόκ), ωστόσο μόνο μία από τις 3 πτήσεις είναι με το Α380.
Λίγες μέρες αργότερα, έκλεισα και τα εισιτήρια από Σύδνεϋ για Νουμέα της Νέας Καληδονίας. Τα έκλεισα από την ιστοσελίδα της AirCalin, η οποία το δρομολόγιο το έχει codeshare με Qantas & Air Austral. Θα πήγαινα με Α320 της Air Calin, θα γυρνούσα με Β738 της Qantas. Και βέβαια ο τελικός προορισμός, το μαγευτικό Ile de Pins, στο οποίο θα πηγαίναμε και γυρνούσαμε με τα ATR-72 της Air New Caledonie (εταιρεία μόνο για domestic, ενώ η Air Calin μόνο για international). Μάλιστα για τα εισιτήρια αυτά, για πρώτη φορά στη ζωή μου τα έκλεισα με ανταλαγή φαξ και εμαιλ. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος.
Συνοπτικά λοιπόν είχαμε τα εξής:
23/12/2009 Athens Dubai Emirates EK 106 B777-300ER
24/12/2009 Dubai Sydney Emirates EK 414 Β777-200LR
25/12/2009 Sydney Noumea Air Calin SB141 A320-200
27/12/2009 Noumea ILP Air Caledonie 401 ATR-72
1/1/2010 ILP Noumea Air Caledonie 414 ATR-72
2/1/2010 Noumea Sydney Air Calin SB146 737-800 *Operated by Qantas Airways
6/1/2010 Sydney Dubai Emirates EK413 A380-800
7/1/2010 Dubai Athens Emirates EK105 B777-300ER
20 μέρες πριν την πτήση, με πήρανε από τα γραφεία της Emirates, για να μου ανακοινώσουν πως η πτήση 414 ματαιώθηκε, και πως μας βάζουν στην 412 που φεύγει στις 10:15 το πρωί. Αυτό είχε 2 καλά νέα: Θα ταξίδευα 2 φορές με Α380, και μάλιστα μια σε οικονομική και μια σε first. Επίσης, θα διανυκτερεύαμε στο Ντουμπάι το πρώτο βράδυ, με πληρωμένο ξενοδοχείο και μια γρήγορη βραδυνη βόλτα θα την κάναμε. Είχε όμως κι ένα κακό: Θα φτάναμε Σύδνεϋ 7 το πρωί τοπική, μετά από 14 ώρες ταξίδι, για να περιμένουμε άλλες 6 ώρες μέχρι την 3ωρη πτήση για Νουμέα. Πριν την ανατροπή του προγράμματος, φτάναμε βράδυ στο Σύδνεϋ και διανκυκτερεύαμε δίπλα στο αεροδρόμιο, ώστε να φύγουμε φρέσκοι την επόμενη μέρα για Νουμέα.
Συζήτησα την περίπτωση να χρησιμοποιήσω το Lounge τους, έστω και επί πληρωμή. Έστειλα και εμαιλ στα γραφεία της εταιρείας στο Σύδνεϋ για αυτο το λόγο μάλιστα. Μέχρι που μου έβαλε ιδέες ο γνωστός και μη εξαιρετέος computerize μια μέρα στο τηλέφωνο. "Να τους πάρεις τηλέφωνο, να τους γκρινιάξεις να τους τα κάνεις τσουρέκια μπλα μπλα μπλα, να απαιτήσεις τούτο κείνο το άλλο, ώστε να σου δώσουν έστω κάτι.
Έτσι κι έγινε. Δεν πήρα τηλέφωνο, πέρασα από τα γραφεία τους, και συζήτησα το θέμα με την κοπέλα που είχε χειριστεί τα εισιτήριά μου και με γνώριζε κατ' όνομα πια. Έχω ελαφρώς διαφοροποιημένο ταμπεραμέντο από τον συνφορουμίτη computerize, οπότε εγώ μίλησα με χαμόγελο και επιχειρήματα προσπαθώντας να εξηγήσω την κατάσταση που δημιουργήθηκε (στην αντίστοιχη περίπτωση ο συνφορουμίτης ενδέχεται να είχε κατεδαφίσει το μαγαζί). Όλα αυτά τα ωραία όμως είχαν αποτέλεσμα: 4 μέρες μετά με ενημέρωσε η κοπέλα πως σε περίπτωση που δεν έχουνε sold out για την business του δρομολογίου αυτού (που δεν είχανε), θα έχω upgrade της θέσης και στα 2 σκέλη (Αθήνα-Ντουμπάι, Ντουμπάι-Σύδνεϋ), χωρίς όμως χρήση των lounge. Pas mal. Δε ξέρω αν θα πετύχαινα κάτι παραπάνω ή κάτι λιγότερο χτυπώντας την αδρεναλίνη στο κόκκινο όπως ο συμβουλάτοράς μου, ωστόσο και μόνο που με ξαναέβαλε σε σκέψεις να το παλέψω he takes the full credit.
