George
V.I.P.-Class-Member
- Εγγραφή
- 29/03/2003
- Μηνύματα
- 1.432
- Likes
- 123
Το ενδιαφέρον σε αυτές τις σειρές ντοκυμαντέρ είναι ότι μπορούν ίσως να διαμορφώσουν μια κουλτούρα ασφάλειας σε όποιον τις παρακολουθεί. Αναπτύσσουν ένα ενδιαφέρον γύρω από την ενασχόληση με ένα ατύχημα. Δείχνουν ότι υπάρχουν και λόγοι που συμβαίνουν τα ατυχήματα και ενέργειες που ακολουθούν για να μην ξανασυμβούν. Δείχνουν στο ευρύ κοινό ότι σε πολλές περιπτώσεις υπάρχουν επιζώντες. Και μπορούν να δείξουν ότι οι υπαίτιοι δεν είναι πάντα αυτοί που στην αρχή όλοι βιάζονται να κατηγορήσουν. Γιατί ένα ατύχημα δεν είναι αποτέλεσμα ενός λάθους.
Ένα τέτοιο ντοκυμαντέρ, λοιπόν, αυτούς τους σκοπούς θα μπορούσε να έχει κατά την παρουσίαση μιας τραγωδίας.
Φυσικά και ο ανθρώπινος πόνος υπάρχει σε μια τέτοια ιστορία! Αλλά η μεγάλη προβολή του δεν επιτυγχάνει κανέναν από τους σκοπούς που ανέφερα. Απλώς τραβάει το βλέμμα.
Όσοι έχετε διαβάσει Γαβριλάκη (στο RBF και στο Cockpit παλιότερα) ξέρετε τι εννοώ ως προς τη σωστή αναλογία γεγονότων και συναισθήματος.
Υ.Γ. Θα ξανατονίσω ότι από την ασφάλεια του καναπέ μας μπορούμε να ξεστομίσουμε πολλούς βαρείς χαρακτηρισμούς. Αν είμασταν στη θέση τους, όμως, τι θα κάναμε; Ρητορικό το ερώτημα.
Ένα τέτοιο ντοκυμαντέρ, λοιπόν, αυτούς τους σκοπούς θα μπορούσε να έχει κατά την παρουσίαση μιας τραγωδίας.
Φυσικά και ο ανθρώπινος πόνος υπάρχει σε μια τέτοια ιστορία! Αλλά η μεγάλη προβολή του δεν επιτυγχάνει κανέναν από τους σκοπούς που ανέφερα. Απλώς τραβάει το βλέμμα.
Όσοι έχετε διαβάσει Γαβριλάκη (στο RBF και στο Cockpit παλιότερα) ξέρετε τι εννοώ ως προς τη σωστή αναλογία γεγονότων και συναισθήματος.
Υ.Γ. Θα ξανατονίσω ότι από την ασφάλεια του καναπέ μας μπορούμε να ξεστομίσουμε πολλούς βαρείς χαρακτηρισμούς. Αν είμασταν στη θέση τους, όμως, τι θα κάναμε; Ρητορικό το ερώτημα.