Ο jerry σας έβαλε στο κλίμα και εγώ λέω πλέον να κλείσω αυτό το report-μαραθώνιο με το τελευταίο σκέλος του ταξιδιού μας.
Μέρος Δ': FRA-ATH, OA170 (STD 19:50, STA: 23:40), DEC2004, B734 SX-BKF
Μετά από μια μέρα που είχε ξεκινήσει με πρωινό ξύπνημα για βόλτα στη Μαδρίτη, συνεχίστηκε στο Barajas με ένα δίωρο ανάμεσα σε ουρές επιβατών για Καράκας και με το υπέροχο ταξίδι στον κόσμο της LAN που σας περιέγραψα, όταν τελικά ήρθε η ώρα της επιστροφής στην Αθήνα, αισθανόμουν ήδη πολύύύ κουρασμένος!
Check-in από τους πρώτους και σχεδόν χωρίς καθόλου αναμονή στο "προνομιακό" σημείο του terminal που χρησιμοποιεί η ΟΑ, δίπλα δίπλα με την Turkish Airlines (αυτή η αξιοζήλευτη σύμπνοια που βλέπω στο εξωτερικό με συγκινεί. Θυμηθείτε και την περίπτωση ΟΑ-Α3 στη STR). Όσοι έχετε πάει στη Φρανκφούρτη θα έχετε προσέξει την κάπως παράξενη διάταξη των check-in desks. Αν ταξιδεύατε με ΟΑ, δε θα δυσκολευτήκατε να το βρείτε. Η Α3 αν θυμάμαι καλά είχε επίσης καλό πόστο, αλλά σίγουρα υπήρχαν και "δύσκολα" σημεία για check-in, που χρησιμοποιούσαν άλλες εταιρίες.
Ο χρόνος κυλούσε αργά, φωτογραφίες δεν έβγαιναν (βράδυ), οπότε μετά από μια μικρή επίσκεψη σε καταστήματα του αεροδρομίου και μετά τον αποχαιρετισμό με τον κ. moderator, κατευθυνθήκαμε προς το gate.
Στο σημείο αυτό δεν μπορώ να μη σχολιάσω την ουρά που υπήρχε στο check-in μιας πτήσης της United, η οποία έφτανε μέχρι πάάάρα πολύ μακριά... (η παράξενη διάταξη που σας έλεγα, δεν επιτρέπει να σχηματίζεται "φιδάκι" στις ουρές). Οικογένειες είχαν στρογγυλοκαθίσει στο πάτωμα του αεροδρομίου, παίζοντας με τα παιδιά τους και είμαι σίγουρος ότι λίγο αργότερα θα έβγαλαν και το Trivial, για να καταπολεμήσουν την ατέλειωτη αναμονή... Δεν ξέρω αν πρόκειται για κάποιο...οργανωμένο σχέδιο της Fraport για να συσφίξει τις σχέσεις των μελών της οικογένειας μεταξύ τους, επιτελώντας παράλληλα ένα σημαντικό κοινωνικό έργο, αλλά εμένα μου φαινόταν απλώς ως μια άσκηση υπομονής!
Στον έλεγχο χειραποσκευών, πάντως, δεν υπήρχε ουρά. Ή, μάλλον, δεν υπήρχε μέχρι να πάμε εμείς στο μοναδικό ανοιχτό σημείο ελέγχου. Σας διαβεβαιώ ότι ο jerry -αυτή τη φορά με λιγότερες χειραποσκευές- δεν έφταιγε για τη συσσώρευση κόσμου πίσω μας, που αντιμετωπίστηκε όμως από την ξαφνική εμφάνιση πληθώρας υπαλλήλων από το πουθενά! Τουλάχιστον πέντε νέα σημεία ελέγχου άνοιξαν στη στιγμή!
Το gate B2 ήταν κοντά, αλλά το "Δίον" ακόμη να φανεί. Είχε και κανένα μισάωρο καθυστέρηση άλλωστε! Οπότε, μείναμε να χαζεύουμε τη σχετική
οθόνη, δίχως σκοπό και αύριο.
Το -BKF ήρθε τελικά κατά τις 19:20. Που σημαίνει ότι η προγραμματισμένη ώρα επιβίβασης (19:20) δε γινόταν να τηρηθεί... Μέχρι να βγουν και οι περίπου 120 επιβάτες του ATH-SKG-FRA (φανταστείτε βαρεμάρα, που καθόμασταν και μετρούσαμε...), έσκασαν μύτη και κάποιοι κινέζοι επιβάτες, οι οποίοι πήραν boarding passes στο gate! Μέχρι εκεί είχαν έρθει με Air China και οι βαλίτσες τους θα πήγαιναν κατευθείαν στην Αθήνα... (το ρεπορτάζ μας ανακάλυψε άλλη μία μέχρι τώρα κρυφή συνεργασία των ΟΑ :twisted: )
19:40 άρχισε η επιβίβαση τελικά, ήρθε το καλωσόρισμα από την ευγενική (πού να ξέραμε) προϊσταμένη και, άνετα καθισμένοι στις 06A & 06C, αποφασίσαμε να καταγράψουμε το
χριστουγεννιάτικο διάκοσμοτου αεροσκάφους, ενώ πριν το push-back είχε ήδη αρχίσει η επίδειξη των σωστικών μέσων στο IFE.
Και τότε, μια σπαρακτική κραυγή, γεμάτη τρόμο, αγωνία, αλλά και πνεύμα επιβολής διαπέρασε την καμπίνα.
