"The ultimate V-V Test" : Κατακτώντας τις Κάτω Χώρες

[jerry]

Θα αντιπαρέλθω τα σχόλια περί γκρίνιας (μα με εξαπάτησαν σας λέω και με έβαλαν ανάποδα και μου είπαν πως θα φύγουμε προς την αντίθετη!) και θα σταθώ στο επόμενο :

Duo aerodromia mas perimenan sti diadromi gia katagrafi... E jerry... Dwse to prwto stigma gia na synexisw me to epomeno...

Ιδού λοιπόν το πρώτο δείγμα :
https://www.airliners.gr/community/album ... ic_id=3399

Πρόκειται για το αεροδρόμιο της Lille... Διακρίνουμε μία φυσσούνα, λίγη γεύση από το κτίριο και ένα Air France regional...

Συνεχίζοντας για το Paris, πέσαμε πάνω στο :shock: :shock: :shock:

 

[jerry]

Και ενώ θα περιμένουμε τον captainjumbo να μας αποκαλύψει τι φωτογράφησε στο Thalys, εμείς ας μεταφερθούμε στο Παρίσι, την πόλη του φωτός και των contrails... Αφού κάποιοι προσπάθησαν να φωτογραφήσουν αεροπλάνα μαζί με τη Sacre Coeur στο λόφο της Μονμάρτης (ΦΩΤΟ), αφού κάποιοι βίωσαν στιγμές αεροπορικού πολιτισμού σε απόσταση μερικών μέτρων από τους τροχόδρομους του Charles de Gaulle (ΦΩΤΟ1και ΦΩΤΟ2), ήρθε η ώρα της συνάντησης στο check-in desk της Varig για τη διαβόητη πτήση...
Η γκαντεμιά, η γλωσσοφαγία, ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το είχε ήδη χτυπήσει την ατίθαση παρέα, όταν του ενός του άνοιξε το φερμουάρ της αποσκευής του και αναγκάστηκε να την κουβαλήσει από το ξενοδοχείο, στα χωράφια του CDG και από το check-in ως το ξενοδοχείο του AMS, ενώ ενός άλλου του έτυχε το χειρότερο μιας και ξέχασε το εισιτήριο της πτήσης για το AMS! Ναι, ναι συμβαίνουν και αυτά...
Το Τ1 για όσους δεν ξέρουν εξωτερικά μοιάζει με γήπεδο να το πω, με μεγάλο πολυώροφο γκαράζ να το πω... Γενικά έχει ένα στρόγγυλο σχήμα και οι αναχωρήσεις / αφίξεις / μαγαζιά βρίσκονται σε επίπεδα. Οι φυσσούνες βρίσκονται σε 6 satellite, στα οποία η μετάβαση γίνεται με κυλιόμνεους διαδρόμους.
Anyway, το check-in έγινε νωρίς λίγο μετά τις 1400 με τον Τούρκο υπάλληλο να φοράει key lanyard των ολυμπιακών αγώνων και να μας εύχεται σε ελληνικά καλό ταξίδι. Φυσικά, δεν παραλείψαμε μετά από την προτροπή του να του πιάσουμε την κουβέντα και να μπούμε σε λεπτομέρειες για την πτήση που μας έκαιγε : 28 άτομα θα ήταν εκείνο το ηλιόλουστο απόγευμα στο MD11... Αμέσως τα μάτια μας άστραψαν... Tο χαρούμενο πρόσωπο του υπαλλήλου που μας έλεγε ότι το αεροσκάφος ήταν free-sitting ήρθε να αντικατασταθεί από την εικόνα του Satellite 1 που πλησίαζε μπροστά μας(ΦΩΤΟ)... Το όνειρο ήταν πλέον πιο κοντά από ποτέ...

CDG-AMS 30APR05 RG8720
DEPARTS 1600 , ARRIVES 1710
AIRCRAFT MD11, REGISTRATION PP-VTU (StarAlliance Livery)
TAKE OFF 1618, LANDING 1701