Μείνετε μαζί μας για να δείτε:
Uhm...τί είδαμε μέχρι τώρα; Τίποτα; Α οκέι. Μείνετε μαζί μας για να δείτε τα πάντα όλα.
Ο γάμος έγινε με δόξα και τιμή στη Σίφνο τον Ιούνιο του 2008. Έκτοτε ταξίδια πήγαμε δεν έχουμε παράπονο, αλλά στο μόνο μέρος που πήγαμε μόνοι μας σε αυτό τον 1.5 χρόνο έγγαμου βίου, ήταν....στη Σίφνο ξανά. Δε ξέρω τεχνικώς αν γίνεται αποδεκτό να κάνεις το ταξίδι του μέλιτος στο μέρος που παντρεύτηκες κιόλας, αλλά το θεωρήσαμε αμφότεροι λίγο χαζό. Με δεδομένο πως πρέπει να μπούνε άλλες προτεραιότητες πάνω από τα ταξίδια εντός του 2010 (αν είναι δυνατόν, προτεραιότητες πάνω από τα ταξίδια. Που οδεύουμε...), η τελευταία μας ευκαιρία ήταν τα Χριστούγεννα. Οι γιορτές πέφτανε έτσι που θα λείπαμε 15 μέρες, αλλά οι εργάσιμες θα ήταν μόλις 6. Άρα μια μοναδική ευκαιρία για κάτι καλό, κάτι μακρινό, κάτι διαφορετικό, κάτι...ζεστό. Ανέκαθεν είχα απωθημένο τα νησιά Φίτζι. Αλλά ψάχνοντας στο ίντερνετ τον Ιούλιο, ανακάλυψα τις χάρες της Νέας Καληδονίας - και συγκεκριμένα ενός μικρού νησιού που ανήκει στη Νέα Καληδονία - μια επιλογή για την οποία δικαιώθηκα. Τα Φίτζι παραμένουν απωθημένο, αλλά ξέρω πως δε τα θυσίασα άδικα αυτή τη φορά.
Για να φτάσει κανείς Νέα Καληδονία, περνάει υποχρεωτικά από Αυστραλία, Ιαπωνία ή Νέα Ζηλανδία. Υπήρχε και η λύση της απευθείας πτήσης από Παρίσι με Air Austral (η οποία θα παίξει το ρόλο της στο ταξίδι μας) η οποία ήταν πανάκριβη (άνω των 2000€). Οπότε πλέον οι επιλογές είχαν να κάνουν με την αεροπορική εταιρεία που θα μας έφτανε μέχρι την Αυστραλία (και συγκεκριμένα στο Σύδνεϋ, αυτή την πόλη επιλέξαμε να δούμε). Οι επιλογές αρκετές: Emirates, Etihad, Qatar, Singapore, Thai... Όμως το κριτήριο εδώ πια δεν είναι μονάχα η τιμή. Είναι και η άλλη τιμή. Η τιμή να πετάξουμε με ένα Α380. Το οποίο συνόψιζε αυτομάτως τις επιλογές μας σε δύο: Η Singapore δεν έχει ελαστικότητα με δεδομένο ότι δεν πετάει σε καθημερινή βάση, οι ανταποκρίσεις ήταν λίγο χμμμ, και η τιμή πιο πάνω από την Emirates. Η τελευταία είχε και την καλύτερη τιμή από όλες τις εταιρείες, τουλάχιστον τον Αύγουστο. Συνεπώς στις 11 Αυγούστου, ανήμερα του Αγίου Εύπλους μεγάλη η χάρη του, σάλπαρα για τα γραφεία των Εμιράτων στη Συγγρού για να κλείσω το ταξίδι μας.
Με την πρόκληση του Α380 μπροστά μας, και τη γοητεία ενός honeymoon trip, έκανα την υπέρβαση: έκλεισα εισιτήρια για Σύδνεϋ στην οικονομική, και εισιτήρια επιστροφής first class. Φυσικά η επιστροφή είναι προσεκτικά επιλεγμένη ώστε να πέσω σε Α380. Μη νομίζετε πως είναι δεδομένο, Ντουμπάι και Σύδνεϋ συνδέονται 3 φορές τη μέρα (2 απευθείας και μία μέσω Μπανγκόκ), ωστόσο μόνο μία από τις 3 πτήσεις είναι με το Α380.