"ΟΧΙ! ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, ΟΧΙ ΑΛΛΟ!". Εκεί που το αίσθημα ρίγης μας διαπέρασε όλους, η καρδιά μας σφίχτηκε και η ζωή όλη πέρασε μπροστά από τα μάτια μας σαν ταινία, καταλάβαμε ότι η κυρία ηγουμένη ήθελε να μας πει ότι η φωτογράφηση και λήψη βίντεο απαγορεύεται... Θου Κύριε, που έλεγαν κάποτε... Και με δεδομένο ότι ήταν βράδυ και είμασταν εξαιρετικά κουρασμένοι για διάλογο και...πολιτισμένη επίλυση των διαφορών μας, δεν ασχοληθήκαμε άλλο μαζί της.
Push-back περίπου μισή ώρα μετά την έναρξη της επιβίβασης, μεγάλη τροχοδρόμηση μέχρι τον 18 και απογείωση στις 20:25. Εννοείται ότι κανείς δεν μπήκε στον κόπο να μας πει γιατί καθυστερήσαμε.
Παρόλα αυτά, η ανακοίνωση από το πιλοτήριο κατά τη διάρκεια της διαδρομής ήταν σε ευγενικό και αναλυτικό ύφος (βάζω και στοίχημα ότι ήταν από το νεαρότερο συγκυβερνήτη και όχι από το μάλλον κακοδιάθετο και πολύ μεγαλύτερο κυβερνήτη).
45 λεπτά μετά την απογείωση ήρθε επιτέλους η ώρα του φαγητού.
Ο δίσκος μού έδινε την εντύπωση ότι είχε προέρθει από γερμανικό catering και όχι από...τα χεράκια της Olympic Catering. Σνίτσελ κοτόπουλο με γλυκό αρακά και μακαρόνια, κλασσική χωριάτικη σαλάτα, ψωμάκι σε σελοφάν και μους σοκολάτας από τη Danone. Δεν μπορώ να πω ότι δε χόρτασα, αλλά έχω φάει και καλύτερα πράγματα στην Ολυμπιακή.
Στο ενδιάμεσο είχε αρχίσει και η προβολή του ψυχαγωγικού προγράμματος, με Χριστουγεννιάτικο επεισόδιο Mr. Bean, ένα ντοκυμαντέρ αρχαιολογικού-γεωλογικού ενδιαφέροντος για την κεντρική Αμερική και ένα βίντεο με ασκήσεις για την αντιμετώπιση DVT εν πτήσει. Μετά άρχισαν τα videoclips από το MAD (είχε και το σηματάκι!).
Διαδρομή: Φρανκφούρτη, Στουτγάρδη, Μόναχο, Graz, Bratislava, Split, Brindisi, Κεφαλλονιά, Ιθάκη, Άραξος και Αθήνα. Αναμενόμενος χρόνος πτήσης: 2 ώρες και 35 λεπτά.
Με τα γνωστά καθίσματα Business Class της σειράς 6 προσπάθησα προς το τέλος της πτήσης να κοιμηθώ και λίγο, αν και η κυρία ηγουμένη διαρκώς πηγαινοερχόταν πάνω κάτω στο διάδρομο και η αέναη και συνάμα "αέρινη" κίνησή της δε με άφηνε να ηρεμήσω... Το υπόλοιπο πλήρωμα είχε αποσυρθεί στα ιδιαίτερα τού πίσω galley και φαίνεται ότι εκείνη είχε αγχωθεί να εξυπηρετήσει όλη την καμπίνα. Κρίμα τα νιάτα κι η τσαχπινιά, κρίμα το μπόι της καλέ! (ΑΚΡΙΒΩΣ το αντίθετο, για όσους δεν έπιασαν το καυστικό σχόλιο.) BTW η πληρότητα δεν ήταν κακή, αλλά πάντως λίγο κάτω από 100 άτομα συν 1-2 στην Business (καλά τα θυμάμαι, jerry?).
Η προσγείωση τελικά ήρθε μεσάνυχτα. Ακριβώς. Από τον 03R μέχρι το remote stand στο βόρειο τμήμα του αεροδρομίου πέρασε κανένα πεντάλεπτο και η γνωριμία μας με τον κάπταιν -και η σχετική σύγκριση- μου έβαλε υποψίες ότι τελικά η κυρία προϊσταμένη μάλλον δεν ήταν όσο κακή νόμιζα. Οφείλω να ομολογήσω ότι γενικά ήταν χαμογελαστή (η μόνη στην καμπίνα) και εξυπηρετική. Σε αντίθεση με τον εξ αριστερών του θαλάμου διακυβέρνησης καθήμενο.
Λεωφορειάκι μέχρι το Main Terminal Building (το λες και γεμίζει το στόμα σου) και -τι άλλο- αναμονή για τις βαλίτσες.
Συμπέρασμα: καλή πτήση, άνετη (η γνωστή ευρυχωρία των ΟΑ), με το IFE σε πλήρη λειτουργία, φαγητό που απλώς τρωγόταν και αεροπλάνο σε πολύ καλή κατάσταση εσωτερικά. Αλλά αυτά θα πρέπει να τα θεωρούμε δεδομένα και όχι να μας κάνουν εντύπωση. Από το πλήρωμα έχω ανάμικτες εντυπώσεις. Ο Χριστουγεννιάτικος διάκοσμος, πάντως, έδινε μια ευχάριστη γιορτινή νότα στην καμπίνα.
Αυτά προς το παρόν.
Coming up next: Η τελική σύγκριση ΟΑ vs LAN.