Το MD11 μας περίμενε στο satellite 1 και έπειτα από σχετικά γρήγορο έλεγχο χειραποσκευών, βρεθήκαμε μπροστά στο επιβλητικό MD11. Η κατάρα των λευκών αεροπλάνων (πρβλ το λευκό 734 της TV) μας κυνήγησε και εδώ... Βέβαια λίγο μας πείραξε από το να το κυνηγήσουμε από όλες τις πλευρές του (ΦΩΤΟ1,ΦΩΤΟ2) Η επιβίβαση ξεκίνησε με αργούς ρυθμούς λίγο μετά τις 1530 με τον μεσανατολικής προέλευσης υπάλληλο να μας καλωσορίζει στο gate λέγοντας Gkeia soy, pws eisai? και μετά το checkάρισμα να μας λέει και καλό ταξίδι... Η είσοδος στο MD11 μας επιφύλασσε την έκπληξη της διαπίστωσης πως το πλήρωμα αποτελείτο σε μεγάλο βαθμό από άντρες φροντιστές και τον ηγούμενο να μας καλωσορίζει... Φυσικά, οι προηγούμενοι 24 επιβιβασθέντες επιβάτες είχαν πιάσει τα παράθυρα των άκρων αλλά καθόλου δε μας χάλασε το βόλεμα στις θέσεις 39L, 41L, 42L, 43L (που σηματοδοτεί και το τέλος του αεροπλάνου). Και σε αυτή τη στιγμή ξεκινάει μία περίοδος που ο χρόνος σταμάτησε, οι αισθήσεις ενεργοποιήθηκαν στο μέγιστο και για να μη σας κουράζω, μυαλό και σώμα, παραδόθηκαν άνευ όρων σε μία πτήση στο όνειρο...Οι οθόνες (ΦΩΤΟ) μας υποδέχονταν σε αυτό το MD11 (ex-Swiss) και οι πορτογαλικές επιγραφές (ΦΩΤΟ1,ΦΩΤΟ2) προμήνυαν τι θα ακολουθούσε... Το πλήρωμα εξαντλημένο από τις 13 ώρες πτήσης από το Sao Paulo και το Porto Alegre, δεν ασχολείτο και πολύ με το τι κάναμε, δημιουργώντας μία ατμόσφαιρα ελεύθερη και κάνοντας τη διαδικασία της πτήσης ακόμα πιο ηδονική... Η επίδειξη των σωστικών μέσων (ΦΩΤΟ) ξεκινάει και λίγο μετά τις 1600 και η τροχοδρόμηση...Προσπερνώντας μια Air Greenland, μια Airwales γρήγορα βρεθήκαμε στο σημείο κράτησης του 09L, ενώ το ταλαιπωρημένο BEM (ΦΩΤΟ) (βλέπε και ΦΩΤΟ από τις 29/04/05 στην Αθήνα και διήγηση phantom_phixer πιο πάνω), μάταια προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές του κινητήρα του για να φύγει επιτέλους για Αθήνα... Λίγα δευτερόλεπτα αναμονής, πολλή λαχτάρα για την απογείωση και ναι μερικά λεπτά μετά τις 1615, ξεκίνησε η διαδικασία της απογείωσης... Αφήνω τις εικόνες να μιλήσουν από μόνες τους...
ΦΩΤΟ1
ΦΩΤΟ2
ΦΩΤΟ3
ΦΩΤΟ4
ΦΩΤΟ5
ΦΩΤΟ6
ΦΩΤΟ7
Κάτι οι 28 επιβάτες, κάτι το performance του MD11, σηκωθήκαμε σα πύραυλος από το Roissy, μένοντας με τα μάτια γουρλωμένα στο παράθυρο, την πλάτη προσπαθώντας να τη φέρουμε μπρος για να μην πέσουμε πίσω και με ένα χαμόγελο που δεν ήθελε να φύγει... Πορεία πλέον για το Άμστερνταμ (ΦΩΤΟ), και μία διαδρομή μαγεμένη, με το βραζιλιάνο κυβερνήτη να στρίβει (ΦΩΤΟ), και να μας δίνει ακόμα μεγαλύτερες στιγμές ευχαρίστησης (αλήθεια γίνεται και άλλο?). Δίπλα μας βρισκόταν το crew rest area (ΦΩΤΟ) , ενώ η άδεια καμπίνα (ΦΩΤΟ
) μας δέχτηκε σε κάθε σημείο της ώστε να γευτούμε το MD11 σε κάθε του σημείο. Το menu δεν περιλάμβανε κάτι σημαντικό (45 λεπτά πτήση είναι αυτά), ένα σάντουιτς και αναψυκτικό, με το πλήρωμα εμφανώς κουρασμένο να έχει μπερδέψει το ποιος ήθελε νερό,κόκα,πορτοκαλάδα κ.ο.κ. αλλά εκείνη τη στιγμή πιστέψτε με ήταν το λιγότερο που σκεφτόσουν, ειδικά αν κοιτούσες έξω(ΦΩΤΟ
)... Νομίζω εντοπίσαμε μία γυναίκα αεροσυνοδό ενώ από τους υπόλοιπους λίγοι εμφανίστηκαν στην καμπίνα. κάποιος στο τεράστιο galley έτρωγε και κάποιοι απλά περίμεναν τη ρουτινιάρικη προσγείωση στο AMS, που όμως για εμάς έμελλε να μην είναι καθόλου ρουτίνα. Διαπιστώσαμε πολή γρήγορα ότι ο κυβερνήτης αφενός είχε πάρει το αεροπλάνο στο χέρι και αφετέρου στόχευε να μας προσφέρει μία πτήση ξενάγησης πάνω από την περιοχή του Άμστερνταμ, αφού πολύ γρήγορα φτάσαμε στη... θάλασσα (ΦΩΤΟ
) και λίγο αργότερα άρχισε να στρίβει δεξιά (ΦΩΤΟ
) και ακόμα πιο δεξιά (ΦΩΤΟ
) για να ξεκινήσει την πολυπόθητη προσέγγιστη στον 18R. Πλέον έκανε ότι μπορούσε για να μας ευχαριστήσει μιας και έδινε και άφηνε ισχύ ανά μερικά δευτερόλεπτα, ενώ για λίγες στιγμές πιστέψαμε ότι δε θα προσγειωθούμε ποτέ αλλά θα μείνουμε για πάντα στη δίνη του MD11...και στις βουλές του κυβερνήτη... Παρόλα αυτά τα flaps κατέβηκαν (ΦΩΤΟ) και 1 λεπτό μετά τις 1700 αγγίξαμε ολλανδική γη (ΦΩΤΟ). Μία έκπληξη μας περίμενε! Τριγύρω μας υπήρχαν παντού φλας, που υποδέχονταν το αεροπλάνο σαν κομμάτι από τη ζωή τους...Ναι, αγαπητά μέλη, ήταν spotters που είχαν ξεχυθεί στα χωράφια να απολαύσουν τη θέα των αεροπλάνων. Θαυμάστε (ΦΩΤΟ1,
ΦΩΤΟ2
). Οι άνθρωποι στο εξωτερικό ξέρουν τι εστί να αγαπάς τα αεροπλάνα και επιτρέπουν στους λάτρεις να πλησιάζουν κοντά τους και δεν υψώνουν φράχτες και αστείες δικαιολογίες ασφαλείας... Οι στιγμές μεγαλειώδεις! Φανταστείτε στα τελευταία παράθυρα ανθρώπους να χαιρετάνε και οι spotters να ανταποδίδουν με χαιρετισμούς και φωτογραφίες... Προσωπικά, ένιωσα πάρα πολύ χαρούμενος από την εμπειρία αυτή, αφού είναι λίγες οι φορές που το ίδιο πάθος το ζεις όχι σαν spotter αλλά σαν επιβάτης, αλλά και γιατί στο εξωτερικό οι άνθρωποι είναι πιο μπροστά από εμάς! Το taxi για το τελευταίο gate του pier G αργό με τις σκέψεις να περνάνε από το μυαλό σαν τυφώνας και μία επιθυμία : Να μείνουμε μέσα και να συνεχίσουμε πίσω για Παρίσι και Βραζιλία...
Όπως καταλαβαίνετε, πως μπορείς μετά από όλα αυτά να μην αναφωνήσεις "OBRIGADO POR VOAR VARIG BRASIL" (ΦΩΤΟ)...
Πως μπορείς μετά από όλα αυτά να φύγεις μακριά του... (ΦΩΤΟ)

Και ύστερα φτάσαμε στο κτίριο του Schiphol...

 

[Anonymous]

Borei loipon o k. jerry na mas prosgeiwse idi sto AMS, alla epeidi gnwrizoume to akoresto pa8os sas gia epanalopsi twn wraiwn stigmwn 8a sas kanw ena mikro flash back kai na ksanaparoume ta pramata apo tin arxi, etsi pio relaxed...

Alli mia apopsi loipon tou Aeroporte de Lille by thalys. Stin synexeia omws eixe kai nea synandisi me to CDG...opou idi kapoia kommatia mas perimenan gia ligo argotera...
...kai epeidi pistevw oti kai o phantom fixer 8a sas dwsei mia geusi apo spotting sto CGD eipa na dwsw apla ti version tou Satelite 1 opou imastan parakarismenoi kai to ti vlepame trigurw mas...
...Sta akra deksia mas esteke perifana ena spaniotato kommati...ToA342 tis SAA...not bad not bad...kai pou na deite tis alles plevres
...dipla mas pros ta aeristera esteke perifana to B763 tis UA...not bad, not bad at all 8a epanalamvana...kai paradipla to B773 tis Emirates me to 2006Germany logo. (ksexasa na to kanw upload )..
..kai enw perimename na epivivastoume eis Varig8720, prosgeiwnondan kai merika koina pramatakia pou oloi oi filoi tou LGAV exoun tin xara na vlepoun mono sta... oneira tous..
...H Kokkinoskoufitsa gemati lao...H Xoreutria stin prwti tis episimi ever prosgeiwsi sto CDG (30/4/2005),...alla kai tin kompsi gallidoula...
...e meta apo auta mas kalesan na epivivastoume...ti na kanoume, na min boume? :? ...Kai meta bikame...
...Etoimasteite kai gia nea version tis 8720...e Kwstas ? Ande na feugoume paidia siga siga...

 

[OveLix]

Εξαιρετική πτήση, εξαιρετικά ριπόρτ. Ευτυχώς που ο Τζέρι γράφει στα ελληνικά γιατί τα γκρίγκλις του Κάπτεν-Τζάμπα δεν τα διαβάσω. Αν χάσω κάτι καλό ειδοποιήστε με.

 

[Anonymous]

@ Ovelix
READ MY LIPS: ΟΥΣΤ Kai den 8a pareis dwraki..prosexe...

Ande re Kwtsa, 8a se prosperasw...

 

[Phantom Phixer]

Papa Loves Mambo (a trip report) part I

Τελικά το Παρίσι είναι αρκετά… αεροπορική πόλη. Για τα contrail και την «Ιερή Καρδιά» σας είπαν άλλοι οπότε πάμ’ παρακάτ’

Το ταξίδι στο Amsterdam για ‘μενα άρχισε αρκετές ώρες νωρίτερα αφού περιελάμβανε και πολύωρο spotting στο CDG μετά του εταίρου μέλους Jerry. Οι οιωνοί ήταν καλοί από το πρωί. Ένα λαμπρό contrail μόλις ανοίξαμε το παράθυρο στο ξενοδοχείο για να δούμε τον καιρό, που παρεμπιπτόντως ήταν υπέροχος, ήταν τα πρώτα σημάδια. Αργότερα στο τραίνο για το αεροδρόμιο ακούσαμε από πλανόδιο οργανοπαίκτη και τα «Παιδία του Πειραιά» στο ακορντεόν. Ήμουν ο μόνος στο τραίνο που εκτίμησε έμπρακτα το ταλέντο του καλλιτέχνη.

Φτάσαμε κατά τις οκτώμισι στο αεροδρόμιο. Από τον σταθμό του τραίνου παίρνεις το (δωρεάν) shuttle bus για το terminal και τις αναχωρήσεις. Αφού φτάσαμε κάναμε έναν αναγνωριστικό γύρο για να βρούμε το check-in της Varig αφού αυτό ήταν και το σημείο που θα συναντούσαμε αργότερα και τους άλλους δυο συνταξιδιώτες μας. Αφού περπατήσαμε αρκετά εντός του κτιρίου, το οποίο δεν αφήνει καθόλου καλές εντυπώσεις, ξεκινήσαμε την αναζήτηση των spotting places 1, 2 & 11 κατά Kerozene με τους χάρτες ανά χείρας.

Οι λεπτομέρειες είναι εκτός θέματος για το παρόν άρθρο. Θα αρκεσθώ στο να σας το προτείνω να το επισκεφθείτε ανεπιφύλακτα και με την πρώτη ευκαιρία. Εδικά το spotting place 11. Στον άπλετο χώρο του μπορείτε να αφήσετε ελεύθερα τα παιδία να παίξουν. Κάποια στιγμή θα δημοσιευτεί και συγκριτικό spotting report μεταξύ Άμστερνταμ και Παρισιού και… ότι άλλο προκύψει τέλος πάντων.

Έτσι λοιπόν, μερικές ώρες και εκατοντάδες φωτογραφίες αργότερα (αυτά τα 747, 340 και 777 είχαν αρχίσει να γίνονται ενοχλητικά ποια! Μα ούτε ένα ATR τόση ώρα) και με ένα χαμόγελο ικανοποίησης επιστρέψαμε στο terminal για φαγητό και καφέ πριν συναντήσουμε τους άλλους. Τα ας τα πούμε εστιατόρια και καφετερίες είναι στο «υπόγειο» ένα μάλλον καταθλιπτικό και άσχημο μέρος. Εκεί καταλάβαμε πραγματικά γιατί το «Ελ Γκαβ» έχει τόσο καλές κριτικές. Έργα γίνονται παντού γύρω και μέσα στο terminal. Ελπίζω όταν ολοκληρωθούν να έχει αλλάξει όψη προς το καλύτερο.

Οι συνταξιδιώτες μας ήρθαν στην ώρα τους. Όμως τον ένα τον περίμενε μια άσχημη έκπληξη όπως σας είπαν ποιο πάνω. Το καλό είναι ότι τώρα έχει μερικά collectables που εμείς δεν έχουμε :twisted: . Κάναμε check-in και περάσαμε air-side (αφού έτσι κι αλλιώς το να μείνεις land-side δεν έχει κανένα ενδιαφέρον). Αφού ανεβήκαμε από τις διασταυρούμενες κυλιόμενες σκάλες μέσα από τους διαφανούς σωλήνες στο αίθριο του terminal, τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα. Μετά διαλέγεις το satellite που σε ενδιαφέρει και αφήνεις τους κυλιόμενους διαδρόμους και σκάλες να σε πάνε.

Όταν φτάσαμε, το (άσπρο) αλουμινένιο μας πουλί, ήταν ήδη εκεί και μας περίμενε. Γύρω μας ήταν αλλά ενδιαφέροντα πουλιά με χρώματα και σχέδια για κάθε γούστο.

Και ενώ έδειχνα στην φωτογραφική μου μηχανή τα θαυμαστά αυτά δημιουργήματα του ανθρώπου, ακούγεται φωνή βοώντος εν τω satellite: Monsieur! (Ναι! Σιγά μην καταλάβαινα εγώ ότι αυτό ήταν για ‘μενα για να γυρίσω). Sir! Αυτή τη φορά από ποιο κοντά. (Αυτό όμως το ‘πιασα). Γυρνάω δια να αντικρίσω αεροσυνοδό εις έξαψη μεγίστη διότι εφωτογράφιζα εντός χώρου στον οποίο απαγορεύεται το φωτογραφίζειν! Εγώ τολμώ να πω εσάστισα! «Και γιατί παρακαλώ;» τόλμησα να ρωτήσω. Και άρχισε ο χείμαρρος περί λόγων ασφαλείας, ότι φαίνονται τα σημεία πρόσβασης :shock: και αλλά τέτοια θαυμαστά. Της είπα για το spotting place 11 και τι ωραία περνάνε εκεί όλοι μια παρέα αλλά αυτή τίποτα! Απ’ έξω λέει να τραβάμε φωτογραφίες αλλά από μέσα ποτέ! Αχ ρε «Ελ Βενιζέλο» με το viewing deck σου! Κατάλαβα ότι ήταν μια μάχη που δεν θα κέρδιζα και έπαιζα και εκτός έδρας χωρίς τον Ζαγοράκη, γι αυτό είπα σε άπταιστα γαλλικά «ΟΚ» και απεχώρησα για να συνεχίσω το έργο μου αλλού, κάπου που δεν θα με έβλεπε. Είναι τρελοί αυτοί οι Γάλλοι τελικά, είπα από μέσα μου.
Γύρισα λοιπόν στην παρέα μου όπου όλοι μαζί βγάλαμε μερικές φωτογραφίες ακόμη πριν αρχίσει η πολυπόθητη επιβίβαση στο α/φος μας.

Λοιπόν, 28 άτομα στο α/φος και free seating. Εμένα να σας πω με τρομάζουν οι πολλές επιλογές. Που να καθίσεις όταν έχεις σχεδόν ένα ολόκληρο MD11 στη διάθεση σου; Παράθυρο, ναι αλλά που; Εμπρός, μέση ή πίσω; Αριστερά ή δεξιά; :? Τελικά κάτσαμε δεξιά τέρμα πίσω στα 4 τελευταία παράθυρα. Δεθήκαμε και περιμέναμε.

Το leg room ανετότατο! Κάποιος στο 1,70 θα μπορούσε να κάτσει και σταυροπόδι, άμα λάχει να ‘ουμε.
Από την οροφή προεξείχαν οθόνες CRT του IFE (πςςςς! Πως τα λέω έτσι!)

Όσο όμως περιμέναμε φωτογραφίζαμε. Δίπλα μας περνούσαν διάφορα ωραία. Αλλά εμείς snobάραμε αφού τα βλέπουμε κάθε μέρα στο «Ελ.» και έτσι δεν μας κάνουν εντύπωση.

Σε λίγο είχαμε push-back. Engine start και δρόμο! Τώρα εμείς περνάγαμε δίπλα από άλλα διάφορα ωραία. Η απόσταση από το gate στον active μικρή. Αλλά όση και να ήταν εμείς μάλλον θα θέλαμε κι άλλο. Συναντήσαμε και μερικούς γνωστούς από την πατρίδα.

Line-up & hold…


Εδώ θα κάνουμε ένα διάλειμμα για διαφημίσεις και θα επανέλθουμε με το μέρος Β.

Υ.Γ. Αυτό ειναι το post #500 γι 'αυτο το μέλλος.

 

[Phantom Phixer]

Papa was a rolling stone (a trip report) part II

Που είχαμε μείνει; Α ναι! Line-up & hold λοιπόν. Οι μανέτες εμπρός όχι πολύ απότομα. Επιτάχυνση καλή. Και ξαφνικά rotate. Και άρχισε η άνοδος!
Μας είχαν πει, είχαμε διαβάσει, είχαμε ακούσει αλλά το να το ζεις είναι κάτι αναντικατάστατο. Η καλύτερη άνοδος σε απογείωση από όλες όσες έχω βιώσει! Γωνία ανόδου, ήχος, αίσθηση όλα τέλεια! Λένε ότι McDonnell Douglas στα ινδιάνικα σημαίνει «τρώει πολύ και θέλει μακρύ χωράφι» ε λοιπόν χαλάλι του, το αξίζει!

Και μέσα σε όλη αυτή την οργασμική κατάσταση, με την μηχανή στα χέρια να προσπαθούμε να σώσουμε όσα περισσότερα μπορούσαμε. Διότι το μεν πνεύμα πρόθυμο οι δε οφθαλμοί ανεπαρκείς.

Για την Icelandair σας είπαν, για το Tupolev της Cairo Aviation σας είπαν;

Και ιδού! Εμφανίσθηκε κτήριο καμπυλόσχημον και μέγα δια να πληρωθεί το ρηθέν υπό του προφήτου «Και εκ δεξιών καθήμενος, ανερχόμενος εις τους ουρανούς εθαύμαζον» (phantom_phixer 28 Φεβρουαρίου ‘05)

Προσέξτε το 737 της CSA που απογειώνεται παράλληλα και σχεδόν ταυτόχρονα με εμάς στις προηγουμενες φωτογραφίες. Το αφήσαμε πίσω και κάτω μας.

Μετά από λίγο έσβησε το fasten your seatbelts και ξαμοληθήκαμε για φωτογραφίες και… souvenirs (βλ. «πλιάτσικο»).

Για το πλήρωμα και το service σας είπαν. Ήταν το ποιο κουρασμένο πλήρωμα που έχω δει. Όταν δε ο φροντιστής είπε να μοιράσει νερά, πορτοκαλάδες ή καφέ με δίσκο αντί για trolley ήταν η χαριστική βολή αφού όλοι ζητούσαν αυτό που δεν είχε ο δίσκος. Και για κερασάκι ο φροντιστής ξεχνούσε στην κούραση του ποιος είχε ζητήσει τι… Εγώ πήρα μια πορτοκαλάδα. Το σάντουιτς μη με ρωτήσετε τι είχε μέσα, δεν ξέρω, δεν το έφαγα. Γενικά δεν μου ενέπνεε όρεξη να το φάω.

Μπορεί να μην έφαγα το σάντουιτς, αλλά τίμησα δεόντως τα άλλα προσφερόμενα είδη όπως in-flight magazine, ακουστικά με σηματάκι Varig σε σακουλάκι, safety cards, κ.α. Ε! να μην με πουν και ακατάδεκτο!

Η πτήση μας ήταν σχετικά χαμηλή. Το μέγιστο ύψος που ανεβήκαμε ήταν 21,000ft. O καιρός δεν ηταν και ο καλύτερος. Και εκεί μείναμε μέχρι κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Και πάνω που έλεγα ότι πάει θα το περάσουμε το Άμστερνταμ, ξαφνικά ανοίγουν τα spoiler και το α/φος παίρνει αρνητικό pitch. Προσωπικά δεν θυμάμαι άλλη κάθοδο με έστω ελαφρύ nose down. Ενθουσιασμένος! Σε αυτό το σημείο αλλά και αργότερα είμαι σίγουρος ότι ο καπετάνιος εκεί κάπου 50 μέτρα μπροστά, πετούσε με τον παραδοσιακό τρόπο, «με το χέρι». Κάτι οι συνεχείς κλίσεις και διορθώσεις, κάτι οι ρυθμικές κινήσεις των μανετών προς τα εκεί δείχνουν.

Πάνω από την θάλασσα ήμασταν στα 14,000ft. Στροφές πολλές ως επί το πλείστον στα δεξιά καθοδικές και διορθώσεις. Δυο λεπτά αργότερα περάσαμε πάλι την παραλία προς την ξηρά αυτη τη φορά. Flaps down και κανείς μας δεν θέλει να κατεβεί! Λίγο ακόμη και θα αρχίζαμε τα ρυθμικά «Κι άλλο! Κι άλλο!» στον ρυθμό των throttle inputs. Δυστυχώς όμως η ονειρική αυτή πτήση πλησίαζε στο τέλος της. Κάτω μας πράσινο και νερά. Το έδαφος πλησίαζε και touch-down. Κυρίες και κύριοι καλώς ήρθατε στο Άμστερνταμ. Υψόμετρο αεροδρομίου -11ft!

Και εκεί που νομίζαμε ότι τα είχαμε δει όλα, μας περίμενε μια ακόμη έκπληξη. Τόσα χρόνια βγάζω φωτογραφίες αεροπλάνων και χαιρετάω (για να με χαιρετήσουν και να βγάλω την friendly captain waving φωτογραφία) αλλά πρώτη φορά το βίωσα μπροστά από το φακό. Για λίγο ήμασταν εμείς το αντικείμενο φωτογράφησης. Είμαι σίγουρος ότι οι spotters εκεί την ημέρα εκείνη είδαν 4 χαμογελαστές φατσούλες στα τελευταία παράθυρα να τους χαιρετάνε και να τους βγάζουν φωτογραφίες.

Vacate στα αριστερά και αρχίζει το taxi για το gate. Ευκαιρία για μερικές φωτογραφίες ακόμη από την KLM country. Μια πρόγευση του τι σημαίνει Schiphol και του τι μας περιμένει αύριο.

Interaction με το πλήρωμα αυτή τη φορά δεν είχε πολύ. Ήμασταν κι εμείς ακόμη αλλού ήταν και αυτοί πτώμα, τους αφήσαμε στην ησυχία τους και τραβήξαμε για το terminal building.

Εάν το «Ελ (Πασσο) Βενιζέλος» ήταν καλύτερο από το CDG, τότε σε σχέση με το AMS είναι μάλλον Β’ κατηγορίας. Τι να πρωτοπεί κανείς για αυτό εδώ το αεροδρόμιο; Εγώ πάντως θα μπορούσα να ζήσω εκεί. Σίγουρα ένα αεροδρόμιο σχεδιασμένο να σε κρατάει και όχι να σε διώχνει. Φεύγοντας, κουρασμένοι αλλά κατευχαριστημένοι ταξιδιώτες, μια τελευταία φωτογραφία της θέας από τα παράθυρα (αφιερωμένη στον 7Alex7). We shall return!

Προς την έξοδο είχε και έλεγχο διαβατηρίων. Ο ένστολος υπάλληλος με ρωτάει στα αγγλικά κοιτώντας το ελληνικό μου διαβατήριο από πού έρχομαι. Παρίσι απαντάω. Όχι μου λέει, από πού ήρθα τώρα. Παρίσι ξαναλέγω. Πετάξατε από το Παρίσι για εδώ με ρωτάει έκπληκτος. Ναι αυτό έκανα του λέω. Αχ αυτοί οι υπάλληλοι είναι εντελώς ανενημέρωτοι…

Με λίγα λόγια εάν ψάχνετε λόγους για να κάνετε κι εσείς αυτή την πτήση, πέραν από την ευχαρίστηση – εμπειρία (απογείωση, χαμηλή πτήση, κλπ) που προσφέρει, σας την προτείνουμε επίσης ως τον φτηνότερο & γρηγορότερο τρόπο να πάτε από Παρίσι στο Άμστερνταμ. In flight service μην περιμένετε, είναι σχεδόν ανύπαρκτο. Το πλήρωμα μπορεί να δείχνει αδιάφορο αλλά δεν είναι, είναι απλά κουρασμένο. Επιγραμματικά, το προτείνω ανεπιφύλακτα!

 

[Anonymous]

