Και μετά την ευχάριστη αυτή παρένθεση με τους πειραματισμούς της παιδικής αφέλειας και τα φωτογραφικά πειστήρια ότι ΝΑΙ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗ LAN, ας περάσουμε στη σύγκρουση των προαιώνιων αντιπάλων. Β763 vs A343: η τιτανομαχία ξεκινά.
Μέρος Γ': MAD-FRA, LA704 (STD 14:10, STA: 16:50), DEC2004, Α343 CC-CQE
Μετά από μια πρωινή βόλτα στη Μαδρίτη, έχοντας αφήσει τις αποσκευές σε έναν από τους κατάλληλους χώρους του Barajas, πήραμε τη
ροζ γραμμή του μετρό και ήμασταν στο check-in δύο ώρες πριν την πτήση. Μόλις έσκαγαν μύτη οι υπάλληλοι δηλαδή. Ο πολύ ευγενικός και άνετος υπάλληλος (ΚΑΜΜΙΑ σχέση με την...αυταρχική γερμανιδολατινοαμερικάνα της Φρανκφούρτης) μάς έδωσε το παράθυρο που ζητήσαμε και βουρ για το gate.
Ο έλεγχος διαβατηρίων τάχιστος και χωρίς πολλά πολλά, σε αντίθεση με τον έλεγχο χειραποσκευών. Γι΄αυτά αφήνω τον jerry, όμως, να σας τα πει με το δικό του μοναδικό τρόπο, γιατί άλλο να τα ζεις και άλλο να τα βλέπεις.
Στο gate B24 γινόταν ΠΑΝΙΚΟΣ! Τρία widebodies έφευγαν την ίδια στιγμή από τον ίδιο χώρο, ίδιο περίπου με ένα μεγάλο gate του LGAV: Santa Barbara DC-10 και Air Europa B767 για Καράκας και ανάμεσά τους η LAN! Οπότε, μιας και είχαμε ώρα, είπαμε να απομακρυνθούμε προς -τι άλλο- το κοντινότερο καφέ με παράθυρα. Aerolineas Argentinas 747 (παλιά χρώματα) και μία El Al μεταμφιεσμένη σε 737 της North American ήταν οι εκπλήξεις της ημέρας.
Έναρξη επιβίβασης στις 13:40, αλλά εμείς τελευταίοι, για να αποφύγουμε τον απίστευτο συνωστισμό, όπου επιβάτες της Santa Barbara έφταναν στο τσακ να μπουν στη LAN, με τους υπαλλήλους να τους συγκρατούν την τελευταία στιγμή, τις ουρές να σχηματίζουν πολλαπλά φιδάκια που έφταναν ως τα καταστήματα του αεροδρομίου κ.λ.π. Πρώτα μπήκαν οι επιβάτες που είχαν έρθει από Santiago και τους είχαν κατεβάσει στο Barajas, μαζί με επιβάτες Business & First. Και μετά οι επιβάτες Οικονομικής, όπως και στο 767 του περασμένου σκέλους.
Εδώ ήρθε και η πρώτη έκπληξη. Στην πόρτα του 340 ήταν η πάντα γελαστή Gloria, προϊσταμένη και σε αυτή την πτήση, όπως και στο 767 που μας είχε φέρει στη Μαδρίτη δύο μέρες νωρίτερα και η οποία βέβαια μας γνώρισε! "Αυτή τη φορά θα πετάξετε και με 340!" μας είπε. Με άλλον αέρα πλέον, μιας και θα πετούσαμε ως..."οι γνωστοί Έλληνες που αναστάτωσαν το 767 προχθές", κατευθυνθήκαμε στις
28A/C/D (moderator, jerry & George, αντιστοίχως). Παραδόξως, πολύ την ευχαριστήθηκα τη θέση μου, αν και στο διάδρομο. Με τις δύο διπλανές άδειες, αισθανόμουν σαν σε...Business Class!
Push back στις 14:15, αφότου ο captain μας είχε ζητήσει συγγνώμη για την καθυστέρηση των 5 λεπτών(

), λόγω ATC.
Επίδειξη σωστικών μέσων με animationκαι πάλι, τροχοδρόμηση προς το νέο terminal 4 του Barajas και απογείωση από τον 36L στις 14:40, με boarding music να παίζει μέχρι περίπου να σβήσει το "προσδεθείτε"!
Το climb performance (το ποιο?) του
Α340ήταν όντως...μικρό. Ε, σε κανένα...25λεπτο και 194 μίλια μετά την απογείωση, φτάσαμε το
FL380. Δεν μπορώ να μη σχολιάσω τη μεγάλη εντύπωση που μας έκανε, όμως, το επίπεδο θορύβου της καμπίνας. Εκτός από τη φάση της απογείωσης, σε όλο το υπόλοιπο οι κινητήρες απλώς δεν ακούγονταν!
Το
γεύμαήρθε λίγο αργότερα, στα γνωστά κρυστάλλινα και πορσελάνινα σκεύη. Κοτόπουλο φιλέτο με κρούστα μυρωδικών, συνοδευόμενο από ψιλοκομμένα βρασμένα χορταρικά, δύο φέτες κίτρινο τυρί, ψωμάκι, βουτυράκι, σιροπιαστό κέικ με βατόμουρα και σοκολατάκι για το τέλος. Χυμός μήλου για μένα αυτή τη φορά (μιας και σε μερικές ώρες δε θα γλίτωνα τη "Λακωνία" έτσι κι αλλιώς) και, καθώς πλησιάζαμε την πατρίδα του 340 (Τουλούζη), ήρθε η δεύτερη έκπληξη. Η Eva!
