Boker tov αγαπητή Drakkar καί όντως το post σου το βλέπω σήμερα το πρωϊ (χτές το βράδυ όταν μπήκα δέν το είχες βάλει ακόμα).Οντως όπως τά λές είναι (λεπτομέρεια:ο Avner Slapak δέν ήταν σ'αυτή την πτήση αλλά σέ μιά προηγούμενη,την μόνη σέ αεροπλάνο τής El-Al που είχε επιτυχή κατάληξη,αλλά τότε δέν υπήρχαν sky marshals).Επίσης σωστό είναι οτι ο Bar-Lev είχε υποψιαστεί τους άλλους δύο αεροπειρατές,αλλά δέν μπορούσε να φανταστή οτι τελικά ήταν τέσσερις (ο Arguello καί η Khaled είχαν προλάβει να επιβιβαστούν).
Ο Αμερικανός στον οποίο αναφέρομαι είναι όντως ο Byron Richards.Στό βιβλίο του "Disasters in the Air",ο Jan Bartelski γράφει επί λέξει "he (δηλαδή ο Richards) landed the aircraft on the nearest airfield and overpowered the hijacker".Δοθέντος οτι τά περισσότερα airfields τής εποχής τού '30 ήταν κατά βάσιν χωράφια και δοθέντος οτι overpowering δέν σημαίνει "φιλική χειραψία"
,εύκολα μπορούμε να φανταστούμε μέ ποιόν τρόπο ο Richards αντιμετώπισε τον επίδοξο αεροπειρατή.Γιά την δεύτερη αεροπειρατεία που απέτρεψε,ο Bartelski αναφέρει μόνο αυτά που γράφεις και εσύ,αλλά άν βρώ χρόνο θά ψάξω γιά περισσότερες λεπτομέρειες.
Βέβαια,πράγματι those were the days,όπου όμως και οι αεροπειρατές δέν ήταν τόσο τερατωδώς αδίστακτοι όσο είναι σήμερα (καί έτσι μπορούσαν να μεταπειστούν σχετικά εύκολα-άν και όχι πάντα).Δυστυχώς,πράξεις σάν αυτές τού Richards ή τού Bar-Lev δέν ήταν τόσο συχνές όσο θα έπρεπε και έτσι αφέθηκε η κατάσταση να εξελιχθή όπως εξελίχθηκε....
Πάντως μερικά από τά μέτρα που λαμβάνονται στά αεροδρόμια γιά την αποτροπή τρομοκρατικών πράξεων είναι πράγματι αδικαιολόγητα και (έως) γελοία,αλλά κάποια άλλα είναι πράγματι σωστά.Οπως σέ κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα,πρέπει να υπάρχη κι'εδώ μιά ισορροπία.
Τέλος,θυμάμαι οτι όταν,τόν Αύγουστο τού 1973,πήγα οικογενειακώς στο Ισραήλ,εφαρμοζόταν ήδη έλεγχος αποσκευών όλων τών επιβατών στό LGAT,στό Check-in τής ΟΑ που διαχειριζόταν την πτήση πρός TLV (μέ την παρουσία,μάλιστα,αστυνομικών).Μόλις φτάσαμε δέ στο Ben-Gurion (που τότε λεγόταν ακόμα Lod),δέν μάς άφησαν να κατέβουμε αμέσως,αλλά πρώτα επιβιβάστηκε ένας Ισραηλινός αστυνομικός-που προφανώς έκανε κάποιον έλεγχο.
Ελεγχος αποσκευών γινόταν επίσης από τότε ακόμα και σέ μικρά αεροδρόμια,όπως στο Sharm-El-Sheikh στην χερσόνησο τού Σινά (που τότε ήταν υπό Ισραηλινή διοίκηση).Τό συγκεκριμένο αεροδρόμιο ήταν κατ'ουσίαν μιά παράγκα με πίστα και ένας διάδρομος,όπου προσγειωνόταν το αεροπλάνο (BAe 748,άν θυμάμαι καλά) τής Arkia που έκανε την πτήση Tel-Aviv-Eilat-Sharm-El Sheikh.Ο έλεγχος όμως που γινόταν εκεί δέν είχε τίποτε νά ζηλέψη από αυτόν τού Ben-Gurion..
Ο Αμερικανός στον οποίο αναφέρομαι είναι όντως ο Byron Richards.Στό βιβλίο του "Disasters in the Air",ο Jan Bartelski γράφει επί λέξει "he (δηλαδή ο Richards) landed the aircraft on the nearest airfield and overpowered the hijacker".Δοθέντος οτι τά περισσότερα airfields τής εποχής τού '30 ήταν κατά βάσιν χωράφια και δοθέντος οτι overpowering δέν σημαίνει "φιλική χειραψία"
,εύκολα μπορούμε να φανταστούμε μέ ποιόν τρόπο ο Richards αντιμετώπισε τον επίδοξο αεροπειρατή.Γιά την δεύτερη αεροπειρατεία που απέτρεψε,ο Bartelski αναφέρει μόνο αυτά που γράφεις και εσύ,αλλά άν βρώ χρόνο θά ψάξω γιά περισσότερες λεπτομέρειες.Βέβαια,πράγματι those were the days,όπου όμως και οι αεροπειρατές δέν ήταν τόσο τερατωδώς αδίστακτοι όσο είναι σήμερα (καί έτσι μπορούσαν να μεταπειστούν σχετικά εύκολα-άν και όχι πάντα).Δυστυχώς,πράξεις σάν αυτές τού Richards ή τού Bar-Lev δέν ήταν τόσο συχνές όσο θα έπρεπε και έτσι αφέθηκε η κατάσταση να εξελιχθή όπως εξελίχθηκε....
Πάντως μερικά από τά μέτρα που λαμβάνονται στά αεροδρόμια γιά την αποτροπή τρομοκρατικών πράξεων είναι πράγματι αδικαιολόγητα και (έως) γελοία,αλλά κάποια άλλα είναι πράγματι σωστά.Οπως σέ κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα,πρέπει να υπάρχη κι'εδώ μιά ισορροπία.
Τέλος,θυμάμαι οτι όταν,τόν Αύγουστο τού 1973,πήγα οικογενειακώς στο Ισραήλ,εφαρμοζόταν ήδη έλεγχος αποσκευών όλων τών επιβατών στό LGAT,στό Check-in τής ΟΑ που διαχειριζόταν την πτήση πρός TLV (μέ την παρουσία,μάλιστα,αστυνομικών).Μόλις φτάσαμε δέ στο Ben-Gurion (που τότε λεγόταν ακόμα Lod),δέν μάς άφησαν να κατέβουμε αμέσως,αλλά πρώτα επιβιβάστηκε ένας Ισραηλινός αστυνομικός-που προφανώς έκανε κάποιον έλεγχο.
Ελεγχος αποσκευών γινόταν επίσης από τότε ακόμα και σέ μικρά αεροδρόμια,όπως στο Sharm-El-Sheikh στην χερσόνησο τού Σινά (που τότε ήταν υπό Ισραηλινή διοίκηση).Τό συγκεκριμένο αεροδρόμιο ήταν κατ'ουσίαν μιά παράγκα με πίστα και ένας διάδρομος,όπου προσγειωνόταν το αεροπλάνο (BAe 748,άν θυμάμαι καλά) τής Arkia που έκανε την πτήση Tel-Aviv-Eilat-Sharm-El Sheikh.Ο έλεγχος όμως που γινόταν εκεί δέν είχε τίποτε νά ζηλέψη από αυτόν τού Ben-Gurion..
)
