Υποπτεύομαι πως το εποχικό κόψιμο σύντομα θα αφορά και τις 4 εποχές. Η ταπεινή μου άποψη μπορεί να μην είναι ίσης βαρύτητας με εκείνη ενός aviation manager που πληρώνεται από την εταιρεία, αλλά υπαγορεύεται με βάση τη λογική του κάθε ταξιδιώτη που θα κάτσει να σχεδιάσει το ταξίδι του για την Κίνα. Το δρομολόγιο από την αρχή ήταν καταδικασμένο για 2 λόγους:
1. Η Air China δεν υπερέχει σε τίποτα από τις Qatar, Emirates, Thai, Singapore και δε ξέρω κι εγώ ποιες άλλες, οι οποίες μπορούνε να με πάνε στο Πεκίνο με μια μόνο στάση. Για την ακρίβεια όχι απλά δεν υπερέχει αλλά υστερεί. Διότι άλλο η ανταπόκριση να είναι στο δρόμο σου όπως είναι τα ΗΑΕ ή μια ασιατική πόλη, κι άλλο να πηγαίνεις μέσω Παρισίου.
2. Η Air China χάνει όμως ακόμα ένα target group: αυτούς που έχουν ως τελικό προορισμό το Τόκυο, τη Σεούλ, ακόμα και τη Σαγκάη ή το Χονγκ Κονγκ. Αυτοί αναγκαστικά χρησιμοποιούν μια εκ των προαναφερθέντων εταιρειών, διότι με μια στάση θα φτάσουν στον προορισμό τους ενώ με την Air China θα χρειαστούν δύο στάσεις (Παρίσι, Πεκίνο).
Μπορεί η παραπάνω ανάλυση να είναι υπεραπλουστευμένη. Ωστόσο μια από τις βασικές αρχές που με μάθανε στο ΜΒΑ 2 χρόνια στην Ολλανδία στον τομέα της στρατηγικής είναι πως "Το πρώτο βήμα για την χάραξη στρατηγικής είναι ένα απλό λογικό συμπέρασμα που θα μπορούσε να βγάλει ο οποιοσδήποτε καταναλωτής. Το καθήκον σου στη συνέχεια είναι να επιστρατεύσεις όλες τις γνώσεις σου και την υποδομή της εταιρείας ώστε να εξασφαλίσεις τέτοιο Back up στο απλό σου συμπέρασμα που να το μετατρέψεις με strong argument για τη στρατηγική σου".