"Εσείς δεν πετούσατε για Μαδρίτη προχθές;" με ρωτάει. "Και δεν ήταν και ένας τέταρτος κύριος μαζί σας;" Κάγκελο εγώ! Και να σκεφτείτε ότι δεν τη θυμόμουν στο 767

(πολύ μεγάλο λάθος! Αν τη βλέπατε, θα καταλαβαίνατε γιατί.) Της εξήγησα ποιοι είμαστε, για την...αγιάτρευτη αεροπορική τρέλα μας, για την αξία που έχει το ταξίδι και όχι μόνο ο προορισμός και άλλα τέτοια, που την κατάλληλη στιγμή σε όλους βγαίνουν αυθόρμητα. Η Eva έμεινε μαζί μας κανένα...τέταρτο (!) και, παρατώντας κυριολεκτικά τους υπόλοιπους που περίμεναν να της δώσουν το δίσκο τους, ακινητοποίησε το trolley, γονάτισε κομψά, και μας μίλησε για τη δουλειά της, για την Ελλάδα, την Ολυμπιακή (!!!) και τη γνώμη της για το 767 και το 340. Μετά ζήτησε συγγνώμη και αποσύρθηκε ξανά για την εκτέλεση του καθήκοντος...
Και εκείνη τη στιγμή, ως δια μαγείας, μου ήρθε να συμπληρώσω το
ερωτηματολόγιοτου IFE. Περιττό να σας πω τι έβαλα... Για το πόσο μου αρέσει το "interaction" με το πλήρωμα σας έχω ξαναμιλήσει.
Μέχρι τότε, είχαμε φτάσει νοτιοανατολικά της Lyon. Επανερχόμαστε στα συμβατικά λοιπόν. Ο εξαιρετικός καιρός της διαδρομής με έκανε να αγνοήσω για λίγο το
"abroche il cinturon al estar sentado" για μια εξόρμηση στο πίσω τμήμα του αεροσκάφους, όπου αποδείχτηκε ότι η ευρυχωρία του galley του 767 είναι άφταστη. Μετά από μερικές
φωτογραφίες της καμπίνας, στα δεξιά μας φάνηκαν οι κορυφές του...jet set.
Οι Άλπεις κοντά στο Gstaad.
Μιάμιση ώρα και 746 μίλια μετά τη Μαδρίτη, άρχισε η κάθοδος προς τα 36.000 πόδια, καθώς πετούσαμε κοντά στη Ζυρίχη. Κάπου εκεί άρχισα να πειραματίζομαι με τις δυνατότητες φωτογράφησης που δίνει η 28D, και
ιδούτο αποτέλεσμα. Αλλάζοντας, όμως, θέσεις με τον κ. moderator, όπως του είχα ζητήσει πριν την πτήση, οι φωτογραφικές δυνατότητες διευρύνθηκαν δραματικά. Τα παιχνιδίσματα του ήλιου πάνω στο παράθυρο και ο συνδυασμός τους με την πτέρυγα, έδωσαν
αυτό το αποτέλεσμα. Και μετά από λίγο, ήρθε
το ηλιοβασίλεμα πάνω στο παγωμένο παράθυρο του 340, για να επιστρέψω στην 28D και να επιτρέψω στον κ. moderator να καθίσει στο παράθυρό του.
Έχοντας φτάσει ήδη
κοντά στη Στουτγκάρδη, σε λίγο θα μπαίναμε
σε holding ανατολικά του EDDFκαι ο captain μας ανακοίνωνε ότι σε 20 λεπτάκια θα επιστρέφαμε στο έδαφος, παρά τις καθυστερήσεις λόγω ATC.
Αν και οι οθόνες του IFE κάπου εκεί απενεργοποιήθηκαν, η δική μου που είχε νωρίτερα μπλοκάρει προσπαθώντας να παίξω τον "Εκατομμυριούχο" (ναι, το είχε κι αυτό!) επανήλθε και μάλλον ήταν η μόνη στο αεροπλάνο που έδειχνε τα πάντα κανονικότατα! Διαπίστωσα, λοιπόν, ότι η πορεία μας προς τον 07R της Φρανκφούρτης ήταν η ίδια ακριβώς με αυτή που είχαμε ακολουθήσει και με την ΟΑ165 δύο μέρες πριν.
Μετά από 1422 Km (ή 883 μίλια, αν προτιμάτε), touch down ακριβώς στις 17:07, τροχοδρόμηση για κανένα 10λεπτο μέσα στο νυχτερινό σκηνικό του Frankfurt/Main και στάθμευση στο gate D3, εν μέσω
ευχαριστιών από τη LAN για την προτίμησή μας.
Μια τελευταία
φωτογραφία του προσεγμένου εσωτερικού του Α340, η συνηθισμένη κουβεντούλα με το πλήρωμα (τη φίλη μας τη Gloria και τον Καπιτάν) και, μολονότι δεν το θέλαμε καθόλου,
έξοδοςαπό το όνειρο για τον έλεγχο διαβατηρίων.
Δεν πιστεύω να θέλετε να ακούσετε και για την επιστροφή με ΟΑ
τώρα, ε; Ας το αφήσουμε για αύριο...
Υ.Γ. Αρκετές από τις φωτογραφίες του report είναι μια ευγενική χορηγία του συνταξιδιώτη jerry, ο οποίος και το διάνθησε με μικρές, αλλά ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες!