Όταν συνδυάζεις ένα Α380 με ένα Ειρηνικό Ωκεανό.

Προεργασία


Ο γάμος έγινε με δόξα και τιμή στη Σίφνο τον Ιούνιο του 2008. Έκτοτε ταξίδια πήγαμε δεν έχουμε παράπονο, αλλά στο μόνο μέρος που πήγαμε μόνοι μας σε αυτό τον 1.5 χρόνο έγγαμου βίου, ήταν....στη Σίφνο ξανά. Δε ξέρω τεχνικώς αν γίνεται αποδεκτό να κάνεις το ταξίδι του μέλιτος στο μέρος που παντρεύτηκες κιόλας, αλλά το θεωρήσαμε αμφότεροι λίγο χαζό. Με δεδομένο πως πρέπει να μπούνε άλλες προτεραιότητες πάνω από τα ταξίδια εντός του 2010 (αν είναι δυνατόν, προτεραιότητες πάνω από τα ταξίδια. Που οδεύουμε...), η τελευταία μας ευκαιρία ήταν τα Χριστούγεννα. Οι γιορτές πέφτανε έτσι που θα λείπαμε 15 μέρες, αλλά οι εργάσιμες θα ήταν μόλις 6. Άρα μια μοναδική ευκαιρία για κάτι καλό, κάτι μακρινό, κάτι διαφορετικό, κάτι...ζεστό. Ανέκαθεν είχα απωθημένο τα νησιά Φίτζι. Αλλά ψάχνοντας στο ίντερνετ τον Ιούλιο, ανακάλυψα τις χάρες της Νέας Καληδονίας - και συγκεκριμένα ενός μικρού νησιού που ανήκει στη Νέα Καληδονία - μια επιλογή για την οποία δικαιώθηκα. Τα Φίτζι παραμένουν απωθημένο, αλλά ξέρω πως δε τα θυσίασα άδικα αυτή τη φορά.

Για να φτάσει κανείς Νέα Καληδονία, περνάει υποχρεωτικά από Αυστραλία, Ιαπωνία ή Νέα Ζηλανδία. Υπήρχε και η λύση της απευθείας πτήσης από Παρίσι με Air Austral (η οποία θα παίξει το ρόλο της στο ταξίδι μας) η οποία ήταν πανάκριβη (άνω των 2000€). Οπότε πλέον οι επιλογές είχαν να κάνουν με την αεροπορική εταιρεία που θα μας έφτανε μέχρι την Αυστραλία (και συγκεκριμένα στο Σύδνεϋ, αυτή την πόλη επιλέξαμε να δούμε). Οι επιλογές αρκετές: Emirates, Etihad, Qatar, Singapore, Thai... Όμως το κριτήριο εδώ πια δεν είναι μονάχα η τιμή. Είναι και η άλλη τιμή. Η τιμή να πετάξουμε με ένα Α380. Το οποίο συνόψιζε αυτομάτως τις επιλογές μας σε δύο: Η Singapore δεν έχει ελαστικότητα με δεδομένο ότι δεν πετάει σε καθημερινή βάση, οι ανταποκρίσεις ήταν λίγο χμμμ, και η τιμή πιο πάνω από την Emirates. Η τελευταία είχε και την καλύτερη τιμή από όλες τις εταιρείες, τουλάχιστον τον Αύγουστο. Συνεπώς στις 11 Αυγούστου, ανήμερα του Αγίου Εύπλους μεγάλη η χάρη του, σάλπαρα για τα γραφεία των Εμιράτων στη Συγγρού για να κλείσω το ταξίδι μας.
Με την πρόκληση του Α380 μπροστά μας, και τη γοητεία ενός honeymoon trip, έκανα την υπέρβαση: έκλεισα εισιτήρια για Σύδνεϋ στην οικονομική, και εισιτήρια επιστροφής first class. Φυσικά η επιστροφή είναι προσεκτικά επιλεγμένη ώστε να πέσω σε Α380. Μη νομίζετε πως είναι δεδομένο, Ντουμπάι και Σύδνεϋ συνδέονται 3 φορές τη μέρα (2 απευθείας και μία μέσω Μπανγκόκ), ωστόσο μόνο μία από τις 3 πτήσεις είναι με το Α380.

Λίγες μέρες αργότερα, έκλεισα και τα εισιτήρια από Σύδνεϋ για Νουμέα της Νέας Καληδονίας. Τα έκλεισα από την ιστοσελίδα της AirCalin, η οποία το δρομολόγιο το έχει codeshare με Qantas & Air Austral. Θα πήγαινα με Α320 της Air Calin, θα γυρνούσα με Β738 της Qantas. Και βέβαια ο τελικός προορισμός, το μαγευτικό Ile de Pins, στο οποίο θα πηγαίναμε και γυρνούσαμε με τα ATR-72 της Air New Caledonie (εταιρεία μόνο για domestic, ενώ η Air Calin μόνο για international). Μάλιστα για τα εισιτήρια αυτά, για πρώτη φορά στη ζωή μου τα έκλεισα με ανταλαγή φαξ και εμαιλ. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος.

Συνοπτικά λοιπόν είχαμε τα εξής:

23/12/2009 Athens Dubai Emirates EK 106 B777-300ER
24/12/2009 Dubai Sydney Emirates EK 414 Β777-200LR
25/12/2009 Sydney Noumea Air Calin SB141 A320-200
27/12/2009 Noumea ILP Air Caledonie 401 ATR-72
1/1/2010 ILP Noumea Air Caledonie 414 ATR-72
2/1/2010 Noumea Sydney Air Calin SB146 737-800 *Operated by Qantas Airways
6/1/2010 Sydney Dubai Emirates EK413 A380-800
7/1/2010 Dubai Athens Emirates EK105 B777-300ER


20 μέρες πριν την πτήση, με πήρανε από τα γραφεία της Emirates, για να μου ανακοινώσουν πως η πτήση 414 ματαιώθηκε, και πως μας βάζουν στην 412 που φεύγει στις 10:15 το πρωί. Αυτό είχε 2 καλά νέα: Θα ταξίδευα 2 φορές με Α380, και μάλιστα μια σε οικονομική και μια σε first. Επίσης, θα διανυκτερεύαμε στο Ντουμπάι το πρώτο βράδυ, με πληρωμένο ξενοδοχείο και μια γρήγορη βραδυνη βόλτα θα την κάναμε. Είχε όμως κι ένα κακό: Θα φτάναμε Σύδνεϋ 7 το πρωί τοπική, μετά από 14 ώρες ταξίδι, για να περιμένουμε άλλες 6 ώρες μέχρι την 3ωρη πτήση για Νουμέα. Πριν την ανατροπή του προγράμματος, φτάναμε βράδυ στο Σύδνεϋ και διανκυκτερεύαμε δίπλα στο αεροδρόμιο, ώστε να φύγουμε φρέσκοι την επόμενη μέρα για Νουμέα.

Συζήτησα την περίπτωση να χρησιμοποιήσω το Lounge τους, έστω και επί πληρωμή. Έστειλα και εμαιλ στα γραφεία της εταιρείας στο Σύδνεϋ για αυτο το λόγο μάλιστα. Μέχρι που μου έβαλε ιδέες ο γνωστός και μη εξαιρετέος computerize μια μέρα στο τηλέφωνο. "Να τους πάρεις τηλέφωνο, να τους γκρινιάξεις να τους τα κάνεις τσουρέκια μπλα μπλα μπλα, να απαιτήσεις τούτο κείνο το άλλο, ώστε να σου δώσουν έστω κάτι.
Έτσι κι έγινε. Δεν πήρα τηλέφωνο, πέρασα από τα γραφεία τους, και συζήτησα το θέμα με την κοπέλα που είχε χειριστεί τα εισιτήριά μου και με γνώριζε κατ' όνομα πια. Έχω ελαφρώς διαφοροποιημένο ταμπεραμέντο από τον συνφορουμίτη computerize, οπότε εγώ μίλησα με χαμόγελο και επιχειρήματα προσπαθώντας να εξηγήσω την κατάσταση που δημιουργήθηκε (στην αντίστοιχη περίπτωση ο συνφορουμίτης ενδέχεται να είχε κατεδαφίσει το μαγαζί). Όλα αυτά τα ωραία όμως είχαν αποτέλεσμα: 4 μέρες μετά με ενημέρωσε η κοπέλα πως σε περίπτωση που δεν έχουνε sold out για την business του δρομολογίου αυτού (που δεν είχανε), θα έχω upgrade της θέσης και στα 2 σκέλη (Αθήνα-Ντουμπάι, Ντουμπάι-Σύδνεϋ), χωρίς όμως χρήση των lounge. Pas mal. Δε ξέρω αν θα πετύχαινα κάτι παραπάνω ή κάτι λιγότερο χτυπώντας την αδρεναλίνη στο κόκκινο όπως ο συμβουλάτοράς μου, ωστόσο και μόνο που με ξαναέβαλε σε σκέψεις να το παλέψω he takes the full credit.

Μείνετε μαζί μας για να δείτε:

Uhm...τί είδαμε μέχρι τώρα; Τίποτα; Α οκέι. Μείνετε μαζί μας για να δείτε τα πάντα όλα.

Wow! Μεγάλο απωθημένο ο νότιος Ειρηνικός και πτήση-φετίχ η first με το A380 της EK!
Περιμένω με μεγάλη αγωνία τη συνέχεια, ενώ η παραγγελία από το Amazon του οδηγού για τη Νέα Καληδονία μόλις έγινε, να κάνει παρέα με αυτούς των Φίτζι, της Γαλλικής Πολυνησίας και των νησιών Κουκ.

Σύντροφε Hunting, respect! Σε πάω γιατί είσαι μερακλής στους προορισμούς και δε φείδεσαι εξόδων. Το καλομαθαίνεις το κορίτσι!

Περιμένουμε με ανυπομονησία την εύγλωττη (ως μας συνηθίζεις) συνέχεια

Αν υποψιαστώ ότι πήγατε Ile des Pins, θα πεθάνω από τη ζήλια μου

ΥΓ1:Καλά, αφού φτάσατε μέχρι Νέα Καληδονία, τι ήταν τα Φίτζι? Δυο τσιγάρα δρόμος!
ΥΓ2:Πάντως τα Fiji σίγουρα είναι ένα απωθημένο για κάθε serious traveler, κάτι σαν την Ιθάκη του Καβάφη... Θυμήθηκα τον Jim Carey στο Truman Show: You can’t get any further away before you start coming back. You know that there are still islands there where no human being has ever set foot?

Γράμμα στη Σοφία...

Αγαπητή Σοφία,
δε με γνωρίζεις αλλά εγώ θέλω το καλό σου και μόνο αυτό.
Με γνωρίζει ο (ανεπρόκοπος, αχαϊρευτος, ανεκδιήγητος) σύζυγός σου.
Θέλω λοιπόν να σε ενημερώσω ότι πριν από κάτι πολύ λίγα χρόνια που σε είχε πάει σε κάτι Ταϊλάνδες, Καμπότζες, Βιετνάμ και λοιπά δημοκρατικά κράτη, τόλμησε να σε βάλει σε αεροσκάφος το οποίο έχει "φάει πόρτα" από τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πίστεψέ με,
η παραπάνω κατάθεση ψυχής δεν είναι επειδή ζήλεψα το ταξίδι φερστκλάς στις Νέες Καληδονίες.
Στα λέω απλά γιατί είμαι καλός άνθρωπος και θέλω να γνωρίζεις με ποιόν έχεις μπλέξει.

Με εκτίμηση,
Φώτης


(ακούς εκεί first class στο Α380 της Emirates... :evil: )

Σύντροφε ισκιοκυνηγέ,τελείωνε μέ την προεργασία και μπές στό ψητό

Ακούς εκεί δυό πτήσεις μέ A380.....Ούτε ο Sam Chui νά ήσουνα.

Γουί αρ λούκιν φόργουαρντ το δι ρεστ!!!!

Τετάρτη 23 Δεκμβρίου 2009, 14:30 μ.μ.

Φορτωμένοι με δύο εβδομάδων εφόδια μπαίνουμε καμαρωτοί καμαρωτοί σε ένα εξαιρετικά busy Ελευθέριο Βενιζέλο. Βλέπετε απέχουμε 48 ώρες από τα Χριστούγεννα, και όλοι πάνε κάπου στις γιορτές: ο γέροντας στο χωριό του, ο οικογενειάρχης στα πεθερικά του (σίγα μη πήγαινε στους γονείς του, σάμπως του πέφτει λόγος, ο φαντάρος στο σπίτι του, ο γκόμενος στη γκόμενα, το ζευγάρι σε ρομαντική απόδραση, ο αλλοδαπός στην αλλοδαπή (χώρα ή γκόμενα). Και κάπου εκεί 2 άσχετοι ξεκινάνε με προορισμό τη Νέα Καληδονία.
Η ουρά στο checkin της Emirates είναι της τάξεως του 10λεπτου. Δεν έχω προχωρήσει σε ηλεκτρονικό τσεκάρισμα, διότι υπενθυμίζω η πτήση μου είναι οικονομική, έχει περάσει σήμα για upgrade σε business αλλά αυτό στο σύστημα δε φαίνεται – συνεπώς θέση μπορώ να κλείσω μόνο στην οικονομική στο ίντερνετ. Μια ανησυχία την είχα δε σας κρύβω μήπως κάτι πάει στραβά, γι’ αυτό και είχα πρόχειρο το τηλέφωνο στα γραφεία της Εταιρείας. Φθάνοντας η σειρά μου, αναφέρω πριν το κοιτάξει ο υπάλληλος πως πρέπει να έχει περάσει σήμα για αναβάθμιση business. Τινάζεται μισό μέτρο πάνω και απαντά στραβομουτσουνιάζοντας, ‘γιατί; θα το δούμε αυτό’. Έχοντας ήδη σχηματίσει τον αριθμό και με το δάκτυλο πάνω στο πλήκτρο dial, τον ακούω να ψελλίζει πως ‘ναι έχει έρθει το σήμα’, με μια αύρα απογοήτευσης σα να του πήρα τη θέση. Κάρτες επιβίβασης λοιπόν και για τα 2 σκέλη, voucher για το ξενοδοχείο διανυκτέρευσης στο Ντουμπάι (Millenium) και βουρ για Παπασωτηρίου.

Με δεδομένο στις επόμενες εβδομάδες δε θα βρούμε ελληνικό έντυπο, τα σαρωνουμε όλα: 3-4 εφημερίδες, περιοδικά, σταυρόλεξα, και εγώ πήρα και ένα βιβλίο (called Λένινγκραντ, ιστορικά στοιχεία για την πολιορκία της πόλης στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο αν είχατε την περιέργεια).

Περνάμε και τον έλεγχο διαβατηρίων, κουνάμε και τα χέρια στους τελευταίους Έλληνες φίλους που θα δούμε για φέτος, και πάμε στην πύλη. Να σημειώσω πως η Σοφία, κατά την προσφιλή μου μέθοδο των εκπλήξεων, αγνοεί πως ταξιδεύουμε σε business και γυρνάμε με first. Έχει προετοιμαστεί ψυχολογικά και σωματικά για ταξίδι σε οικονομική. Άλλωστε μετά τον μυθολογικό άθλο της Iberia για Μπουενος Άιρες προ 3ετίας, η οικονομική στην Emirates ακούγεται σα business από μόνη της.

Το αεροπλανάκι που μας περιμένει, ένα 777-300ΕR, είναι το μόνο που δε σας έχω νηολόγιο. Βολεύει και το αεροδρόμιο μας παρέχοντας μας όλα τα κονφόρ για να μπορέσουμε να δούμε τη ρημάδα την πινακίδα τους.

gallery/image_page.php?album_id=3&image_id=18932

Τελοσπάντων. Επιβίβαση όπως πάντα τελευταίοι – απεχθάνομαι και βαριέμαι να στήνομαι σε μια τέτοια ουρά
gallery/image_page.php?album_id=3&image_id=18934

για ένα αεροπλάνο που ούτως ή άλλως χωρίς εμένα δε φεύγει. Δεν εννοώ ότι ψωνίζω βέλγικες σοκολάτες στα duty free, στην πύλη είμαι και διαβάζω εφημερίδα περιμένοντας να τελειώσει η ουρά. Παραμένω λοιπόν στο κάθισμα αναρωτώμενος τί στον κόρακα συμβαίνει και η Aegean αδειάζει τους επιβάτες με τη σκάλα ενώ η φυσούνα χάσκει ακριβώς δίπλα τους.

gallery/image_page.php?album_id=3&image_id=18933

Κάθισμα 8Κ. Φτάνοντας περιμένω την αντίδραση της Σοφίας. Καμία. Με ρωτάει αν θέλω παράθυρο, τακτοποιείται όμορφα όμορφα, , μου δίνει την χειραποσκευή της να τη βάλω από πάνω, κρατάει ένα downtown και ένα σταυρόλεξο, με εμένα να παλεύω με το δικό μου γρίφο ποιος κάνει έκπληξη σε ποιον τώρα. Λίγο πριν καθήσω, πετάει ένα ‘ωραία είναι η Emirates, πολύ άνετα τα καθίσματα’. Τι διάβολο, μήπως δε την παίρνω συχνά μαζί μου και έχει ξεχάσει πως είναι τα αεροπλάνα; Το συνειδητοποιεί διότι πέφτει το βλέμμα της στα boarding pass που κρατάω που μαρτυρούν τη θέση μας. Ουφ…αλλιώς το λογάριαζα, αλλά τελοσπάντων.

Τακτοποίηση στη business θέση λοιπόν. Οι θέσεις είναι recliner αλλά όχι flat. Δηλαδή ξαπλώνεις αρκετά, πολύ, είσαι μέγας πασάς κλπ κλπ, αλλά 180 μοίρες δε τις φτάνεις. Για ταξίδι 4 ωρών πάντως μια χαρά είναι. Οι θέσεις στη business είναι σχεδόν όλες κατηλειμμένες, πλην 2-3. Πριν την απογείωση σε ποτίζουν πορτοκαλάδα ή σαμπάνια μες το χαμόγελο. Παίρνω απ'όλα. Αμέσως μετά μοιραζουν και εφημερίδες. Μπορεί να τις έχω ήδη αγοράσει σχεδόν όλες, αλλά αυτό δε με εμποδίζει να πάρω από το δίσκο και 1-2 που μου ξεφύγανε. Headphones, κουβερτούλα-μαξιλάρι, σκίαστρο, κάλτσες αποτελούν τον εξοπλισμό του ταξιδίου.
Και κάπου εκεί, λίγο πριν το pushback, εκεί που δε το περιμένεις, εκεί που νομίζεις ότι θα είσαι σε μια ακόμη κοινή πτήση με άσημους και αδιάφορους συνεπιβάτες, έγινε το κοσμογονικό. Ήρθε….πρώτα θα σε εκτυφλώσει με τα εντυπωσιακά βλέφαρα, επίτευγμα της X-factor (παρντόν, Μaxfactor) μάσκαρα. Μετά θα θαυμάσεις τα προσεγμένα φρύδια, θαρρείς ζωγραφισμένα από καλλιτέχνη, κι όμως ένα μικρό θαύμα ενός απλού μολυβιού φρυδιών Maxfactor. Ποιο μοντέλο άραγε της γνωστής εταιρείας θα μας συντροφεύσει στο ταξίδι μας; Μα, το μοντέλο που τυφλά εμπιστεύεται η εταιρεία εδώ και 35 χρόνια. Μάλιστα κυρίες και κύριοι, έχουμε την ύψιστη τιμή να έχουμε απόψε συνταξιδιώτη μας τον αξιότιμο κύριο Κίμωνα Κουλούρη!! Ο οποίος ταξιδεύει οικογενειακώς, με τον ίδιο και τη σύζυγό του στην πρώτη θέση και τις δύο τροφαντές κορούλες του στη business.
Τελειώσαμε; Καλέ δεν αρχίσαμε ακόμα! Στην πρώτη θέση έχουμε και τον κύριο Νικήτα Κακλαμάνη! Ναι για, τον νυν δήμαρχο της όμορφης πόλης μας, ο οποίος είπε να περάσει τα Χριστούγεννα κάπου πιο μίζερα, γιατί δεν αντέχει άλλο την αίγλη που ακτινοβολεί η πόλη της οποίας ηγείται.

Λοιπόν πίσω στα του ταξιδίου: pushback taxiing μπλα μπλα μπλα, απογείωση με μισή ώρα καθυστέρηση. Την πορτοκαλάδα μου δε την πήρε η μαντάμ αεροσυνοδός, με συνέπεια να την κρατάω στα χέρια να μη σπάσουμε το ποτήρι – δε φαντάζομαι να νομίσατε πως μας σερβίρουν πλαστικούρες. Kάπου πάνω από τις Μικρασιατικές ακτές τον λόγο πήρε ο πιλότος, για να πει τα δικά του. Ανέφερε ότι είναι Καναδός, το μόνο που συγκράτησα. Πρέπει να ανέφερε ότι η πτήση θα διαρκέσει 3 και 45 λεπτά, το οποίο το έβλεπα και στην οθόνη μου.

Να σημειώσω εδώ πως το IFE της εταιρείας είναι από τα καλύτερα που έχω δει. Με το ακρωνύμιο ICE, αρχικά για information, communication, entertainment, καλύπτει τα πάντα και για όλα τα γούστα. Το information έχει να κάνει με στοιχεία πτήσης (χρόνος πτήσης, ύψος, θερμοκρασίες κλπ κλπ), αλλά και με τρεις κάμερες: front camera, όπου βλέπεις ουσιαστικά ότι βλέπει και ο πιλότος. Tail camera, στην ουρά με μια πιο πανοραμική ματιά. Downward camera, για ματιές στον κόσμο από κάτω μας. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον για τις διαδικασίες απογείωσης και προσγείωσης.

Το communication έχει να κάνει με την επικοινωνία με τον υπόλοιπο κόσμο. Με 5 δολλάρια το λεπτό τηλεφωνείτε στους δικούς σας για να σκοτώσετε την πλήξη σας. Προσωπικά τα 5 δολλάρια θα τα πέταγα στη θάλασσα καλύτερα. Υπάρχει πάντως και η υπηρεσία για sms και email, όπου μπορείς να στείλεις με χρέωση μισό δολάριο, σαφώς πιο οικονομικό – σε αυτή την επιλογή ενέδωσα και έστειλα 2-3, αλλά σε άλλη πτήση.

Το video on demand entertainment τέλος είναι ένα ατελείωτο γκρουπ από ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, παιχνίδια και δε θυμάμαι τι άλλο. Μόνο το καραόκε έλειπε. Οι ταινίες είναι περίπου 150, από τις πιο καινούργιες μέχρι τις πιο παλιές, ενώ έχει και δεξαμενή ξενόγλωσσων καθώς και μπόλικο Bollywood. Κάποιες έχουν και αγγλικούς υπότιτλους.
Φυσικά ό,τι είχα εγώ είχαν όλοι οι επιβάτες, αφού και στην οικονομική υπήρχαν προσωπικές οθόνες. Απλά η δική μου ήταν μεγαλύτερη.
Η πτήση συνεχιζόταν, η αεροσυνοδός μας μοίρασε μενού με 5 διαφορετικά κυρίως πιάτα, καθώς και Wine List. Να σημειώσω πως όλες οι αεροσυνοδοί φορούσαν σκούφο του Αη Βασίλη, γεγονός που χαρακτηρίζεται από αστείο έως γελοίο. Για ποιο λόγο θα πρέπει σε μια εταιρεία Αραβικών συμφερόντων και βάση στα Η.Α.Ε. να περιφέρει τις αεροσυνοδούς με σκούφους του Αη Βασίλη. Μήπως να λένε και Ho ho ho πριν μας ρωτήσουν αν θέλουμε μια πορτοκαλάδα; Είναι σα να φορέσεις στις δικές μας της Olympic Air μια μπούργκα όταν έχουμε Ραμαζάνι και πετάνε σε Αραβική χώρα. Δεν έχει νόημα, δε προσφέρει τίποτα και δεν είναι καν διασκεδαστικό.

Περιμένοντας το φαγητό, παρατηρούσαμε τους συνεπιβάτες μας. Στην ίδια σειρά με μας (η διάταξη είναι 2-3-2), ένα ζευγάρι που ταξιδεύει για Μπανγκόκ και ένα ζευγάρι για Μαυρίκιο, μαζί με το μωρό τους. Κάτω από 40 όλοι τους. Ο σύντροφος Κουλούρης όργωνε το διάδρομο πέρα δώθε, με γερή κορμοστασιά και το πηγούνι παράλληλα με το έδαφος, γυρνώντας ελαφρώς το κεφάλι κατά 25 μοίρες σαν ανεμιστήρας μια δεξιά μια αριστερά, σκανάροντας το αεροσκάφος και ψάχνοντας απεγνωσμένα για νέους ψηφοφόρους μήπως και ξαναμπεί στη Βουλή στας επόμενας εκλογάς. Για να καταλάβετε, η εικόνα αυτή σε slow motion θα έσπαγε ταμεία σε προβολή της στο ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ της Ελληνοφρένειας (για όσους ξέρουν σε τι αναφέρομαι).

Α, ήρθε και το φαγητό. Στρώσιμο τραπεζομάντηλο, σαλάτα εποχής και ορεκτικό με ταραμοσαλάτα, μους φέτας, ντολμαδάκια, μαρούλι και κόκκινη πιπεριά. Παρατηρείστε πως έχουμε ατομικό λάδι και αλατοπίπερο σε πορσελάνινες υποδοχές. Και φυσικά μεταλλικά μαχαιροπήρουνα. Δε χρειάζεται να πω που κατέληξαν τα μεταλλικά κουταλάκια. Το κυρίως γεύμα ήταν φιλέτο με σως μανιτάρια, με σπαράγγια, σοταρισμένες πατάτες και κάτι άλλα βραστά λαχανικά (συγχωρέστε με δεν έχω φωτογραφία, μάλλον ελησμόνησα να τραβήξω). Για επιδόρπιο προφιτερόλ. Ανά δύο λεπτά η αεροσυνοδός ερχόταν για να μας συμπληρώσει το πανέρι με τα ψωμιά και να ξαναγεμίσει το ποτήρι κρασιού. Αφού πλέον το στομάχι είχε γίνει σα το φούρνο του Βενέτη και το αλκοόλ περισσότερο από το αίμα στις αρτηρίες, σφύριξα απότομα τη λήξη του τρικούβερτου αυτού τσιμπουσίου.
Η ώρα περνούσε, ο ήλιος έδυε και μπόρεσα να αποτυπώσω τα παιχνιδίσματα του ήλιου ως φόντο της τουρμπίνας.

gallery/image_page.php?album_id=3&image_id=18931

Τα βλέφαρα του Κίμωνα συνέχισαν να σαρώνουν το αεροπλάνο, και οι αεροσυνοδοί μοιράζανε καφέδες, τσάγια, αναψυκτικά και ποτά. Μετά από αρκετό ψάξιμο κατέληξα να δω την ταινία Julie and Julia με την Μεριλ Στρηπ. Κομματάκι αργά το αποφάσισα, ήξερα ότι θα δω τη μισή και την άλλη μισή στην επόμενη πτήση.
Η προσγείωση έγινε χωρίς καθυστέρηση, ίσως γιατί το πατήσαμε λίγο το γκάζι. Στο Ντουμπάι είναι βράδυ, αλλά από το αεροπλάνο είναι πάντα εντυπωσιακό το μέρος, έστω και αν από κοντά κάποια πράγματα φλερτάρουν έντονα με το κιτς. Από τη φυσούνα βγήκε πρώτος πρώτος και αρκετά βιαστικός ο κυρ Δήμαρχος μαζί με 2 σωματοφύλακες. Το τέρμιναλ της Emirates είναι ολοκαίνουργιο και απαστράπτον, καμία σχέση με το ερείπιο που χρησιμοποιούν όλες οι άλλες εταιρείες.

gallery/image_page.php?album_id=3&image_id=18930
gallery/image_page.php?album_id=3&image_id=18929
gallery/image_page.php?album_id=3&image_id=18928

Ταξί και σε 5 λεπτά στο Millenium Hotel, το οποίο χρησιμοποιεί αποκλειστικά η Emirates για επιβάτες με overnight transit. Που είναι και ο λόγος που κάναμε μισή ώρα για το τσεκιν. Κουπόνια για βραδυνό, πρωινό και σνακ. Το οποίο αρκούντως μεγάλο αλλά εντελώς λιτό. Η μέρα τελείωσε με μια βραδυνή βόλτα μιας ώρας με αυτοκίνητο στο Ντουμπάι για να δει η μικρή Σοφία την πόλη έστω και φευγαλέα, και για να δω εγώ το Burj Dubai και ένα από τα φοινικονήσια, που στην τελευταία μου επίσκεψη στο Ντουμπάι (2005) δεν υπήρχαν.

Αμέσως μετά:
Η παρθενική πτήση με το χοντρό γουρουνάκι της Airbus (το 380 ντε) με προορισμό το Σύδνεϋ.

Σύντροφε, η Emirates, οι επιβάτες της, οι εργαζόμενοί της και το Dubai εν γένει έχουν διεθνοποιημένο ή παγκοσμιοποιημένο χαρακτήρα (σαν τον Santa Claus) συνεπώς δε νομίζω ότι ήταν άσχημη κίνηση της εταιρείας,. Άλλωστε ο Santa δεν έχει απαραίτητα θρησκευτικό πρόσημο, μάλλον εμπορικό, πόσο μάλλον το σκουφί του (χωρίς να ξέρω αν ήταν καλόγουστο στο όλο ensample).

Παρατήρησις Βου: Καλά, ήσασταν business και σηκώσατε το μισό Παπασωτηρίου? Εδώ δίνουν δωρεάν Τύπο και στην Economy! Άσε που και λίγη αποτοξίνωση από κάθε τι ελληνικό για λίγες μέρες δε βλάπτει!

Τέλος, γέλασα πολύ με την αντίδραση της κοπελιάς όταν λάβατε θέσεις Φοβερό! Άντε μετά να τη βάλεις σε καμιά easyjet!

Για να δούμε και το Α380!

Hunting σε υπερευχαριστώ για τα χαρούμενα διαλείμματα που μου προσφέρεις κατά την διάρκεια του διαβάσματος μου για την εξεταστική. Περιμένω με ανυπομονησία το υπόλοιπο μέρος άλλα με πάααααααααααρα πολλές φωτογραφίες

χαιρετίσματα πολλά από την Κρακοβία!

Περιμένουμε με ανυπομονησία τη συνέχεια από το πευκονήσι... προβλέπεται ένα εκπληκτικό trip-report!

Hunting a Shadow":1kgylwoj said:

Μάλιστα κυρίες και κύριοι, έχουμε την ύψιστη τιμή να έχουμε απόψε συνταξιδιώτη μας τον αξιότιμο κύριο Κίμωνα Κουλούρη!! Ο οποίος ταξιδεύει οικογενειακώς, με τον ίδιο και τη σύζυγό του στην πρώτη θέση και τις δύο τροφαντές κορούλες του στη business.

κλικ για όλη την παράθεση...

Λοιπόν με σημερινές κρατήσεις για Πάσχα (εν είδει προσομοίωσης των εισητηρίων Χριστουγέννων) με Emirates, 2χFirst και 2χBusiness...

Σύνολο 7,200 ευρά (μόνο για τα εισητήρια ε)... σοσιαλισμός über alles