Μπράβο Κώστας. Tres bien joue. Και αν νομίζεις ότι η "Ιερή Καρδιά" είχε δράση, σε ενημερώνω ότι σε κάποιο άλλο σημείο της πόλης κάποιοι κατέγραφαν στον φακό και την μνήμη τους στιγμές μ ο ν α δ ι κ έ ς.
...και πάλι λοιπόν σε αυτό το αεροδρόμιο που δεν λένε κάποιοι να το αφήσουν στην ησυχία του... :? ... και επειδή push back κάνουν όλοι, λίγοι όμως έχουν την τύχη να έχουν και συντροφιά... :shock: το όνομά του ήταν varigius akantharus atyhous... ..
...εόπαμε και τί δεν είπαμε πια γι αυτή την άνοδο, αλλά σας δίνουμε μία ευκαιρία ακόμη να βγάλετε τα μοιρογνωμόνια και να κάνετε τους προσωπικούς σας υπολογισμούς....
...και ναι, αυτή η Τσέχα...ήταν πολύ μικρή για να μας κοντράρει... :twisted:
...το αεροδρόμιο από κάτω μας πια το είδατε το αποθηκεύσατε, το χαρήκατε...ε πάρτε και ένα άλλο φτερό έτσι πάνω σε μία ακραία στροφή......
...και φυσικά όλα τα παιδιά της πτήσης αυτής χαζά ήταν χαρά γεμάτα...
...όχι ότι και τα άλλα παιδιά εντός του αερόπλοιου δεν ήταν το ίδιο φευγάτα...
...κατά την διάρκεια της πτήσης δεν αφήσαμε κανέναν χώρο αναξιοποίητο για όποια μελλοντική χρήση και ενημέρωση...
...οι στροφές πολλές και ηδονικές, αλλά ο ήχος από την συνεχή και σε σύντομα διαστήματα επαναλαμβανόμενη χρήση των μανετών...ε καλά δεν περιγράφεται...ο άνθρωπος ζωγράφιζε τρελά, όσο και το θέαμα που βιώναμε πάνω από τον ποταμό Άμστελ(στην υγειά μας/σας)...
...τους σπότερς τους βιώσατε καλά, αυτά τα βρωμερά υποκείμενα που ανάγκασαν το AMS να αρνηθεί να τοποθετήσει φράχτες στην περίμετρό του για λόγους...ασφαλείας..βεβαίως βεβαίως...(αχ αυτά βλέπουν και οι επίσημες αρχές και δίνουν τα βραβεία στο Ελ.Γκάβ. μας :twisted: )...
...τα μαργαριταράκια όμως που είδαμε στο πηγαιμό για το G3 του AMS όμως δεν σας τά 'δειξαν? Ε πάρτε ένα δείγμα για το καλωσορίσατε...
...και μετά γυρίστε και απ' τ' άλλο πλευρό...
...και το Βραζιλιάνικο πουλί προσέγγιζε το γκέιτ με την ωραία θέα...και όλα έδειχναν να πλησιάζουν στο τέλος τους...
...βγήκαμε και αφήσαμε ένα κατάκωπο πλήρωμα, αλλά πριν βγούμε είχαμε και έναν μικρό ενημερωτικό διάλογο. Λέω σε έναν φροντιστή ότι είναι πολύ ωραίο αεροπλάνο και εκείνοσ μου απαντά σιγανά και σκυφτά.."Ναι, αλλά πολύ παλιό..."..."Το ξέρουμε, γι αυτό και το επιλέξαμε" του λέω... κάγκελο τω ιπταμένω...
...βγαίνοντας δεν αντισταθήκαμε στον πειρασμό να δούμε την βραζιλιάνα μας με ένα άλλο μάτι...μία εικόνα που θα μείνει στη μνήμη μας για πάντα...
...Φυσικά επιφυλάξαμε στην βρζιλιάνα και έναν ακόμη συγκηνητικό αποχαιρετισμό... γιατί έτσι μας αρέσει...
...και κείνη μας φώναξε βροντερά..: "Obrigado por voar Varig"...

. . . και έτσι άρχισε η έξοδος προς το πιο ωραίο αεροδρόμιο για την επίγεια διασκέδαση των σποτερικών οφθαλμών και όχι μόνον... Δεν στέλνουν λέω γω κάποιον από το Ελ.Γκάβ. στο AMS να δούνε τί ωραία που είναι να ...παίρνεις βραβεία με νόημα... . . .

...το μπι κοντίνιουντ...

 

[George]

Με συγχωρείτε που διακόπτω την αφήγησή σας, αλλά...αυτές τις εργασίες στο Τ1 του CDG δεν τις έχουν τελειώσει ΑΚΟΜΑ;;; Πριν 2,5 χρόνια το κάτω επίπεδο ήδη φτιαχνόταν. Και έδειχνε αρκετά σκοτεινό, ίσως και κλειστοφοβικό σε μερικά σημεία. Εκεί εκτιμάς το Βενιζέλο.

Αφού ανεβήκαμε από τις διασταυρούμενες κυλιόμενες σκάλες μέσα από τους διαφανούς σωλήνες στο αίθριο του terminal (...)

Εκεί, όμως, εκτιμάς το CDG!

Τον κύριο με "τα παιδιά του Πειραιά" τον έχω πετύχει κι εγώ αρκετές φορές. Πρέπει να είναι γνωστή φυσιογνωμία του μετρό...

Όσο για τα περί spotting σε Παρίσι και -κυρίως- στο Άμστερνταμ, νομίζω ότι είμαι πολύ φτωχός για να μιλήσω. Οι φωτογραφίες σας τα λένε όλα. Πρέπει! (ελληνική μετάφραση του "MUST").

Και τώρα μπορείτε να συνεχίσετε τη ζουμερή σας περιγραφή.

 

[alexander]

ti egine kale?????????????

liwsate stous mpafous kai ksexasate na gyrisete????????



gia na akousoume gia Lelystad kai epistrofi siga siga