Λίγες μέρες αργότερα, έκλεισα και τα εισιτήρια από Σύδνεϋ για Νουμέα της Νέας Καληδονίας. Τα έκλεισα από την ιστοσελίδα της AirCalin, η οποία το δρομολόγιο το έχει codeshare με Qantas & Air Austral. Θα πήγαινα με Α320 της Air Calin, θα γυρνούσα με Β738 της Qantas. Και βέβαια ο τελικός προορισμός, το μαγευτικό Ile de Pins, στο οποίο θα πηγαίναμε και γυρνούσαμε με τα ATR-72 της Air New Caledonie (εταιρεία μόνο για domestic, ενώ η Air Calin μόνο για international). Μάλιστα για τα εισιτήρια αυτά, για πρώτη φορά στη ζωή μου τα έκλεισα με ανταλαγή φαξ και εμαιλ. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος.
Συνοπτικά λοιπόν είχαμε τα εξής:
23/12/2009 Athens Dubai Emirates EK 106 B777-300ER
24/12/2009 Dubai Sydney Emirates EK 414 Β777-200LR
25/12/2009 Sydney Noumea Air Calin SB141 A320-200
27/12/2009 Noumea ILP Air Caledonie 401 ATR-72
1/1/2010 ILP Noumea Air Caledonie 414 ATR-72
2/1/2010 Noumea Sydney Air Calin SB146 737-800 *Operated by Qantas Airways
6/1/2010 Sydney Dubai Emirates EK413 A380-800
7/1/2010 Dubai Athens Emirates EK105 B777-300ER
20 μέρες πριν την πτήση, με πήρανε από τα γραφεία της Emirates, για να μου ανακοινώσουν πως η πτήση 414 ματαιώθηκε, και πως μας βάζουν στην 412 που φεύγει στις 10:15 το πρωί. Αυτό είχε 2 καλά νέα: Θα ταξίδευα 2 φορές με Α380, και μάλιστα μια σε οικονομική και μια σε first. Επίσης, θα διανυκτερεύαμε στο Ντουμπάι το πρώτο βράδυ, με πληρωμένο ξενοδοχείο και μια γρήγορη βραδυνη βόλτα θα την κάναμε. Είχε όμως κι ένα κακό: Θα φτάναμε Σύδνεϋ 7 το πρωί τοπική, μετά από 14 ώρες ταξίδι, για να περιμένουμε άλλες 6 ώρες μέχρι την 3ωρη πτήση για Νουμέα. Πριν την ανατροπή του προγράμματος, φτάναμε βράδυ στο Σύδνεϋ και διανκυκτερεύαμε δίπλα στο αεροδρόμιο, ώστε να φύγουμε φρέσκοι την επόμενη μέρα για Νουμέα.
Συζήτησα την περίπτωση να χρησιμοποιήσω το Lounge τους, έστω και επί πληρωμή. Έστειλα και εμαιλ στα γραφεία της εταιρείας στο Σύδνεϋ για αυτο το λόγο μάλιστα. Μέχρι που μου έβαλε ιδέες ο γνωστός και μη εξαιρετέος computerize μια μέρα στο τηλέφωνο. "Να τους πάρεις τηλέφωνο, να τους γκρινιάξεις να τους τα κάνεις τσουρέκια μπλα μπλα μπλα, να απαιτήσεις τούτο κείνο το άλλο, ώστε να σου δώσουν έστω κάτι.
Έτσι κι έγινε. Δεν πήρα τηλέφωνο, πέρασα από τα γραφεία τους, και συζήτησα το θέμα με την κοπέλα που είχε χειριστεί τα εισιτήριά μου και με γνώριζε κατ' όνομα πια. Έχω ελαφρώς διαφοροποιημένο ταμπεραμέντο από τον συνφορουμίτη computerize, οπότε εγώ μίλησα με χαμόγελο και επιχειρήματα προσπαθώντας να εξηγήσω την κατάσταση που δημιουργήθηκε (στην αντίστοιχη περίπτωση ο συνφορουμίτης ενδέχεται να είχε κατεδαφίσει το μαγαζί). Όλα αυτά τα ωραία όμως είχαν αποτέλεσμα: 4 μέρες μετά με ενημέρωσε η κοπέλα πως σε περίπτωση που δεν έχουνε sold out για την business του δρομολογίου αυτού (που δεν είχανε), θα έχω upgrade της θέσης και στα 2 σκέλη (Αθήνα-Ντουμπάι, Ντουμπάι-Σύδνεϋ), χωρίς όμως χρήση των lounge. Pas mal. Δε ξέρω αν θα πετύχαινα κάτι παραπάνω ή κάτι λιγότερο χτυπώντας την αδρεναλίνη στο κόκκινο όπως ο συμβουλάτοράς μου, ωστόσο και μόνο που με ξαναέβαλε σε σκέψεις να το παλέψω he takes the full credit.
Μείνετε μαζί μας για να δείτε:
Uhm...τί είδαμε μέχρι τώρα; Τίποτα; Α οκέι. Μείνετε μαζί μας για να δείτε τα πάντα όλα.